Polecam! Czasem warto sięgnąć po klasykę, nawet pomimo tego, że określana jest klasyką dla młodych. Cała recenzja tutaj: https://nakanapie.pl/recenzje/kochany-wrogu-kochany-wrogu

Polecam! Czasem warto sięgnąć po klasykę, nawet pomimo tego, że określana jest klasyką dla młodych. Cała recenzja tutaj: https://nakanapie.pl/recenzje/kochany-wrogu-kochany-wrogu

Lektura w sam raz na tłusty czwartek: słodka, przypudrowana, polukrowana, ale cieszy ;-)

Lektura w sam raz na tłusty czwartek: słodka, przypudrowana, polukrowana, ale cieszy ;-)

199/223 (A)

199/223 (A)

Na etapie odkurzania dawnych ukochanych lektur rzecz jasna nie mogło tej wdzięcznej historyjki zabraknąć. Bardzo zaskoczyła mnie własna reakcja, gdyż spodziewałam się kolejnej euforii. A tu nic, czasem nawet nuda. I to wtedy, kiedy w sierocińcu przecież tyle się dzieje! Punktację przyznaję bardziej przez sentyment niż obecne wrażenia. Aż boję się brać za "Tajemniczego opiekuna"...

Na etapie odkurzania dawnych ukochanych lektur rzecz jasna nie mogło tej wdzięcznej historyjki zabraknąć. Bardzo zaskoczyła mnie własna reakcja, gdyż spodziewałam się kolejnej euforii. A tu nic, czasem nawet nuda. I to wtedy, kiedy w sierocińcu przecież tyle się dzieje! Punktację przyznaję bardziej przez sentyment niż obecne wrażenia. Aż boję się brać za "Tajemniczego...

Robiąc porządki, myślałam że biblioteczkę w jedno popołudnie odgruzuję. Myliłam się. Szelest kartek, delikatne tumanki kurzu;),zapach papieru, dziwne wzruszenie na widok tytułu i ciąg skojarzeń sprawiły, że każdą książeczkę brałam do ręki, kartkowałam, czytałam jakiś fragment i…porządki zajęły mi kilka tygodni.
Starannie wydana, ciekawe prymitywne, dziecięce rysunki jako ilustracje. Przeczytałam ze wzruszeniem i nostalgią. Lektura przywołała wiele bardzo miłych wspomnień i została w biblioteczce dla przyszłych pokoleń.

Robiąc porządki, myślałam że biblioteczkę w jedno popołudnie odgruzuję. Myliłam się. Szelest kartek, delikatne tumanki kurzu;),zapach papieru, dziwne wzruszenie na widok tytułu i ciąg skojarzeń sprawiły, że każdą książeczkę brałam do ręki, kartkowałam, czytałam jakiś fragment i…porządki zajęły mi kilka tygodni.
Starannie wydana, ciekawe prymitywne, dziecięce rysunki jako...

Agata Abbot była wychowanka domu dziecka pragnie przetworzyć placówkę, gdzie się wychowała w sierociniec dla dzieci, zostać wychowawczynią dla biednych, niekochanych dzieci.
Dużo ciepła, troski, opieki miała dla swoich wychowanków, przepełniona miłością dla nich..szlachetność, dobroć, wielkie serce ma.
Przepiękna, cudna książka zachwyciła mnie.

Agata Abbot była wychowanka domu dziecka pragnie przetworzyć placówkę, gdzie się wychowała w sierociniec dla dzieci, zostać wychowawczynią dla biednych, niekochanych dzieci.
Dużo ciepła, troski, opieki miała dla swoich wychowanków, przepełniona miłością dla nich..szlachetność, dobroć, wielkie serce ma.
Przepiękna, cudna książka zachwyciła mnie.

Książka z gatunku tych, do których mam największy sentyment. choć napisana ok. 100 lat temu, to jednak łatwo zauważyć, że postawy ludzkie, ludzkie charaktery nie zmieniają się zbyt znacząco. I tak kobieta powinna być ładna, wierna i oddana, dziecko do adopcji - najlepiej małą, śliczną dziewczynką z blond loczkami, o dobrym pochodzeniu (tak jakby sierocińce takich właśnie dzieci były pełne; swoją drogą takie zamawianie dzieci przypomina mi sytuację poszukiwania domu dla bezdomnego psa czy kota, gdzie oczekiwania często nie przystają do rzeczywistości, a adoptującym powinno się polecić kupno maskotki). Sierota natomiast powinna być grzeczna i wdzięczna, niczego nie oczekiwać, nie mieć własnych upodobań i pragnień. I tu do Domu Wychowawczego im. Johna Griera wkracza Sallie McBride - przyjaciółka Agaty Abbot, znanej z pierwszej części książki, wydanej w Polsce pod tytułem "Tajemniczy opiekun". Sallie zostaje zaangażowana przez Agatę i Jervisa - jej męża i opiekuna z I części, aby przebudować sierociniec i zmienić los przebywających tam dzieci. Pomaga jej w tym Szkot, doktor Robin MacRae. I tu akcja w pewnym sensie się rozdziela - na jednym planie są listy Sallie do Agaty, w których opisuje swoje poczynania w DWJG, a na drugim rozwijająca się znajomość z lekarzem - do którego zresztą również pisze liściki, zaczynające się właśnie od zwrotu "Drogi" lub "Kochany Wrogu". I choć Sallie nie ma o Sandym (tak go nazywa) najlepszego mniemania, a on sam nie daje się łatwo poznać, to z czasem ich przyjaźń ewoluuje...a w jakim kierunku, to już trzeba przeczytać samodzielnie.
Ciepła, pokrzepiająca książka o dokonywaniu zmian - w otoczeniu, w relacjach i w sobie samej.

Książka z gatunku tych, do których mam największy sentyment. choć napisana ok. 100 lat temu, to jednak łatwo zauważyć, że postawy ludzkie, ludzkie charaktery nie zmieniają się zbyt znacząco. I tak kobieta powinna być ładna, wierna i oddana, dziecko do adopcji - najlepiej małą, śliczną dziewczynką z blond loczkami, o dobrym pochodzeniu (tak jakby sierocińce takich właśnie...

Sympatyczne, miłe, fajne, dobre czytadło na dwa wieczory. Gdyby się mocno uprzeć można i coś z niego zaczerpnąc dla siebie. Dla mnie to była myśl o tym jak ważny cel może odmienić życie. A szczęście jest jakby "efektem ubocznym" przy realizacji tegoż celu.

Sympatyczne, miłe, fajne, dobre czytadło na dwa wieczory. Gdyby się mocno uprzeć można i coś z niego zaczerpnąc dla siebie. Dla mnie to była myśl o tym jak ważny cel może odmienić życie. A szczęście jest jakby "efektem ubocznym" przy realizacji tegoż celu.

W czasach świeżo internetowych nawet mi nie przyszło do głowy sprawdzać, czy moja ulubiona książka "Tajemniczy opiekun" posiada jakąkolwiek kontynuację - a posiada! I to jaką! Jestem najzupełniej bezkrytyczna, uwielbiam dzieła epistolarne a Jean Webster jest małym świecącym klejnocikiem na firmamencie moich szczenięcych lat. Ostatnio przeczytałam znowu, tym razem w oryginale i moje oczarowanie jeszcze wzrosło.

W czasach świeżo internetowych nawet mi nie przyszło do głowy sprawdzać, czy moja ulubiona książka "Tajemniczy opiekun" posiada jakąkolwiek kontynuację - a posiada! I to jaką! Jestem najzupełniej bezkrytyczna, uwielbiam dzieła epistolarne a Jean Webster jest małym świecącym klejnocikiem na firmamencie moich szczenięcych lat. Ostatnio przeczytałam znowu, tym razem w...

To kontynuacja książki "Tajemniczy opiekun". Osobiście bardziej wolę tę pierwszą pozycję, ale i "kochany wrogu" jest bardzo fajną subtelną książką- polecam głównie audiobooka.

To kontynuacja książki "Tajemniczy opiekun". Osobiście bardziej wolę tę pierwszą pozycję, ale i "kochany wrogu" jest bardzo fajną subtelną książką- polecam głównie audiobooka.