Rozmowy z ludźmi, których można podciągnąć pod wspólny mianownik "freelancer". Pisarze, graficy, muzycy, fotografowie, projektanci. Młodzi, starsi, znani i tacy, o których nigdy nie słyszałam. Czasem pary (jak reportażyści Cezary Łazarewicz i Ewa Winnicka).
Treść książki zdradza tytul: opowiadają, jak sobie organizują pracę, jak przebiega ich proces twórczy.

Sama pracuję w twórczym wolnym zawodzie - z jednej strony doceniam wolność, jaką mi daje, z drugiej walczę z minusami (prokrastynacja, samotność, problem z oddzieleniem życia prywatnego i zawodowego),więc z zainteresowaniem przeczytałam jak sobie organizują pracę ludzie pióra. Inne rozmowy mniej mnie zaciekawiły, tym bardziej, że autorka prowadzi wywiady dość sztampowo. Mam też wrażenie, że poszła za ciosem po pierwszym (nieznanym mi) tomie wywiadów z osobami bardziej znanymi, dojrzalszymi i z większym dorobkiem.

Rozmowy z ludźmi, których można podciągnąć pod wspólny mianownik "freelancer". Pisarze, graficy, muzycy, fotografowie, projektanci. Młodzi, starsi, znani i tacy, o których nigdy nie słyszałam. Czasem pary (jak reportażyści Cezary Łazarewicz i Ewa Winnicka).
Treść książki zdradza tytul: opowiadają, jak sobie organizują pracę, jak przebiega ich proces twórczy.

Sama pracuję...

Bardzo fajny pomysł na książkę i rozmowy z twórcami - przez pryzmat ich organizacji czasu, pracy i zmagań z trudami codzienności. Sama mam można powiedzieć wolny zawód, przeczytałam więc z zaciekawieniem, jak inni radzą sobie w sytuacjach i z problemami, z którymi i ja niekiedy się zmagam.
Połowę przeczytałam z dużym zaciekawieniem, druga mnie znużyła. Trochę zbyt wiele rozmów, trochę też zbyt duży rozstrzał tematyczny. Ale niezależnie od tego książkę polecam.

Bardzo fajny pomysł na książkę i rozmowy z twórcami - przez pryzmat ich organizacji czasu, pracy i zmagań z trudami codzienności. Sama mam można powiedzieć wolny zawód, przeczytałam więc z zaciekawieniem, jak inni radzą sobie w sytuacjach i z problemami, z którymi i ja niekiedy się zmagam.
Połowę przeczytałam z dużym zaciekawieniem, druga mnie znużyła. Trochę zbyt wiele...

Przede wszystkim inspirującą. To również źródło wartościowej, polskiej twórczości, w którą warto się zagłębić po każdym rozdziale (takie czytanie sprawiało mi najwięcej frajdy). Polecam każdemu. Szybciutko się wchłania wywiad za wywiadem.

Przede wszystkim inspirującą. To również źródło wartościowej, polskiej twórczości, w którą warto się zagłębić po każdym rozdziale (takie czytanie sprawiało mi najwięcej frajdy). Polecam każdemu. Szybciutko się wchłania wywiad za wywiadem.

Słabsza niż poprzednia część, ale równie inspirujaca.
Dodałabym do każdego wywiadu pytanie o ulubioną albo ostatnio przeczytaną książkę.
Liczę na kolejną część.

Słabsza niż poprzednia część, ale równie inspirujaca.
Dodałabym do każdego wywiadu pytanie o ulubioną albo ostatnio przeczytaną książkę.
Liczę na kolejną część.

Druga część nie przyniosła mi tyle radości ile pierwszy tom "Rozmów". Zabrakło nieszablonowych, zaskakujących poskramiaczy codzienności (dalej nikt nie dorównał Katarzynie Bondzie ;) oraz klucza doboru artystów. W pierwszym tomie otrzymaliśmy, chociażby bardzo ciekawy kontrast między starszym i młodym pokoleniem - podejściem do zawodu, jego misyjności.

Druga część nie przyniosła mi tyle radości ile pierwszy tom "Rozmów". Zabrakło nieszablonowych, zaskakujących poskramiaczy codzienności (dalej nikt nie dorównał Katarzynie Bondzie ;) oraz klucza doboru artystów. W pierwszym tomie otrzymaliśmy, chociażby bardzo ciekawy kontrast między starszym i młodym pokoleniem - podejściem do zawodu, jego misyjności.

Przyznam, że chyba jestem jedną z może nielicznych osób, którą twórca nie interesuje. Cenię jego trud, kupuję książki, płyty, bilety na koncert, ba staram się nawet wytrzymać reklamy na profilach po to by w ten sposób twórcy mogli zarabiać. Jednak niewielki procent uwagi poświęcam procesowi powstawania książek, płyt, obrazów. Nigdy nie zastanawiałam się skąd tak właściwie bierze się pomysł, jak przebiega proces twórczy, co stanowi jego otoczkę, jak wygląda całe zaplecze. Poprzez zbiór wywiadów ,,Jak oni pracują 2" miałam możliwość zajrzeć za przysłowiową kurtynę i zobaczyć szerszy obraz oraz zrozumieć, że za gotowym produktem stoi bardzo wiele działań, zachowań, rzeczy małych i wielkich.

Agata Napiórkowska wybrała do swojego zbioru całe spectrum twórców i artystów z różnych dziedzin sztuki. To nie tylko pisarze, felietoniści ale także malarze, graficy, rękodzielnicy, tłumacze, muzycy. Łączy ich to, że wykonują wolny zawód, którym samodzielnie (do pewnego stopnia) zarządzać. Wielu w wywiadach pokazuje zupełnie inne oblicze bycia freelancerem od tego, które pokutuje w społeczeństwie. Bycie panem/panią swojego czasu to zadanie trudne, czasem wręcz karkołomne, radykalnie wchodzące w przestrzeń życia prywatnego, zmuszające samodzielnej organizacji czasu i zarządzania finansami. Przyznam, że dla mnie - osoby pracującej na etacie - czasem wręcz niemożliwe do wyobrażenia. Ja lubię pewną stabilność i poczucie bezpieczeństwa dlatego z zainteresowaniem czytałam o zupełnie innych postawach, które często cechują się niepewnością ale i mają w sobie sporo spontaniczności, zmuszają do kreatywności, czy wyjścia poza własne bariery i narzucone ograniczenia.

Ważną częścią każdej rozmowy jest spojrzenie na sprawy finansowe. Temat ważny aby uświadomić innym, że artysta to nie dobry duch, który dzieli się tym co stworzy altruistycznie z innymi. On dzieli się ale także chce być godziwie wynagradzany a w polskich realiach często jest to kwestią sporną. Nie każdemu twórcy od razu miliony spadają na głowę a każdy musi żyć i często utrzymać rodzinę. U niektórych widać nadal, że poczucie misji i wrażliwość artystyczna wygrywają ale są i tacy, którzy próbują w tym wszystkim znaleźć złoty środek tak aby pogodzić własne przekonania z działaniami czysto komercyjnymi.

Przyznam się, że nie spodziewałam się, że ten zbiór wywiadów tak mnie przykuje. Czytałam powoli, długo bo wiele rozmów wywarło na mnie spory wpływ. W niektórych rozmowach znalazłam swoje odbicie, niektóre otworzyły mi oczy na pewne sprawy, niektóre zainspirowały. Ale przede wszystkim dobitnie uświadomiły (tak wiem to truizm) że książka, płyta nie powstaje w takim tempie jak jak odbieram. W procesie twórczym trzeba wysiłku, często kompromisów, czasem wyrzeczeń i poświęceń. I za to trzeba twórców doceniać i cenić bo zmieniają nasze spojrzenie na świat, upiększają go albo przynajmniej sprawiają, że żyje nam się lepiej.

Przyznam, że chyba jestem jedną z może nielicznych osób, którą twórca nie interesuje. Cenię jego trud, kupuję książki, płyty, bilety na koncert, ba staram się nawet wytrzymać reklamy na profilach po to by w ten sposób twórcy mogli zarabiać. Jednak niewielki procent uwagi poświęcam procesowi powstawania książek, płyt, obrazów. Nigdy nie zastanawiałam się skąd tak właściwie...

„Nasza praca nie jest pewna, nie jest stabilna, ale w głowie mam to, że wszystko może się wydarzyć”, czyli kilkanaście wywiadów.

Jak oni pracują 2 to już kolejna książka Agaty Napiórskiej. Autorka przeprowadza w niej rozmowy z muzykami, pisarzami, autorami komiksów, a także malarzami.

Kilkudziesięciu niezwykle utalentowanych polskich twórców w rozmowie z Agatą Napiórską opowiada o zwyczajach, które towarzyszą „przekształcaniu pomysłu w dzieło sztuki”. Tym razem wśród rozmówców znaleźli się nie tylko pisarze, ale także artyści, muzycy i kucharze. O ile w pierwszej części mieliśmy do czynienia często z twórcami starszego pokolenia, o tyle tu autorka koncentruje się na artystach młodszych, na fali wznoszącej. Rozmowy są nieco dłuższe i dotyczą także samego zjawiska pracy twórczej jako głównego źródła utrzymania.

Książka jest w formie wywiadu, więc nie każdemu przypadnie to gustu. Muszę przyznać, że większość osób, z którymi autorka przeprowadzała rozmowę, była dla mnie nieznana. Co przyczyniło się do tego, że czytałam tę książkę "na raty" w przerwach pomiędzy innymi pozycjami. Czasami przeczytałam dwie inne książki i dopiero przypominałam sobie o tej.

Autorka zadaje ciekawe pytania, więc jeśli kogoś interesuje sztuka i to jak wygląda praca artystów to na pewno znajdzie tutaj coś dla siebie. Na końcu każdej rozmowy jest krótki opis, kim jest osobą, z którą autorka przeprowadzała wywiad. Dzięki temu możemy (bez sprawdzania w Internecie) dowiedzieć się najważniejszych faktów z życia danego artysty.

„Nasza praca nie jest pewna, nie jest stabilna, ale w głowie mam to, że wszystko może się wydarzyć”, czyli kilkanaście wywiadów.

Jak oni pracują 2 to już kolejna książka Agaty Napiórskiej. Autorka przeprowadza w niej rozmowy z muzykami, pisarzami, autorami komiksów, a także malarzami.

Kilkudziesięciu niezwykle utalentowanych polskich twórców w rozmowie z Agatą Napiórską...

 

Zastanawiało Was kiedyś jak to się dzieje, że powstają ostatnio takie świene książki ? Jak pisarze sobie radzą ze stresem spowodowanym wydaniem, zbliżającymi sie terminami ? Ogólnie jak piszą ?! No to tu znajdziecie wiele odpowiedzi! Nawet na te nie zadane pytania, ale jednak nurtujące . 


Książka ta jest zbitkiem rozmów przeprowadzonych przez autorkę z osobami zarabiającymi na pisaniu. Książek, felietonów czy reportaży. 
Wszystkie wywiady, które tutaj znajdziecie  w większej mierze dotyczą informacji jak ogólnie zorganizować sobie pracę, miejsce, czas . W końcu pracując na własny rachunek - pracujemy dla siebie, więc jeśli ten czas odpowiednio nie jest zorganizowany to i wyniki są średnie. A z czegoś przecież trzeba żyć. 


Książka i to co pokazuje nam tutaj autorka są naprawdę ciekawe i interesujące. Nie tylko można zapokoić tu swoją ciekawość , ale też kilku przydatnych rzeczy się dowiedzieć. Wywiady, które tu znajdziemy są interesujące i dzięki temu książkę czyta się szybko i przyjemnie. autorka wybrała tu naprawdę ciekawe osoby do rozmów; chociaż przyznam szczerze, że nie wszystkich znam.

Ta książka  nie tylko pokazuje nam jak pisać , ale też uświadami że taka praca wcale tak naprawdę do najłatwiejszych nie należy. Interesująca, inspirująca i godna polecenia! Taka właśnie jest. 


Tak więc polecam Wam do niej zajrzeć.
Może kilka z ciekawszych rzeczy sami wykorzystacie ? 

 

 

Zastanawiało Was kiedyś jak to się dzieje, że powstają ostatnio takie świene książki ? Jak pisarze sobie radzą ze stresem spowodowanym wydaniem, zbliżającymi sie terminami ? Ogólnie jak piszą ?! No to tu znajdziecie wiele odpowiedzi! Nawet na te nie zadane pytania, ale jednak nurtujące . 


Książka ta jest zbitkiem rozmów przeprowadzonych przez autorkę z osobami...

Jak oni pracują 2 Agaty Napiórskiej to nowość Wydawnictwa Wab. A tym samym kontynuacja książki o tym samym tytule.
To zbiór zabawnych, wzruszających, inteligentnych i pełnych merytorycznych ciekawostek wywiadów. To poznanie warszatu artystów z różnych dziedzin kultury i sztuki od kulis.
To trudna lekcja życia, z której wynosimy że talent to tylko mała cząstka sukcesu. Sukcesu, którego jeśli chcemy osiągnąć musimy być wytrwali i pracować i pracować i pracować.
Książka zawiera 37 rozmów autorki prowadzonych z całkiem różnymi osobowościami.
Całość wzrusza i uczy. Jestem pod ogromnym wrażeniem rozebrania procesu twórczego na kawałki i nadania im takiej wdzięcznej formy i wyrazu.
Jakie rytuały towarzyszą pracy twórczej Moniki Brodki, Agaty Bogackiej, Katarzyny Kozyry czy Zygmunta Miłoszewskiego?
Kilkudziesięciu niezwykle utalentowanych polskich twórców w rozmowie z Agatą Napiórską opowiada o zwyczajach, które towarzyszą „przekształcaniu pomysłu w dzieło sztuki”. Tym razem wśród rozmówców znaleźli się nie tylko pisarze, ale także artyści, muzycy i kucharze. O ile w pierwszej części mieliśmy do czynienia często z twórcami starszego pokolenia, o tyle tu autorka koncentruje się na artystach młodszych, na fali wznoszącej. Rozmowy są nieco dłuższe i dotyczą także samego zjawiska pracy twórczej jako głównego źródła utrzymania.

https://www.instagram.com/p/B5VCNQclkj-/

Jak oni pracują 2 Agaty Napiórskiej to nowość Wydawnictwa Wab. A tym samym kontynuacja książki o tym samym tytule.
To zbiór zabawnych, wzruszających, inteligentnych i pełnych merytorycznych ciekawostek wywiadów. To poznanie warszatu artystów z różnych dziedzin kultury i sztuki od kulis.
To trudna lekcja życia, z której wynosimy że talent to tylko mała cząstka sukcesu....

Bardzo podobała mi się pierwsza książka "Jak oni pracują", z jednakową satysfakcją przyjąłem jej kolejną odsłonę. Co prawda autorka zaznacza we wstępie, że teksty tym razem są bardziej jednorodne w formie i zdecydowanie dłuższe, ale formuła całości jest ostatecznie jednakowa. Oto bowiem ponownie twórcy z różnych obszarów kultury, z różnych pokoleń i przedstawiający rozmaitą wrażliwość, opowiadają o swojej pracy w kontekście codzienności. Czyli tak naprawdę odsłaniają mniej lub bardziej chętnie przed autorką rozmów i czytelnikami swoje życie. Napiórska jest świetnym a zarazem czujnym i wymagającym słuchaczem - schowana gdzieś na dalszym planie, potrafi w każdej chwili zadać bardzo celne pytanie. Ciekawym pomysłem jest przepytywanie par twórców (np. małżeństwa reporterów Ewy Winnickiej oraz Cezarego Łazarewicza),w ramach których dostajemy dopełniające się obrazy. Bardzo ciekawa i pouczająca lektura, której głównym przesłaniem zdaje się być myśl, że sam talent to zdecydowanie za mało - ostatecznie bowiem praca twórcza, chociaż jest utożsamiana z satysfakcjonującym zajęciem, bywa wymagającą poświęceń i konsekwencji orką na ugorze. Mam nadzieję na ciąg dalszy.

Bardzo podobała mi się pierwsza książka "Jak oni pracują", z jednakową satysfakcją przyjąłem jej kolejną odsłonę. Co prawda autorka zaznacza we wstępie, że teksty tym razem są bardziej jednorodne w formie i zdecydowanie dłuższe, ale formuła całości jest ostatecznie jednakowa. Oto bowiem ponownie twórcy z różnych obszarów kultury, z różnych pokoleń i przedstawiający rozmaitą...