Historie podniebne

Co tu dużo mówić. Mało trzeba mi do szczęścia. Wystarczy proza Małeckiego, która jak zawsze trzyma poziom. Sedno i cała głębia życia opisana prostymi słowami, które wzruszają. Panie Jakubie, proszę nam pisać jeszcze sto lat!

Co tu dużo mówić. Mało trzeba mi do szczęścia. Wystarczy proza Małeckiego, która jak zawsze trzyma poziom. Sedno i cała głębia życia opisana prostymi słowami, które wzruszają. Panie Jakubie, proszę nam pisać jeszcze sto lat!

Miałem co do "Historii podniebnych" dosyć wysokie oczekiwania. Jako całość oceniam tak sobie (motywem przewodnim jest śmierć, ale opowiadania nie są ze sobą powiązane ani stylem ani treścią), aczkolwiek bardzo podobało mi się ostatnie z opowiadań - "M. Historia Podniebna". Opowiadanie przedstawia długoletnie zmagania córki ze śmiercią ojca. Każdego roku na urodziny zmarłego kobieta stara się wysyła do zmarłego ojca balon z krótkim liścikiem. W jakiś sposób jest to oryginalne ukazanie tego jak człowiek radzi sobie ze śmiercią bliskiej osoby i jak postrzeganie zmarłego zmienia się wraz z upływem lat.

Miałem co do "Historii podniebnych" dosyć wysokie oczekiwania. Jako całość oceniam tak sobie (motywem przewodnim jest śmierć, ale opowiadania nie są ze sobą powiązane ani stylem ani treścią), aczkolwiek bardzo podobało mi się ostatnie z opowiadań - "M. Historia Podniebna". Opowiadanie przedstawia długoletnie zmagania córki ze śmiercią ojca. Każdego roku na urodziny zmarłego...

To nie są łatwe historie, to nie jest książka dla każdego. Ale każdy w swoim życiu przeżywał śmierć kogoś bliskiego. Dla tej ostatniej historii warto na chwilę się zatrzymać i przypomnieć sobie co w życiu jest naprawdę ważne.

To nie są łatwe historie, to nie jest książka dla każdego. Ale każdy w swoim życiu przeżywał śmierć kogoś bliskiego. Dla tej ostatniej historii warto na chwilę się zatrzymać i przypomnieć sobie co w życiu jest naprawdę ważne.

Kolejna książka jednego z moich ulubionych polskich autorów za mną.
„Historie podniebne” to zbiór opowiadań o przemijaniu, starości i relacjach międzyludzkich: ojca z synem, córki z ojcem, starszego sąsiada z młodszym.
Uwielbiam pióro Pana Jakuba! Uwielbiam jego „zabawę” słowem : różne formy przedstawienia historii, zastosowanie onomatopei, czy charakterystycznych początków zdań w wybranym opowiadaniu. Co ciekawe, dwa opowiadania są w formie scenariusza. Od tej strony jeszcze nie znałam autora 😉

Jedyny minus tych historii jest taki, że są one takie krótkie 😕 Tak nagle się zaczynają, by za chwilę, tak nagle, się skończyć.
Ale są niesamowite i zostaną ze mną na pewno na długo, jak każda książka Pana Jakuba😉
Najbardziej podobało mi się ostatnie opowiadanie, w którym główna bohaterka pisze listy do zmarłego ojca przez całe swoje życie. Jeden list, w dzień urodzin Taty. Bardzo wzruszająca opowieść i … dość emocjonalnie odebrana przeze mnie 😉 No łezka się zakręciła w oku. Ale która z historii Pana Małeckiego nie wzrusza?
Szczerze polecam i oceniam 8/10.

Kolejna książka jednego z moich ulubionych polskich autorów za mną.
„Historie podniebne” to zbiór opowiadań o przemijaniu, starości i relacjach międzyludzkich: ojca z synem, córki z ojcem, starszego sąsiada z młodszym.
Uwielbiam pióro Pana Jakuba! Uwielbiam jego „zabawę” słowem : różne formy przedstawienia historii, zastosowanie onomatopei, czy charakterystycznych...

Piękny zbiór opowiadań. Wiele w nim sentymentów, wzruszeń i ulotności. Jak to ze zbiorami bywa - niektóre z historii podobały mi się bardziej, a inne mniej. Słuchałem książki jako audiobooka i opowiadania czytane przez Panią Czubównę były po prostu mia-żdżą-ce...

Piękny zbiór opowiadań. Wiele w nim sentymentów, wzruszeń i ulotności. Jak to ze zbiorami bywa - niektóre z historii podobały mi się bardziej, a inne mniej. Słuchałem książki jako audiobooka i opowiadania czytane przez Panią Czubównę były po prostu mia-żdżą-ce...

Prozę Jakuba Małeckiego lubię nie od dziś. Żadna z książek mnie nie zawiodła, a niektóre wręcz zachwyciły (m. in. „Dygot” - tu recenzja). Jeśli chodzi o krótką formę, muszę Was przestrzec – w niczym nie ustępuje powieściom. Można powiedzieć, że Jakub Małecki umie w opowiadania. Ale każdy, kto zna autora wie, że spodziewać się może najwyższej jakości tekstów.

„Historie podniebne” to zbiór siedmiu tekstów, z których dwa były publikowane wcześniej w antologiach. Mamy rewelacyjne „ Żaglowce i samoloty” o relacji ojca z synem i spełnianiu marzeń (opublikowane w świetnym zbiorze „Ojciec”, gdzie opowiadanie Małeckiego obok tekstu Wita Szostaka, było jednym z moich faworytów), „Idzie niebo”, w którym fantastyka miesza się rzeczywistością, a szaleństwo z normalnością i „Projekt z dziedziny fizyki kwantowej”, czyli słodko-gorzką historię pewnego emeryta. „Utracone światy Nino Sandovala” to z kolei bardzo refleksyjny, chwilami dołujący (jak życie) tekst, gdzie, jak często bywa u autora, świat rzeczywisty przenika się z innymi rzeczywistościami, na pozór zamkniętymi dla naszego spostrzegania. W „Niedaleko” bierzemy udział w wędrówce, której uczestnicy nie wiedzą dokąd zmierzają, ale jedno jest pewne – już niedaleko… Na końcu zbioru jest powrót do tematu relacji ojciec – syn w „Domu z czekolady” i córka – ojciec we wzruszającym do głębi „M. Historia podniebna”.

Książka została wydana w 2019 roku i niedawno nakład uległ wyczerpaniu (zła wiadomość), ale pojawiło się wznowienie (dobra wiadomość) z dodatkowym tekstem (jeszcze lepsza). Ciekaw jestem tej bonusowej historii, a „Historie podniebne” polecam każdemu wielbicielowi dobrej prozy. Nie będziecie zawiedzeni.

https://bezksiazkiwtytule.blogspot.com/2022/01/historie-podniebne-jakub-maecki-recenzja.html#more

Prozę Jakuba Małeckiego lubię nie od dziś. Żadna z książek mnie nie zawiodła, a niektóre wręcz zachwyciły (m. in. „Dygot” - tu recenzja). Jeśli chodzi o krótką formę, muszę Was przestrzec – w niczym nie ustępuje powieściom. Można powiedzieć, że Jakub Małecki umie w opowiadania. Ale każdy, kto zna autora wie, że spodziewać się może najwyższej jakości tekstów.

„Historie...

💗"HISTORIE PODNIEBIENE" - JAKUB MAŁECKI💗

Zbiór kilku opowiadań. Miałam wrażenie że są bardzo nie równe. Pierwsze wspaniałe, drugie już takie średnie, trzecie też nie przypadło mi do gustu. Później było znowu lepiej i ostatnie podobało mi się najbardziej.

Nie żałuję przeczytania, raczej nie będę do niej już wracać. Jak na razie najmniej mi przypadła do gustu z książkę Małeckiego. Ale dalej mam zamiar czytać i poznawać twórczość Pana Jakuba.

💗"HISTORIE PODNIEBIENE" - JAKUB MAŁECKI💗

Zbiór kilku opowiadań. Miałam wrażenie że są bardzo nie równe. Pierwsze wspaniałe, drugie już takie średnie, trzecie też nie przypadło mi do gustu. Później było znowu lepiej i ostatnie podobało mi się najbardziej.

Nie żałuję przeczytania, raczej nie będę do niej już wracać. Jak na razie najmniej mi przypadła do gustu z książkę...

Doskonale opowiadania. Przy niektórych trochę chichotałam, przy innych łzy mi leciały ciurkiem. Cudowne. Skądś już dwa z nich znałam - jedno na pewno z „Innych światów”Słuchałam audiobooka, dobrze zrobiony. Ale chyba mam ochotę przeczytać prawdziwa książkę….

Doskonale opowiadania. Przy niektórych trochę chichotałam, przy innych łzy mi leciały ciurkiem. Cudowne. Skądś już dwa z nich znałam - jedno na pewno z „Innych światów”Słuchałam audiobooka, dobrze zrobiony. Ale chyba mam ochotę przeczytać prawdziwa książkę….

Jak to zwykle bywa w zbiorach opowiadań - nierówna. Ale najgorsze opowiadania tu i tak są bardzo dobre. A te najlepsze są wręcz wybitne.
One są takie, rzekłbym, niespieszne i nienachalne.
Opowiadanie o ojcu pragnącym fury batoników sprawiło, że się spłakałem, a to przy książce raczej mi się nie zdarza od czasu zakończenia przygody z Anią z Zielonego Wzgórza jakieś 25 lat temu.

Jak to zwykle bywa w zbiorach opowiadań - nierówna. Ale najgorsze opowiadania tu i tak są bardzo dobre. A te najlepsze są wręcz wybitne.
One są takie, rzekłbym, niespieszne i nienachalne.
Opowiadanie o ojcu pragnącym fury batoników sprawiło, że się spłakałem, a to przy książce raczej mi się nie zdarza od czasu zakończenia przygody z Anią z Zielonego Wzgórza jakieś 25 lat...

"Powolutku umiera się przez całe życie".
__________
"Historie podniebne" to zbiór opowiadań o śmierci, stracie, depresji, starości i przemijaniu. To smutne, wzruszające i chwytające za serce opowieści, które chyba zapamiętam do końca życia. Przyznam szczerze, że dawno nie płakałam tak przy książce. Autor przypomina nam żeby zawsze robić to, co się czuje i mówić o swoich uczuciach, bo później możemy żałować, że czegoś nie zrobiliśmy, czegoś nie powiedzieliśmy. Trzeba doceniać każdą chwilę spędzoną z rodziną i bliskimi, ponieważ nigdy nie wiadomo czy nie widzimy się ostatni raz, czy ktoś nie piecze dla nas ostatni raz ciasta z rabarbarem, czy nie przytulamy kogoś już na pożegnanie...
Pan Małecki zapewnił mi emocjonalny rollercoaster, uderzył w najczulszy punkt w moim sercu. Bardzo polecam.

"Powolutku umiera się przez całe życie".
__________
"Historie podniebne" to zbiór opowiadań o śmierci, stracie, depresji, starości i przemijaniu. To smutne, wzruszające i chwytające za serce opowieści, które chyba zapamiętam do końca życia. Przyznam szczerze, że dawno nie płakałam tak przy książce. Autor przypomina nam żeby zawsze robić to, co się czuje i mówić o swoich...