Na pewno większość z Was ma za sobą okryte sławą Malibu płonie, Carrie Soto powraca czy Daisy Jones & The Six. Ja póki co nie jestem w tej większości, ponieważ nie lubię brać się za książki, o których wszyscy mówią. Lubię przeczekać boom i potem na spokojnie zapoznać się z fabułą.
W przypadku tej autorki postanowiłam zacząć od jej debiutu, aby sprawdzić czy język jakim pisze przemówi do mnie.
No i przemówił.. I to jak! Ładunek emocjonalny jaki niesie ze sobą ta historia sprawił, że na samym końcu płakałam jak dziecko 🙈

Elsie i Ben w pewien smutny, deszczowy dzień stycznia spotykają się przypadkowo w pizzerii. Czekając na swoje zamówienie nawiązują rozmowę, po której następują kolejne spotkania. Bardzo szybko przekonują się, że są dla siebie stworzeni. Ich relacja rozwija się błyskawicznie i już w maju razem mieszkają i biorą cichy ślub. Pewnego dnia Ben wychodzi z domu do pobliskiego sklepu, aby spełnić zachciankę ukochanej. I już nie wraca...
Elsie nie może sobie tego wybaczyć, bardzo ciężko przechodzi żałobę. W trudnych chwilach towarzyszy jej przyjaciółka Amy, ale jest jedna osoba, która jej nie sprzyja. Matka Bena. Teściowa. Ona nawet nie chce uwierzyć, że Elsie była żoną jej syna, a co dopiero pomagać jej w czymkolwiek.
Jednak czas pokaże, jak obydwie siebie potrzebują i jaką ważną rolę w swoich życiach nawzajem odegrają.

🖤Autorka w niezwykle delikatny sposób przeprowadza nas przez trudny temat żałoby. Z wyczuciem pisze o bólu po stracie ukochanej osoby, nienachalnie i z taktem uzmysławia nam, że to czasochłonny proces, po którym jednak wstaje słońce i o ile tylko umiemy przyjąć pomocną dłoń ludzi obok oraz o nią prosić, to życie w końcu wróci na swój stały tor🖤

Na pewno większość z Was ma za sobą okryte sławą Malibu płonie, Carrie Soto powraca czy Daisy Jones & The Six. Ja póki co nie jestem w tej większości, ponieważ nie lubię brać się za książki, o których wszyscy mówią. Lubię przeczekać boom i potem na spokojnie zapoznać się z fabułą.
W przypadku tej autorki postanowiłam zacząć od jej debiutu, aby sprawdzić czy język jakim...

Na pierwszy rzut "czytelniczego oka" jest to książka o miłości i śmierci, ale jednak na czoło wysuwa się cierpienie, porozumienie i siła wsparcia jakiej udzielają nam pozornie obce osoby. Szybko się czyta i zastrzegam że nie płakałam podczas czytania jak to obiecali w recenzjach...

Na pierwszy rzut "czytelniczego oka" jest to książka o miłości i śmierci, ale jednak na czoło wysuwa się cierpienie, porozumienie i siła wsparcia jakiej udzielają nam pozornie obce osoby. Szybko się czyta i zastrzegam że nie płakałam podczas czytania jak to obiecali w recenzjach...

Okładka książki podoba mi się. Widzimy na niej kobietę, która tak jakby leży na trawie pełnej kwiatów. Oczy ma zamknięte, więc możemy myśleć, że ona sama zamyśliła się. Nie posiada skrzydełek, więc nie ma dodatkowej ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi. Kremowe strony, czcionka wystarczająca dla oka, marginesy i odstępy między wersami zostały zachowane. Prowadzona jest dwutorowo - mamy przeskoki z czasu przeszłego i teraźniejszego. Dzięki temu poznajemy sytuację sprzed akcji głównej, kilka miesięcy do tyłu. Podzielona na rozdziały.

Jest to moje pierwsze spotkanie z pisarką, wcześniej nie miałam okazji przeczytać nic od autorki, a kilka książek na koncie już ma. Czytało mi się dziwnie, szczególnie na początku. Miałam trudność, by wejść w wykreowany świat, ciężko było mi się przebić przez ten mur i niestety, towarzyszyło mi to uczucie przez całą powieść. Nie byłam przez to w stanie odczuć ich emocji, byłam tylko biernym obserwatorem, siedziałam cicho, byłam tylko widzem... Nie mogłam przeżywać i wspierać postaci i to było przykre. Nie wiem czemu, ale podniosłam wysoko poprzeczkę tej książce, przez opinie, które czytałam, stwierdziłam, że to książka idealna dla mnie, że poczuje to wszystko i będę przeżywać, a jednak nie... Niestety, ale chyba na ten moment daruje sobie inne tytuły od autorki, nie czuję się zachęcona. Po trochę to męczyłam tę opowieść...

Mamy główną bohaterkę Elsie, którą poznajemy jako młodą mężatkę. Wiemy, że jest szczęśliwa, jednak nadchodzi ten tragiczny dzień, w którym jej świeżo upieczony małżonek ginie w wypadku, a jej, zawala się cały, dotychczas poukładany świat. Takie rzeczy są okropne, ale zdarzają się w naszej codzienności, niestety... Jakoś nie potrafiłam poczuć do niej sympatii... Tak samo jak do Bena. Ja wiem, że takie rzeczy, jakie miały miejsce między tą dwójką dzieją się, ale, jakoś ich osobowości nie podeszły mi do gustu. Nie sprawili, że się do nich przyzwyczaiłam, nie polubiłam ich nawet, wszystko wydawało mi się takie zbyt proste, płaskie, bez wyrazu... Stąd też może była ta blokada już od samego początku.

Nie mogę jej odmówić tego, że pokazuje na przykładzie głównej postaci przeżywania w etapach żałoby. Nie jest to proste dla nikogo... A tutaj widzimy, jak reaguje kobieta, i nie ważne, czy znało się kogoś całe życie czy pół roku. Żałoba jest trudna, potrzebuje czasu, zrozumienia... Ale kiedyś minie, zostaje w naszych umysłach, ale musimy wrócić do życia, no tory, którymi kiedyś podążaliśmy. Wiadomo, że nie będzie nic już takie same...
Ta książka jest smutna, mało w niej radości, ale i takie lektury są czasem potrzebne. Nie ma tutaj zbyt wielu zaskakujących zwrotów akcji, dynamicznej historii, bardziej określiłabym ją jako spokojną, melancholijną... Opisywana miesiącami, dzięki czemu jesteśmy w stanie rozróżnić, co było w przeszłości, a co dzieje się obecnie w życiu Elsie.

Reasumując uważam, że książka ma dobry potencjał, ale jak dla mnie była zbyt nudna, zbyt płaska i po prostu nijaka, żebym mogła ją pokochać jak inni czytelnicy. Niestety, nie zrobiła na mnie wrażenia i zapewne przez to, że nie mogłam przebić się do uczuć bohaterów i tylko stałam jak ten osioł z boku i przypatrywałam się. Szkoda, bo mogłaby zrobić na mnie o wiele większe wrażenie, ale czasem tak bywa i nie mamy na to żadnego wpływu. Ja nie polecam jest zbytnio, chyba, że macie ochotę zapoznać się i sami ocenić, to zachęcam, wiadome jest też, że nie każdy ma ten sam gust, nie wszystkie tytuły muszą nam się podobać. :)

Okładka książki podoba mi się. Widzimy na niej kobietę, która tak jakby leży na trawie pełnej kwiatów. Oczy ma zamknięte, więc możemy myśleć, że ona sama zamyśliła się. Nie posiada skrzydełek, więc nie ma dodatkowej ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi. Kremowe strony, czcionka wystarczająca dla oka, marginesy i odstępy między wersami zostały zachowane. Prowadzona jest...

Trochę się rozczarowałam, spodziewałam się czegoś innego.

Trochę się rozczarowałam, spodziewałam się czegoś innego.

Z całą pewnością nie jest to najlepsza książka tej autorki ale spodobała mi się. Była wzruszająca i ukazuje jakie mechanizmy oraz reakcje pojawiają się po stracie kogoś bliskiego. Trochę nie udało mi się niestety polubić głównej bohaterki w przeciwieństwie do „Daisy Jones and The Six” czy ”Siedmiu mężów Evelyn Hugo”. Po prostu nie miała tego „czegoś” co przekonałoby mnie do niej w stu procentach. Miłość przedstawiona w tej książce była chaotyczna, poplątana miała swoje wzloty i upadki ale chyba właśnie o to czasem chodzi;). Moim zdaniem warto po nią sięgnąć kiedy chce się przeczytać coś szybkiego lecz jednocześnie wciągnąć się w fabułę.

Z całą pewnością nie jest to najlepsza książka tej autorki ale spodobała mi się. Była wzruszająca i ukazuje jakie mechanizmy oraz reakcje pojawiają się po stracie kogoś bliskiego. Trochę nie udało mi się niestety polubić głównej bohaterki w przeciwieństwie do „Daisy Jones and The Six” czy ”Siedmiu mężów Evelyn Hugo”. Po prostu nie miała tego „czegoś” co przekonałoby mnie do...

Jeśli podobała Ci się książka "PS Kocham Cię", to myślę, że przypadnie Ci do gustu "Na zawsze, ale z przerwą" ❤️

Jest to bardzo dobra powieść obyczajowa pokazująca różne oblicza miłości: zakochanej pary, małżeństwa, rodziców i dorosłych dzieci. Ukazująca trudne relacje na linii synowa-teściowa, które połączyła tragiczna śmierć męża/syna.

Historia miłości Elsie i Bena została napisana w dwóch czasowych ramach, podkreślając tym samym jej tragizm i ulotność życia. Choć uczucie pozostaje na zawsze...

Opowieść warta uwagi!

Moja ocena: 9/10

Jeśli podobała Ci się książka "PS Kocham Cię", to myślę, że przypadnie Ci do gustu "Na zawsze, ale z przerwą" ❤️

Jest to bardzo dobra powieść obyczajowa pokazująca różne oblicza miłości: zakochanej pary, małżeństwa, rodziców i dorosłych dzieci. Ukazująca trudne relacje na linii synowa-teściowa, które połączyła tragiczna śmierć męża/syna.

Historia miłości Elsie i Bena...

Niezbyt wybitna, ale także nie fatalna, książka o przeżywaniu żałoby.

Niezbyt wybitna, ale także nie fatalna, książka o przeżywaniu żałoby.

Książka napisana prostym językiem, jest w niej jednak coś wciągającego. Jestem już kilka lat po śmierci najbliższej mi osoby i faktycznie książka przypomniała mi wiele dziwnych schematów myślowych, w które wpada się w żałobie. Mogłam w pełni utożsamić się z główną bohaterką, rozumiałam jej wściekłość na cały świat, jej rezygnację i dziwne decyzje - bo przechodziłam kiedyś przez coś podobnego.
Autorka ma wiele lepszych książek, ale tę również udało mi się polubić.

Książka napisana prostym językiem, jest w niej jednak coś wciągającego. Jestem już kilka lat po śmierci najbliższej mi osoby i faktycznie książka przypomniała mi wiele dziwnych schematów myślowych, w które wpada się w żałobie. Mogłam w pełni utożsamić się z główną bohaterką, rozumiałam jej wściekłość na cały świat, jej rezygnację i dziwne decyzje - bo przechodziłam kiedyś...

Trudna książka o tym, jak to jest stracić najbliższą osobę i próbować na nowo siebie posładać.
Trudna, ale piękna.
Uwielbiam Cię Taylor.

Trudna książka o tym, jak to jest stracić najbliższą osobę i próbować na nowo siebie posładać.
Trudna, ale piękna.
Uwielbiam Cię Taylor.

Kolejne książki autorki zdecydowanie lepsze!

Kolejne książki autorki zdecydowanie lepsze!