Definicja strachu

Książka z bardzo wysokimi aspiracjami, ale niestety moim zdaniem niezbyt dobrze przez autora dopracowana. Mamy tu dość dobrze oddany klimat społeczności małej wyspy, wyrazistych bohaterów, przemyślany motyw zbrodni i pracowicie nakreślonego głównego bohatera. Jednak po pierwszej części bardzo nudnej i nieciekawej nagle akcja nabiera tak dużego tempa i pojawia się tak wiele wątków, że aż sam auto, moim zdaniem, nieco się w tym pogubił. Wiele zagadek wyjaśnia nieco przydługie zakończenie, ale nie ratuje ono za bardzo sytuacji.

Książka z bardzo wysokimi aspiracjami, ale niestety moim zdaniem niezbyt dobrze przez autora dopracowana. Mamy tu dość dobrze oddany klimat społeczności małej wyspy, wyrazistych bohaterów, przemyślany motyw zbrodni i pracowicie nakreślonego głównego bohatera. Jednak po pierwszej części bardzo nudnej i nieciekawej nagle akcja nabiera tak dużego tempa i pojawia się tak wiele...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Końcówka uratowała tę książkę .

Końcówka uratowała tę książkę .

Pokaż mimo to

Nie rozumiem skąd takie wysokie oceny. Treść jest naiwna i nudna. Drażni mnie m.in. to, że główny bohater w kilka minut nawiązuje bardzo głębokie relacje z mieszkańcami wyspy. Jest zapraszany na kolacyjki i obdarzany bezgranicznym zaufaniem przy poczynionym założeniu, iż mieszkańcy są nieufni a szczególnie do dziennikarzy.

Nie rozumiem skąd takie wysokie oceny. Treść jest naiwna i nudna. Drażni mnie m.in. to, że główny bohater w kilka minut nawiązuje bardzo głębokie relacje z mieszkańcami wyspy. Jest zapraszany na kolacyjki i obdarzany bezgranicznym zaufaniem przy poczynionym założeniu, iż mieszkańcy są nieufni a szczególnie do dziennikarzy.

Pokaż mimo to

“Definicja strachu” jest bardzo udanym debiutem Michała Wróblewskiego. Już od samego początku książka bardzo wciąga i trudno się od niej oderwać. Mroczna fabuła nadaje powieści bardzo szczególny klimat jaki jest potrzebny w książkach kryminalnych. Akcja, która zaczyna się niepozornie po czasie nabiera zawrotnego tempa lecz autor nie pozwala nam się pogubić i umiejętnie prowadzi nas przez całą powieść. Dużym plusem dla mnie jest to, że do końca nie wiadomo kto stoi za zbrodniami. Autor troszkę pogrywa z czytelnikiem naprowadzając go na mordercę, lecz jednak gdy już znamy odpowiedź na jaw wychodzą kolejne fakty i musimy zmienić podejrzanego. Miejsce, w którym dzieje się akcja książki - wyspa Dale - wydało mi się na początku mrocznym miejscem, ale dzięki szczegółowym opisom autora poznajemy uroki wyspy i możemy sobie z łatwością wyobrazić opisane miejsca. Mieszkańcy wyspy są nieufni wobec dziennikarza tym bardziej, że po jego przyjeździe jest coraz więcej podejrzanych wydarzeń. Z każdą przeczytaną stroną czytelnik coraz bardziej zagłębia się w powieść, narracja jest bardzo dobrze prowadzona, akcja która nabiera rozpędu nie daje odetchnąć do ostatniej strony. Klimat powieści jest bardzo wyrazisty, akcja toczą się swoim rytmem, wydarzenia bieżące jak i związane z dawną tragedią intrygują lecz jednocześnie przerażają. Nie tylko kryminalna zagadka gra główną rolę w książce, ważny też jest nasz bohater, który zmaga się ze swoją tragiczną przeszłością. Jego traumatyczne przeżycia odbijają się na jego pracy i życiu, ogarniające go szaleństwo miesza mu w głowie. Powieść zbudowana z tajemnic, które wzbudzają w nas niepokój. Genialne i zaskakujące zakończenie sprawia, że mamy ochotę na dalsze losy naszego bohatera. Czy pozna on w końcu definicje strachu?

“Definicja strachu” jest bardzo udanym debiutem Michała Wróblewskiego. Już od samego początku książka bardzo wciąga i trudno się od niej oderwać. Mroczna fabuła nadaje powieści bardzo szczególny klimat jaki jest potrzebny w książkach kryminalnych. Akcja, która zaczyna się niepozornie po czasie nabiera zawrotnego tempa lecz autor nie pozwala nam się pogubić i umiejętnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bez gwiazdek. Nawet jedna byłaby niesprawiedliwością wobec innych książek.

Bez gwiazdek. Nawet jedna byłaby niesprawiedliwością wobec innych książek.

Pokaż mimo to

"Definicja strachu przez pierwsze 200 stron okazała się niestety "definicją nudy". Zastanawiałam się nawet czy dam radę doczytać do końca.Jednak ostatnie 150 stron to już jakby inny klimat - akcja nabiera tempa,poznajemy rozwiązanie różnych wątków i wreszcie robi się ciekawie.Szkoda tylko,że tak późno...Głównym bohaterem jest dziennikarz Ethan,który jedzie na wyspę Dale po materiał do reportażu. Stara się odkryć tajemnice morderstw,jakie popełniono na kilku kobietach. Przy okazji wracają demony z przeszłości a Ethan zostaje wciągnięty w wir wydarzeń,jakie rozegrają się w tym sennym,portowym miasteczku.Końcówka oraz samo zakończenie - interesujące,jednak daję tylko cztery gwiazdki,bo jednak przez większość lektury wynudziłam się jak mops,a dreszczyk emocji pojawił się dopiero pod sam koniec lektury

"Definicja strachu przez pierwsze 200 stron okazała się niestety "definicją nudy". Zastanawiałam się nawet czy dam radę doczytać do końca.Jednak ostatnie 150 stron to już jakby inny klimat - akcja nabiera tempa,poznajemy rozwiązanie różnych wątków i wreszcie robi się ciekawie.Szkoda tylko,że tak późno...Głównym bohaterem jest dziennikarz Ethan,który jedzie na wyspę Dale po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mroczne miasteczko Dale, mała społeczność, reporter Nero, zabójstwo - niezły opis, zachęcający. Sięgam po książkę i pierwsze co mnie zawiodło to samo wydanie, kartki są tak ciasno sklejone, że bez pogięcia grzbietu we wszystkie możliwe strony nie da się czytać.
No ale dobra, czytam.
Jest cudownie straszny klimat i chyba na tym bym skończyła co do zachwalania książki.
Główny bohater ma nieprawdopodobnego pecha, albo stale ktoś chce to zabić albo stale przed kimś się chowa. Za dużo, autor na siłę próbował zrobić z tego superkurwaekstra kryminał, a wyszedł komediodramat z tragicznym bohaterem.
Szkoda mi tylko tego klimatu odległej wyspy przykrytą gęstą mgłą.

Mroczne miasteczko Dale, mała społeczność, reporter Nero, zabójstwo - niezły opis, zachęcający. Sięgam po książkę i pierwsze co mnie zawiodło to samo wydanie, kartki są tak ciasno sklejone, że bez pogięcia grzbietu we wszystkie możliwe strony nie da się czytać.
No ale dobra, czytam.
Jest cudownie straszny klimat i chyba na tym bym skończyła co do zachwalania książki.
Główny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Największym, moim zdaniem, atutem książki jest wyjątkowy klimat miasteczka Dale, który przywodzi na myśl film "Autor Widmo" Polańskiego albo mroczne skandynawskie kryminały. Główny bohater, Ethanem Nero, łatwo może sobie zaskarbić sympatię i poparcie czytelnika - ja sama go po prostu polubiłam w trakcie czytania książki i byłam bardzo zainteresowana jego postacią, która sama w sobie jest tak samo ciekawa, co akcja książki i zagadka morderstwa, którą Nero ma rozwikłać.
Mimo, że nie jestem wielką fanką kryminałów, ode mnie zdecydowane 10/10. Czekam na kolejne książki autora.

Największym, moim zdaniem, atutem książki jest wyjątkowy klimat miasteczka Dale, który przywodzi na myśl film "Autor Widmo" Polańskiego albo mroczne skandynawskie kryminały. Główny bohater, Ethanem Nero, łatwo może sobie zaskarbić sympatię i poparcie czytelnika - ja sama go po prostu polubiłam w trakcie czytania książki i byłam bardzo zainteresowana jego postacią, która...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nic specjalnego. Książka bardziej działała mi na nerwy niż na wyobraźnię.
Treść od początku obiecuje dobry kryminał, ale to tylko obiecanki. Większość książki zwyczajnie przenudziłam.
Zakończenie słabe, raczej nie skorzystam z ew. kolejnej części.

Nic specjalnego. Książka bardziej działała mi na nerwy niż na wyobraźnię.
Treść od początku obiecuje dobry kryminał, ale to tylko obiecanki. Większość książki zwyczajnie przenudziłam.
Zakończenie słabe, raczej nie skorzystam z ew. kolejnej części.

Pokaż mimo to

Jak kryminał to na pewno trafi w moje ręce, tym bardziej jeśli jest od polskiego autora! Kocham polskich autorów i czytam naprawdę sporo polskiej literatury, szczególnie, że odkrywam w ten sposób doskonałych autorów.

Ogromnie podoba mi się zabieg jaki zastosował pan Michał – pomieszania (takie wrażenie przynajmniej odniosłam) rzeczywistości z urojeniami, co spowodowało na moich plecach gęsią skórkę. Na całe szczęście akcja nie pędzi jak szalona, więc książką można się wręcz rozkoszować. Klimat jaki wprowadził autor nie opuszczał mnie ani przez chwilę, a to oznacza, że to dobra literatura! Z każdą kolejną stroną byłam jak zahipnotyzowana. Dreszczowiec, który miałam w dłoniach to historia z małego miasteczka, z określoną społecznością, niemalże tak jak w moim codziennym życiu, co zdecydowanie potęgowało emocje, które towarzyszyły mi przy tej opowieści. Fabuła odnosząca się do tragedii sprzed lat – bomba, uwielbiam takie! Wiecie groza zbrodni sprzed lat, nikt nie chce uchylić rąbka tajemnicy, a jednak szukamy odpowiedzi na pytania dotyczące mordercy. Ethan jak najbardziej jest moim faworytem, nie tylko przez swój charakterek, ale także przez to, że jest dziennikarzem, a ja podziwiam takich ludzi za ich upór i dążenie do informacji.

Język jakim posługuje się Wróblewski jest przyjemny, mimo to starałam się niesamowicie skupić, by niczego nie przegapić i mimo strachu, nie mogłam jej sobie dozować po trochę, bo ciekawość brała górę i pożerałam tę książkę ile fabryka dała. Ja jestem zadowolona z lektury i mimo, ze nie każdemu taka literatura pasuje to jestem wręcz przekonana, że znajdą się tacy, których ta opowieść poniesie do Dale tak samo jak i mnie!

Jak kryminał to na pewno trafi w moje ręce, tym bardziej jeśli jest od polskiego autora! Kocham polskich autorów i czytam naprawdę sporo polskiej literatury, szczególnie, że odkrywam w ten sposób doskonałych autorów.

Ogromnie podoba mi się zabieg jaki zastosował pan Michał – pomieszania (takie wrażenie przynajmniej odniosłam) rzeczywistości z urojeniami, co spowodowało na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to