Kompletnie nie moja książka. Minęłam się z nią. Jedyny plus za okładkę.

Kompletnie nie moja książka. Minęłam się z nią. Jedyny plus za okładkę.

Magiczna historia, która pokazuje jaki wpływ na ludzkie życie mają miłość i sentymenty.

Magiczna historia, która pokazuje jaki wpływ na ludzkie życie mają miłość i sentymenty.

Flaki z olejem

Flaki z olejem

O obsesyjnym poszukiwaniu piękna i zgłębianiu tajemnicy życia, o niespełnionej miłości i ludzkich błędach, o nieodwracalności, nieublaganym uplywie czasu. Piękna, choć smutna historia, napisana przejmującym, poetyckim językiem.

O obsesyjnym poszukiwaniu piękna i zgłębianiu tajemnicy życia, o niespełnionej miłości i ludzkich błędach, o nieodwracalności, nieublaganym uplywie czasu. Piękna, choć smutna historia, napisana przejmującym, poetyckim językiem.

Bardzo lubię tę serię, ale to mi zupełnie nie podeszło - miałkie romansidło z niepotrzebnymi na tę objętość dygresjami, ogólnie słabe.

Bardzo lubię tę serię, ale to mi zupełnie nie podeszło - miałkie romansidło z niepotrzebnymi na tę objętość dygresjami, ogólnie słabe.

Niezwykle ciekawa pozycja, swoim pięknym, nieco poetyckim piórem, pozwala odczuć klimat Japonii z początku 20 wieku, która jest na około perfekcjonizmu, niespełnionej miłości i egzystenjalnych rozterek. Bardzo polecam, miło się zaskoczyłem

Niezwykle ciekawa pozycja, swoim pięknym, nieco poetyckim piórem, pozwala odczuć klimat Japonii z początku 20 wieku, która jest na około perfekcjonizmu, niespełnionej miłości i egzystenjalnych rozterek. Bardzo polecam, miło się zaskoczyłem

Ciekawa niespełniona miłość. Bardzo mi się podobało, że na początku mieliśmy naświetloną sylwetkę autorki. Możemy dzięki temu inaczej spojrzeć na tą mini książkę. To jest tak bardzo japońskie, to trzymanie się z boku.

Ciekawa niespełniona miłość. Bardzo mi się podobało, że na początku mieliśmy naświetloną sylwetkę autorki. Możemy dzięki temu inaczej spojrzeć na tą mini książkę. To jest tak bardzo japońskie, to trzymanie się z boku.

Lubię od czasu do czasu przeczytać coś z wydawnictwa Tajfuny. Literatura azjatycka jest taka "inna". Dzięki niej mogę zanurzyć się w inny świat i inną mentalność. Niby spokojniejszą, z mniejszą ilością słów, ale równie emocjonalną tyle, że inaczej. Przypomina mi to, że mimo, że rzeczywistość, świat mamy jeden a strapienia podobne to bardzo różnie możemy to wszystko odbierać, interpretować. Złote rybki są o marzeniach, dążeniach, zmierzaniu do celu, o woli i o losie, który ostatecznie trzeba zaakceptować. Na początku książki jest życiorys autorki co uważam za fajny pomysł.

Lubię od czasu do czasu przeczytać coś z wydawnictwa Tajfuny. Literatura azjatycka jest taka "inna". Dzięki niej mogę zanurzyć się w inny świat i inną mentalność. Niby spokojniejszą, z mniejszą ilością słów, ale równie emocjonalną tyle, że inaczej. Przypomina mi to, że mimo, że rzeczywistość, świat mamy jeden a strapienia podobne to bardzo różnie możemy to wszystko...

Piękna i smutna.... I bardzo japońska.

Piękna i smutna.... I bardzo japońska.

Miało być pięknie, opowieść o obsesji i poszukiwaniu idealnego piękna, była to powieść o obsesji jednak mnie nie porwała. Początek książki to wstęp o życiu japońskiej poetki i uważam, że to właśnie była najciekawsza część tej powieści. Było to interesujące i pokazywało prawdziwe życie bez jakiegokolwiek ubarwienia czy próbowania wybielenia przeszłości Okamoto. To pierwsza część serii tajfuny, która miała być czymś wyjątkowym i porywającym. I choć ta książka nie ma nawet stu stron to strasznie mi się dłużyła. Główny męski bohater irytował mnie co uważam było celowym posunięciem autorki, jednak wciąż nie uważam go za aż tak interesującego, aby chcieć poznawać dalsze jego losy. Jego fascynacja dziewczyną, której nawet dobrze nie znał była bezsensowna, co na szczęście bohater w pewien sposób zdawał sobie z tego sprawę. Nie czułam żadnej chemii między tą parą i nie do końca rozumiałam skąd się biorą pobudki głównego bohatera. Jednej gwiazdki nie dam tylko z dwóch powodów, a mianowicie wstępu i fragmentów dotyczących samych rybek. Choć muszę przyznać, że jestem też rozczarowana jak ich było mało. Ta książka miała ogromny potencjał, sam pomysł na fabułę był genialny, tylko coś poszło nie tak w trakcie jej realizacji. Raczej nie będę kontynuować mojej przygody z tajfunami, ale nie odradzam, bo po prostu nie jest to literatura dla mnie.

Miało być pięknie, opowieść o obsesji i poszukiwaniu idealnego piękna, była to powieść o obsesji jednak mnie nie porwała. Początek książki to wstęp o życiu japońskiej poetki i uważam, że to właśnie była najciekawsza część tej powieści. Było to interesujące i pokazywało prawdziwe życie bez jakiegokolwiek ubarwienia czy próbowania wybielenia przeszłości Okamoto. To pierwsza...