Po zniknięciu szesnastoletniej Anny jej rodzina przez rok żyje w zawieszeniu między rozpaczą a nadzieją, podczas gdy Ellę dręczą wyrzuty sumienia. Jednak nie są one jedyną ceną, jaką przyjdzie jej zapłacić, bo gdy w skrzynce pocztowej pojawiają się kolejne anonimowe kartki, okazuje się, że i jej może coś grozić.

„Obserwuję cię” to pierwsza przetłumaczona na język polski powieść Teresy Driscoll, wieloletniej prezenterki BBS. Jak pisze w posłowiu, od dawna fascynował ją wpływ zbrodni na życie zwykłych ludzi – nie tyle samych ofiar i sprawców, ile ich rodzin i postronnych świadków. Właśnie ten świeży, oryginalny punkt widzenia jest największą zaletą tego znakomitego thrillera psychologicznego, w którym głównej roli nie odgrywają brutalne sceny i opisy zbrodni, ale ludzie i ich emocje.

Akcja powieści jest dość złożona, ponieważ koncentruje się nie tylko na sprawie zaginięcia Anny, ale także na tajemniczym prześladowcy Elli. Ponadto kolejne wydarzenia zostają opisane z perspektywy różnych bohaterów: Elli, ojca i przyjaciółki Anny, prywatnego detektywa, a także tajemniczego obserwatora. Każdy bohater ma do opowiedzenia swój fragment historii, przy czym wielu skrywa sekrety, które woleliby przemilczeć, co sprawia, że to, co początkowo wydawało się mieć proste wyjaśnienie, wraz z rozwojem akcji staje się coraz bardziej złożone. Co ważne, autorka doskonale odmalowała psychikę każdego z bohaterów, czyniąc z nich wiarygodne, niepozbawione wad postacie, z którymi mimo to można się w pewnej mierze identyfikować. W dodatku zaginięcie Anny i wyrzuty sumienia Elli nie są jedynymi problemami, z którymi zmagają się bohaterowie, dzięki czemu powieść staje się wielowymiarowa i porusza wiele istotnych kwestii.

Choć sam wątek kryminalny, a właściwie jego rozwiązanie, może wydać się nieco naciągany, to jako thriller psychologiczny „Obserwuję cię” wypada znakomicie, do końca trzymając w napięciu i silnie oddziałując na czytelnika. Teresa Driscoll pokazuje, że to nie krwawe sceny są naprawdę przerażające, ale ludzkie emocje: wyrzuty sumienia, wstyd, strach, dojmujący smutek i rozpaczliwa nadzieja.

Agnieszka Kruk