Sięgając po ten album liczyłem w duchu na sporą dawkę zwariowanych potyczek Punishera z Deadpoolem, ale w praktyce dostałem tylko jedną. Ciekawą, miejscami naprawdę śmieszną, ale było tego trochę za mało. Mimo wszystko album zaliczam do bardzo udanych, bo jest w nim wiele zabawnych i zarazem morderczych przygód. Już otwierający ten album zeszyt rozbawił mnie do łez, gdyż genialnie imitował Sin City lub jemu podobne komiksy. Oczywiście to bardzo brutalny czarny humor, bo liczba trupów rośnie lawinowo zarówno w otwierającym zeszycie, jak i następnych zawartych w tym albumie.

Jeśli miałbym wymienić dwa elementy przetaczające się przez cały tom to będą nimi notoryczne braki w gotówce oraz zabójcza fame fatale w postaci Copycat, czyli Vanessy Carlysle. Piękna, niebiesko-skóra mutantka potrafiąca przybierać kształt dowolnej osoby, do tego niezwykle silna i z ogromnym temperamentem. Brzmi znajomo, prawda? Daleko jej jednak do Mystice. Niemniej dziewczyna ma charakterek, pokaźny biust (czar komiksów tego okresu, czyli lat 90-tych XX wieku) i lubi ubierać się bardzo wyzywająco. Deadpool jest jednak do niej trochę uprzedzony, choć gdy najdzie go ochota to korzysta na całego. Jednak zaborczość Vanessy często daje mu się we znaki.

Co do forsy, to ta często nie trzymała się naszego herosa. Nawet w historiach z Marvel Now 2.0, gdzie posiada równie uroczą i zabójczą, co Vanessa, żonę, forsa przecieka naszemu najemnikowi przez palce. Jednak to są na tą chwilę dla niego odległe czasy i na razie mieszka w portowym magazynie, który powoli i z bólem serca spłaca. W tym celu ima się różnych zleceń, ale nieraz finał okazuje się być dość zaskakujący dla Deadpoola. Czy dla czytelnika także? Nie zawsze, jednak niespecjalnie to przeszkadza w lekturze. W zasadzie w cale, bowiem komentarze naszego Najemnika z Nawijką pięknie podsumowują każdą sprawę.

Z czytanych dotąd albumów Deadpool Classic ten podobał mi się najbardziej. Szkoda tylko, że Punisher miał w nim rolę wręcz epizodyczną. Nie zniszczyło mi to jednak apetytu, bowiem urocza Vanessa i jej popisy oraz kąśliwe docinki Deadpoola, któremu czasem spadał na głowę fortepian, bardzo urozmaiciły mi czas spędzony nad tym komiksem. Dlatego na pewno sięgnę po kolejne tomy tej serii, gdyż w końcu Deadpool zaczyna przypominać mi tą jego wersję, którą najbardziej pokochałem :)

Sięgając po ten album liczyłem w duchu na sporą dawkę zwariowanych potyczek Punishera z Deadpoolem, ale w praktyce dostałem tylko jedną. Ciekawą, miejscami naprawdę śmieszną, ale było tego trochę za mało. Mimo wszystko album zaliczam do bardzo udanych, bo jest w nim wiele zabawnych i zarazem morderczych przygód. Już otwierający ten album zeszyt rozbawił mnie do łez, gdyż...

I znowu złamałem swoją obietnicę nie oglądania kolejnych wyskoków Wade’a. Bo przyznam się do tego, że zaglądając do następnych części zwracam uwagę na tak zwane obrazki, a treść schodzi na drugi plan. Przynajmniej w tej serii. A samego Deadpoola nie trzeba nikomu przedstawiać, bowiem po filmach – które niezrozumiale dla mnie – odniosły znaczący sukces, praktycznie wszyscy go kojarzą. Tak że nie przedłużając – w moje ręce wpadł „Deadpool Classic 7” i postaram się wyrazić swoją opinię i o tej części.


O komiksie możemy przeczytać że:
Deadpool znów nie ma lekko. Akurat eliminował mafijnych bossów, gdy zawróciła mu w głowie pewna piękna tatuażystka, która jednak nie jest tym, kim się wydaje. Wkrótce Wade Wilson zdobędzie też własnego młodego pomagiera Pool Boya i wyrówna rachunki ze swoją byłą dziewczyną – zmiennokształtną Copycat. Na koniec przyjmie zlecenie na zamordowanie kolegi po fachu – samego Punishera!

W tym tomie największy najemnik Marvela staje do walki z największym antybohaterem wydawnictwa. Ta walka nie może skończyć się dobrze, ale zważywszy, że to świat Deadpoola, kto wie? jeśli chodzi o rysunki, to typowa dla tej serii robota. Są nieco mniej cartoonowe, niż wcześniej, więcej w nich realizmu i mroku, ale wciąż nic tu nie jest do końca na poważnie .
Deadpool obśmiewa wiele znanych motywów z komiksów i, choć zmienili się twórcy, którzy chcą pokazać, co potrafią, nadal jest to sama opowieść, co wcześniej. Komu się podobało, spodoba i teraz, kto nie strawił, nie strawi i tym razem.

I znowu złamałem swoją obietnicę nie oglądania kolejnych wyskoków Wade’a. Bo przyznam się do tego, że zaglądając do następnych części zwracam uwagę na tak zwane obrazki, a treść schodzi na drugi plan. Przynajmniej w tej serii. A samego Deadpoola nie trzeba nikomu przedstawiać, bowiem po filmach – które niezrozumiale dla mnie – odniosły znaczący sukces, praktycznie wszyscy...

MIŁOŚĆ, GANGSTERZY I PUNISHER

Aż trudno uwierzyć, że to już siódmy zbiorczy tom klasycznych przygód „Deadpoola". Wydanie pierwszego z nich pamiętam, jakby to było wczoraj, a proszę, seria zabrnęła już tak daleko. Przygody, które dostajemy w tych tomach „Classic” co prawda znacząco różnią się od tego, co obecnie możemy czytać w serii - są poważniejsze i bardziej przegadane - ale nadal bardzo charakterystyczne i mające gdzieś polityczna poprawność. Poza tym w czytelnikach pamiętających początki polskiego boomu na amerykańskie opowieści obrazkowe z pewnością obudzą niejedną tęsknotę. I chociaż jednocześnie „Deadpool” nie ustrzega się pewnych kiczowatych naleciałości, tak charakterystycznych dla tamtego okresu, to w dobrym stylu udaje mu się przełamać zdecydowanie większą część obowiązującej wtedy konwencji.

Deadpool powraca, znów pokazując, że w jego życiu nie ma miejsca na spokój. Rozliczenie się z gangsterami to jedno, ale kiedy pojawia się nowa kobieta, która wpada mu w oko, wydarzenia nabierają tempa. Kim jednak jest ta piękna tatuażystka? Bo to, że skrywa jakiś sekret jest bardziej niż pewne. Oczywiście to nie jedyny problem z kobietą, jaki spotka naszego bohatera, bo oto na horyzoncie pojawia się jego ex! Ale i na polu zawodowym Deadpool nie ma łatwo, bo choć u jego boku pojawia się pomocnik Pool Boy, problemów nie brakuje. No, ale kiedy przyjmuje się zlecenie na takiego gościa, jak Punisher, nic może pójść tak, jak powinno!

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/08/deadpool-classic-tom-7-jimmy-palmiotti.html

MIŁOŚĆ, GANGSTERZY I PUNISHER

Aż trudno uwierzyć, że to już siódmy zbiorczy tom klasycznych przygód „Deadpoola". Wydanie pierwszego z nich pamiętam, jakby to było wczoraj, a proszę, seria zabrnęła już tak daleko. Przygody, które dostajemy w tych tomach „Classic” co prawda znacząco różnią się od tego, co obecnie możemy czytać w serii - są poważniejsze i bardziej przegadane...