Po pełnej pasji "Wściekłości i dumie" oraz wyważonej, cięższej w treści "Sile rozumu" przyszła czas na Apokalipsę - w mojej opinii najsłabszej części trylogii, jednak wciąż dobrej i wartej przeczytania. Wywiad z samą sobą (dość pretensjonalna forma) wciąż czyta się dobrze. Fallaci ponownie bombarduje czytelnika garściami kontrowersyjnych opinii i spostrzeżeń, otwierając przed czytelnikiem możliwość pochwały, krytyki, umiłowania lub odrzucenia.

Po pełnej pasji "Wściekłości i dumie" oraz wyważonej, cięższej w treści "Sile rozumu" przyszła czas na Apokalipsę - w mojej opinii najsłabszej części trylogii, jednak wciąż dobrej i wartej przeczytania. Wywiad z samą sobą (dość pretensjonalna forma) wciąż czyta się dobrze. Fallaci ponownie bombarduje czytelnika garściami kontrowersyjnych opinii i spostrzeżeń, otwierając...

Skończyłam islamską trylogię Oriany i myślę że warto przeczytać całość. Ten cykl wciąga jak złe informacje w mediach, pobudza w mózgu obszary odpowiedzialne za nieustanne poszukiwanie zagrożenia. Jest trochę jak narkotyk i emocjonalnie to trudna lektura, szczegolnie jeśli chcemy objąć ja również z poziomu rozumu, a nie tylko atawistycznych mechanizmów przetrwania. Ja potrzebowałam do tego 3 książek. Żeby nabrać dystansu, osadzić to w ogólnym doświadczeniu swiata i spojrzeć z perspektywy kolejnych 20 lat które minęły od wydania ostatniego tomu. Jest to na pewno świadectwo swoich czasów, jak zawsze w takich sytuacjach, nie wolne od błędów poznawczych. Pozostaję też jednak aktualnym ostrzeżeniem przed pewnymi mechanizmami które zawładnęły zbiorowa wyobraźnia swiata zachodniego. Dobro należy uprawiać w sposób odpowiedzialny, z uwagą na to by nie zrobić sobie krzywdy;) o tym teraz mówi się też już coraz więcej, brakuje jednak umiejętności stosowania tej idei w praktyce, na wszystkich frontach.

Skończyłam islamską trylogię Oriany i myślę że warto przeczytać całość. Ten cykl wciąga jak złe informacje w mediach, pobudza w mózgu obszary odpowiedzialne za nieustanne poszukiwanie zagrożenia. Jest trochę jak narkotyk i emocjonalnie to trudna lektura, szczegolnie jeśli chcemy objąć ja również z poziomu rozumu, a nie tylko atawistycznych mechanizmów przetrwania. Ja...

„Nie każdy muzułmanin to terrorysta, ale każdy terrorysta to muzułmanin” Fantastyczne, kontekstowe nawiązania do Pisma Świetego i Ewangeli Św. Jana. Uczta dla duszy i przestroga dla świata.

„Nie każdy muzułmanin to terrorysta, ale każdy terrorysta to muzułmanin” Fantastyczne, kontekstowe nawiązania do Pisma Świetego i Ewangeli Św. Jana. Uczta dla duszy i przestroga dla świata.

Strasznie się wynudziłam czytając tę książkę. I nie chodzi o temat czy poglądy autorki, ale o fakt, że wracając do czytania kilkakrotnie (przyznaję, czytałam "na raty" przez dość długi okres czasu) miałam wrażenie, że wciąż czytam to samo, a książka ma prawie 300 stron.
Skończyłam tylko dlatego, że nie lubię zostawiać niedokończonych lektur. Więc nie polecam.

Strasznie się wynudziłam czytając tę książkę. I nie chodzi o temat czy poglądy autorki, ale o fakt, że wracając do czytania kilkakrotnie (przyznaję, czytałam "na raty" przez dość długi okres czasu) miałam wrażenie, że wciąż czytam to samo, a książka ma prawie 300 stron.
Skończyłam tylko dlatego, że nie lubię zostawiać niedokończonych lektur. Więc nie polecam.

Zaległa lektura. Niestety potwierdza nieznośną ewolucję w kierunku konserwatyzmu tradycjonalistycznego. Owszem, pisane świetnie i z pasją ale niektóre konkluzje dla mnie nie do przyjęcia

Zaległa lektura. Niestety potwierdza nieznośną ewolucję w kierunku konserwatyzmu tradycjonalistycznego. Owszem, pisane świetnie i z pasją ale niektóre konkluzje dla mnie nie do przyjęcia

Od napisania tej książki minęło 17 lat i przerażające jest to, jak bardzo "przepowiednie" Fallaci się sprawdzają. Niemniej jednak jest to najsłabsza wg mnie część trylogii.

Od napisania tej książki minęło 17 lat i przerażające jest to, jak bardzo "przepowiednie" Fallaci się sprawdzają. Niemniej jednak jest to najsłabsza wg mnie część trylogii.

Warto, autorka opisuje jak imigracja muzułmańska osłabia Europę, a raczej jak Europa niszczy swoje korzenie. Imponująca jest pasja z jaką to opisuje. Ciekawy fragment o Turcji, w skrócie jej historia na kilku stronach.
Głos Fallaci jest proroczy. Po pierwszych symptomach wiedziała jak do czego to prowadzi, a fragmenty dotyczące homoseksualistów, małżeństw pisane kilkanaście lat temu pokazują jak daleko świat poszedł dalej w tym procesie upadku.
Nikt nie pisze o tym z taką pasją jak Fallaci.

Warto, autorka opisuje jak imigracja muzułmańska osłabia Europę, a raczej jak Europa niszczy swoje korzenie. Imponująca jest pasja z jaką to opisuje. Ciekawy fragment o Turcji, w skrócie jej historia na kilku stronach.
Głos Fallaci jest proroczy. Po pierwszych symptomach wiedziała jak do czego to prowadzi, a fragmenty dotyczące homoseksualistów, małżeństw pisane kilkanaście...

Lubię wracać. Obowiązkowe są jej książki dla polityków w Europie. Szkoda, że żaden polityk nie ma tyle jaj i odwagi, by nazwać sprawy oo imieniu. Rak Europy i rak w jej ciele...cóż to dla mnie swego rodzaju testament. Mistrzyni wywiadów zadaje pytania Orianie Fallaci, samej sobie, kobiecie odważnej, mądrej. Świat już takich autorów nie ujrzy.

Lubię wracać. Obowiązkowe są jej książki dla polityków w Europie. Szkoda, że żaden polityk nie ma tyle jaj i odwagi, by nazwać sprawy oo imieniu. Rak Europy i rak w jej ciele...cóż to dla mnie swego rodzaju testament. Mistrzyni wywiadów zadaje pytania Orianie Fallaci, samej sobie, kobiecie odważnej, mądrej. Świat już takich autorów nie ujrzy.

Ciężko było mi przebrnąć przez ten tytuł. Oczywiście zgadzam się w pełni z autorką odnośnie jej punktu widzenia i poglądów na temat Europy. Zastanawiam się, co by powiedziała Fallaci na temat obecnej sytuacji społeczno-politycznej. Wiele spraw dalej wygląda tak samo a inne bardzo się zmieniły.

Ciężko było mi przebrnąć przez ten tytuł. Oczywiście zgadzam się w pełni z autorką odnośnie jej punktu widzenia i poglądów na temat Europy. Zastanawiam się, co by powiedziała Fallaci na temat obecnej sytuacji społeczno-politycznej. Wiele spraw dalej wygląda tak samo a inne bardzo się zmieniły.

Treść jak zwykle ok. Nic nowego poza np. wyrażeniem opinii o homoseksualizmie jako ideologii, co w obecnej sytuacji może się komuś wydać interesujące. Słabo wykorzystana forma wywiadu. Spodziewałem się jakiegoś ciągnięcia siebie za język, chociażby namiastki dialogu wewnętrznego, który zawsze (do tej pory tak myślałem) jest jakąś wojną sprzeczności, miejscem wykuwania tez, ruchem myśli... Niestety. Wywiad przeprowadza bot, który jest niczym więcej, jak stylistycznym separatorem treści. Motyw Apokalipsy też nie został ciekawie rozwinięty.

Cóż, pisarstwo pani Oriany Fallaci jest bardziej czynem niż dziełem intelektualnym czy literackim - emocjonalne, kobiece, ale konkretne.

Treść jak zwykle ok. Nic nowego poza np. wyrażeniem opinii o homoseksualizmie jako ideologii, co w obecnej sytuacji może się komuś wydać interesujące. Słabo wykorzystana forma wywiadu. Spodziewałem się jakiegoś ciągnięcia siebie za język, chociażby namiastki dialogu wewnętrznego, który zawsze (do tej pory tak myślałem) jest jakąś wojną sprzeczności, miejscem wykuwania tez,...