Ciemność

Co to miało być???? Najsłabsza książka jaką przeczytałam, kompletnie bez pomysłu, fabuła naciągana,a główna bohaterka tak irytująca,że szkoda gadać. Szkoda czasu na to coś. Zdecydowanie odradzam.

Co to miało być???? Najsłabsza książka jaką przeczytałam, kompletnie bez pomysłu, fabuła naciągana,a główna bohaterka tak irytująca,że szkoda gadać. Szkoda czasu na to coś. Zdecydowanie odradzam.

Pokaż mimo to

Naczytałam się o tej książce mnóstwa niepochlebnych opinii więc nie oczekiwałam wiele, i może właśnie dlatego pozytywnie mnie zaskoczyła.
Główną bohaterką jest użalająca się nad sobą policjantka Hulda, które jest zszokowana tym, że w wieku 64 lat zostaje wysłana na emeryturę. Dostaje jeszcze pozwolenie od szefa na poprowadzenie ostatniego śledztwa i wybiera zamkniętą już sprawę śmierci młodej Rosjanki, ponieważ uważa, że jej kolega z pracy przeprowadził to śledztwo bardzo powierzchownie. I oczywiście ma rację, sprawę rozwiązuje.
Akcja rozgrywa się w ciągu trzech dni, ale na szczęście nie dłuży się jakoś bardzo. Jednocześnie poznajemy historię dzieciństwa pewnej dziewczynki (później się dowiadujemy kim ta dziewczynka jest) oraz historię wyprawy pewnej "pary" w góry, która też składa się na rozwiązanie zagadki. Co do samego wątku kryminalnego - niestety dość przewidywalny, mniej więcej w połowie książki domyśliłam się kto stoi za tym wszystkim. Natomiast to, w jaki sposób zakończyła się książka, całkiem mnie zaskoczyło.
Jednak wydaje mi się, że ten wątek nie był mimo wszystko wątkiem głównym, chociaż można tego nie zauważyć jeżeli nastawilibyśmy się jedynie na kryminał. Narzekania i żale Huldy były w pewnych momentach irytujące, ale to właśnie one stanowiły drugie dno książki. Policjantka jest postacią tragiczną. Z jej rozmyślań dowiadujemy się jak wyglądało jej dotychczasowe życie, i szczerze, gdyby to było moje życie, również miałabym żal do całego świata. Jest to w pewnym sensie książka psychologiczna, choć mało pogłębiona. Jeżeli zastanowimy się nad tym wątkiem, to tytuł również nagle nabiera drugiego znaczenia.
Książka może nie jest bardzo dobra, ale jest dobra. Jonasson chyba nie do końca sobie poradził z tym wątkiem psychologicznym. Może jakby go bardziej rozbudował i książka byłaby dłuższa wyglądałoby to inaczej. Brakowało mi też pogłębienia innych bohaterów, oni też zostali przedstawieni dość powierzchownie, ale po takiej objętości nie można za wiele oczekiwać w tej kwestii. Po kolejne książki z serii pewnie sięgnę.

Naczytałam się o tej książce mnóstwa niepochlebnych opinii więc nie oczekiwałam wiele, i może właśnie dlatego pozytywnie mnie zaskoczyła.
Główną bohaterką jest użalająca się nad sobą policjantka Hulda, które jest zszokowana tym, że w wieku 64 lat zostaje wysłana na emeryturę. Dostaje jeszcze pozwolenie od szefa na poprowadzenie ostatniego śledztwa i wybiera zamkniętą już...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bohaterka rzeczywiscie dosc irytuąca, a sprawy kryminalne duzo bardziej sa tłem dla jej prywatnego życia, niż intrygującymi zagadkami. I ta odwrocona kolejność...

Bohaterka rzeczywiscie dosc irytuąca, a sprawy kryminalne duzo bardziej sa tłem dla jej prywatnego życia, niż intrygującymi zagadkami. I ta odwrocona kolejność...

Pokaż mimo to

Ogromne rozczarowanie 3/10

Zaczęłam czytać książkę z ogromną nadzieją. Gdzie, jak nie w Skandynawii pisze się najlepsze kryminały? Niestety, ta powieść pokazuje, że samo obywatelstwo skandynawskie nie daje gwarancji na napisanie dobrego kryminału.

Główna bohaterka to chodząca ofiara losu. Nie zrozumcie mnie źle - wcale nie przepadam, gdy główny bohater jest skrzyżowaniem byłego żołnierza marines i supermena o umyśle Einsteina. Nie, wolę zwykłych ludzi, którzy pokonują swój strach i ograniczenia. Lubię czuć, że bohaterką thillera może być każdy z nas. Ale Hulda to już przegięcie!

Ta kobieta chyba nic nie potrafi zrobić dobrze. Ma sześćdziesiąt pięć lat i właśnie została "wylana" na emeryturę. Jest niezauważana i pogardzana przez kolegów z pracy (opisanych jako mizoginów). Nie docenia się jej dokonań (po przeczytaniu zakończenia książki już wiem dlaczego, ha ha!), a należne jej awanse przypadają mężczyznom, tylko dlatego, że są mężczyznami.

Hulda ostatnie dwa tygodnie przed pójściem na emeryturę postanawia poświęcić na przyjrzeniu się nierozwiązanej sprawie morderstwa Rosjanki, która starała się o stały pobyt w kraju. Historia w ogóle mnie nie porwała. Nie czułam żadnej grozy, żadnego dreszczyku emocji. Ba! Nawet już na początku wytypowałam mordercę! Czy może być gorzej?

W "Ciemności" zawiera doskonały przepis na spartolenie kryminału:

1. Nudną bohaterkę, której los czytelnika nie obchodzi.
2. Nudną zagadkę kryminalną.
3. Łatwego do wytypowania mordercę.

Nie polecam i chyba nie przeczytam kolejnych tomów.

Ogromne rozczarowanie 3/10

Zaczęłam czytać książkę z ogromną nadzieją. Gdzie, jak nie w Skandynawii pisze się najlepsze kryminały? Niestety, ta powieść pokazuje, że samo obywatelstwo skandynawskie nie daje gwarancji na napisanie dobrego kryminału.

Główna bohaterka to chodząca ofiara losu. Nie zrozumcie mnie źle - wcale nie przepadam, gdy główny bohater jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest krótka, lecz nie jest to jej minus. Autor prowadzi akcję bardzo konkretnie, bez tworzenia zbędnych dłużyzn. Czyta się lekko, a o to chyba chodzi w kryminałach. Zakończenie, choć zaskakujące, to budzi pewien niedosyt.

Książka jest krótka, lecz nie jest to jej minus. Autor prowadzi akcję bardzo konkretnie, bez tworzenia zbędnych dłużyzn. Czyta się lekko, a o to chyba chodzi w kryminałach. Zakończenie, choć zaskakujące, to budzi pewien niedosyt.

Pokaż mimo to

Książka bardzo bardzo smutna i tragiczna . Nie ma co się nad tym rozwodzić . Po prostu trzeba ją przeczytać . Polecam .

Książka bardzo bardzo smutna i tragiczna . Nie ma co się nad tym rozwodzić . Po prostu trzeba ją przeczytać . Polecam .

Pokaż mimo to

Tak książka gwarantuje czytelnikom kompletny brak: emocji, zaskoczenia, interesującego wątku kryminalnego. Za to oferuje bohaterkę w postaci nieudolnej życiowo i zawodowo Huldy, która czego się nie dotknie zamienia w porażkę. Może jest jakiś haczyk? Ja go nie znalazłem.

Tak książka gwarantuje czytelnikom kompletny brak: emocji, zaskoczenia, interesującego wątku kryminalnego. Za to oferuje bohaterkę w postaci nieudolnej życiowo i zawodowo Huldy, która czego się nie dotknie zamienia w porażkę. Może jest jakiś haczyk? Ja go nie znalazłem.

Pokaż mimo to

Zgodzę się z tym co jest napisane na okładce mianowicie, że komisarz Hulda jest postacią tragiczną, czego się kobieta nie dotknęła to zmieniała w katastrofę, w życiu prywatnym też tragedia goni tragedię, szybko się domyśliłam że ta książka dobrze się nie skończy i miałam rację. Jak dla mnie trochę za dużo tych nieszczęść jak na jedną bohaterkę nawet Harry Hole czasami miewał lepsze chwile.

Zgodzę się z tym co jest napisane na okładce mianowicie, że komisarz Hulda jest postacią tragiczną, czego się kobieta nie dotknęła to zmieniała w katastrofę, w życiu prywatnym też tragedia goni tragedię, szybko się domyśliłam że ta książka dobrze się nie skończy i miałam rację. Jak dla mnie trochę za dużo tych nieszczęść jak na jedną bohaterkę nawet Harry Hole czasami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Znowu te piękne opisy krajobrazów, nad którymi będę rozmyślać przez długi czas, a czytać mogłabym nawet książkę tylko o nich. W tej części dowiedziałam się trochę o dalekiej przeszłości Huldy, a mianowicie o dzieciństwie, które było naprawdę ciężkie. Dało mi to pogląd na wiele innych sytuacji, których nie rozumiałam w poprzednich tomach. Aż ciężko mi o tym pisać co główna bohaterka przeżywała w dzieciństwie, ponieważ jest to naprawdę ciężki temat wielkiego kalibru. Jak przeczytacie zrozumiecie o co mi chodzi, nie chce wam zdradzać a dużo. Wracając do skakania w czasie, w tej pozycji daje nam spójną całość, gdzie w niektórych książkach naprawdę tego brakuje. Nie ma tutaj żadnych fascynujących zwrotów akcji, pościgów za przestępcami czy walki, ale możemy spotkać się z obserwacjami czy rozmowami a autor wprowadza nas w taki nastrój, że nie pozwala się od tej historii oderwać. Przy niej na pewno nudzić się nie będziecie, a takiego zakończenia nikt by się nie spodziewał. 😱

Znowu te piękne opisy krajobrazów, nad którymi będę rozmyślać przez długi czas, a czytać mogłabym nawet książkę tylko o nich. W tej części dowiedziałam się trochę o dalekiej przeszłości Huldy, a mianowicie o dzieciństwie, które było naprawdę ciężkie. Dało mi to pogląd na wiele innych sytuacji, których nie rozumiałam w poprzednich tomach. Aż ciężko mi o tym pisać co główna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kryminał na jeden wieczór, nie dlatego, że był aż tak porywający - jest po prostu krótki. Na dodatek totalna średniawka, nie tego oczekiwałam po tym co przeczytałam z tyłu książki.
Do plusów należy lekkość z jaką się ją czyta i całkiem fajne zakończenie. No ale reszta jest mdła, tak samo jak główna bohaterka. Może to właśnie ona wpłynęła na cały mój odbiór książki, po prostu była mi obojętna, a w żadnym momencie nie pojawiła się postać, która sprawiłaby, że dla niej chciałabym kontynuować przygodę z tą trylogią.

Kryminał na jeden wieczór, nie dlatego, że był aż tak porywający - jest po prostu krótki. Na dodatek totalna średniawka, nie tego oczekiwałam po tym co przeczytałam z tyłu książki.
Do plusów należy lekkość z jaką się ją czyta i całkiem fajne zakończenie. No ale reszta jest mdła, tak samo jak główna bohaterka. Może to właśnie ona wpłynęła na cały mój odbiór książki, po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to