Wciągająca, pełna ciekawych zwrotów akcji, barwnych opisów zarówno miasta, ludzi, jak i dzikich kultur a nawet zwyczajów, powieść obyczajowo-historyczna. Spodziewałam się, że na jakimś etapie postać striapki w końcu mi się znudzi, ale autorka zadbała o napięcie do ostatniej kropki. Czytało się znakomicie!

Wciągająca, pełna ciekawych zwrotów akcji, barwnych opisów zarówno miasta, ludzi, jak i dzikich kultur a nawet zwyczajów, powieść obyczajowo-historyczna. Spodziewałam się, że na jakimś etapie postać striapki w końcu mi się znudzi, ale autorka zadbała o napięcie do ostatniej kropki. Czytało się znakomicie!

Bardzo wciągająca powieść obyczajowa. Główna bohaterka Marianna to właśnie tytułowa służąca, której życie nie oszczędza. Wyszła z kochającego domu, ciepła rodzinnego, ale na tym jej szczęście w życiu się kończy. Trafia do pałacu, gdzie przechodzi kolejne stopnie awansu, niestety wikła się w romans z młodym księciem co jest początkiem jej kłopotów. Niesamowite co ją dalej spotyka i jak jest wytrwała w tym żeby przeżyć. Podziwiam ją jako kobietę oraz jej wolę życia, i ostatecznie umiejętność przebaczania. Polecam przeczytać.

Bardzo wciągająca powieść obyczajowa. Główna bohaterka Marianna to właśnie tytułowa służąca, której życie nie oszczędza. Wyszła z kochającego domu, ciepła rodzinnego, ale na tym jej szczęście w życiu się kończy. Trafia do pałacu, gdzie przechodzi kolejne stopnie awansu, niestety wikła się w romans z młodym księciem co jest początkiem jej kłopotów. Niesamowite co ją dalej...

Osobę Marianny poznajemy podczas podróży na Syberię. Dziewczyna jest w zaawansowanej ciąży, pełna żalu, chęci zemsty. Szczęściem w nieszczęściu trafia do szpitala, gdzie po odzyskaniu świadomości dowiaduje się, że jej dziecko umarło. Pacjentka z jej sali podpowiada dziewczynie, że powinna za wszelką cenę zostać w Omsku, bo dalej czeka na nią tylko ciężka praca i śmierć. Marianna podczas próby wyjścia ze szpitala a w celu nawiązania kontaktu z mieszkającymi w mieście Polakami spotyka Mikołaja. Ten wysłuchawwszy, iż była służącą w bogatym domu, wykorzystując swoje znajomości, załatwia, żeby swoją karę odbywała w jego gospodarstwie. Marianna zaprzyjaźnia się z jedną z mieszkanek Omska, nawiązuje przyjazne relacje z Mikołajem. W między czasie poznajemy historię Marianny, przez którą znalazła się w pociągu na Syberię. Marianna pracowała w pałacu. Zaczynała od podkuchennej, jednak dzięki ciężkiej pracy została służącą. Wtedy nawiązała romas z młodym paniczem. Wierzyła, że się z nią ożeni. Jednak, gdy zaszła w ciążę wysłali ją na przedmieście do swojego człowieka, który miał jej pomóc, ale faktycznie miał się jej pozbyć. Rozkochał w sobie dziewczynę i kazał jej wziąć więcej pieniędzy od młodego panicza, a potem ją okradł i zostawił na pewną śmierć. Dziewczyna przeżyła i zemściła się na mężczyźnie oblewając go kwasem. W łóżku z nim spały jednak jego dzieci, które również zostały ranne. Dziewczyna trafia do aresztu. Nawiązuje z nią kontakt prawnik rodziny, który obiecuje, że jeśli nie padnie nazwisko jej byłych pracodwców to dostanie niski wyrok w łagodnym więzieniu. Dziewczyna mu zaufała, a on ją oszukał. Dziewczyna obiecuje sobie zemstę na trzech mężczyzach. Ostatatniego dnia przed jego wyprawą na pustynie między nią i Mikołajem dochodzi do czegoś więcej. Po jego wyjeździe czas płynie na oczekiwaniu z obu stron na spotkanie. Pewnego dnia wrodzy Mikołaja napadają na jego dom i porywają Mariannę. Mikołaj dowiadywszy się o tym rusza w pościg. Marianna wykorzystując sen porywaczy ucieka. Spotyka na swojej drodze wiedźmę/szamankę, która ratuje jej życie, uczy ją fachu i pomaga dotrzeć do osad ludzkich gdzie spotyka się z Mikołajem. Marianna z pomocą swojej nauczycielki upolowała swojego porywacza, za którego głowę dostała wysoką nagrodę. Mikołaj jej się oświadza i oświadczyny zostają przyjęte. Po 10 latach pobytu w Rosji, po amnestii Marianna przybywa do Polski. Okazuje się, że mężczyzna, który chciał ją zabić i okraść został bezdomnym żebrakiem. Dziewczyna stwierdza, że to wystarczająca kara. Mecenas oszukiwał Rosję, zatem został osądzony i ma zostać wysłany na Syberię. Dziewczyna czuje, że na to zasłużył i to wystarczająca kara. Książe ożenił się, ma dwójkę dzieci, jednak zmarł. Dziewczyna zatrudnia się jako służąca u wdowy, mając jednocześnie sprawdzać na zlecenie służb, czy kobieta nie spiskuje przeciwo carowi. Marianna zaprzyjaźnia się dziećmi księcia, zaczyna lubić wdowę. Pomaga im, mówiąc Rosjanom, że kobieta jest niewinna. Czuje, że zemsta na niewinnej kobiecie i dzieciach byłaby zła. Wraca do męża, wcześniej na swoje miejsce poleca księżnej swoją siostrę, która była bita przez swojego męża, alkoholika, od którego uwolniła ją Marianna, wykorzystując czary, których nauczyła się od szamanki.

Osobę Marianny poznajemy podczas podróży na Syberię. Dziewczyna jest w zaawansowanej ciąży, pełna żalu, chęci zemsty. Szczęściem w nieszczęściu trafia do szpitala, gdzie po odzyskaniu świadomości dowiaduje się, że jej dziecko umarło. Pacjentka z jej sali podpowiada dziewczynie, że powinna za wszelką cenę zostać w Omsku, bo dalej czeka na nią tylko ciężka praca i śmierć....

Służąca -Weroniki Wierzchowskiej to powieść o prostej dziewczynie ambitnej i z marzeniami, które realizuje poprzez swoją desperację i wewnętrzną siłę.
Marianna, bo tak ma na imię główna bohaterka tej lektury zostaje w jako bardzo młoda dziewczyna bardzo skrzywdzona, niesprawiedliwe osądzona i zesłana na Syberię. Jej traumatyczne przeżycia przeplatają się z szczęśliwym zbiegiem okoliczności. Jakim o tym proszę przeczytać.
W książce znajdziemy barwne opisy życia wielokulturowego społeczeństwa w Omsku.
Jest tu także przedstawione życie tzw. szeptuchy/szamanki, jej rady, jak radzić sobie z życiem w stepie, ze złymi ludźmi, jak czytać z oczu człowieka, czy jest dobry, czy zły, a także jak pomagać ludziom w ich chorobach. Bardzo ciekawy fragment tej powieści. Właściwie z tej książki dowiedziałam się więcej o praktykach szamanów.
Zawarta jest tu duża doza miłości autorki do zwierząt i opisana przez nią z wielką dawką humoru ich inteligentne poczynania. Zwierzęta rozumieją więcej aniżeli nam się wydaje.
Celem Marianny jest przeżyć, aby się zemścić na tych, którzy ją okrutnie skrzywdzili.
Czy realizuje swój cel, czy znajduje swoje szczęście w życiu, czy wraca jeszcze do Polski, czy woli syberyjski step i miasto Omsk. Na te pytania znajdą Państwo odpowiedź po przeczytaniu tej pozycji.
Tę powieść czyta się szybko i przyjemnie, chociaż zawiera ona wiele życiowych problemów, nierzadko tragicznych, ale przedstawionych zupełnie w inny sposób, aniżeli robią to inni autorzy piszący o zesłaniu na Syberię. Tu przeplata się zwykłe życie z odrobiną przygody.
Polecam tę książkę z całego serca.

Służąca -Weroniki Wierzchowskiej to powieść o prostej dziewczynie ambitnej i z marzeniami, które realizuje poprzez swoją desperację i wewnętrzną siłę.
Marianna, bo tak ma na imię główna bohaterka tej lektury zostaje w jako bardzo młoda dziewczyna bardzo skrzywdzona, niesprawiedliwe osądzona i zesłana na Syberię. Jej traumatyczne przeżycia przeplatają się z szczęśliwym...

Miłość i nienawiść dzieli bardzo cienka granica. I właśnie o tym jest ta historia. Prosta służąca, naiwna i bujająca w obłokach , zostaje zesłana na Syberię. Początkowo zrozpaczona i załamana odnajduje w sobie siłę, aby porażkę przekuć w zwycięstwo i zemścić się na tych, którzy ją skrzywdzili. Trzeba przyznać, że los nad nią czuwa i dopisuje jej spora doza szczęścia. Plan krystalizuje się, ale jak to w życiu bywa- marzenia i zamiary nie zawsze idą w parze z realizacją...
Opowieść akurat na 6*.

Miłość i nienawiść dzieli bardzo cienka granica. I właśnie o tym jest ta historia. Prosta służąca, naiwna i bujająca w obłokach , zostaje zesłana na Syberię. Początkowo zrozpaczona i załamana odnajduje w sobie siłę, aby porażkę przekuć w zwycięstwo i zemścić się na tych, którzy ją skrzywdzili. Trzeba przyznać, że los nad nią czuwa i dopisuje jej spora doza szczęścia. Plan...

Fajna książka dobrze się czyta choć przemarsz przez step Marianny wraz z znachorka trochę mnie znudził i stąd te 6 punktów

Fajna książka dobrze się czyta choć przemarsz przez step Marianny wraz z znachorka trochę mnie znudził i stąd te 6 punktów

To jest bardzo interesująca książka. Całość jest bardzo dobrze przemyślana i dopracowana. Ekscytujące wydarzenia, intrygująca fabuła, zaskakujące zwroty akcji i nietuzinkowe postacie.
Szkoda, że audiobook kiepski.

To jest bardzo interesująca książka. Całość jest bardzo dobrze przemyślana i dopracowana. Ekscytujące wydarzenia, intrygująca fabuła, zaskakujące zwroty akcji i nietuzinkowe postacie.
Szkoda, że audiobook kiepski.

Zupełnie czego innego się po niej spodziewałam, ale przyznaję, że lubię ten rodzaj zaskoczenia. Spodziewałam się wprawdzie historii zesłanej na ciężkie roboty na Syberię służącej Mariany, trochę historii z gatunku tych o krzywdzie i zemście, trochę zesłańczych realiów i opowieści. To już było. Nie spodziewała,m się jednak takiej dawki egzotyki i elementów powieści, nie ukrywajmy - przygodowej. Za sprawą przypadku, w trakcie zsyłki Marianna ląduje bowiem w Omsku, na zachodnim skraju Syberii. I to, co dzieje się od tego momentu zupełnie zmienia charakter tej powieści. Omsk to bowiem miasto typowe dla tych umiejscowionych przy szlakach handlowych. Wielokulturowe, barwne i niebezpieczne. Marianna pokona wiele trudów, spotka na swojej drodze liczne egzotyczne postacie, i przeżyje niezwykłe przygody, zanim dojrzeje do spełnienia myśli o zemście. Czytając cofnęłam się do moich lat młodzieńczych, kiedy to powieści historyczno-obyczajowe, ale też przygodowe zajmowały sporo miejsca wśród moich lektur. Świetnie się bawiłam. Tak barwnej powieści dawno nie czytałam.

Zupełnie czego innego się po niej spodziewałam, ale przyznaję, że lubię ten rodzaj zaskoczenia. Spodziewałam się wprawdzie historii zesłanej na ciężkie roboty na Syberię służącej Mariany, trochę historii z gatunku tych o krzywdzie i zemście, trochę zesłańczych realiów i opowieści. To już było. Nie spodziewała,m się jednak takiej dawki egzotyki i elementów powieści, nie...

Najlepsza książka p. Weroniki, jaką do tej pory czytałam i jedna z najlepszych książek historyczno-obyczajowych, z którymi się ostatnio zetknęłam. Opowieść w niej zawarta jest nieoczywista, zagadkowa, czasami trudna, ale niosąca nadzieję. Napisana jest bardzo dobrze - wydarzenia układają się w logiczną całość. Bardzo dobrym zabiegiem jest przeplatanie powieściowej "teraźniejszości" z "przeszłością", doskonale dynamizuje całość, a fragmenty są świetnie do siebie wzajemnie dopasowane, więc odbywa się to płynnie. Polecam!

Najlepsza książka p. Weroniki, jaką do tej pory czytałam i jedna z najlepszych książek historyczno-obyczajowych, z którymi się ostatnio zetknęłam. Opowieść w niej zawarta jest nieoczywista, zagadkowa, czasami trudna, ale niosąca nadzieję. Napisana jest bardzo dobrze - wydarzenia układają się w logiczną całość. Bardzo dobrym zabiegiem jest przeplatanie powieściowej...

Właśnie przeczytałam "Służącą". Powieść jest bardzo wciągająca, ale najbardziej zaskakujące jest w niej to, że opowiada o pozytywnej stronie Syberii. Zesłanie, więzienie, katorga - to te słowa kojarzyły mi się z tym zawsze zimnym - wydawałoby się - miejscem, oczywiście należy je łączyć z głodem, chłodem i wycieńczającą pracą. Tymczasem życie bohaterki - Polki Marianny - dopiero na Syberii zaczyna toczyć się szczęśliwie. Co prawda trafia ona tam po niesprawiedliwym procesie sądowym, traumatycznych wydarzeniach, przeżytej ogromnej krzywdzie, ale wszystko obraca się ku dobremu... I choć Marianna postanawia przeżyć za wszelką cenę, bo początko kieruje się chęcią zemsty, to po czasie jej serce, umysł i dusza zaczynają pojmować fakt, że to pragnienie nie doprowadzi jej do niczego dobrego. Wspaniała, choć trudna nauka...

Właśnie przeczytałam "Służącą". Powieść jest bardzo wciągająca, ale najbardziej zaskakujące jest w niej to, że opowiada o pozytywnej stronie Syberii. Zesłanie, więzienie, katorga - to te słowa kojarzyły mi się z tym zawsze zimnym - wydawałoby się - miejscem, oczywiście należy je łączyć z głodem, chłodem i wycieńczającą pracą. Tymczasem życie bohaterki - Polki Marianny -...