Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę z przekory sięgnąłem po książkę gitarzysty Iron Maiden. Na wędkowaniu średnio się wyznaję, nie rozumiem do końca fascynacji taką formą spędzania wolnego czasu. Ale byłem ciekawy, jak muzyk podejdzie do "rybnego" tematu. W sumie jestem usatysfakcjonowany – z drobnymi zastrzeżeniami. Poszczególne rozdziały, opowiadające o zmaganiach z rozmaitymi gatunkami ryb na różnych kontynentach, czyta się zaskakująco dobrze, nawet niespecjalnie będąc zaznajomionym z technikami wędkarskimi oraz używanymi przynętami. Ba, nawet zachęca do sięgnięcia do zasobów Internetu, aby dowiedzieć się czegoś więcej na temat zwyczajów ryb czy używanych przypon, kołowrotków oraz innych akcesoriów. Pod tym kątem dobrym uzupełnieniem byłby poszerzenie słowniczka terminów znajdującego się na końcu książki. Od czasu do czasu autor uraczy czytelnika anegdotą związaną z wyprawami (kanadyjskie odczytanie utworu „Stranger in a Strange Land”, spotkanie z Robertem Palmerem) pokazując, że życie nie kończy się wyłącznie na zawodowych obowiązkach. Natomiast zaskakująco mało tekstu jest o zespole, ponadto szwankuje chronologia – dość dowolnie żongluje się datami kolejnych tras koncertowych. Biorąc do rąk książkę Adriana Smitha spodziewałem się równomiernego rozłożenia akcentów pomiędzy graniem koncertów i układaniem kompozycji dla Ironsów a kolejnymi bezkrwawymi łowami (autor co do zasady zwracał wolność złowionym okazom). Tymczasem o „gigantach rocka” dowiedziałem się bardzo niewiele, a temat grupy pojawia się nieco na siłę. Wydaje mi się, że jest to celowy zabieg, muzyk chciał pokazać swoje hobby, jednocześnie zachowując skromność i luz. Nie wiem, czy wielbiciele Iron Maiden polubią tę książkę, jest po prostu inna. Ja jednak nie żałuję czasu poświęconego na jej przeczytanie.