Berdo

„Wiedział tylko, że tam, w sercu Bieszczadów, można ukryć się jak w żadnym innym miejscu na ziemi. Chciał w to wierzyć”* .

Było ich czterech. Mieszkali gdzieś wśród bieszczadzkich lasów, licząc niemal wyłącznie na siebie. Choć nigdy nie odmawiali sobie wzajemnego wsparcia, to jednak każdy skrywał w sobie bolesną przeszłość, która mimowolnie odgradzała go od kompanów. Mędrzec Świata przed laty utracił to, co najbardziej kochał. Niewielu dostrzegło jego stratę, a byli też tacy, którzy po prostu machnęli tylko ręką i wysłali go do diabła. Tylko pocieszycielka-wódeczka daje mu dzisiaj ukojenie. Milionen Jahren pisze piękne ikony, ale już od dawna czuje, że nie ma własnego miejsca na świecie. Chwile radości przynosi mu głównie czas spędzony z ,,przyszywanym” wnukiem, którego zaraża miłością do natury, a zwłaszcza wilków. Ukochane zwierzęta doświadczony rysownik uwiecznia w notatniku zafascynowanego nimi malca. Staruszek najchętniej przygarnąłby chłopca do siebie, ale wiedziony intuicją wciąż walczy z tym pragnieniem. Sam Radek pewnie nie miałby nic przeciwko przeprowadzce, bo jak sam mówi, nie lubi swojego „szpikulcowatego” taty, który jest myśliwym i zabija wilki. Faktem jest, że tytułowy Berdo, ma problem z agresją i to jego nierozsądna, ale równocześnie wymuszona okolicznościami decyzja, wpłynie na życie całej czwórki naszych bohaterów. Nagle ojciec i syn będą musieli wspólnie stawić czoło światu, który zastawił na nich wnyki.

Sięgając po książkę Anny Cieślar i znając pobieżnie opis z jej okładki, doszłam – do mylnego jak się później okazało - wniosku, że fabuła „Berdo” będzie bezpośrednio lub pośrednio odnosić się do kwestii odstrzału dzikich zwierząt. Jako że ten temat jest dla mnie wciąż niewyczerpany, z wielkim zainteresowaniem przyjęłam propozycję wydawnictwa Znak Literanova, by opowiedzieć Wam o tym tytule w okolicach jego premiery wydawniczej. Równocześnie nie czułam wówczas potrzeby posiadania papierowego egzemplarza. Jakże ja byłam głupia! Nie piszę tego często, ale „Berdo” to jedna z tych książek, które powinny się znaleźć nie tylko na mojej, ale także na Waszej półce.

Wbrew temu, co może sugerować okładka, „Berdo” nie jest książką przede wszystkim o zwierzętach. Anna Cieślar oparła akcję większości swojej powieści (a w zasadzie mikropowieści) na relacjach ojca z synem. Przez większość tej niezwykłej lektury obserwujemy wędrówkę dwójki bohaterów, którzy muszą nauczyć się kochać siebie nawzajem. A uwierzcie mi ich droga zarówno do jak i przed siebie nie będzie prosta. Trzeba przyznać, że autorka stworzyła tak realistyczne postacie, że trudno nie trzymać za nich kciuków, chociaż Michał nie zawsze postępuje słusznie. O ile jako czytelnicy przyzwyczailiśmy się już do ciekawych sylwetek buntowniczych mężczyzn w literaturze, to dobrze wykreowani mali bohaterowie są już raczej rzadkością. To w jaki sposób Anna Cieślar stworzyła postać sześcioletniego Radka zasługuje na szczery podziw. Choć czytelnik widzi, że mały bohater odbiera świat jak dziecko, to równocześnie nie sposób się nie uśmiechnąć, gdy to właśnie on wpada na coś, o czym jego tata nigdy by nie pomyślał. Podziwiam to, że autorka nie buduje relacji między bohaterami, używając nadmiernego melodramatyzmu. Przy okazji podążania za naszą dwójką odkrywamy mało znaną twarz Bieszczadów. Radek i Michał zajrzą na moment do cerkwi i znajdą stary cmentarz, który stał się niemym, skrytym świadkiem okrucieństw na ludności wysiedlonej. Drugie dno tych scen odkryją jednak tylko ci, którzy interesują się nieco głębiej historią Podkarpacia.

Akcja większości „Berda” dzieje się w lasach, które Anna Cieślar opisuje w bardzo poetycki sposób. Niestety, szczególnie na początku książki, możemy zauważyć, że akapity służące stricte odmalowywaniu krajobrazów nieco dezorientują czytelnika, chcąc przekazać jak najwięcej treści jak najmniejszą ilością słów. Na szczęście, wraz z kolejnymi stronami powieści, widać, jak autorka doszlifowuje niemal do perfekcji ten element. Jest to o tyle cenne, że przyroda w tej książce ma swoje szczególne miejsce. Anna Cieślar niewątpliwie z wielką mądrością pisze o relacji między człowiekiem a zwierzęciem, czyniąc to niejako w tle kluczowych wydarzeń. Mnie osobiście uwiodła scena, w której jeden z bohaterów zastanawia się, czy powinien oswoić wilka, czy raczej sprawić, by ten już na zawsze czuł do niego dystans. Chociaż niektórym odbiorcom mogłoby się wydawać, że „Berdo” to pozycja idealna do czytania całą rodziną, to jednak nie radziłabym poznawać jej wraz z dziećmi. Autorka, bowiem nie unika naturalistycznych scen ukazujących brutalność które świetnie kontrastują z sielskimi krajobrazami. Wszak natura ma dwa oblicza – piękne, które nas hipnotyzuje oraz okrutne, gdzie nie znajdujemy litości.

Jeśli chodzi o gatunek literacki, to początkowo nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że Anna Cieślar dąży w kierunku westernu osadzonego w Bieszczadach. Szczerze mówiąc, nigdy nie pomyślałabym, że region południowo-wschodniej Polski tak świetnie nadaje się na tło powieści awanturniczo-przygodowej. Nie czuję jednak żalu, że małopolska autorka zdecydowała się ostatecznie napisać powieść drogi z wątkiem psychologicznym. „Berdo” bardzo mocno czerpie z klasycznych wzorców literackich. Sama prosta i dosadna forma powieści jest zbliżona choćby do prozy Marii Rodziewiczówny, co dla współczesnego czytelnika może być zarówno wadą jak i zaletą. Osobiście nie przeszkadzają mi ani leniwe tempo na początku fabuły ani jednowątkowość tej historii. Jedynymi elementami, które lekko mi zgrzytały była kwestia opisów, o których już wspomniałam, a także jedna ze scen, gdzie redaktor nie dopatrzył tego, iż jednego z bohaterów w ogóle nie powinno w niej być. Mimo tych małych niedociągnięć, jestem przekonana, że „Berdo” jest najlepszym debiutem literackim, jaki czytałam na przestrzeni ostatnich kilku lat. Być może tak wysoka ocena wynika z faktu, iż Anna Cieślar w pewien sposób trafiła w mój rodzaj wrażliwości, ale mam nadzieję, że nie będę w moim zachwycie odosobniona.

----
* Anna Cieślar „Berdo” s. 270. Znak Literanova, 2020

(Poszerzony tekst ukazał się na blogu pod adresem: https://inna-perspektywa.blogspot.com/2020/02/anna-cieslar-berdo.html)

„Wiedział tylko, że tam, w sercu Bieszczadów, można ukryć się jak w żadnym innym miejscu na ziemi. Chciał w to wierzyć”* .

Było ich czterech. Mieszkali gdzieś wśród bieszczadzkich lasów, licząc niemal wyłącznie na siebie. Choć nigdy nie odmawiali sobie wzajemnego wsparcia, to jednak każdy skrywał w sobie bolesną przeszłość, która mimowolnie odgradzała go od kompanów....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść boleśnie prawdziwa

Czegokolwiek nie napisałabym o powieści Anny Cieślar i tak nie będę w stanie przekazać Wam, jak dobra jest to pozycja. Pełna kontrastów: szorstkość niektórych relacji, zestawiona z innymi, prostodusznie rozbrajającymi, dzikość i bezwzględność natury kontra jej piękno – na swój sposób harmonijne i poetyckie. Z pozoru zwykłe historie, zwyczajni ludzie, prozaiczne i uniwersalne problemy (z nietypowym umiejscowieniem), a jednak to wszystko tak prawdziwie, tak poruszające…

"Berdo" czytałam ze ściśniętym gardłem. Choć to debiut, autorka osiągnęła mistrzowski poziom realizmu. Kiedy bohaterowie przemierzają bieszczadzkie bezdroża, niemalże możemy poczuć zapach mchu, rosę skraplająca się na twarzy, wodę chlupoczącą w przemoczonych butach – trud i znój wędrówki. Wędrówki, która przypomina, że człowiek w starciu z naturą ciągle jest bezbronny i zdany na jej łaskę. Bezradność nie prowadzi jednak do buntu, lecz do funkcjonowania w rytmie, który przyroda narzuca.

Realizm "Berdo" to nie tylko cudne (i trudne) manowce, czy opisy życia na odludziu. To przede wszystkim nieprawdopodobna galeria bohaterów boleśnie prawdziwych i niejednoznacznych. Ich historie wgryzają się w człowieka i nie chcą wyjść z głowy nawet po skończonej lekturze. Nie mogę nie wierzyć autorce, że gdzieś tam w leśnej głuszy Berdo i Radek wyruszyli w drogę, by nawzajem się odnaleźć.

Możecie mi wierzyć lub nie – o Annie Cieślar będzie jeszcze głośno. Jestem tego pewna. Jeżeli taki jest jej debiut, to naprawdę nie wiem, czego jeszcze możemy spodziewać się w przyszłości. Mogłabym uderzyć w banały i napisać, że "Berdo" jest wybitne i znakomicie napisane. Mogłabym, jednak to zdecydowanie za mało. Powieść Anny Cieślar nie jest jedną z tych książek, które po skończonej lekturze można zwyczajnie odłożyć na półkę. To jedna z tych historii, która najprawdopodobniej nigdy mnie nie opuści, zamieszka sobie w jakimś zakamarku mojej głowy i będzie do mnie wracać. A ja będę wracać do niej.

Powieść boleśnie prawdziwa

Czegokolwiek nie napisałabym o powieści Anny Cieślar i tak nie będę w stanie przekazać Wam, jak dobra jest to pozycja. Pełna kontrastów: szorstkość niektórych relacji, zestawiona z innymi, prostodusznie rozbrajającymi, dzikość i bezwzględność natury kontra jej piękno – na swój sposób harmonijne i poetyckie. Z pozoru zwykłe historie, zwyczajni...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak na debiut, to jestem miło zaskoczona, tak dopracowana, że można rzec, że to weteran literacki pisał. Dodatkowo już nie mogę sobie przypomnieć, kiedy ostatnio powieść doprowadziła mnie do wzruszenia się na ostatniej stronie? Jednym słowem dawno nie przeczytałam książki tak silnie emocjonalnej.

Mogłabym moją opinię skończyć na tym pierwszym wersie, po co się więcej rozpisywać?

Muszę jeszcze się przyznać do jednego, góry, choć mnie intrygują, to nie miałam w życiu za wiele okazji ich przejść, a książka pozwoliła mi bliżej zapoznać się z nimi, śledząc przebieg podróży Berdo i jego sześcioletniego syna na mapach Google. Teraz o niczym innym nie marzę jak wybrać się w ten rejon Polski. Kłusownictwo to bolesny temat wydaje mi się, że książka będzie prawdziwym horrorem dla osób wrażliwych na krzywdę zwierząt.

Ciemne interesy z ruskami, grube szychy i prostytutki, o dziwo z matczyną czułością. Każdy czytelnik znajdzie temat dla siebie w tej książce.

Rodzicielstwo to główny temat, czytamy wszędzie o ojcostwie, ale uderzamy tu z ciężką rzeczywistością jak odpowiedzialność matki. Najbardziej dla mnie bolący temat i najbardziej mną wstrząsnął.


Kobietywpewnymwieku.blogspot.com
Instagram: kobietywpewnymwieku

Jak na debiut, to jestem miło zaskoczona, tak dopracowana, że można rzec, że to weteran literacki pisał. Dodatkowo już nie mogę sobie przypomnieć, kiedy ostatnio powieść doprowadziła mnie do wzruszenia się na ostatniej stronie? Jednym słowem dawno nie przeczytałam książki tak silnie emocjonalnej.

Mogłabym moją opinię skończyć na tym pierwszym wersie, po co się więcej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Berdo” to debiut Anny Cieślar. Debiut niezwykły, oszałamiający. To przejmująca historia skomplikowanej więzi ojca i syna. Powieść drogi osadzona w scenerii dzikich Bieszczad.

Historia jest fabularnie dość prosta. Berdo jest kłusownikiem. Zarabia na życie zabijając wilki i niedźwiedzie i handlując z podejrzanymi typami. Jest też ojcem. W tej roli nie za bardzo się sprawdza. Ma pod opieką sześcioletniego syna, Radka, który więcej czasu spędza z pewnym starszym człowiekiem, nazywanym Millionen Jahren, niż z własnym ojcem. Chłopiec uwielbia dziką przyrodę, kocha zwierzęta. W swoim notatniku szkicuje wilki. Obserwuje je, kiedy tylko ma okazję. Ma swoje ulubione, którym nadał imiona. Kiedy chłopiec po raz pierwszy widzi, jak jego ojciec zabija zwierzę, jego świat się zawala. Pewnego dnia Berdo przyjmuje zlecenie na dwa wilki i niedźwiedzia. Dobrze płatne zlecenie. Od samego początku nic nie idzie mu jednak tak, jak powinno. Czas ucieka, robi się niebezpiecznie. Ojciec i syn zostają zmuszeni do wspólnej ucieczki przez przepiękne tereny Bieszczad. Ta wędrówka stanie się początkiem zmian w ich relacji i w życiu ojca i syna. Cenną lekcją, z której dowiedzą się wiele o sobie nawzajem.

Najpierw zauroczyła mnie okładka książki. Minimalistyczna, dzika, niepokojąca. A potem kupiła mnie treść. Oszołomiła i pozbawiła tchu. Nie mogłam uwierzyć, że to jest debiut. Ta dojrzała, przepięknie napisana powieść. Niemożliwe. A jednak. Pierwsza połowa książki ukazuje codzienne życie dwójki głównych bohaterów. Oschłego, zdystansowanego ojca i małego, potrzebującego ciepła i ojcowskiego uczucia chłopca. Berdo nie nadaje się na ojca, zdaje sobie z tego sprawę, sam odsuwa się od Radka. Woli, kiedy chłopiec jest u Millionen Jahren. Sąsiad jest dla malucha jak dziadek. Jest zupełnym przeciwieństwem Michała (prawdziwe imię Berdo) i daje dziecku to, czego ono potrzebuje. Poczucie bezpieczeństwa, czułość, miłość. Sąsiad próbuje wpłynąć na Berdo, bo wie, że chłopiec chciałby widzieć w ojcu wzór do naśladowania, chciałby go podziwiać. A bywają chwile, że Radek boi się własnego ojca. I własnego cienia. Druga połowa książki to wędrówka ojca i syna. Wędrówka w sensie dosłownym i symbolicznym. W czasie tej podróży mamy szansę poznać bohaterów lepiej. I oni sami dostają tę szansę. Czy z niej skorzystają?

To powieść prosta i trudna jednocześnie. I chyba właśnie w tej prostocie tkwi jej siła. Napisana stylem nieskomplikowanym, surowym, szorstkim, pozbawionym zbędnych ozdobników. Idealnie pasuje do rzeczywistości, jaką zastajemy w książce. Atmosfera książki przytłacza. Jest duszna, klaustrofobiczna wręcz. Niepokojąca i dzika, tak jak ukazana w książce przyroda. Ma jednak w sobie coś takiego, co sprawia, że nie możemy przestać czytać. Jakiegoś rodzaju magnetyzm. Przyciąga i nie chce puścić. I tak do ostatniej strony, a nawet jeszcze dłużej. W tle tej przejmującej historii mamy dzikie Bieszczady. Inne od tych, które znamy. Bez tłumu turystów, bez obecnej dzisiaj na każdym kroku komercji. Tylko głusza, cisza, spokój i przepiękne widoki. Jestem zachwycona tym, jak autorka potrafiła odmalować w książce piękno tej nietkniętej ludzką ręką przyrody. Czasami czułam się tak, jakbym tam była. Czułam ukojenie i spokój. Z podobną wprawą odmalowała również portrety swoich bohaterów. Berdo to postać bardzo interesująca pod względem psychologicznym. Złożona, pełna skrajności, niejednoznaczna. I z tego powodu trudno go właściwie ocenić. Z jednej strony jest szorstki, niedostępny, niezdolny do okazywania uczuć, z drugiej strony wrażliwy i inteligentny.

„Berdo” jest takim debiutem, jakie chciałabym czytać zawsze. To jedna z najpiękniejszych i jednocześnie najsmutniejszych książek, jakie kiedykolwiek przeczytałam. Jest mocna, szczera, bardzo dojrzała, na wskroś przejmująca i prawdziwa. Napisana pięknym językiem, z wyczuciem i dobrą znajomością ludzkiej psychiki. Zachwycająca siłą i wrażliwością. Trafiająca do serca i pozostająca w nim na dłużej. Ja jestem tym debiutem oczarowana i serdecznie Wam go polecam.

Cała recenzja na: https://maitiribooks.wordpress.com/2020/02/14/berdo-anna-cieslar-recenzja-przedpremierowa/

„Berdo” to debiut Anny Cieślar. Debiut niezwykły, oszałamiający. To przejmująca historia skomplikowanej więzi ojca i syna. Powieść drogi osadzona w scenerii dzikich Bieszczad.

Historia jest fabularnie dość prosta. Berdo jest kłusownikiem. Zarabia na życie zabijając wilki i niedźwiedzie i handlując z podejrzanymi typami. Jest też ojcem. W tej roli nie za bardzo się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiem jakich użyć słów, żeby opisać Wam tę historię. Powieść nostalgiczna, mocno sentymentalna, prosta, momentami brutalna, a jednocześnie poetycka i prawdziwa. Napisana wspaniałym językiem, w dobrym stylu, posiadająca wielki magnetyzm, który przyciąga i nie puszcza nawet po przeczytaniu.

"Berdo" to debiut autorki, debiut przez duże D. Książka nie jest łatwa, raczej do delektowania niż przeczytania w jeden wieczór. Ale o to w niej chodzi, autorka daje nam czas na przemyślenia, na zastanowienie się. I wywołuje wiele emocji, od złości, niezrozumienie, wzruszenie aż do akceptacji. Historia wielkiej miłości ojca do syna, syna do ojca, jednak o gorzkim zabarwieniu. Tłem powieści są dzikie Bieszczady, które zostały ukazane w pięknych opisach przyrody.

Ciężko dopatrzeć się jakichkolwiek wad w tej historii. Powieść, która zachwyca, wstrząsa, zmusza do refleksji, a jednocześnie daje odprężenie. Akcja nieśpieszy się, każde wydarzenie ma swój czas, a każde słowo wydaje się być mocno przemyślane. Ja gorąco polecam, to będzie książka roku.

Nie wiem jakich użyć słów, żeby opisać Wam tę historię. Powieść nostalgiczna, mocno sentymentalna, prosta, momentami brutalna, a jednocześnie poetycka i prawdziwa. Napisana wspaniałym językiem, w dobrym stylu, posiadająca wielki magnetyzm, który przyciąga i nie puszcza nawet po przeczytaniu.

"Berdo" to debiut autorki, debiut przez duże D. Książka nie jest łatwa, raczej do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Berdo" to epicka opowieść rodem z amerykańskich powieści drogi (włącznie z przemianą głównego bohatera) przeniesiona w Bieszczady. Czytając tę książkę przeniosłam się w czasie w dzikie Bieszczady, jeszcze nie do końca odkryte, nietknięte postępem i komercją, bez tłumów na szlakach. Bieszczady, w których przyroda jest najważniejsza, nie ludzie. Ale "Berdo" to nie tylko literackie opisy piękna przyrody (choć odgrywa ona ważną rolę w tej historii) - to przejmująca opowieść o relacji ojca z synem, o dojrzewaniu, mierzeniu się z konsekwencjami swoich czynów. Myślę, że każdy, kto choć raz wędrował po połoninach będzie zauroczony "Berdem".

"Berdo" to epicka opowieść rodem z amerykańskich powieści drogi (włącznie z przemianą głównego bohatera) przeniesiona w Bieszczady. Czytając tę książkę przeniosłam się w czasie w dzikie Bieszczady, jeszcze nie do końca odkryte, nietknięte postępem i komercją, bez tłumów na szlakach. Bieszczady, w których przyroda jest najważniejsza, nie ludzie. Ale "Berdo" to nie tylko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Smutek - uczucie które poczułam po przeczytaniu tej książki.
Debiutancka powieść Anny Cieślar to opowieść o miłości ojca i syna. Miłości trudnej, szorstkiej a jednocześnie dającej nadzieję. Historia prawdziwa, szczera i bardzo emocjonalna.
Napisana bez zbędnych ozdobników, szorsko i bardzo, bardzo trafnie.
Pani Cieślar uraczyła nas mądrą, przemyślaną historią.

Polecam, bardzo.

Smutek - uczucie które poczułam po przeczytaniu tej książki.
Debiutancka powieść Anny Cieślar to opowieść o miłości ojca i syna. Miłości trudnej, szorstkiej a jednocześnie dającej nadzieję. Historia prawdziwa, szczera i bardzo emocjonalna.
Napisana bez zbędnych ozdobników, szorsko i bardzo, bardzo trafnie.
Pani Cieślar uraczyła nas mądrą, przemyślaną historią.

Polecam,...

Pokaż mimo to

🌲8🖤/10 🌲
🌲 Miłość od pierwszego wejrzenia w okładkę. Otwierasz, zaczynasz czytać. Już po chwili wiesz, że właśnie rozpoczęła się dla Ciebie niezwykła przygoda, a #berdo to nadchodzący must have każdego szanującego się czytacza po obu stronach Wisły.
🌲 Na poziomie najbardziej podstawowym to prosta historia kłusownika, postawionego w sytuacji bez wyjścia. Tytułowy Berdo to postać złożona: naznaczony starymi, głębokimi ranami mężczyzna, pełen skrajności: małomówny, inteligentny, zarówno wrażliwy jak i szorstki, zdolny do czułości i skrajnej przemocy. Na przeciwległym biegunie znajduje się jego sześcioletni syn, Radek. Ich niekonwencjonalna relacja początkowo bardziej przypomina relację między starszym a młodszym bratem, w której ten pierwszy mimo permanentnego rozdrażnienia stara się jako tako stać na straży świata tego drugiego. Niekiedy wychodzi mu to lepiej, częściej jednak gorzej. Zrządzeniem losu, łańcuchem złych decyzji, zbiegiem niesprzyjających okoliczności zostaną zmuszeni do wspólnej ucieczki. Ich trudna, cierpka miłość i przywiązanie (bardziej z konieczności niż z wyboru) dostaną szansę rozwoju w czasie wędrówki przez malownicze tereny Bieszczad. Droga stanie się żmudną, niebezpieczną nauką, w której będą musieli nauczyć się przede wszystkim siebie nawzajem.
🌲 Uwagę zwraca tu przede wszystkim styl: prosty, treściwy, surowy, pozbawiony ozdobników, trafiający idealnie w estetykę opisywanej rzeczywistości. "Berdo" to twarda, bezkompromisowa powieść, rasowa i mocna, a jednocześnie na wskroś emocjonalna i przejmująca. Pani Cieślar zaprezentowała bardzo dojrzałe pióro i entuzjastycznie można oczekiwać na to, co pokaże dalej. Zadanie ma trochę jakby utrudnione, bo po tak dobrym starcie przeskoczyć samego siebie potrafią tylko najlepsi. Gwiazdy i układ planet podpowiadają jednak, że Autorka właśnie do tych najlepszych aspiruje. Gorąco polecam Wam "Berdo", bo to jedna z książek, w których zostawia się cząstkę siebie.
🌲 PREMIERA 26 LUTEGO. Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Znak.

🌲8🖤/10 🌲
🌲 Miłość od pierwszego wejrzenia w okładkę. Otwierasz, zaczynasz czytać. Już po chwili wiesz, że właśnie rozpoczęła się dla Ciebie niezwykła przygoda, a #berdo to nadchodzący must have każdego szanującego się czytacza po obu stronach Wisły.
🌲 Na poziomie najbardziej podstawowym to prosta historia kłusownika, postawionego w sytuacji bez wyjścia. Tytułowy Berdo to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Berdo, Anna Cieślar
Bardzo dawno nie czytałam tak trudnej i jednocześnie pięknej książki. To z pewnością bardzo wartościowy tytuł, który bardzo wiele wnosi do życia. To historia ukazująca głównie relacje ojca z synem. Nie są one jednak takie jak być powinny… To w jaki sposób Autorka wykreowała ten cudowny świat, jakich argumentów użyła. Anna Cieślar to zdecydowanie jedna z tych Autorek, która nie leje wody, podaje nam tutaj wszystko czarno na białym, bez zbędnych opisów. Od razu mamy dialogi, od razu uczucia, które są nazwane bez niepotrzebnych niedomówień. Anna ma wspaniałe pióro, ta książka jest napisana tak pięknie pod względem ukazania historii ale i też stylistycznym i ogólnym, jeżeli chodzi o odbiór całości.
Postacie, to kolejny, cudowny aspekt tej książki. Miejscami aż bałam się tej kreacji, bo miałam wrażenie, że Ci bohaterowie dosłownie „wyskoczą z książki”. Każda z tych postaci też została tak jakby pokazana nieco głębiej, bardziej od tej strony psychologicznej. I ta atmosfera… Ah, to chyba najpiękniejszy element w tej książce. Podczas czytania miałam wrażenie, że jest mi duszno, bałam się przewrócić kolejną stronę, bałam się zagłębić głębiej, aby wejść do „berdo”. Nie ma tutaj nic zbędnego, jest czysty realizm, przesiąknięty z każdej strony elementami psychologicznymi.
Historia ukazuje nam miłość chłopca do swojego ojca, bez względu na to jaki dla niego był i czy zasłużył na tak silne uczucie. Oboje mieszkają w dzikich Bieszczadach, ich życie nie jest łatwe. Chłopiec żyje wśród przyrody, otoczy zewsząd tym co naturalne, tworzy i szkicuje obrazki, na których ukazuje wilki, bo tak naprawdę je kocha. Chłopiec jest zżyty z przyrodą i ze zwierzętami, dlatego gdy widzi po raz pierwszy, jak jego ojciec zabija zwierzę, jego świat rozsypuje się na milion kawałków.
Ocena 9/10

Berdo, Anna Cieślar
Bardzo dawno nie czytałam tak trudnej i jednocześnie pięknej książki. To z pewnością bardzo wartościowy tytuł, który bardzo wiele wnosi do życia. To historia ukazująca głównie relacje ojca z synem. Nie są one jednak takie jak być powinny… To w jaki sposób Autorka wykreowała ten cudowny świat, jakich argumentów użyła. Anna Cieślar to zdecydowanie jedna z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Berdo to poważny, oziębły mężczyzna. Jest on kłusownikiem i mimo, że praca ta nie jest do końca tym co chciałby robić, przyjmuje kolejne zlecenia. Bohater wraz z synem Radkiem mieszkają w dzikich Bieszczadach. Chłopiec jest niezwykle inteligentny i spostrzegawczy. Brakuje mu jednak odrobiny czułości i miłości ze strony ojca. Radek dorasta wśród przyrody, zwierząt. Wilki od zawsze go fascynowały. Ich życie biegnie swoim torem, jednak bez większych sensacji. Aż do pewnego dnia, kiedy to wszystko co wydawało się stałe i spokojne nagle przestaje istnieć. Dochodzi do tragedii, która sprawia, że Berdo musi uciekać. Wraz z synek przemierzają kolejne kilometry, które sprawiają, że oziębła relacja ojca z synem zaczyna się zmieniać. Mimo, że powody wędrówki nie są sprzyjające bohater w końcu zaczyna dostrzegać swoje dziecko, które mimo, że o tym nie mówi, znaczy dla niego wszystko. Czy Berdo zdoła ochronić syna przed konsekwencjami swoich czynów?

"Berdo" to poruszająca, wstrząsająca książka o naturze, relacji ojca z synem, niebezpiecznych sytuacjach, konsekwencjach popełnionych czynów. Nie jest to łatwa historia, która rozbawi, lecz książka, która porusza trudne tematy, które wzruszą, ale również momentami wywołają szok i niedowierzanie. Lektura, która pokazuje, że nawet najbardziej chłodny, zdystansowany mężczyzna potrafi okazać miłość. Potrzebuje jednak więcej czasu na przełamanie pewnych barier, które w nim są i z którymi nie tak łatwo walczyć. Książka o tym, że czasem wbrew sobie wikłamy się w sytuacje bez wyjścia, których konsekwencje prędzej czy później nas popadną. Nawet jeśli staramy się je odwlec. Autorka słowami stworzyła piękny obraz Bieszczad. Czasami nawet miałam wrażenie jakbym tam była. W tej głuszy, pod rozgwieżdżonym niebem i wspólnie z bohaterami chłonęła ten wyjątkowy klimat. Zakończenie książki pozostawia nas z wieloma pytaniami. Liczę, że doczekamy się kontynuacji. "Berdo" to naprawdę świetna książka, którą czytało się bardzo dobrze. Polecam.

Berdo to poważny, oziębły mężczyzna. Jest on kłusownikiem i mimo, że praca ta nie jest do końca tym co chciałby robić, przyjmuje kolejne zlecenia. Bohater wraz z synem Radkiem mieszkają w dzikich Bieszczadach. Chłopiec jest niezwykle inteligentny i spostrzegawczy. Brakuje mu jednak odrobiny czułości i miłości ze strony ojca. Radek dorasta wśród przyrody, zwierząt. Wilki od...

więcej

mniej

Pokaż mimo to