Zbiór felietonów znanego dziennikarza i popularyzatora muzyki metalowej, Kamila Staniszka, wydany pod jego netowym nickiem „Maria Konopnicka”, opisujący narastającą od dzieciństwa fascynację autora heavy metalem, wpływ, jaki ta muzyka miała na jego życie, młodzieńcze przygody i przeżycia.

„Kucem Być” to z jednej strony wspaniała popkulturowa jazda przez wczesne lata 90te, postawy i zachowania ówczesnych nastolatków, z drugiej pełne żaru, emocji i autentycznej fanowskiej pasji opisy kolejnych muzycznych odkryć, i rewelacyjne, jedyne w swoim rodzaju (nikt nie pisze o metalu tak, jak Maria Konopnicka, choć wielu by chciało) recenzje wybitnych płyt w historii gatunku.

Książka napisana jest wręcz brawurowo, łączy lekkie, rozrywkowe pióro, kapitalne poczucie humoru i dystans do samego siebie (uważać w miejscach publicznych, można bowiem dostać tu i ówdzie ataków histerycznego śmiechu!). Wciągają kolejne przygody autora, opisane od wczesnych lat podstawówki do, mniej więcej początków studiów, komiczne akademie i występy szkolne, bójki i przepychanki uliczne, zalewane alkoholem imprezy licealne i koncerty metalowe. No i cały czas towarzyszy nam heavy metal !

Jedyne zastrzeżenie, to brak jakiejś większej konstrukcji całej książki. To zbiór lekko podrasowanych felietonów, jakie Maria publikował na swej stronie rejsowej (kto nie zna, ten gapa - niech natychmiast szuka na necie „Marii Konopnickiej”),owszem, ułożonych, mniej więcej chronologicznie, ale wydaje się, że można było całości nadać jeszcze bardziej atrakcyjną formę.

Niemniej lektura „Kuca” to rewelacyjna zabawa dla każdego, komu trafi w ręce, dla fana metalu to dodatkowe przeżycie - lektura wspaniałych (czasami lepszych od samej muzyki…) recenzji i opisów muzycznych Marii. Totalnie polecam ! \m/

Zbiór felietonów znanego dziennikarza i popularyzatora muzyki metalowej, Kamila Staniszka, wydany pod jego netowym nickiem „Maria Konopnicka”, opisujący narastającą od dzieciństwa fascynację autora heavy metalem, wpływ, jaki ta muzyka miała na jego życie, młodzieńcze przygody i przeżycia.

„Kucem Być” to z jednej strony wspaniała popkulturowa jazda przez wczesne lata 90te,...

Panie Mario, uprzejma prośba - WINCYJ. Dla mnie to żadna sentymentalna podróż, bo kiedy Maria poczuł miętę do metalu, mój Ojciec poczuł miętę do mojej Mamy. Nie zmienia to jednak faktu, że kiedy Maria zafascynował się Blackiem, mój Ojciec usypiał mnie do Painkiler'a i Ironów. Przy książce nachichrałam się jak fretka, zmieniając co chwilę płyty w wieży. Bierzcie i czytajcie wszyscy: i metale, i "dyskomuły", i w ogółe, wszyscy co kochacie muzykę!

Panie Mario, uprzejma prośba - WINCYJ. Dla mnie to żadna sentymentalna podróż, bo kiedy Maria poczuł miętę do metalu, mój Ojciec poczuł miętę do mojej Mamy. Nie zmienia to jednak faktu, że kiedy Maria zafascynował się Blackiem, mój Ojciec usypiał mnie do Painkiler'a i Ironów. Przy książce nachichrałam się jak fretka, zmieniając co chwilę płyty w wieży. Bierzcie i czytajcie...

Autor zabiera nas w szaloną sentymentalną podróż w lata 90te po bazarach, księgarniach, dziuplach i innych przybytkach small bussinesu oferujących pirackie wydawnictwa muzyczne. Tam rozkwita jego fascnyancja metalem. Metalem, który najpierw mami głównego bohatera niemalże barokowymi okładkami a potem popycha go w nałóg. W nałóg kompulsywnego zbierania płyt. Wszystko zaczyna się niewinnie. Od występu na szkolnym playback show, gdzie chłopcy na warsztat biorą utwór Pantery, nazwę której przekręcono niefortunnie na Pumę. Potem dochodzą kolejne fascynacje. Skandynawska scena black-metalowa, sludge, by na końcu zaskoczyć nas jazzem. Wszelkie wrażenia towarzyszące „konsumowaniu” muzyki oraz perypetie temu towarzyszące okraszone są niemal homeryckimi porównaniami. Końcowe rozdziały to podsumowanie wraz z refleksjami na temat muzyki rozrywkowej, komercji a także stereotypów czy uprzedzeń towarzyszącym długowłosym czcicielom rogatego, którym takie słowa jak higiena, kultura czy ogłada są obce ;)
Wszystko jest podane nam z wielkim dystansem i dużą dozą humoru. Szanse na literacką nagrodę Nobla lub Nike? Porównywalne ze zdobyciem trofeum w najbliższych piłkarskich Mistrzostwach Europy przez naszych Orłów.

Autor zabiera nas w szaloną sentymentalną podróż w lata 90te po bazarach, księgarniach, dziuplach i innych przybytkach small bussinesu oferujących pirackie wydawnictwa muzyczne. Tam rozkwita jego fascnyancja metalem. Metalem, który najpierw mami głównego bohatera niemalże barokowymi okładkami a potem popycha go w nałóg. W nałóg kompulsywnego zbierania płyt. Wszystko zaczyna...

Książka mija szybko niczym biskup koncert blackmetalowy, czasem tylko mam wrażenie, ze teksty są nazbyt lakoniczne, coś może by dodać, wody może nie, lepiej piwa, krwi i smoły haha. Niektóre przeżycia mam dość pokrewne, inne całkiem odmiennie, w sumie autor to raptem rok starszy to i podobnie mogło wyglądać brnięcie przez muzykę. Komu muzyka grała i gra do każdej czynności w życiu mogą poczytać i może i pojedzą, osoby muzyczno-obojetne to już nie wiem, może być gorzej

Książka mija szybko niczym biskup koncert blackmetalowy, czasem tylko mam wrażenie, ze teksty są nazbyt lakoniczne, coś może by dodać, wody może nie, lepiej piwa, krwi i smoły haha. Niektóre przeżycia mam dość pokrewne, inne całkiem odmiennie, w sumie autor to raptem rok starszy to i podobnie mogło wyglądać brnięcie przez muzykę. Komu muzyka grała i gra do każdej...

Piękna, sentymentalna podróż do czasów kaset Taktu. Jeśli nie jesteś kolekcjonerem - kaset, płyt, książek, czasopism, motyli, muszelek czy innego gówna, odejmij gwiazdkę. Jeśli w życiu nie miałeś do czynienia z metalem, idź być głupi gdzie indziej.

Piękna, sentymentalna podróż do czasów kaset Taktu. Jeśli nie jesteś kolekcjonerem - kaset, płyt, książek, czasopism, motyli, muszelek czy innego gówna, odejmij gwiazdkę. Jeśli w życiu nie miałeś do czynienia z metalem, idź być głupi gdzie indziej.

pwrót do przeszłości...

pwrót do przeszłości...