Gratuluję autorowi odwagi, jakiej potrzeba do napisania takiej książki.
Pokazuje ona obraz świata, jaki widzi osoba dotknięta schizofrenią...Co widać po samym przeczytaniu tytułu. Zachęca do czytania, nie tylko kolorem okładki. Zachęca ciekawych, jak wyglądają myśli innego człowieka. Daje szanse, zobaczenia osoby przedzierającej się, do realnego świata, z tego urojonego. Książka ma tylko 60 stron. Można, więc ją przeczytać w krótkim czasie. Książka napisana jakby na szybko, jednocześnie ujawnia bardzo osobiste sfery autora. Pan Maksymilian nazwał pierwszy rozdział "Mało mam czasu, muszę uciekać". Czyżby rzeczywiście przed czymś uciekał? Polecam.

Gratuluję autorowi odwagi, jakiej potrzeba do napisania takiej książki.
Pokazuje ona obraz świata, jaki widzi osoba dotknięta schizofrenią...Co widać po samym przeczytaniu tytułu. Zachęca do czytania, nie tylko kolorem okładki. Zachęca ciekawych, jak wyglądają myśli innego człowieka. Daje szanse, zobaczenia osoby przedzierającej się, do realnego świata, z tego urojonego....

Ta niewielkiej objętości książeczka jest przepojona bólem i cierpieniem chorującego na schizofrenię paranoidalną Autora. Jest swoistym wołaniem o pomoc, zrozumienie i akceptację. To poemat o samotności i udręce życia, mimo że bliscy są obok. Nie jest też pozbawiona nadziei.

Schizofrenia jest często nazywana rakiem psychiki czy chorobą królewską.
I tak potwornie boli. Z powodu objawów chorobowych, ubocznego działania leków czy wreszcie odrzucenia. Myśl o tym, że wspomnienia dotyczą często tego, czego nie było, przyprawia o palpitacje serca.

Wyobraźcie sobie, że pacjent, który choruje psychicznie często spotyka się z pogardą nie tylko społeczeństwa - tak zwanego ogółu, ale i lekarzy różnych specjalności. Jest często przez nich pogardzany i lekceważony. Znam to z autopsji.

Pozdrawiam Autora książki - Maksymiliana Wójtowicza. Podziwiam Cię nie tylko za piękne słowa, które napisałeś, ale i za odwagę. Niech ta czerwona książeczka obudzi empatię w czytelnikach. Tego Ci życzę.

Ta niewielkiej objętości książeczka jest przepojona bólem i cierpieniem chorującego na schizofrenię paranoidalną Autora. Jest swoistym wołaniem o pomoc, zrozumienie i akceptację. To poemat o samotności i udręce życia, mimo że bliscy są obok. Nie jest też pozbawiona nadziei.

Schizofrenia jest często nazywana rakiem psychiki czy chorobą królewską.
I tak potwornie boli. Z...

Jest to krótka pozycja, do przeczytania w pół godziny. 12 króciutkich rozdziałów, 60 stron i to razem z ilustracjami. Jest to niewiele, jednak cena książki również nie jest wysoka, więc jeśli przekazuje wartościową treść, to dla mnie nie ma problemu. Tylko czy ta książka właśnie taką treść zawiera?

Myślę, że tak, chociaż jest to dość specyficzna pozycja. Autor jest bohaterem książki i pokazuje nam życie osoby chorej na schizofrenię taką jaka ona jest naprawdę, przez swoje własne doświadczenia. A jest to trudne życie, pełne wewnętrznych sprzeczności. Sporo fragmentów mnie zaciekawiło i zszokowało.

Najbardziej jednak przeszkadzał mi sam język, którym została ta książka napisana. Był dla mnie wyjątkowo trudny do zrozumienia, a momentami miałam wrażenie, że autor ciagle pisze to samo. Utrudniło mi to zdecydowanie odbiór treści.

Podsumowując, polecam osobom, które ciekawi co dzieje się w głowie osób chorych na schizofrenię. Jak sobie radzą, jak wyglada ich życie, jakie trudności spotykają. Jest to zbyt krótka książka, aby odpowiedzieć szczegółowo na wszystkie te pytania, jednak możemy dowiedzieć się informacji bezpośrednio u źródła, co wydaje mi się dość istotne. Nie jest to pozycja, która wciągnie i utknie w głowie na długo, jednak pomaga zatrzymać się i trochę pomyśleć.

https://niezwykle-slowa.blogspot.com/2019/07/146-schizofreniczny-obraz-swiata.html

Jest to krótka pozycja, do przeczytania w pół godziny. 12 króciutkich rozdziałów, 60 stron i to razem z ilustracjami. Jest to niewiele, jednak cena książki również nie jest wysoka, więc jeśli przekazuje wartościową treść, to dla mnie nie ma problemu. Tylko czy ta książka właśnie taką treść zawiera?

Myślę, że tak, chociaż jest to dość specyficzna pozycja. Autor jest...

Książka jest specyficzną i niesamowitą wędrówką do świata osoby chorej na schizofrenię, choroby, która nie zawsze jest widoczna przy pierwszym kontakcie z chorym. Główny bohater książki, jednocześnie autor wyjaśnia, jak bardzo czuje się wyobcowany i inny od ludzi, których spotyka. Niby fizycznie sprawny, nieróżniący się wyglądem od swoich rówieśników, a jednak samotny i niezrozumiany przez otoczenie.

Choroba, z którą zmaga się od lat, sprawia, że postrzega otaczający świat oraz ludzi inaczej, z nieco z innej perspektywy. Tak rozdarta dusza oraz myśli, które nim targają, ma bezpośredni wpływ na jego zachowanie oraz odczuwa, że społeczeństwo wyklucza go w jakiś sposób, gdyż nie jest w stanie, a nawet nie próbuje bądź też nie chce spojrzeć na świat jego oczyma.

Autor nie utożsamia siebie jako artystę, nie pisze dla czerpania z tego korzyści, ale po to, by przedstawić siebie, to co odczuwa, jakie ma pragnienia, jak wygląda jego codzienność… tak naprawdę jego świat niewiele różni się od świata ludzi zdrowych. Kogo kocha? Czego pragnie? Co mu daje siłę? Odpowiedzi na te pytania można znaleźć, w książce autora. Jedyne, o co prosi, to zrozumienie, ale jak można zrozumieć coś, co tak naprawdę nie jest nam znane…

Książka jest specyficzną i niesamowitą wędrówką do świata osoby chorej na schizofrenię, choroby, która nie zawsze jest widoczna przy pierwszym kontakcie z chorym. Główny bohater książki, jednocześnie autor wyjaśnia, jak bardzo czuje się wyobcowany i inny od ludzi, których spotyka. Niby fizycznie sprawny, nieróżniący się wyglądem od swoich rówieśników, a jednak samotny i...

Książeczka bardzo specyficzna, przez co wyjątkowa. Apel o akceptację, prośba o zrozumienie, nieocenianie.

Książeczka bardzo specyficzna, przez co wyjątkowa. Apel o akceptację, prośba o zrozumienie, nieocenianie.