Ogromnie podziwiam rozległą wiedzę autora oraz to, jak delikatnie przechodzi od jednego wątku do drugiego. Książka ta nie spełniła moich oczekiwań - ponieważ te zmieniły się wraz z rozpoczęciem lektury. Tytuł kierował moje myśli w stronę historycznych faktów oraz chronologicznie uporządkowanych wydarzeń, jednak "Starożytność odległa i bliska" to o wiele więcej. Aleksander Krawczuk "wpuszcza" nas do tego wspaniałego, wciąż zaskakującego świata powoli, możliwie delikatnie, a zarazem zachwycająco. Nie jesteśmy przytłoczeni nadmiarem informacji, wręcz przeciwnie - dostajemy jedynie namiastkę tego, co czeka nas, gdy zdecydujemy się podążyć drogą wskazaną przez autora. Drogą wyboistą, piękną, niekiedy krętą. Jeśli się zdecydujemy, to na własną odpowiedzialność i we własnym zakresie - mimo wszystko warto.

Ogromnie podziwiam rozległą wiedzę autora oraz to, jak delikatnie przechodzi od jednego wątku do drugiego. Książka ta nie spełniła moich oczekiwań - ponieważ te zmieniły się wraz z rozpoczęciem lektury. Tytuł kierował moje myśli w stronę historycznych faktów oraz chronologicznie uporządkowanych wydarzeń, jednak "Starożytność odległa i bliska" to o wiele więcej. Aleksander...

„Starożytność odległa i bliska” to niewielka książka Aleksandra Krawczuka, z której można się dowiedzieć wielu interesujących faktów i ciekawostek związanych ze starożytnymi Grecją oraz Rzymem. Przeczytać tu można o Sokratesie i jego filozofii, skąd się wzięły współczesne nazwy miesięcy, kilka ciekawych uwag o „Iliadzie” czy parę ciekawostek o życiu samego autora. Krawczuk porusza również problem szeroko rozumianej edukacji humanistycznej we współczesnym świecie, bawi się alternatywną historią Cesarstwa Rzymskiego, przybliża też czytelnikowi kilka zagadnień, nad którymi głowili się starożytni filozofowie.

Książka napisana jest bardzo ciekawie, ma jednak w moim odczuciu pewną wadę – otóż jest zdecydowanie za krótka i zbyt powierzchowna. Owszem, w innych swoich publikacjach autor dogłębniej zajął się zagadnieniami zasygnalizowanymi w tej książce, ale recenzja nie dotyczy innych książek, lecz tej właśnie. Aż chciałoby się przeczytać coś więcej, jakieś dłuższe eseje, o Homerze, Iliadzie, greckich filozofach czy rzymskim prawodawstwie. Tymczasem „Starożytność odległa i bliska” to po prostu lekko chaotyczny zbiór ciekawostek. Świetnie napisany, ale mało treściwy.

Do pociągu czy tramwaju jak znalazł, ale lepiej nie oczekiwać od tej książeczki jakichś wielkich objawień. Jak ktoś poważniej interesuje się starożytnością, to lepiej zrobi, gdy sięgnie po inne publikacje Aleksandra Krawczuka. Tym bardziej, że w „Starożytności odległej i bliskiej” znajdują się fragmenty skopiowane z innych publikacji profesora - ja na przykład znalazłem teksty, które widziałem wcześniej w „Peryklesie i Aspazji". Fragmenty o Parmenidesie, Anaksagorasie, spotkaniu Sokratesa z Protagorasem czy krótka refleksja o wielkich budowlach są w zasadzie identyczne w obydwu książkach.

„Starożytność odległa i bliska” to niewielka książka Aleksandra Krawczuka, z której można się dowiedzieć wielu interesujących faktów i ciekawostek związanych ze starożytnymi Grecją oraz Rzymem. Przeczytać tu można o Sokratesie i jego filozofii, skąd się wzięły współczesne nazwy miesięcy, kilka ciekawych uwag o „Iliadzie” czy parę ciekawostek o życiu samego autora. Krawczuk...

Bardzo przyjemna lektura dotycząca czasów antycznych. Przeczytanie tej książeczki nie zajęło mi dużo czasu a i można dowiedzieć się z niej sporo. Pan Krawczuk pisze choćby o naszym kalendarzu, który pochodzi od starożytnych Rzymian. Dlaczego rok zaczyna się akurat 1 stycznia? Zadecydował o tym właściwie przypadek. Wcześniej za początek roku uważano marzec. A więc porę ociepleń i budzenia się przyrody do życia. Z początkiem roku mianowano też dwóch nowych konsulów. Ponieważ Rzymianie chcieli nieco przyspieszyć ich nominację, przesunięto początek roku na styczeń. Dalej mamy o pochodzeniu nazw miesięcy. Np. marzec czyli łaciński Martius pochodzi od rzymskiego boga wojny Marsa. Polskie miesiące częściowo przejęły te nazwy ale nie wszystkie. Niektóre nazwy naszych miesięcy pochodzą od bardziej przyziemnych powodów jak np. sierpień od sierpa, który kojarzy się z czasem żniw, grudzień od tego, wtedy że ziemia grudzieje itp.
Dalej mamy trochę o Sokratesie, o tym jak doskonale potrafił dyskutować i wciągać w dyskusję swojego interlokutora. Był synem prostego kamieniarza co nie przeszkodziło stać mu się wybitnym humanistą. Możemy też poczytać starożytny sennik. Autor robi porównanie ze współczesnym sennikiem co wypada na niekorzyść tego drugiego. Jednym z ciekawszych rozdziałów jest ten, w którym autor bawi się w fikcję historyczną fantazjując co by było gdyby Cesarstwo Rzymskie nigdy nie upadło. Jest też krótka analiza fragmentu Iliady a więc bogactwo tematów gdzie autor przechodzi płynnie od jednego do drugiego co jest prawdziwym popisem erudycji. A to wszystko na zaledwie 188 stronach! Ze swej strony polecam. Ocena bardzo dobra.
Ps. Jeszcze słowo o tytule „Starożytność odległa i bliska”. Starożytność to coś co wydaje się odległe ale nie zawsze. Możemy znaleźć ją we współczesności i wtedy staje się bliska jak choćby wspomniane nazwy miesięcy.

Bardzo przyjemna lektura dotycząca czasów antycznych. Przeczytanie tej książeczki nie zajęło mi dużo czasu a i można dowiedzieć się z niej sporo. Pan Krawczuk pisze choćby o naszym kalendarzu, który pochodzi od starożytnych Rzymian. Dlaczego rok zaczyna się akurat 1 stycznia? Zadecydował o tym właściwie przypadek. Wcześniej za początek roku uważano marzec. A więc porę...

Książka jest zbiorem przemyśleń autora na temat znaczenia antyku we współczesnej rzeczywistości. Dowodzi on, że starożytność nie minęła, nie odeszła na dobre w niepamięć, a nadal jest żywa i funkcjonuje w wielu aspektach dzisiejszych czasów. Ponadto zwraca on uwagę na ponadczasowość niektórych myśli, teorii antycznych mędrców. Sądzę, że próba uzasadnienia powyższych tez jest nad wyraz udana. Bardzo przypadł mi do gustu styl pisania Krawczuka, jego sposób wywodu, świadczący o ogromnej inteligencji. Myślę, że warto spojrzeć na starożytnych oczami tego autora.

Książka jest zbiorem przemyśleń autora na temat znaczenia antyku we współczesnej rzeczywistości. Dowodzi on, że starożytność nie minęła, nie odeszła na dobre w niepamięć, a nadal jest żywa i funkcjonuje w wielu aspektach dzisiejszych czasów. Ponadto zwraca on uwagę na ponadczasowość niektórych myśli, teorii antycznych mędrców. Sądzę, że próba uzasadnienia powyższych tez...

Ta mała książeczka zawiera kilka luźnych myśli Autora na temat świata starożytnego i współczesności oraz relacji między nimi. Poszczególne króciutkie rozdzialiki dotyczą spraw bardzo od siebie odległych. Czytelnik może więc poczytać o pierwszej gimnazjalnej lekcji łaciny prof. Krawczuka, o przekładzie Platona, o wartości Homera czy o starożytnym senniku Artemidora. Wszystko napisane ładnym i przystępnym językiem. Są to jednak tematy w dużej mierze już przez Autora poruszane (Artemidorowi poświęcił on na przykład osobną książkę). Ciekawe może być porównanie opinii Krawczuka i Zielińskiego ("Po co Homer?") na temat przydatności antyku dla współczesności. Ogólnie rzecz biorąc jest to jednak lektura specyficzna, myślę że w skali książek tego Autora znaleźć można lepsze.

Tomasz Babnis

Ta mała książeczka zawiera kilka luźnych myśli Autora na temat świata starożytnego i współczesności oraz relacji między nimi. Poszczególne króciutkie rozdzialiki dotyczą spraw bardzo od siebie odległych. Czytelnik może więc poczytać o pierwszej gimnazjalnej lekcji łaciny prof. Krawczuka, o przekładzie Platona, o wartości Homera czy o starożytnym senniku Artemidora. Wszystko...