Ciąg dalszy mojej fascynacji Japonią, ale muszę Was uprzedzić, że ta książka nie jest typowym tworem socjologiczno-politycznym, ale raczej nostalgiczną podróżą cudzoziemca, który ukochał "starą" Japonię, a niestety, na jego oczach rozpada się ona coraz bardziej, w pogoni za nowoczesnością.
Alex Kerr poznał Japonię i jej kulturę już w wieku dwunastu lat, kiedy wraz z rodzicami wyprowadził się do kraju kwitnącej wiśni, ze względu na pracę jego ojca. To już wtedy młody Amerykanin, postanowił, że kiedyś wróci do tej mistycznej krainy, gdzie, mimo większej otwartości na świat, dalej dużo rzeczy wydaje się tajemniczych i nieodkrytych.
Dzięki tej lekturze, chyba lepiej udało mi się zrozumieć współczesnych Japończyków i ich kraj, bum na wszystko co amerykańskie i zachodnie ( zwłaszcza po II Wojnie Światowej), jak i również przenikanie starych tradycji japońskich do świata pełnych neonów, jarzeniówek i popularnych salonów pachinko.

Polecam książkę każdemu, nie ważne czy nigdy nie interesowaliście się Japonią , czy myślicie, że już wszystko o niej wiecie. Jestem pewna, że każdy odnajdzie coś dla siebie.

Wpis zamieszczam w ramach wyzwania czytelniczego WyPożyczone.
http://www.rudymspojrzeniem.pl/2020/12/wyzwanie-czytelnicze-wypozyczone-2021.html

Ciąg dalszy mojej fascynacji Japonią, ale muszę Was uprzedzić, że ta książka nie jest typowym tworem socjologiczno-politycznym, ale raczej nostalgiczną podróżą cudzoziemca, który ukochał "starą" Japonię, a niestety, na jego oczach rozpada się ona coraz bardziej, w pogoni za nowoczesnością.
Alex Kerr poznał Japonię i jej kulturę już w wieku dwunastu lat, kiedy wraz z...