Bibliotekarka z Auschwitz

Bardzo dobra powieść na podstawie biografii Dity Kraus i życia w obozie rodzinnym, która miała powierzoną misję ukrywania i dysponowania niewielkim zbiorem kilku książek na bloku 31, w którym stworzono na pozór szkolę dla dzieci - jedyną normalność w bezwzględnym i okrutnym Auschwitz. Nie spotkałam się dotychczas z informacją, że w takim piekle jakim był obóz koncentracyjny swoje miejsce miały ukrywane, pielęgnowane z czułością przez Ditę książki, które pełniły funkcję wybawienia, wytchnienia, uczyły, bawiły, dawały poczucie normalności i rozbudzały wyobraźnię, w której mogły dzieci się zatracić i choć na chwilę, jak zapalona zapałka uciec w stronę światła, by zapomnieć o ciemności w której tkwiły.

Bardzo dobra powieść na podstawie biografii Dity Kraus i życia w obozie rodzinnym, która miała powierzoną misję ukrywania i dysponowania niewielkim zbiorem kilku książek na bloku 31, w którym stworzono na pozór szkolę dla dzieci - jedyną normalność w bezwzględnym i okrutnym Auschwitz. Nie spotkałam się dotychczas z informacją, że w takim piekle jakim był obóz koncentracyjny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W minionym roku minęło 75 lat od oswobodzenia niemieckiego obozu Auschwitz-Birkenau. Z tej okazji rynek wydawniczy "zalewają" powieści o obozowej rzeczywistości. Krytycy literaccy zarzucają, że w większości z nich, potworna „fabryka śmierci” stanowi jedynie komercyjną scenografię dla fabuły. Bagatelizowana, czy wręcz podważana jest też ich wartość poznawcza.
Dla mnie, mimo wszystko, jeśli oczywiście nie zawierają przekłamań historycznych, są ważnym świadectwem niewyobrażalnie okrutnych wydarzeń II wojny światowej, których świadkowie wciąż jeszcze są wśród nas. Choć z każdym miesiącem już coraz mniej…

Być może dlatego nie będę oceniała „Bibliotekarki z Auschwitz” jako dzieła literackiego, ale jako książkę, dzięki której poznałam nieznane mi dotychczas fakty i ludzi, których życiorysy tworzyły historię Zagłady. To cenię w literaturze ogromnie – inspirację do poszerzenia wiedzy.

To dzięki „Bibliotekarce z Auschwitz” dotarłam do takich postaci jak np. Rudolf Rosenberg (słowacki Żyd, uciekinier z Auschwitz, którego raporty o niemieckiej machinie śmierci spowodowały zatrzymanie masowej deportacji węgierskich Żydów do Auschwitz w lipcu 1944), czy Fredy Hirsch (niemiecko-żydowski nauczyciel sportu, współorganizujący tajną edukację dla dzieci „obozu rodzinnego” w Auschwitz).

Ale nade wszystko poznałam Ditę Kraus, więźniarkę obozu zagłady Auschwitz-Birkenau, o numerze 73 305, której losy stały się inspiracją do omawianej powieści. Podkreślę jeszcze raz: inspiracją, o czym zresztą wspomina sama bohaterka powieści „[…] mimo wierności pod względem historycznym książka nie należy do literatury faktu. Jest to opowieść będąca owocem zarówno moich doświadczeń, jak i bogatej wyobraźni autora.”

Dita, wraz z rodzicami, trafiła z czeskiego getta w Terezinie, do "obozu rodzinnego" dla Żydów, który utworzono na terenie Auschwitz przypuszczalnie dla celów propagandowych. Rygor nie był w tym miejscu tak drakoński jak w pozostałych częściach obozu. Być może dlatego była możliwość utworzenia dla dzieci tajnej „szkoły” i… „biblioteki”, na którą składało się dosłownie kilka, zupełnie przypadkowych książek. Opiekowała się nimi Dita. Książki, nawet w tak symbolicznej postaci, były dla niej łącznością z pozaobozowym życiem. Bez drutów, strachu, dymiących krematoriów: „Naprawdę istnieje wehikuł czasu. Są nim książki.”

Pomimo tego, że książka ma jedną główną bohaterkę, to fabuła nie jest skupiona tylko na niej. Właściwie poprzez Ditę poznajemy skrawki życiorysów wielu, wielu osób, które były osadzone w obozie. Powieść przywołuje właściwie wszystko to, co o Holokauście wiemy, a mimo to podczas lektury wciąż nasuwa się pytanie: jak to było możliwe? Jak można było stworzyć coś tak potwornego, bestialskiego w środku Europy, w rozkwicie współczesnej cywilizacji? JAK?

Obecnie 92 letnia pani Dita Kraus jest jednym z ostatnich, żyjących świadków piekła Auschwitz i obozu Bergen-Belsen w Niemczech, gdzie była przesiedlona wraz ze swoją Mamą, przez dogorywających w ostatnim tchnieniu wojny, Niemców.

Stoję na stanowisku, że nie ma czegoś takiego jak nadmiar w przywoływaniu wspomnień o Holokauście, o II wojnie światowej. Dlatego warto sięgnąć po „Bibliotekarkę z Auschwitz.” Warto też w Internecie wysłuchać świadectwa pani Dity i poczytać przeprowadzone z Nią wywiady. A także zapamiętać i być wiernym Jej przesłaniu:

„Uczcie dzieci żyć bez nienawiści.
To ona jest przyczyną wojen,
dyskryminacji i cierpienia wielu ludzi.”


Zapisane cytaty z książki:

"Ukrywać coś, to wlec za sobą dzień i noc ciężką żelazną kulę przywiązaną do nogi."

"Jeśli nie walczysz o zwycięstwo, nie płacz później z powodu przegranej."

"Nie mamy przed sobą jutra. Wszystko musi dziać się teraz."

"[...] książka zaprowadziła ja o wiele dalej niż jakakolwiek para butów."

"[...] książki wiedzą wszystko."

"Są rzeczy, do których lepiej się nie przygotowywać. Czasami trzeba działać pod wpływem impulsu."

"Nieufność jest jak swędzenie, które najpierw ledwo daje o sobie znać, ale kiedy je sobie uświadomisz, już nie możesz przestać się drapać."

"Powieści uzupełniają życie o to, czego mu brakuje."

"[...] naprawdę istnieje wehikuł czasu. Są nim książki."

"Jedynymi osobami, które mówią prawdę sa dzieci oraz szaleńcy."

"Wierz samej sobie."

"Trzeba być odważnym, żeby czując strach, mimo wszystko iść do przodu."


https://bookowyzagajnik.blogspot.com/2021/03/bibliotekarka-z-auschwitz-antonio-iturbe.html

W minionym roku minęło 75 lat od oswobodzenia niemieckiego obozu Auschwitz-Birkenau. Z tej okazji rynek wydawniczy "zalewają" powieści o obozowej rzeczywistości. Krytycy literaccy zarzucają, że w większości z nich, potworna „fabryka śmierci” stanowi jedynie komercyjną scenografię dla fabuły. Bagatelizowana, czy wręcz podważana jest też ich wartość poznawcza.
Dla mnie, mimo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

jest naprawdę sporo wartościowej literatury obozowej, ta może nada się dla wejścia w temat dla 12-latka, ale moim zdaniem jest to wyjątkowa szmira, niesmacznie nabita emfazą.

jest naprawdę sporo wartościowej literatury obozowej, ta może nada się dla wejścia w temat dla 12-latka, ale moim zdaniem jest to wyjątkowa szmira, niesmacznie nabita emfazą.

Pokaż mimo to

Wspaniałe dzieło, które porusza wszystkie struny w naszym wnętrzu. W moich odczuciach Pan Antonio G. Iturbe po prostu świetnie pisze. Historię "Bibliotekarki z Auschwitz" po prostu trzeba przeczytać. Opowiada ona o Dicie Adlerowej, żydowskiej dziewczynce z Czech, która po ciężkich przejściach w gettcie trafia do obozu koncentracyjnego. W wszechobecnym chaosie i okropieństwach, Dite stać na to by ukrywać i dbać o książki. W wielu miejscach tej książki łzy ciekły mi ciurkiem..

Wspaniałe dzieło, które porusza wszystkie struny w naszym wnętrzu. W moich odczuciach Pan Antonio G. Iturbe po prostu świetnie pisze. Historię "Bibliotekarki z Auschwitz" po prostu trzeba przeczytać. Opowiada ona o Dicie Adlerowej, żydowskiej dziewczynce z Czech, która po ciężkich przejściach w gettcie trafia do obozu koncentracyjnego. W wszechobecnym chaosie i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Powieści uzupełniają życie o to, czego mu brakuje."

Bardzo emocjonalnie podeszłam do tej książki, a to za sprawą dwóch ważnych powodów; sama jestem bibliotekarką z pasją oraz całe dorosłe życie zgłębiam historie obozu w którym pozostał na zawsze mój dziadek, mający wówczas 27 lat i dwuletniego syna -czyli mojego ojca.
Moja opinia jest bardzo subiektywna, więc ją pominę na rzecz szczerej zachęty.
Każda istota ludzka na ziemi powinna poznać obozową rzeczywistość z relacji świadków tej tragedii. Szczególnie kiedy napisana jest w tak "łagodny" sposób jak ta książka.

"Powieści uzupełniają życie o to, czego mu brakuje."

Bardzo emocjonalnie podeszłam do tej książki, a to za sprawą dwóch ważnych powodów; sama jestem bibliotekarką z pasją oraz całe dorosłe życie zgłębiam historie obozu w którym pozostał na zawsze mój dziadek, mający wówczas 27 lat i dwuletniego syna -czyli mojego ojca.
Moja opinia jest bardzo subiektywna, więc ją pominę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czym jest ta książka? Bolesnym przypomnieniem nam czym była wojna, a dokładnie jej drugie oblicze. To bezwzględne wykorzystanie siły i władzy wobec słabszych, chorych, niewinnych, zwykłych, przerażonych ludzi.
Brak słów aby opisać emocje towarzyszące tej książce, tym wielu historiom, które jeszcze do dziś nie wszystkie ujrzały światło dzienne. A które naznaczyły tak wielu. Taki ogrom żalu, bólu i smutku towarzyszy tego rodzaju książkom, ale dobrze że są, że pamiętamy.... wciąż próbujemy, że na zawsze zostały upamiętnione na kartkach książek.

Czym jest ta książka? Bolesnym przypomnieniem nam czym była wojna, a dokładnie jej drugie oblicze. To bezwzględne wykorzystanie siły i władzy wobec słabszych, chorych, niewinnych, zwykłych, przerażonych ludzi.
Brak słów aby opisać emocje towarzyszące tej książce, tym wielu historiom, które jeszcze do dziś nie wszystkie ujrzały światło dzienne. A które naznaczyły tak wielu....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czy osiem rozlatujących się książek może tworzyć bibliotekę a dziewczyna opiekująca się nimi może być bibliotekarką? Tak. Choć to nielogiczne i mało prawdopodobne. Jednak wojna i obozowa rzeczywistość Auschwitz rządziły się zupełnie innymi prawami. W wielkiej tajemnicy, w piekle wojny, w bloku rodzinnym działała szkoła, gdyż jak mawiał szef bloku Hirsch: „Ilekroć ktoś przystanie w kącie, aby o czymś opowiedzieć, a garstka dzieci siądzie dookoła zasłuchana, powstanie szkoła.“ A w szkole tej oprócz papierowych książek były również książki "żywe" bowiem „nauczyciel, który znał dobrze jakieś dzieło literackie, stawał się człowiekiem-książką. I odtwarzał tekst z pamięci po kolei różnym grupom dzieci.“
I tak oto w 1942 roku do tego bloku, wraz z rodzicami trafia Dita, która niedługo po przybyciu obejmuje funkcję bibliotekarki najmniejszej biblioteki świata. Chociaż właściwie „bardziej niż bibliotekarką Dita stała się (...) pielęgniarką książek“......o tym jak potoczyły się jej losy w obozie musicie przeczytać już sami. Powiem tylko, że to nie jest tylko opowieść o tajnej szkole i książkach. To również historia o utraconym dzieciństwie, walce o przetrwanie oraz niepewnej przyszłości "w obliczu młodości, która jeszcze się nie zaczęła, a już wydawała się zamknięta"
.
.
.
Polecam z całego serca albowiem to przewspaniałe i bardzo potrzebne świadectwo tamtych czasów. Świadectwo nie tylko ogromu dokonanych zbrodni ale również, a może przede wszystkim tego, że magia literatury może zostać ocalona także w piekle Holokaustu.....

Czy osiem rozlatujących się książek może tworzyć bibliotekę a dziewczyna opiekująca się nimi może być bibliotekarką? Tak. Choć to nielogiczne i mało prawdopodobne. Jednak wojna i obozowa rzeczywistość Auschwitz rządziły się zupełnie innymi prawami. W wielkiej tajemnicy, w piekle wojny, w bloku rodzinnym działała szkoła, gdyż jak mawiał szef bloku Hirsch: „Ilekroć ktoś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta pozycja mnie rozczarowała. Stosunkowo często sięgam po literaturę związaną z Holocaustem, więc może dlatego... Czytając "Bibliotekarkę z Auschwitz" miałam nieodparte wrażenie, że jest to pierwsze spotkanie autora z tym tematem. Raziły mnie rozbudowane próby tłumaczeń rzeczy rzeczywistych, które wg mnie stanowią wiedzę powszechną. Miałam też poczucie, że wiele spraw nie wybrzmiało też tak jak powinno. W porównaniu np. z "Tatuażystą z Auschwitz", tę książkę oceniam niestety jako słabszą.

Mimo wszystko. doceniam trud jaki włożył autor w poznanie tej historii. Cieszę się, że świat może dowiedzieć się kolejnym aspekcie życia w obozie koncentracyjnym i heroizmie ukrytym w tak zwyczajnej czynności jak czytanie książki i osobach, które tego dokonały. Myślę, że ta książka może się wielu osobom spodobać - jest dobrze napisana, dobrze się ją czyta, skrywa w sobie prawdziwą historię. Nie wnosi jednak tak naprawdę nic nowego i to bardzo mnie rozczarowało.

Ta pozycja mnie rozczarowała. Stosunkowo często sięgam po literaturę związaną z Holocaustem, więc może dlatego... Czytając "Bibliotekarkę z Auschwitz" miałam nieodparte wrażenie, że jest to pierwsze spotkanie autora z tym tematem. Raziły mnie rozbudowane próby tłumaczeń rzeczy rzeczywistych, które wg mnie stanowią wiedzę powszechną. Miałam też poczucie, że wiele spraw nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czy w 32 rozdziałach na 468 stronach plus kilku w ramach zakończenia można we wspaniały i przejmujący sposób opowiedzieć historię pielęgniarki książek? Tak, można… To książka bardzo wzruszająca, skłaniająca do refleksji nad czasami II wojny światowej oraz współczesnymi. Czy my mamy prawo narzekać? Czy jesteśmy sobie w stanie wyobrazić, co to jest GŁÓD, ŚMIERĆ, BRUD, SMRÓD, BÓL… Myślę, że nie. Tytułowa bibliotekarka to nastolatka, kurier, przenoszący w tajnych kieszeniach książki, które nadają sens ludzkiej egzystencji w największej fabryce śmierci – Auschiwtz. Oprócz ośmiu zniszczonych książek, w obozie są również do wypożyczenia żywe książki, tzn. ludzie, którzy potrafią ze szczegółami opowiadać takie dzieła jak: „Czarodziejska góra”, „Cudowna podróż”, czy „Hrabia Monte Christo”. Dita to bardzo odważna nastolatka, która kilka razy w życiu stanęła twarzą w twarz ze słynnym doktorem Mengele… Choć kocham książki, uwielbiam je wypożyczać, kupować, rozdawać, wręczać w prezencie oraz wygrywać, chyba nie byłabym w stanie oddać porcji całodziennego wyżywienia za dwie dodatkowe kieszenie… To książka z relatywnym happy endem, tytułowa bohaterka jako jedna z nielicznych przeżyła, wyszła za mąż i urodziła troje dzieci (jej córka zmarła w wieku 18 lat). Należy pamiętać, że była świadkiem śmierci milionów osób, m.in. dotykała popiół spadający z kominów krematorium oraz nosiła ciała zmarłych więźniarek do dołów śmierci. Jej ojciec zmarł w obozie, aby się z nim pożegnać musiała pożyczyć kurtkę i udawać mężczyznę, za jaką cenę? Przeczytajcie sami… Idealna pozycja na święta, skłania do refleksji i między wersami nakazuje: szacunek do innych ludzi, celebrację każdej chwili radości, kupowanie jedzenia z umiarem i dzielenia się nim z innymi oraz wiarę w cuda Dita Kraus – bibliotekarka z żelaza wciąż żyje, książki uratowały jej życie Antonio G. Iturbe porównuje ją do herosa, ja też https://www.youtube.com/watch?v=2JQ-lfHIvnw

Czy w 32 rozdziałach na 468 stronach plus kilku w ramach zakończenia można we wspaniały i przejmujący sposób opowiedzieć historię pielęgniarki książek? Tak, można… To książka bardzo wzruszająca, skłaniająca do refleksji nad czasami II wojny światowej oraz współczesnymi. Czy my mamy prawo narzekać? Czy jesteśmy sobie w stanie wyobrazić, co to jest GŁÓD, ŚMIERĆ, BRUD, SMRÓD,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moim zdaniem książka jest wspaniała.
Książka jest oparta na faktach i dlatego uważam, że właśnie tego typu teksty powinny być uznane jako lektury szkolne w klasach 7+. W dzisiejszych czasach młodzież często bagatelizuje lub też wyśmiewa temat I i II wojny światowej oraz obozów koncentracyjnych. Taka pozycja pomogłaby jednak otworzyć im oczy na to co przeżywali ludzie.
W "Auschwitz-Birkenau" poznajemy losy Dity, która mając kilka lat była świadkiem rozpoczęcia II wojny światowej. Jej rodzinie odebrano dom i trafili do Teresina, a następnie do Auschwitz-Birkenau. Wtedy była już nastolatką, jednak jako jedna z niewielu osób miała na tyle odwagi, że zgodziła się zostać bibliotekarką w bloku 31.
Muszę przyznać, że zaskoczyła mnie ta książka szczególnie to, że w obozie koncentracyjnym gdzie zabijano ludzi, został stworzony blok rodzinny, gdzie mogły żyć dzieci i nie musiały pracować. To właśnie w tym miejscu nasza bohaterka weszła w posiadanie 8 książek, które musiała ukrywać przed Niemcami. Niejednokrotnie narażała swoje życie żeby ratować innych i utrzymać sekret w tajemnicy.
Bardzo smutne i szokujące jest to, że istniało w tamtych czasach miejsce gorsze od Auschwitz.
Mnie osobiście książka bardzo wzruszyła, wiele momentów było trudnych do przebrnięcia jednak przyznaję, że po przeczytaniu tej pozycji mam zupełnie inny światopogląd na czas wojny. Moim zdaniem jest to obowiązkowa pozycja dla wszystkich.
Nie można jej jednak przeczytać od tak sobie. Lepiej się przygotować, nastawić na to, że autor przedstawia różne obrazy wojny i nie będzie tu żadnego happy-endu. To nie jest żadna powieść romantyczna tylko prawdziwa historia wojenna.

Moim zdaniem książka jest wspaniała.
Książka jest oparta na faktach i dlatego uważam, że właśnie tego typu teksty powinny być uznane jako lektury szkolne w klasach 7+. W dzisiejszych czasach młodzież często bagatelizuje lub też wyśmiewa temat I i II wojny światowej oraz obozów koncentracyjnych. Taka pozycja pomogłaby jednak otworzyć im oczy na to co przeżywali ludzie.
W...

więcej

mniej

Pokaż mimo to