Pierwsza cześć mi się bardzo spodobała, dlatego tez sięgnęłam po drugą.

Wydaje mi się, że była dość naciągana i pisana na sile, nie była aż tak interesująca jak poprzednia.

Pierwsza cześć mi się bardzo spodobała, dlatego tez sięgnęłam po drugą.

Wydaje mi się, że była dość naciągana i pisana na sile, nie była aż tak interesująca jak poprzednia.

Mimo, że każdego dnia mi się w miarę podobało, pewnego dnia było dramatyczne. Jedyny plus tej książki to to, że szybko się ją czyta. Natomiast ogromnym minusem jest Rhiannon. Jaka ona jest okropna. Dla siebie, dla A, dla znajomych, dla rodziców. Strasznie nie odpowiadała mi jej perspektywa przez co, cała książka nie miała szansy mi się spodobać.

Mimo, że każdego dnia mi się w miarę podobało, pewnego dnia było dramatyczne. Jedyny plus tej książki to to, że szybko się ją czyta. Natomiast ogromnym minusem jest Rhiannon. Jaka ona jest okropna. Dla siebie, dla A, dla znajomych, dla rodziców. Strasznie nie odpowiadała mi jej perspektywa przez co, cała książka nie miała szansy mi się spodobać.

Najpierw ukazała się powieść Każdego dnia – historia miłości bardzo nietypowego chłopaka imieniem A. i uroczej, choć mającej swoje problemy Rhiannon. Książka została zekranizowana i uchodzi dziś wśród młodych ludzi za „kultową”. Pewnego dnia to… No, niekoniecznie kontynuacja. Raczej spojrzenie na wydarzenia z oryginału z innej perspektywy. Oczami Rhiannon, przeciętnej amerykańskiej nastolatki z małego miasteczka.

Brzmi to jak romans dla młodych czytelników i jest to romans dla młodych czytelników, tyle że bazujący na nietypowym koncepcie. Otóż A. codziennie budzi się w innym ciele. Raz jest mieszkającą w sąsiednim miasteczku zakompleksioną dziewczyną, by dobę później stać się przystojnym chłopakiem z okolicy i następnie zamienić się w przebojową czarnoskórą laskę. Mocno to komplikuje jego życie i utrudnia zakochanie się w kimkolwiek, nie mówiąc o stworzeniu związku. Pewnego dnia poznaje jednak Rhiannon.

Chociaż nie, w Pewnego dnia jest przecież odwrotnie. To Rhiannon pewnego dnia nie poznaje swojego irytującego chłopaka, Justina. Przyzwyczajona do jego humorów i niekiedy aroganckiego zachowania, z zaskoczeniem obserwuje trwającą jedną dobę przemianę. Wkrótce dowiaduje się, że spędziła dzień z kimś innym, kto na jeden dzień zajął ciało jej ukochanego. Oczywiście uznaje tę historyjkę za wyssaną z palca i zbyt nieprawdopodobną, by była prawdziwa. Jednak A zamierza jej to udowodnić…

Kto czytał część pierwszą, może być rozczarowany – historia niewiele się różni, a wiele scen wręcz się powtarza. Kto nie czytał części pierwszej, spokojnie może sięgnąć po tom drugi i niewiele straci. Powieść Pewnego dnia jest nieźle napisana, dynamiczna, niekiedy nawet zabawna, na pewno też nie stanowi przesłodzonego czytadełka. Może nie jest to literatura wybitna i głęboka, ale na półeczce z napisem „YA” (ang. young adult) na pewno się wyróżnia

Więcej recencji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/
Zapraszam do współpracy autorów i wydawców!

Najpierw ukazała się powieść Każdego dnia – historia miłości bardzo nietypowego chłopaka imieniem A. i uroczej, choć mającej swoje problemy Rhiannon. Książka została zekranizowana i uchodzi dziś wśród młodych ludzi za „kultową”. Pewnego dnia to… No, niekoniecznie kontynuacja. Raczej spojrzenie na wydarzenia z oryginału z innej perspektywy. Oczami Rhiannon, przeciętnej...

Przyznam, że po przeczytaniu pierwszego tomu nie byłam pewna, czy powinnam zaczynać tę książkę, ponieważ bałam się, że perspektywa innego bohatera zaburzy mi całokształt, a powieść naprawdę znalazła sobie miejsce w moim sercu. Tom drugi zaskoczył mnie prostotą, z jaką został napisany. Historia oczami Rhiannon z łatwością przeplatała się z perspektywą A - bohatera pierwszej części. Obie te książki utworzyły bardzo spójną całość i Davidowi Levithanowi należą się ogromne gratulacje, podziw i podziękowania, że historia mogła pojawić się w życiach tak wielu ludzi.

Przyznam, że po przeczytaniu pierwszego tomu nie byłam pewna, czy powinnam zaczynać tę książkę, ponieważ bałam się, że perspektywa innego bohatera zaburzy mi całokształt, a powieść naprawdę znalazła sobie miejsce w moim sercu. Tom drugi zaskoczył mnie prostotą, z jaką został napisany. Historia oczami Rhiannon z łatwością przeplatała się z perspektywą A - bohatera pierwszej...

Ehh, bardzo się zawiodłam, gdy zobaczyłam, że to jest to samo co w poprzedniej części tylko ze strony Rhiannon... Autorka mogła po prostu do tamtej części wstawić jej stronę z innego dnia niż A.

Ehh, bardzo się zawiodłam, gdy zobaczyłam, że to jest to samo co w poprzedniej części tylko ze strony Rhiannon... Autorka mogła po prostu do tamtej części wstawić jej stronę z innego dnia niż A.

Piszę tę opinię na 40 stron przed końcem ksiązki z nadzieją, ze to pomoze mi dociągnąć czytanie do końca. Tragedia. Na moją ocenę wpływa oczywiście fakt, ze nie znoszę czytać powieści, których fabuła jest taka sama, lecz opowiedziana z innej perspektywy. Ale tutaj autorka według mnie przegięła - momentami wszystko jest tak identyczne do poprzedniej części, ze łapałam się na tym, ze wciąz myślałam oczami A. Dosłownie jakby kopiuj-wklej rozdziałów z pierwszej części, tylko zmieniona osoba, które te wydarzenia mi przedstawia. W trakcie powieści zaczęły się na szczęście pojawiać bardziej rozległe przemyślenia Rhiannon, jej emocje, trochę opowieści z czasu, kiedy nie przebywała z A, ale niestety, dla mnie było juz za późno, by to zatarło złe wrazenie. Według mnie zupełnie zbędna część, nie do przebrnięcia od razu po przeczytaniu pierwszej.

Piszę tę opinię na 40 stron przed końcem ksiązki z nadzieją, ze to pomoze mi dociągnąć czytanie do końca. Tragedia. Na moją ocenę wpływa oczywiście fakt, ze nie znoszę czytać powieści, których fabuła jest taka sama, lecz opowiedziana z innej perspektywy. Ale tutaj autorka według mnie przegięła - momentami wszystko jest tak identyczne do poprzedniej części, ze łapałam się na...

DNF

DNF

Warto przeczytać dla samego zakończenia książki.

Ten tom jest po prostu dopowiedzeniem pierwszego tomu w postaci perspektywy widzenia Rihannon. Nie uważam, że "Pewnego dnia" jest zbędne, aczkolwiek oprócz wcześniej wspomnianego przeze mnie zakończenia nie wnosi nic szczególnego do całokształtu powieści.

Warto przeczytać dla samego zakończenia książki.

Ten tom jest po prostu dopowiedzeniem pierwszego tomu w postaci perspektywy widzenia Rihannon. Nie uważam, że "Pewnego dnia" jest zbędne, aczkolwiek oprócz wcześniej wspomnianego przeze mnie zakończenia nie wnosi nic szczególnego do całokształtu powieści.

Historia jest ta sama co w pierwszym tomie, tylko, że z punktu widzenia Rihannon. Dlatego też, polecam czytać ją po dłuższej przerwie od pierwszego tomu. Liczyłam na dalszy ciąg wydarzeń w tej powieści, ale wynagrodził mi to 3 tom.

Historia jest ta sama co w pierwszym tomie, tylko, że z punktu widzenia Rihannon. Dlatego też, polecam czytać ją po dłuższej przerwie od pierwszego tomu. Liczyłam na dalszy ciąg wydarzeń w tej powieści, ale wynagrodził mi to 3 tom.

Przeczytałam ją jako dwunastolatka czy trzynastolatka i w ten sposób zaczęło się moje głębsze zainteresowanie wszelaką literaturą. Dla mnie książka bardzo sentymentalna. Na pewno poruszy wiele serduszek młodych czytelników

Przeczytałam ją jako dwunastolatka czy trzynastolatka i w ten sposób zaczęło się moje głębsze zainteresowanie wszelaką literaturą. Dla mnie książka bardzo sentymentalna. Na pewno poruszy wiele serduszek młodych czytelników