Streszczę to dla Was:

Co by tu zrobić żeby dostać od Steve'a trochę pieniędzy? Może siostra Steve'a nakłoni go, żeby dał mi trochę pieniędzy? Nie mam pieniędzy. Steve ma czarne porsche a ja nie mam pieniędzy. Pogadam z prawnikami, może uda się załatwić trochę pieniędzy. Steve ma taki piękny dom, a ja nie mam pieniędzy.

Steve umarł, nie dostanę pieniędzy... Co by tu..? Napiszę książkę (do czego autorka przyznaje się na pierwszych stronach).

Streszczę to dla Was:

Co by tu zrobić żeby dostać od Steve'a trochę pieniędzy? Może siostra Steve'a nakłoni go, żeby dał mi trochę pieniędzy? Nie mam pieniędzy. Steve ma czarne porsche a ja nie mam pieniędzy. Pogadam z prawnikami, może uda się załatwić trochę pieniędzy. Steve ma taki piękny dom, a ja nie mam pieniędzy.

Steve umarł, nie dostanę pieniędzy... Co by tu..?...

Nie jest to absolutnie biografia Steve’a Jobsa i tak nie należy jej traktować. To bardzo osobista impresja kobiety, która swego czasu była dla twórcy Apple najważniejsza, z którą tworzył niezwykły i barwny związek. Jeśli dodamy do tego pierwsze jazdy z LSD, sztukę, kontrkulturę, rewolucję seksualną i wszystko to, czym tętniły lata ’70 minionego wieku, to mamy ciekawy (i subiektywny) obraz młodości guru technologii lat ’80 i późniejszych. Może właśnie w tych latach - prawdziwych przyjaźni, szaleństwa inwolnej miłości - należy dopatrywać się zalążka geniuszu Jobsa?

Nie jest to absolutnie biografia Steve’a Jobsa i tak nie należy jej traktować. To bardzo osobista impresja kobiety, która swego czasu była dla twórcy Apple najważniejsza, z którą tworzył niezwykły i barwny związek. Jeśli dodamy do tego pierwsze jazdy z LSD, sztukę, kontrkulturę, rewolucję seksualną i wszystko to, czym tętniły lata ’70 minionego wieku, to mamy ciekawy (i...

Chrisann Brennan jest typowym, że tak powiem, produktem ery „dzieci-kwiatów”. Artystka, z głową w chmurach, kierująca się emocjami, a nie rozumiem, niestety pełna kompleksów i zupełnie nieogarnięta życiowo, co można wywnioskować też z biografii jej córki („Płotka”). Słaby charakter niestety zupełnie poddał się silnej i trudnej osobowości Steve’a Jobsa, co zaowocowało toksycznym związkiem. Brennan ciągle wspomina o własnej kreatywności i własnym rozwoju, ale patrząc na jej życie, to niewiele z tego wyniknęło. Myślicie sobie pewnie, że surowo ją oceniam, ale czytanie tej książki, w której Brennan nieustannie użala się nad sobą i utyskuje na Jobsa, niezmiernie mnie umęczyło. To ciężkostrawna pozycja, pełna pseudofilozoficznych i pseudopsychologicznych wywodów rodem z filozofii New Age. Oczywiście nie neguję tego, ze Jobs był trudnym człowiekiem i trudnym partnerem, ale Brennan też była w tym związku, więc też powinna wziąć za niego odpowiedzialność. I oczywiście uważam, że każdy ojciec powinien łożyć na własne dziecko, niezależnie od tego, czy ma miliony, czy nie, ale to nie zwalnia żadnego dorosłego człowieka od zadbania o własne potrzeby, zamiast liczenia na spadek cioci, dywidendy ojca, czy alimenty byłego partnera. Roszczeniowa postawa Brennan i jej nieumiejętność poukładania sobie życia rzuca się natomiast w oczy.

Sama książka jest, jak już pisałam dość trudna. Chaotyczna, napisana tak, że męczy. Nie raz autorka usiłuje coś przekazać, wytłumaczyć, ale jest to napisane tak, że i tak nie wiadomo, o co chodzi. Można wyrobić sobie z tego pewien obraz tego, jakim człowiekiem prywatnie był Jobs (prywatnie, bo zawodowo, Brennan sama przyznaje, że nie interesowało ją to, czym zajmuje się Steve - co też o czymś świadczy),widać też, że autorka była do niego bardzo przywiązana, ale niestety raczej nie była w stanie go zrozumieć. Ani też odciąć się od niego, skoro kontakty z nim sprawiały jej tyle bólu. W sumie książka więcej, jak dla mnie mówi o samej Brennan, niż o Jobsie, i to w niezbyt pozytywny sposób. Tak to już jest, jeśli o innych ludziach mówi się źle - zawsze to rzutuje na mówiącego. Czasem, jak się nie ma zbyt wiele dobrego do powiedzenia, warto po prostu zamilknąć.

Chrisann Brennan jest typowym, że tak powiem, produktem ery „dzieci-kwiatów”. Artystka, z głową w chmurach, kierująca się emocjami, a nie rozumiem, niestety pełna kompleksów i zupełnie nieogarnięta życiowo, co można wywnioskować też z biografii jej córki („Płotka”). Słaby charakter niestety zupełnie poddał się silnej i trudnej osobowości Steve’a Jobsa, co zaowocowało...

Apple jest mi bliski, bo w kieszeni noszę iPhone'a, a na co dzień również Macbooka Pro. Po obszernej biografii Jobse'a, ta książka jest bardzo dobrym dodatkiem. Pokazuje jaką niską inteligencję emocjonalną miał Steve Jobs. A ta inteligencja jest ważniejsza niż IQ. Jak widać, niektórzy nigdy nie powinni się z nikim wiązać. Niech lepiej zajmą się budowaniem imperium.

Apple jest mi bliski, bo w kieszeni noszę iPhone'a, a na co dzień również Macbooka Pro. Po obszernej biografii Jobse'a, ta książka jest bardzo dobrym dodatkiem. Pokazuje jaką niską inteligencję emocjonalną miał Steve Jobs. A ta inteligencja jest ważniejsza niż IQ. Jak widać, niektórzy nigdy nie powinni się z nikim wiązać. Niech lepiej zajmą się budowaniem imperium.

Trochę dziwna była dla mnie ta biografia... Autorka próbowała ukazać tezę jak trudnym w codziennych relacjach był Steve jednocześnie ukazując, ze ona chyba też nie byłą osobą zbyt łatwą. Są wątki dotyczące Indii, odpowiedzialności innych osób, wg mojej oceny często obarczanie odpowiedzialnością innych, czasem wręcz zaskakującą. Z tego mętliku zawiłości wyłania sie jednak obraz ludzi trudnych, poranionych, raniących, pragnących miłości i zmagających się z wiernością, oczekiwaniami, odpowiedzialnością i nieprzeciętnością.

Trochę dziwna była dla mnie ta biografia... Autorka próbowała ukazać tezę jak trudnym w codziennych relacjach był Steve jednocześnie ukazując, ze ona chyba też nie byłą osobą zbyt łatwą. Są wątki dotyczące Indii, odpowiedzialności innych osób, wg mojej oceny często obarczanie odpowiedzialnością innych, czasem wręcz zaskakującą. Z tego mętliku zawiłości wyłania sie jednak...

Strasznie mnie zmęczyła ta książka, końcówkę czytałem już z musu. Bardzo osobisty pamiętnik Christiann Brennan - matki dziecka Jobsa partnerki opowiadający o toksycznej historii ich związku.

Strasznie mnie zmęczyła ta książka, końcówkę czytałem już z musu. Bardzo osobisty pamiętnik Christiann Brennan - matki dziecka Jobsa partnerki opowiadający o toksycznej historii ich związku.

Trudno jest źle pisać o zmarłych, ale po tej książce odniosłem wrażenie, że Steve Jobs był okropnym człowiekiem. Chrisann Brennan co prawda niekiedy tłumaczy go, przyznaje mu pewne zalety, ale mówiąc szczerze wspomniana obrona w ogóle jej nie wychodzi. Ta książka kreuje obraz Jobsa jako aroganta i podłego egocentryka często nieprzejmującego się innymi, nawet najbliższymi.

Drugie moje spostrzeżenie nt. "Nadgryzionego jabłka" jest takie, że to dość kiepska książka. Literacko jest w zasadzie żadna, co zaś tyczy się zawartości, pozostawia wiele do życzenia. Autorka odpływa w dziwne przemyślenia, uprawia pseudofilozofię (której naiwność zupełnie kłóci się z obrazem młodej intelektualistki, jaki rysuje na swój temat już od opisu czasów szkoły średniej). a spora część tekstu nie dotyczy samego Jobsa, ale właśnie Brennan - łącznie z długim i uciążliwym omówieniem jej wypadu do Azji w celach religijno-turystycznych. Wydaje się mocno zagubioną kobietą, zaplątaną po uszy w New Age i kompleksy, być może wynikające z podświadomego niedorastania do "geniuszu" jej byłego partnera.

Trudno jest źle pisać o zmarłych, ale po tej książce odniosłem wrażenie, że Steve Jobs był okropnym człowiekiem. Chrisann Brennan co prawda niekiedy tłumaczy go, przyznaje mu pewne zalety, ale mówiąc szczerze wspomniana obrona w ogóle jej nie wychodzi. Ta książka kreuje obraz Jobsa jako aroganta i podłego egocentryka często nieprzejmującego się innymi, nawet najbliższymi....

Miałam problem z tą książką, ponieważ jak z początku byłam nią zafascynowana, zainspirowana i zreflektowana, tak im dalej brnęłam tym bardziej poirytowana byłam. Nie chcę, by ktokolwiek zrozumiał mnie źle, lecz byłam wręcz rozczarowana autorką. Z początku była miła i tajemnicza, lecz po przeczytaniu "Nadgryzionego jabłka' odkryłam, że wcale nie chciała napisać o Stevie Jobsie, lecz o sobie. Mam wrażenie, że chciała wykorzystać imię męża, wkleić go na okładkę a potem niczym w pamiętniku poużalać się jak to zły on nie był, jak bardzo źle ją traktował i jak skomplikowany był.
Czytając, czasem odnosiłam wrażenie, że czytam biografię tej kobiety, która starała się za wszelką cenę być damską kopią Jobsa. On pojechał do Indii, to ona też, on wzbijał się na wyżyny technologi, ona zapragnęła nagle być najlepszą artystką itd.
Jednakże muszę przyznać, że wciągnęła mnie ta historia ponieważ była napisaną z głową, a ponadto wyciągała największe brudy postaci- co niesłychanie wpływa na zaciekawienie czytelnika.
Najbardziej polecam, jeśli ktoś ma wolny czas i w myślach chciałby sobie ponarzekać na beznadziejność autorki ;)

Miałam problem z tą książką, ponieważ jak z początku byłam nią zafascynowana, zainspirowana i zreflektowana, tak im dalej brnęłam tym bardziej poirytowana byłam. Nie chcę, by ktokolwiek zrozumiał mnie źle, lecz byłam wręcz rozczarowana autorką. Z początku była miła i tajemnicza, lecz po przeczytaniu "Nadgryzionego jabłka' odkryłam, że wcale nie chciała napisać o Stevie...

Książka raczej nudna. Skupiona na życiu byłej żony S.Jobsa.
Bardzo mało informacji o powstawaniu i historii Apple'a.
Wg mnie mało atrakcyjna.

Książka raczej nudna. Skupiona na życiu byłej żony S.Jobsa.
Bardzo mało informacji o powstawaniu i historii Apple'a.
Wg mnie mało atrakcyjna.

.

.