Wśród nocnych cisz

"Wśród nocnych cisz" pochłonęłam bardzo szybko. Historia jaką przedstawiła Małgorzata Hayles wciąga swoją tajemniczością. Powieść zaskakuje, intryguje - ciężko ją odłożyć ze względu na mroczny klimat. Każdy z bohaterów miał swoje tajemnice i sekrety. Wszyscy bohaterowie zostali znakomicie przedstawieni; znamy motywy i przyczyny ich postępowania. Oprócz emocji wynikających z czytania thrillera, historia Dagmary i jej męża to trudna i zatrważająca opowieść. Zmusza do refleksji. Książka bardzo dobra - polecam!

"Wśród nocnych cisz" pochłonęłam bardzo szybko. Historia jaką przedstawiła Małgorzata Hayles wciąga swoją tajemniczością. Powieść zaskakuje, intryguje - ciężko ją odłożyć ze względu na mroczny klimat. Każdy z bohaterów miał swoje tajemnice i sekrety. Wszyscy bohaterowie zostali znakomicie przedstawieni; znamy motywy i przyczyny ich postępowania. Oprócz emocji wynikających z...

W książce Małgorzaty Hayles tyle kryminału, co i dramaturgii. O co w tym wszystkim chodzi orientujemy się dość szybko. I to z dokładnością co do szczegółów, bo Autorka podaje wszystko na tacy. Z pewnością odgadniemy całą intrygę na długo przed tym, zanim poukłada się wszystko w głowie Dagmary. Trudno mówić o napięciu czy dramaturgii skoro sam rys postaci jest sztampowy. To czego nie brak, to atmosfery rodem z wsi lat siedemdziesiątych. Domyślam się, że skoro brakuje w komendzie spraw do drobiazgowego analizowania, niewiele ma się do czynienia z niewyjaśnionymi morderstwami i tym podobnymi sytuacjami, to i policjanci specjalnie światli w swej dziedzinie nie muszą być. Jednak postacie mundurowych wydają się być aż śmieszne w swych poczynaniach.

Na początku mamy opowieść o rodzinie, czy bardziej o jej rozpadzie. Chwilę potem, by nie było tak przyziemnie, została wprowadzona nuta napięcia, która w ułamku sekundy zaczyna się rozwiewać. Natomiast kolejna kwestia tej szarady, związana z dzieckiem, jest już tak trywialnym elementem przedstawionej historii, że czytanie czegoś tego, aż boli. A żeby było bardziej realnie Autorka zadbała nawet o wizje wnuczki szeptuchy.

Cisze mogło zaskoczyć choćby jednym spektakularnym wydarzeniem, wymykającym się schematom, które przekonałoby mnie, że książkę można odebrać jako wiarygodny splot zdarzeń, ale nie. Nic w niej nie zaskakuje, ani nie intryguje. Szkoda, bo to zmarnowany potencjał. Warto było w tej historii postawić na warstwę obyczajową, zadbać o dramatyzm losów bohaterów i przede wszystkim o ich wiarygodne portrety psychologiczne. Nikt mnie nie przekona, że ludzie, którzy przeżywają tak niezwykłe perypetie, w wyniku których mogą stracić życie, chwile po rozwiązaniu akcji zaczynają żyć na nowo układając - jak by nigdy nic - swoje sprawy. Czy w takiej sytuacji można po prostu wrócić do Cisz?

W książce Małgorzaty Hayles tyle kryminału, co i dramaturgii. O co w tym wszystkim chodzi orientujemy się dość szybko. I to z dokładnością co do szczegółów, bo Autorka podaje wszystko na tacy. Z pewnością odgadniemy całą intrygę na długo przed tym, zanim poukłada się wszystko w głowie Dagmary. Trudno mówić o napięciu czy dramaturgii skoro sam rys postaci jest sztampowy. To...

Z autorką zetknęłam się pierwszy raz i muszę przyznać, że spotkanie bardzo udane. Wciągnęła mnie historia przedstawiona przez Panią Małgorzatę, zdecydowanie da się zauważyć, że autorka miała pomysł na tę książkę, historia nie jest kopiowana i powielana, jak w przypadku wielu innych thrillerów, a mroczny klimat powieści dodawał dreszczyku i emocji.

Z autorką zetknęłam się pierwszy raz i muszę przyznać, że spotkanie bardzo udane. Wciągnęła mnie historia przedstawiona przez Panią Małgorzatę, zdecydowanie da się zauważyć, że autorka miała pomysł na tę książkę, historia nie jest kopiowana i powielana, jak w przypadku wielu innych thrillerów, a mroczny klimat powieści dodawał dreszczyku i emocji.

„Wśród nocnych Cisz” jest poprawnie skonstruowanym kryminałem i jednocześnie bardzo ciekawie stworzoną powieścią obyczajową z elementami psychologii. Hayles stworzyła ciekawą fabułę opierając się na doświadczeniach osób z traumą oraz przemawiając głosem dorosłem osoby opóźnionej w rozwoju. Warto dojrzeć w tej książce więcej niż rozrywkę na parę wieczorów i zastanowić się nad konsekwencjami wydarzeń, które zakreśla nam autorka.

„Wśród nocnych Cisz” jest poprawnie skonstruowanym kryminałem i jednocześnie bardzo ciekawie stworzoną powieścią obyczajową z elementami psychologii. Hayles stworzyła ciekawą fabułę opierając się na doświadczeniach osób z traumą oraz przemawiając głosem dorosłem osoby opóźnionej w rozwoju. Warto dojrzeć w tej książce więcej niż rozrywkę na parę wieczorów i zastanowić się...

Książka - złodziejka. Złodziejka czasu, złodziejka emocji. Kontrukcja, opowieść rozpisana na kilku bohaterów, nie pozwala się oderwać od treści. Piękna i mądra.

Książka - złodziejka. Złodziejka czasu, złodziejka emocji. Kontrukcja, opowieść rozpisana na kilku bohaterów, nie pozwala się oderwać od treści. Piękna i mądra.

Podobała mi się, taka inna, nietuzinkowa... Na pewno zaskoczyła mnie rozwojem fabuły, zakończeniem itp. To wielki plus. Wczułam się też bardzo w samo otoczenie wykreowane przez autorkę. Niemal widziałam "na żywo" wieś, jezioro, stary strych.

Podobała mi się, taka inna, nietuzinkowa... Na pewno zaskoczyła mnie rozwojem fabuły, zakończeniem itp. To wielki plus. Wczułam się też bardzo w samo otoczenie wykreowane przez autorkę. Niemal widziałam "na żywo" wieś, jezioro, stary strych.

Powieść niezła choć też nie można jej nazwać rewelacją. Względnie solidny przeciętniak. Intryga niezbyt zawikłana, napięcia raczej niewiele, zaskoczeń jeszcze mniej. W miarę przyjemna lektura na wakacyjny wieczór choć thrillerem z pewnością bym jej nie nazwała.

Powieść niezła choć też nie można jej nazwać rewelacją. Względnie solidny przeciętniak. Intryga niezbyt zawikłana, napięcia raczej niewiele, zaskoczeń jeszcze mniej. W miarę przyjemna lektura na wakacyjny wieczór choć thrillerem z pewnością bym jej nie nazwała.

No niestety nie wyszło. Książka raczej słaba. O ile przedstawiona nam historia nie jest zła (rewelacyjna też nie) należy jednak zwrócić uwagę, że sporo rzeczy w niej kuleje takich jak konsekwencja, logika czy sens podejmowania decyzji przez bohaterów. Trzeba zwrócić uwagę, że główna intryga rozrysowana jest w jednej wersji, która zakłada konkretne zachowania pozostałych bohaterów (czasem bardzo głupie) i rzadko gdzie się ten plan wali. Co do bohaterów są oni nijacy (z wyjątkiem Romka, który jest jednym z jasnych punktów tej książki i jest narysowany dość dobrze) raczej ciężko ich polubić.. Autorka potrafi w jednym akapicie pominąć zbyt duży odstęp czasu i te przejścia trochę mi ciążyły, ale w ogólnym rozrachunku czyta się to dość łatwo. Kilkukrotnie mieliśmy nawiązania do głównej postaci z książek Jo Nesbo, trochę chyba zbyt często bo było to już w pewnym momencie dość uciążliwe. Nie jest to książka na miarę Nesbo, aczkolwiek można znaleźć w niej dobre strony. Wahałem się między oceną 3 a 4, ale zbyt często występował u mnie face palm gdy to czytałem by dać wyższą ocenę niż 3. Ja nie polecam, ale to tylko moje zdanie może komuś się spodoba (przecież ma wysoką średnią ocenę i niektóre niezłe opinie) ;).

No niestety nie wyszło. Książka raczej słaba. O ile przedstawiona nam historia nie jest zła (rewelacyjna też nie) należy jednak zwrócić uwagę, że sporo rzeczy w niej kuleje takich jak konsekwencja, logika czy sens podejmowania decyzji przez bohaterów. Trzeba zwrócić uwagę, że główna intryga rozrysowana jest w jednej wersji, która zakłada konkretne zachowania pozostałych...

Specyficzna książka. Niby wszystko się zgadza w postaci całkiem zajmującej historii i szczególnie fragmentów narracji z Romkiem w roli głównej, która jest nad wyraz pocieszna w taki prymitywny, ale i poczciwy sposób. No i równie dużo się zgadza nieco mniej, czyli sporo dziwnych decyzji i luk w rozumowaniu.

Z perspektywy czasu ogólny wydźwięk sprawnie prowadzonej historii niweluje pewne niedociągnięcia. Swojski klimat Cisz jako głębokiej prowincji z jej przywarami, gdzie wszyscy się znają, a jednocześnie mają swoje sekrety, które wraz z biegiem wydarzeń wychodząc na światło dziennie rozwijają fabułę sprawdza się nieźle.
Sama intryga również może nie tyle zaskakuje, ale przyzwoicie się rozwija, ale tytuł oferuje nieco więcej, bo początek to w dużej mierze mierzenie się bohaterki z przeszłością, które przeradza się w kryminał.

Udany tytuł, dwutorowa narracja i dość prosty język adekwatny do otoczenia dają historię gdzie może nie próbujemy zgadywać przyszłych kroków, ale niewątpliwie z zaciekawieniem czekamy na to co się wydarzy i w jakim kierunku finalnie potoczy się fabuła.

Specyficzna książka. Niby wszystko się zgadza w postaci całkiem zajmującej historii i szczególnie fragmentów narracji z Romkiem w roli głównej, która jest nad wyraz pocieszna w taki prymitywny, ale i poczciwy sposób. No i równie dużo się zgadza nieco mniej, czyli sporo dziwnych decyzji i luk w rozumowaniu.

Z perspektywy czasu ogólny wydźwięk sprawnie prowadzonej historii...

Bardzo dobra książka. Masz ułożone w miarę spokojne życie? Nie myśl, że wszystko jest takie jakie się wydaje. Świetnie skonstruowana historia, w której traumatyczne przeżycie głównej bohaterki miesza się z tajemnicą jej męża. Im głębiej wchodzi się w tą historię, ze strony na stronę wciąga jeszcze bardziej. Bardzo ciekawi bohaterowie sprytnie wklejeni w całą opowieść.

Bardzo dobra książka. Masz ułożone w miarę spokojne życie? Nie myśl, że wszystko jest takie jakie się wydaje. Świetnie skonstruowana historia, w której traumatyczne przeżycie głównej bohaterki miesza się z tajemnicą jej męża. Im głębiej wchodzi się w tą historię, ze strony na stronę wciąga jeszcze bardziej. Bardzo ciekawi bohaterowie sprytnie wklejeni w całą opowieść.