Bardzo dobre opracowanie, dotyczące Zakonu Templariuszy. Autor porusza także wiele innych kwestii, dotyczących Średniowiecza, jak inkwizycja czy święty graal.

Bardzo dobre opracowanie, dotyczące Zakonu Templariuszy. Autor porusza także wiele innych kwestii, dotyczących Średniowiecza, jak inkwizycja czy święty graal.

Bardzo ciekawa książka z szeroko opisaną historią Templariuszy. Sporo w niej również zagadnień historycznych wykraczającej poza sam zakon jak inkwizycja, krucjaty i wiele innych. Książka nie każdemu może przypaść do gustu za sprawą języka ale mimo wszystko warto po nią sięgnąć. W moim przypadku sprawdził się też lektor.

Bardzo ciekawa książka z szeroko opisaną historią Templariuszy. Sporo w niej również zagadnień historycznych wykraczającej poza sam zakon jak inkwizycja, krucjaty i wiele innych. Książka nie każdemu może przypaść do gustu za sprawą języka ale mimo wszystko warto po nią sięgnąć. W moim przypadku sprawdził się też lektor.

Któż nie chciałby poznać wszystkich tajemnic Templariuszy. Ja na pewno. Sporego rąbka tajemnicy uchylił mi Roman Bolczyk, a dlaczegóż miałbym mu nie wierzyć, skoro jest zadeklarowanym pasjonatem wspomnianego tematu. W swojej książce przedstawia nam całą historię zakonu, sprawnie rozprawia się z mitami o nich. Wszystko podane przystępnym językiem, licznymi ilustracjami, ale nie wiedzieć czemu, jakoś mi się dłużyła książka. Tak czy owak po przeczytaniu jej na pewno stałem się odrobinę mądrzejszy.

Któż nie chciałby poznać wszystkich tajemnic Templariuszy. Ja na pewno. Sporego rąbka tajemnicy uchylił mi Roman Bolczyk, a dlaczegóż miałbym mu nie wierzyć, skoro jest zadeklarowanym pasjonatem wspomnianego tematu. W swojej książce przedstawia nam całą historię zakonu, sprawnie rozprawia się z mitami o nich. Wszystko podane przystępnym językiem, licznymi ilustracjami, ale...

7+

7+

Książka napisana ciekawie. Poruszająca.
Nie posiadam wiedzy ani kwalifikacji merytorycznych, żeby w jakikolwiek sposób odnieść się do treści.
Przy założeniu, że podane w niej informacje są rzetelne, dość interesującym aspektem działalności templariuszy są dalekosiężne skutki ich istnienia oraz upadku, sięgające do czasów dzisiejszych.
Usiłowałem coś więcej dowiedzieć się o samym autorze, ale ciocia Wikipedia niewiele wykaszlała na jego temat. Dość tajemnicza postać.
Książka chyba warta polecenia.

Książka napisana ciekawie. Poruszająca.
Nie posiadam wiedzy ani kwalifikacji merytorycznych, żeby w jakikolwiek sposób odnieść się do treści.
Przy założeniu, że podane w niej informacje są rzetelne, dość interesującym aspektem działalności templariuszy są dalekosiężne skutki ich istnienia oraz upadku, sięgające do czasów dzisiejszych.
Usiłowałem coś więcej dowiedzieć się o...

Pełna recenzja: https://www.mammapchela.pl/2019/12/templariusze-fenomen-ktory-przetrwa.html

"Templariusze. Fenomen, który przetrwał" to książka (jak sam tytuł wskazuje) o templariuszach :) Roman Bolczyk w sposób iście naukowy zgłębia temat templariuszy, ich zakonu, zwyczajów oraz... tajemnic. Opowiada o powstaniu zakonu, jego historii, procesie oraz skarbie. Dodatkowo dowiadujemy się co stało się z rycerzami po rozwiązaniu templariuszy. Pan Roman prowadzi czytelnika krok po kroku (a może raczej kartka po kartce) po dziejach ich historii. Podaje podstawowe fakty, o których uczymy się w szkole, ale również wyjaśnia i rozwiewa wszelkie wątpliwości/mity, o których nie mówi się otwarcie.

Bardzo dobra książka. Autor ma ciekawy styl, dzięki czemu książka zamiast nudzić - ciekawi. Do plusów (ale również i minusów) książki można zaliczyć jej naukowy charakter. Od razu można zauważyć, że autor w sposób dogłębny podszedł do swojego dzieła. "Templariusze. Fenomen, który przetrwał" to nie zwykła opowieść o rycerzach i ich tajemnicach, ale to opisane fakty, które mają swoje źródła w literaturze naukowej. Już od pierwszych stron czytelnik wie, że w opowieść zaprasza go pasjonat. Oprócz przypisów i odnośników do literatury naukowej, autor dostarcza czytelnikowi również zdjęcia schematów, map, obrazów czy ikon, o których pisze.
Nie mogę ukrywać, że na ocenę zdecydowanie wpływ miało też przepiękne wydanie książki. Templariusze zostali wydani w sztywnej okładce, z pięknymi ilustracjami w środku. Dodatkowo w tekście znajdziemy zdobione litery, a tytuły są napisane starodawnym, ozdobnym pismem. Książka złożona jest z grubszego papieru, dzięki temu nie ma problemu ze sklejonymi kartkami. Chciałoby się, aby wszystkie książki były wydawane w tak wspaniały sposób.
Książka Romana Bolczyka okazała się nad wyraz ciekawym dziełem. Myślałam, że będę się z nią nudzić oraz, że jej tematyka sprawi, że częściej będę odkładała książkę niż po nią sięgała. Bardzo się myliłam! Autor pisze w tak ciekawy sposób, a jego styl jest tak przyjemny w odbiorze, że nie mogłam oderwać się od lektury. Wpływ na to niewątpliwie miał fakt, że Pan Roman jest pasjonatem templariuszy. I czytelnik to od razu wyczuwa. Dbałość o dokładność i szczegółowość informacji jest widoczna na pierwszy rzut oka.

Pełna recenzja: https://www.mammapchela.pl/2019/12/templariusze-fenomen-ktory-przetrwa.html

"Templariusze. Fenomen, który przetrwał" to książka (jak sam tytuł wskazuje) o templariuszach :) Roman Bolczyk w sposób iście naukowy zgłębia temat templariuszy, ich zakonu, zwyczajów oraz... tajemnic. Opowiada o powstaniu zakonu, jego historii, procesie oraz skarbie. Dodatkowo...

Autor w bardzo przystępny sposób tworzy swoją opowieść. Zaczyna od wprowadzenia w isotę zakonu i historię, ale bez przedłużania. Skupia się na najważniejszych wydarzeniach – tak by nie zniechęcać czytelnika. Pokazuje motywy oraz sylwetki bohaterów w sposób przystępny. Wyznacza os czasu i tłumaczy jaki wpływ miały poszczególne postacie na zagładę Templariuszy. Przytacza kontekst polityczny i wtedy jasne staje się, dlaczego ktoś otoczony czcią musi skończyć otarty z honoru i upokorzony. Kolejnym jego etapem jest, wręcz z prokuratorską prezycją poszukiwanie śladów bytności. Uwielbiam historie, które ciągną się latami i kiedy myśli się, że temat już jest zakończony, okazuje się, że spuścizna przetrwała do czasów współczesnych. Jestem mile zaskoczona, ale i zszokowana, że historia Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona nie zakończyła się, a jej karty są wciąż zapełniane. Serdecznie pozdrawiam.

Autor w bardzo przystępny sposób tworzy swoją opowieść. Zaczyna od wprowadzenia w isotę zakonu i historię, ale bez przedłużania. Skupia się na najważniejszych wydarzeniach – tak by nie zniechęcać czytelnika. Pokazuje motywy oraz sylwetki bohaterów w sposób przystępny. Wyznacza os czasu i tłumaczy jaki wpływ miały poszczególne postacie na zagładę Templariuszy. Przytacza...

Wstęp
Kto z nas nie słyszał o Zakonie Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona, zwanych templariuszami? Osobiście uwielbiam czytać o średniowieczu, Inkwizycji i Kościele. Do tej pory przeczytałam: „Królowie przeklęci” Maurice’a Druona, „Wahadło Foucaulta” Umberto Eco, Trylogię o templariuszach Jacka Whyte’a, a także liczne opracowania na temat krucjat i Kościoła w wiekach średnich. Niecierpliwie czekałam na egzemplarz recenzencki książki „Templariusze. Fenomen, który przetrwał” autorstwa Romana Bolczyka. To opracowanie historyczne na temat zakonu pochłonęłam w jeden wieczór. Uzupełniłam swoją wiedzę na temat templariuszy. Z pewnością sięgnę po pierwszą książkę tego autora „Templariusze fenomenem z mroków średniowiecza” oraz po kolejną.

Autor w swojej książce obala mity, jakie przylgnęły do templariuszy, a które często możemy odnaleźć w ekranizacjach i różnego rodzaju powieściach. Przedstawił nam proces, który spowodował upadek zakonu, a także wspomniał o ich spuściźnie, która przetrwała do dziś. To bardzo ciekawa książka zarówno dla tych, którzy pragną uzupełnić swoją wiedzę, jak i tych, którzy dopiero chcą poznać historię i dzieje Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona.

Templariusze
Za datę powstania zakonu templariuszy uznaje się rok 1118. Wtedy to „dziewięciu architektów” – braci założycieli z Hugonem de Payns na czele stworzyło zakon, który w Ziemi Świętej na Wzgórzu Moira miał strzec bezpieczeństwa przybywających do Jerozolimy pielgrzymów.

„Bracia, przywdziewając biały płaszcz zakonu, zostawali żołnierzami chrześcijaństwa, Zatracali narodowość, przynależność do jakiegokolwiek królestwa, stawali się legią cudzoziemską.”

Templariusze brali czynny udział w krucjatach mających na celu obronę wiary chrześcijańskiej. W wielu krajach powstawały ich liczne komandorie. Byli nie tylko doskonałymi rycerzami. Rozwinęli także bankowość oraz byli armatorami, którzy zaopatrywali Ziemię Świętą towarami z Europy, oraz odpowiadali za przewóz pielgrzymów do Jerozolimy.

Największe zyski zdobywali dzięki relikwiom:

„Kluczem do osiągania krociowych zysków okazały się relikwie. Opętańczy kult frymarczenia truchłem świętych otwierał przepastne wrota wpływów, na czym templariusze znali się wyśmienicie.”

Po upadku Akki w 1291 roku skończyło się ich główne zadanie – obrona Ziemi Świętej. Może gdyby templariusze połączyli siły z joannitami, udało by im się wspólnie dłużej odpierać muzułmańskie ataki. Po zakończeniu krucjat templariusze skupili się na gromadzeniu bogactw. Poniekąd właśnie to doprowadziło ich do zguby…

„Dynamiczne, barwne, pełne napięcia wydarzenia z ich dziejów oraz ich tragiczny koniec stały się powodem przywołania ich w pamięci potomnych – swoistego życia po życiu. Ich losy i obyczaje, domniemane czy prawdziwe, posłużyły do snucia różnych hipotez i powoływania stowarzyszeń wyznających idee niewiele nieraz mające wspólnego z tymi, które były motywem działania templariuszy. Bo niewyjaśnione sekrety tworzą mity.”

Proces
Król Francji Filip IV zwany Pięknym był dłużnikiem templariuszy. Zakon udzielił mu licznych pożyczek. Filip IV wygnał ze swojego kraju bankierów żydowskich, a później lombardzkich. Zaczął snuć intrygi, by pozbyć się swojego największego wierzyciela – templariuszy. W 1307 roku doszło do masowego aresztowania zakonników. Wśród nich znalazł się Wielki Mistrz Jakub de Molay. Przy pomocy Inkwizycji zaczęły płonąć stosy. Wszystko to działo się za zgodą ówczesnego papieża – Klemensa V. To w czasie tortur i przesłuchań rodziły się mity o niecnych poczynaniach templariuszy. Rycerze broniący Ziemi Świętej teraz masowo ginęli w lochach i na stosach.

„Templariusze ginęli za sprawą arcychrześcijańskiego króla Francji Filipa IV i kolaborującego z nim papieża Klemensa V, którzy zgotowali im piekło na ziemi z użyciem narzędzi tortur i spalenia żywcem w płomieniach stosów.”

Filip IV chciał za wszelką cenę pozbyć się rosnącego w siłę zakonu i przejąć ich dobra, w tym legendarny wielki skarb. Papież Klemens V w 1312 roku na soborze w Vienne formalnie zakończył istnienie zakonu templariuszy. Jednak do ostatniej egzekucji doszło dopiero 18 marca 1314 roku. Wtedy to na małej wysepce na Sekwanie, zwanej Wyspą Żydów, na stosie zginął ostatni Wielki Mistrz templariuszy – Jakub de Molay. Nim dokonał żywota, zdążył rzucić klątwę na swoich oprawców:

„Klemensie i ty, Filipie, wiarołomcy danego słowa, wzywam was obydwu na sąd Boży […] ciebie, Klemensie za czterdzieści dni, ciebie, Filipie, w ciągu roku […]”

Jak wiemy z kart historii, słowa te okazały się prorocze:

„Klątwa de Molaya dosięgła papieża Klemensa V, głowę Kościoła, a w szczególności Filipa IV i jego królewski ród Kapetyngów za niecną zdradę, której się dopuścili wobec templariuszy. Klątwa była dalekosiężna. Ludwik XVI, dwudziesty drugi następca Filipa IV, wyszedł na ścięcie gilotyną z tej samej wieży templariuszy w Paryżu, w której aresztowano dwudziestego drugiego przywódcę zakonu – Jakuba de Molaya.”

Ci, którzy przetrwali
W czasie aresztowań we Francji części templariuszy udało się uciec wraz ze skarbem. Filip IV nie zagarnął wszystkich bogactw zakonu. Miejsce ukrycia skarbu pozostaje tajemnicą i są różne teorie na temat tego, gdzie został wywieziony. Zbiegli templariusze znaleźli schronienie na dworze króla Portugalii i dzięki swoim umiejętnościom i doświadczeniu w żegludze znacznie przyczynili się do stworzenia potęgi morskiej tego państwa. Ich symbol zdobił żagle statków należących do odkrywców Nowego Świata.

„W Portugalii templariuszom dopisało szczęście. Pod patronatem króla Dionizego I zdołali przedzierzgnąć się w legalne zgromadzenie Zakonu Rycerzy Chrystusa. Uniknęli w ten sposób losu braci we Francji i wszędzie tam, gdzie padał złowrogi cień króla Filipa IV, papieża Klemensa V, Inkwizycji i oprawców.”

Autor w swojej książce wspomina o Wielkim Mistrzu Zakonu Rycerzy Chrystusa – Henryku Żeglarzu. Przybliża Czytelnikowi ówczesne odkrycia. Jest to bardzo ciekawa część historii, w której swój udział mieli templariusze. Na koniec przytacza nam stowarzyszenia, które powstały po zniszczeniu zakonu. Niektóre przetrwały do dziś i nadal funkcjonują.

Templariusze i ich dzieje, mity związane z funkcjonowaniem zakonu, do dziś stanowią pożywkę nie tylko dla badaczy, ale także dla pisarzy i scenarzystów. Całej prawdy o funkcjonowaniu i zasadach templariuszy pewnie nigdy nie poznamy, ale Autor swoją książkę napisał wykorzystując rzetelne badania i dotychczasowe odkrycia związane z zakonem. Obalił wiele mitów, które powstały w czasie procesu prowadzonego przez Inkwizycję. Jednak nadal pozostaje wiele do odkrycia. Czy swój skarb ukryli na Wyspie Dębów? Czy możliwe jest, że byli w Ameryce przed Kolumbem? Czy korzystali z usług asasynów? Przeczytajcie, a być może poznacie choć część odpowiedzi!

Podsumowanie
Książka „Templariusze. Fenomen, który przetrwał” autorstwa Romana Bolczyka bardzo przypadła mnie do serca. To historyczne opracowanie jest napisane bardzo przystępnym językiem, Dzięki temu czyta się je lekko i przyjemnie. Uzupełniłam swoją wiedzę na temat templariuszy. Znów przypomniałam sobie o tamtych czasach, o których często czytałam z wypiekami na twarzy. Autor doskonale uzasadniał obalane przez siebie mity narosłe wokół tego tajemniczego zakonu. Bardzo podobał mnie się zawarty w książce wątek o Starcu z Gór i jego asasynach, a także związkach tych skrytobójców z templariuszami. Wielkim plusem książki jest jej wspaniałe wydanie – twarda oprawa oraz bardzo dużo zdjęć, które pozwalają Czytelnikowi choć na chwilę wyobrazić sobie życie w tamtych odległych czasach.

Książkę polecam wszystkim, których interesuje tematyka zakonu i Inkwizycji, a także działalność różnego rodzaju bractw i stowarzyszeń. Dowiecie się też z niej o odkryciach geograficznych i o tym, jaki wpływ na nie mieli właśnie templariusze. To doskonała lektura uzupełniająca dla tych, których ten okres historyczny interesuje. Polecam ją także tym, którzy dopiero zamierzają poznać pewne sekrety średniowiecza i historię Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona.

Wstęp
Kto z nas nie słyszał o Zakonie Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona, zwanych templariuszami? Osobiście uwielbiam czytać o średniowieczu, Inkwizycji i Kościele. Do tej pory przeczytałam: „Królowie przeklęci” Maurice’a Druona, „Wahadło Foucaulta” Umberto Eco, Trylogię o templariuszach Jacka Whyte’a, a także liczne opracowania na temat krucjat i Kościoła w...

https://ksiazkinietylkodlanajmlodszych.wordpress.com/2019/12/27/templariusze/
link do opinii

Bardzo dobre opracowanie historyczne tematu,książkę czyta się dobrze,z przyjemnością i łatwością dzięki lekkiemu,pisarskiemu zacięciu autora. Polecam wszystkim miłośnikom wielkiej historii.

https://ksiazkinietylkodlanajmlodszych.wordpress.com/2019/12/27/templariusze/
link do opinii

Bardzo dobre opracowanie historyczne tematu,książkę czyta się dobrze,z przyjemnością i łatwością dzięki lekkiemu,pisarskiemu zacięciu autora. Polecam wszystkim miłośnikom wielkiej historii.

Książka skupia się na latach po rozwiązaniu Zakonu Templariuszy. Podejmuje temat krążących wokół zakonu mitów i tajemnic. Wyjaśnia, gdzie mogli udać się ocaleni, gdzie są ślady ich bytności i co ocalało z legendy.

Książka skupia się na latach po rozwiązaniu Zakonu Templariuszy. Podejmuje temat krążących wokół zakonu mitów i tajemnic. Wyjaśnia, gdzie mogli udać się ocaleni, gdzie są ślady ich bytności i co ocalało z legendy.