Oddam ci słońce

Książka z pozoru bardzo zwykła, ale im dłużej się ją czyta i poznaje historię bohaterów to wcale nie okazuje się ona taka znowu najzwyklejsza. Bardzo dobrze pokazana relacja rodzeństwa, zabieganie o uwagę rodziców i zazdrość przez którą powoli niszczyli sobie życie. Dorastanie bohaterów, zmiany w nic samych i poszukiwanie samego siebie bardzo dobrze oddane. Autorka świetnie połączyła losy wszystkich bohaterów. Na początku w życiu bym się nie spodziewała, że to wszystko się tak połączy. W momencie kiedy wszystko zaczęło się wyjaśniać i ze sobą łączyć nie mogłam przestać czytać.

Książka z pozoru bardzo zwykła, ale im dłużej się ją czyta i poznaje historię bohaterów to wcale nie okazuje się ona taka znowu najzwyklejsza. Bardzo dobrze pokazana relacja rodzeństwa, zabieganie o uwagę rodziców i zazdrość przez którą powoli niszczyli sobie życie. Dorastanie bohaterów, zmiany w nic samych i poszukiwanie samego siebie bardzo dobrze oddane. Autorka świetnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam mieszane uczucia. Bo to nie była zła książka. Ale nie była też dobra. Ani tym bardziej wybitna i wyjątkowa. Wchodziłam w tę powieść z czystą głową, zupełnie nie wiedząc, czego się spodziewać. Na pewno opis z okładki jest nieco na wyrost - brzmi super enigmatycznie, tajemniczo, człowiek oczekuje zagadki nie z tego świata, a dostaje w gruncie rzeczy bardzo normalne, przyziemne wytłumaczenie, momentami nawet oklepane.

Co mi się podobało? NOAH. Jego rozdziały są najlepiej napisane, nieco dziwacznie, ale jest w tym coś wyjątkowego i uroczego, co urzeka. Polubiłam tego bohatera, współczułam mu. Wątek bliźniaczej relacji też jest w mojej opinii bardzo dobrze wykreowany, podobnie jak ten na linii matka - dzieci. Dobrze też się czyta fragmenty poświęcone sztuce. Dzięki specyficznym opisom (nie potrafię tego inaczej nazwać, a poetycki według mnie nie oddaje sedna) ta książka nabiera wyjątkowego, niemal baśniowo-magicznego klimatu.

Z kolei historia JUDE (z perspektywy szesnastolatki), cały ten wątek ze szkołą, G. & O. trochę na siłę ciągnięty. Jak rozdziały Noah miały w sobie coś świeżego, innego, hipnotyzującego, tak te poświęcone jego siostrze w przeważającej części były po prostu nudne. W jej części zabrakło jakiejś głębi, miałam wrażenie, że tego typu historie czytałam już nie raz, nie dwa. Najbardziej wartościowy wątek (czternastoletnia Jude) nie został pociągnięty bardziej, a mogłoby wyjść z tego coś dobrego, mam wrażenie.

Trochę do przewidzenia zakończenie (choćby częściowo), takie rozmemłane i ckliwe, co jest największą wadą tej powieści.

Co nie zmienia faktu, że gdybym przeczytała tę książkę, mając te naście lat, to pewnie byłabym zachwycona. I z pewnością bardziej by do mnie wtenczas trafiła. Jak na młodzieżówkę, to naprawdę wartościowa pozycja.

Mam mieszane uczucia. Bo to nie była zła książka. Ale nie była też dobra. Ani tym bardziej wybitna i wyjątkowa. Wchodziłam w tę powieść z czystą głową, zupełnie nie wiedząc, czego się spodziewać. Na pewno opis z okładki jest nieco na wyrost - brzmi super enigmatycznie, tajemniczo, człowiek oczekuje zagadki nie z tego świata, a dostaje w gruncie rzeczy bardzo normalne,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka w wielu momentach zanudza czytacza. Mimo wszystko porusza ciekawe problemy.

Książka w wielu momentach zanudza czytacza. Mimo wszystko porusza ciekawe problemy.

Pokaż mimo to

Jestem zdecydowanie pod wrażeniem. Ta książka była tak fantastyczna, że nie mogę przestać o niej myśleć. Fabuła była znakomita i nieprzewidywalna, ale także odrobinę kiczowata i naciągnięta. Niesamowite jak wszystkie postaci są ze sobą połączone. Temat śmierci był dość przygnębiający, a te całe przesądy troszkę denerwujące. Pomimo tego, książka jest bardzo dobrze napisana. Jestem pewna, że zapamiętam ją na długo.

Jestem zdecydowanie pod wrażeniem. Ta książka była tak fantastyczna, że nie mogę przestać o niej myśleć. Fabuła była znakomita i nieprzewidywalna, ale także odrobinę kiczowata i naciągnięta. Niesamowite jak wszystkie postaci są ze sobą połączone. Temat śmierci był dość przygnębiający, a te całe przesądy troszkę denerwujące. Pomimo tego, książka jest bardzo dobrze napisana....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Jeśli chłopak da dziewczynie pomarańczę, jej miłość do niego się zwielokrotni."

Powrót do tej książki po niemal pięciu latach odkąd przeczytałam ją po raz pierwszy uważam za niesamowicie udany. Niezmiennie urzeczona jestem przepięknym stylem pisania autorki, niezwykle barwnym, plastycznym, momentami metaforycznym i idealnie wpasowującym się w tematykę powieści. Wciąż zachwycają mnie postacie wykreowane przez Nelson - każda z nich jest wiarygodna, prawdziwa, ludzka, mająca zarówno wady i zalety. Kocham relację bliźniaków i to jak realistycznie jest ona oddana, jak blisko w niej od miłości do nienawiści, jak często te dwa uczucia się ze sobą mieszają. Czytając tę książkę dziś, po kilku latach, niesamowicie doceniam również rolę tłumacza, który odwalił tutaj naprawdę kawał dobrej roboty i dzięki pracy Dominiki Cieśli-Szymańskiej książkę tę czyta się po prostu wspaniale.

"Oddam ci słońce" to przepiękna opowieść o dorastaniu, rodzinie, miłości, tęsknocie, zdradzie. O tajemnicach, które mogą zniszczyć wszystko. O tym jak łatwo w życiu jest się zagubić, jak wielki wpływ małe z pozoru wydarzenia i czyny mają nie tylko na nas, ale również na innych. O rodzeństwie w końcu, czy też przede wszystkim. Zachwycona jestem tym jak wiarygodnie autorka przedstawia relacje między wszystkimi bohaterami, ale wisienką na torcie jest dla mnie
więź Noaha i Jude. Nie mam bliźniaka, ale mój brat jest ode mnie zaledwie rok młodszy i w opisie relacji książkowego rodzeństwa odnalazłam wiele z własnych doświadczeń. Nikt nigdy nie był dla mnie tak okrutny, jak mój brat (z wzajemnością) i za nikim tak szybko nie wskoczyłabym w ogień, jak za nim. Autorka idealnie obrazuje więź między bratem i siostrą, którzy do pewnego momentu zawsze byli jednością, aż w końcu musieli nauczyć się żyć samodzielnie.

Pozytywnie zaskoczona byłam tym, jak wiele rzeczy pamiętałam z pierwszego czytania i mimo upływu kilku lat większość elementów fabuły wciąż siedziało mi w głowie, a i sporo szczegółów (pomarańcze!) mocno utkwiły mi w głowie. Uważam to za wielki plus, bo nie ma wielu książek, które po latach pamiętam tak dobrze. I choć bałam się tego powrotu do ulubionej książki sprzed lat i tego, że czas zmieni moją opinię, spotkanie z tą pozycją to chyba znak, że ponowne czytanie powieści, które niegdyś mnie zachwycały, może być dobrym pomysłem na 2021.

"Jeśli chłopak da dziewczynie pomarańczę, jej miłość do niego się zwielokrotni."

Powrót do tej książki po niemal pięciu latach odkąd przeczytałam ją po raz pierwszy uważam za niesamowicie udany. Niezmiennie urzeczona jestem przepięknym stylem pisania autorki, niezwykle barwnym, plastycznym, momentami metaforycznym i idealnie wpasowującym się w tematykę powieści. Wciąż...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka Jandy Nelson "Oddam Ci Słońce" jest przepiękną opowieścią przedstawiającą historię dwojga nierozłącznych bliźniąt. Mieli oni być razem, jednak przez pewne nieporozumienie Jude i Noah zostają rozdzieleni. To sprawiło, że mimo więzów krwi mają inne spojrzenie na świat w pewnych kwestiach.
Niestety JUDE podjęła w swoim życiu bardzo dużo złych decyzji, przez co jej życie diametralnie zmieniło się na zawsze. Jednak mimo tego, jej brat bliźniak nadal pozostał jej najlepszym przyjacielem, który ją wspiera. Dzięki temu wspólnie radzą sobie z wszystkimi konsekwencjami czynów bohaterki.
NOHE natomiast miał jedno marzenie, pragnął pewnej rzeczy tak mocno, że był w stanie oddać za to wszystko. Jednak nikt nie sądził, że miłość, która kryła się pod tym jest bardzo silna.
pod tym się skrywała była silniejsza, niż kto by myślał.
Lektura dla ludzi o wrażliwych sercach, ponieważ to bardzo bardzo wzruszająca historia, której nie da się zapomnieć.
Dzięki tej pozycji czytelnik otrzymuje od autora ogromną dawkę szczęścia, radości, a także ogromną dawkę pozytywnego rozmyślenia o ludziach. Jednak mimo tego zderzymy się tutaj także ze smutkiem oraz żalem.
Jest to powieść zawierająca tą samą historię jest pisana z dwóch punktów widzenia, dlatego warto do niej wrócić.
Podzielona narracja jest tą pisaną przez Noah, który ma 13 lat oraz Judy, która ma 16 lat. chłopak jest bardzo spokojnym oraz cichym dzieckiem, który zauważa świat dzięki obrazom. Jest artystą, więc widzi świat z własnego punktu widzenia. Dzięki temu nic nie jest zwyczajne, czy nudne.
Jude natomiast była zawsze przebojowa i niczego się nie bała. Była szaloną nastolatką, która skakała z klifów oraz surfowała. Jednak pewnego dnia jedno wydarzenie zmienia życie bliźniąt diametralnie i nic już nie jest takie samo. Jude ma wyrzuty sumienia, staje się cicha i traci wiarę w siebie.
Mimo, że opowiadane przez rodzeństwo historie dzieli 3 lata, to razem tworzą jedną całość. W każdej z nich wszystko miało znaczenie, zaczynając od postaci nawet drugoplanowych, kończąc na wydarzeniach.
Powieść przedstawia czytelnikowi jak bardzo ważna jest prawda w życiu każdego człowieka. Jak bardzo można sobie skomplikować życie kłamiąc lub ukrywając prawdę. Ukazuje jak bardzo ważne jest wychowanie dzieci oraz traktowanie ich tak samo, gdyż faworyzowanie jednego może odbić się negatywnie na drugim. widzimy tutaj uczucie zazdrości, a także poczucie winy, zakłamanie, udawanie kogoś, kim się tak naprawdę nie jest. Jednak znajdziemy tutaj nie tylko smutne, czy przykre tematy, ale także radosne. książka uczy nas wybaczać sobie i innym, mówi o miłości, sztuce, a także pięknie świata, który nas otacza.
Książkę polecam każdemu, ponieważ dzięki niej można się wiele nauczyć.

Książka Jandy Nelson "Oddam Ci Słońce" jest przepiękną opowieścią przedstawiającą historię dwojga nierozłącznych bliźniąt. Mieli oni być razem, jednak przez pewne nieporozumienie Jude i Noah zostają rozdzieleni. To sprawiło, że mimo więzów krwi mają inne spojrzenie na świat w pewnych kwestiach.
Niestety JUDE podjęła w swoim życiu bardzo dużo złych decyzji, przez co jej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdy się przebrnie pierwsze kilkadziesiąt stron, książka zaczyna ciekawić i wciągać. Dawno nie sięgałam po literaturę młodzieżową i początkowo się zniechęciłam i pomyślałam, że to może już gatunek nie dla mnie. Końcowo, książka okazała się naprawdę dobra i nie zaskakują mnie dobre opinie o niej chodzące.

Gdy się przebrnie pierwsze kilkadziesiąt stron, książka zaczyna ciekawić i wciągać. Dawno nie sięgałam po literaturę młodzieżową i początkowo się zniechęciłam i pomyślałam, że to może już gatunek nie dla mnie. Końcowo, książka okazała się naprawdę dobra i nie zaskakują mnie dobre opinie o niej chodzące.

Pokaż mimo to

Ksiązke czyta się ciężko jest ona napisana dziwnym sposobem. Ogólnie cała fabuła jest bardzo ciekawa i opowiada o problemacch roddzeństwa ,które mogą nas dotkąć w prawdziwym życiu. Ksiązka jest napisana w nietypowy sposób i gdy ja czytała tą książkę bardzo się gubiłam

Ksiązke czyta się ciężko jest ona napisana dziwnym sposobem. Ogólnie cała fabuła jest bardzo ciekawa i opowiada o problemacch roddzeństwa ,które mogą nas dotkąć w prawdziwym życiu. Ksiązka jest napisana w nietypowy sposób i gdy ja czytała tą książkę bardzo się gubiłam

Pokaż mimo to

Początkowo książkę czyta się bardzo ciężko, szczególnie z perspektywy Noah. Urywane zdania, opisy tego co by namalował. Prawdziwe wydarzenia gubią się w jego wybujałej wyobraźni. Można pomyśleć, że bliźniaki widzą wszystko przez krzywe zwierciadło.
Z czasem, gdy rodzeństwo dojrzewa, czyta się prościej i przyjemniej. Poznajemy wydarzenia z przeszłości, które łączą się z teraźniejszością. Odkrycia bohaterów też nie są zbytnim zaskoczeniem, można się domyślić takiego rozwoju sytuacji. Sama historia jest bardzo poruszająca i ciekawa, jednak sposób napisania nie do końca przypadł mi do gustu. W stosunku do poprzedniej książki tej autorki, jestem zawiedziona.

Początkowo książkę czyta się bardzo ciężko, szczególnie z perspektywy Noah. Urywane zdania, opisy tego co by namalował. Prawdziwe wydarzenia gubią się w jego wybujałej wyobraźni. Można pomyśleć, że bliźniaki widzą wszystko przez krzywe zwierciadło.
Z czasem, gdy rodzeństwo dojrzewa, czyta się prościej i przyjemniej. Poznajemy wydarzenia z przeszłości, które łączą się z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

DNF @ 3%.

Zawsze słyszałam tylko zachwyty nad tą pozycją, ale ja sama nie mogłam się przebić przez początek. Robiłam kilka podejść, ale nigdy nie dawałam rady i się poddawałam. Nie wiem, czy to kwestia stylu pisania, samego tłumaczenia czy perspektywy tego chłopaka. Coś mi tam nie odpowiadało, ale jakoś nie odczuwam, że mnie coś ominęło. Nie wszystkie popularne historie są dla mnie.

DNF @ 3%.

Zawsze słyszałam tylko zachwyty nad tą pozycją, ale ja sama nie mogłam się przebić przez początek. Robiłam kilka podejść, ale nigdy nie dawałam rady i się poddawałam. Nie wiem, czy to kwestia stylu pisania, samego tłumaczenia czy perspektywy tego chłopaka. Coś mi tam nie odpowiadało, ale jakoś nie odczuwam, że mnie coś ominęło. Nie wszystkie popularne historie są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to