Świt żywych trupów z udziałem Sherlocka Holmesa trwa w najlepsze. Trzeci tom pchnął mocno do przodu całą fabułę, wyjawiając w końcu czytelnikom, kto stoi za makabrycznymi atakami na Anglię. W końcu poznamy motywy i cele tajemniczego, jakżeby inaczej, stowarzyszenia, które wykorzystując recepturę doktora Jekylla stworzyło zombie. Przyznaję, że ta seria od samego początku trzyma poziom. Szkoda, że częściej nie spotyka się takiego dbania o szczegóły w pracach gdzie miesza się zombiaki z klasykami literatury lub kina. Tu to jednak wypaliło, zaś domieszka postaci z innych dzieł literackich, tylko dodała całości uroku.

Ciężko tutaj pisać o fabule, nie zdradzając jej kluczowych elementów. Szczególnie jeśli ktoś nie czytał całej serii, w tym poprzednich dylogii związanych z wampirami, podróżami w czasie i przedwiecznymi bóstwami. Teraz tematem przewodnim są zombie, ale jednak cała intryga nawiązuje w wielu punktach do wspomnianych wydarzeń. Powiedzmy zatem, że mamy tajną organizację, o której nikt za wiele nie wie. Holmes staje zatem przed bardzo trudną łamigłówką, bowiem nie wie kogo szukać, czego szukać, ani jaki jest nadrzędny cel tajemniczej organizacji. Cholera, dopiero w tym tomie poznaje jej nazwę, a i to ledwo udaje mu się wycisnąć z jedynego podejrzanego, którego ma w swych rękach. Błądzi zatem po omacku, chroniąc doktora Hyde'a, będącego jedynym dowodem na istnienie spisku i trucizny zamieniającej ludzi w żywe trupy. Lub coś w tym rodzaju.

Trzeba przyznać, że na polu tajemnicy cała sprawa jest skonstruowana dość sprawnie, utrzymując poziom zagadek z poprzednich przygód. Oczywiście to nic wybitnego, ale czytelnik dostaje na tyle mało informacji, aby nie odgadł za szybko celów oraz wcieleń poszczególnych antagonistów. Z drugiej strony jest on zawsze o krok przed słynnym detektywem, co jakimś cudem tutaj wypada na plus. Przynajmniej w moich oczach. Dzięki temu tą serię nadal bardzo dobrze mi się czyta, a do tego z końcem poszczególnych albumów chcę poznać dalsze losy tej opowieści. Nie pozostaje mi zatem nic innego, jak oczekiwać tomu czwartego, w którym na pewno bardzo dużo będzie się działo.

Świt żywych trupów z udziałem Sherlocka Holmesa trwa w najlepsze. Trzeci tom pchnął mocno do przodu całą fabułę, wyjawiając w końcu czytelnikom, kto stoi za makabrycznymi atakami na Anglię. W końcu poznamy motywy i cele tajemniczego, jakżeby inaczej, stowarzyszenia, które wykorzystując recepturę doktora Jekylla stworzyło zombie. Przyznaję, że ta seria od samego początku...

Poprzedni tom wprowadził do gry pewną istotną postać z innego tekstu na kultury. Poza tym skończył się też dosyć mocną sceną, która mogła mieć pewne reperkusje. Czy scenarzysta miał pomysł na poprowadzenie wątków w interesującym kierunku?

Naukowiec odpowiedzialny za epidemię w Keelodge został aresztowany. Jednakże jest on prawdopodobnie jedynie pionkiem większej organizacji. Sherlock Holmes kontynuuje więc swoje śledztwo.

Nowi przeciwnicy zrobili na mnie dosyć pozytywne wrażenie. Organizacja wydaje się zawsze wyprzedzać Sherlocka o krok i mieć swoich ludzi wszędzie. Dzięki temu detektyw nie jest taki wszechmocny i wydaje się bardziej ludzki.

Dobrze wypada też wróg znany z poprzedniego tomu. Niby jest tutaj pokonany, ale swoim stoickim spokojem robi wrażenie w pełni panującego nad sytuacją. Nawet kiedy jest w poważnych tarapatach przyjmuje to zgodnością.

Niestety scenariusz zupełnie nie wykorzystuje motywów zasygnalizowanych w poprzednim tomie. Nowy bohater jest gdzieś w tle i tak naprawdę nie ma wielkiego wpływu na fabułę. Z kolei szokujący finał poprzedniego tomu był tylko wytrychem fabularnym, aby Holmes mógł znowu działać solo podobnie jak to było w poprzednich miniseriach pisanych przez tego scenarzystę. Trochę też za mało tu motywów typowo detektywistycznych.

Za rysunki w tym tomie odpowiada Alessandro Nespolino znany już z miniserii „Sherlock Holmes – Crime Alleys”. Jego kreska jest dosyć dokładna, a postacie wyglądają realistycznie. Jednakże czasami jest trochę za sztywno i mało dynamicznie.

Komiks sprawdza się jako historia akcji z drobnymi elementami fantastyki. Jednakże podobnie jak w tomie pierwszym tej serii nie czuć, że jest to historia o Holmesie. Równie dobrze kto inny mógłby być bohaterem.

Poprzedni tom wprowadził do gry pewną istotną postać z innego tekstu na kultury. Poza tym skończył się też dosyć mocną sceną, która mogła mieć pewne reperkusje. Czy scenarzysta miał pomysł na poprowadzenie wątków w interesującym kierunku?

Naukowiec odpowiedzialny za epidemię w Keelodge został aresztowany. Jednakże jest on prawdopodobnie jedynie pionkiem większej...

Bardzo lubię postać Sherlocka Holmesa 🕵️‍♀️ dlatego sięgam po różne formy przedstawienia jego przygód. Egmont wydał kilka serii przygód popularnego detektywa. U mnie na pierwszy ogień poszedł Sherlock Holmes Society. Czytając byłam pewna, że seria liczy cztery tomy, ale grudzień przyniósł niespodziankę i tom piąty. Co jest o tyle interesujące, że koniec czwartego tomu nie zapowiadał dalszego ciągu.
Sama historia w wielkim skrócie. Holmes vs Zombie. I z tym Was zostawię 😆

Bardzo lubię postać Sherlocka Holmesa 🕵️‍♀️ dlatego sięgam po różne formy przedstawienia jego przygód. Egmont wydał kilka serii przygód popularnego detektywa. U mnie na pierwszy ogień poszedł Sherlock Holmes Society. Czytając byłam pewna, że seria liczy cztery tomy, ale grudzień przyniósł niespodziankę i tom piąty. Co jest o tyle interesujące, że koniec czwartego tomu nie...