Pocieszki

Jak to felietony, opowiastki, kilka spowodowało paroksyzmy śmiechu, część do podumania, część to tytułowe pocieszki. Wszystkie tchną optymizmem mimo wszystko.

Jak to felietony, opowiastki, kilka spowodowało paroksyzmy śmiechu, część do podumania, część to tytułowe pocieszki. Wszystkie tchną optymizmem mimo wszystko.

OGROMNE rozczarowanie.
Nie jestem pocieszona, nie zaśmiałam ani nie wzruszyłam się ani razu.
Jestem mistrzynią dygresji, ale moje przynajmniej trzymają się przysłowiowej kupy. Te tutaj - nie.
Wiele stereotypów i zdań, które są po prostu krzywdzące. A żarty z zabijania królików???
Ja bardzo NIE polecam.

OGROMNE rozczarowanie.
Nie jestem pocieszona, nie zaśmiałam ani nie wzruszyłam się ani razu.
Jestem mistrzynią dygresji, ale moje przynajmniej trzymają się przysłowiowej kupy. Te tutaj - nie.
Wiele stereotypów i zdań, które są po prostu krzywdzące. A żarty z zabijania królików???
Ja bardzo NIE polecam.

Zbiór anegdotek z życia, przy kilku historyjkach miałam wrażenie, że gdzieś to już słyszałam. Miałam nadzieję na coś lepszego i bardziej tytułowo "pocieszającego", mniej oklepanego i pełnego znanych morałów. Czytałam długo, po kilka parostronnych "rozdziałów" za jednym razem, bo po kilku już mi było za dużo. Z plusów - brak horrorów, zbrodni, większych tragedii, rozlewu krwi. Na spokojne dni

Zbiór anegdotek z życia, przy kilku historyjkach miałam wrażenie, że gdzieś to już słyszałam. Miałam nadzieję na coś lepszego i bardziej tytułowo "pocieszającego", mniej oklepanego i pełnego znanych morałów. Czytałam długo, po kilka parostronnych "rozdziałów" za jednym razem, bo po kilku już mi było za dużo. Z plusów - brak horrorów, zbrodni, większych tragedii, rozlewu...

Jakoś się nie czuję pocieszona po lekturze. Nudy.

Jakoś się nie czuję pocieszona po lekturze. Nudy.

Zabawna, błyskotliwa, idealna na luźniejszy wieczór lub chwile sam na sam z doskoku :)

Zabawna, błyskotliwa, idealna na luźniejszy wieczór lub chwile sam na sam z doskoku :)

Fajna lekka, miła i przyjemna książka dobrze się ją czyta. Pozwala jaśniej spojrzeć na świat. polecam szczególnie pesymistom.

Fajna lekka, miła i przyjemna książka dobrze się ją czyta. Pozwala jaśniej spojrzeć na świat. polecam szczególnie pesymistom.

Spodziewałam się czegoś lepszego. Nie myślałam, że będę zasypiać przy czytaniu książki.

Spodziewałam się czegoś lepszego. Nie myślałam, że będę zasypiać przy czytaniu książki.

Katarzyna Grochola należy do jednych z bardziej znanych i poczytnych polskich pisarzy. Znana jest zarówno z powieści obyczajowych jak i kryminalnych, takich jak "Zranić marionetkę", "Trzepot skrzydeł", "Zagubione niebo", "Houston, mamy problem" i kilku innych. Ponadto znana jest z wielu opowiadań, które ukazały się w czasopiśmie "Bluszcz". Nieraz udzielała wielu wywiadów i brała udział w spotkaniach autorskich. Jej powieści od lat wzbudzają zainteresowanie wśród czytelników. Inne dzieła pisarki to: "Nigdy w życiu", "Serce na temblaku", "Ja wam pokażę", "Osobowość ćmy" , "A nie mówiłam", "Kryształowy anioł".

"Pocieszki" to zbiór krótkich opowieści spisanych w formie felietonów przez Katarzynę Grocholę. Z zaciekawieniem sięgnęłam po tę pozycję, gdyż dotąd nie znana mi była twórczość pisarki. Jak wypadła ta pozycja? Czy jest godna uwagi?

"Pocieszki" bez wątpienia zaliczają się do pozycji lekkich i przyjemnych a zarazem interesujących. Zagłębiając się uważnie w lekturę nieraz nasuwają się przelotnie myśli skłaniające do refleksji. Autorka ani nie poucza, ani nie umoralnia ani też nie narzuca swoich poglądów czytelnikom, lecz zostawia miejsce na swobodne przemyślenia. Sytuacje opisane w tej pozycji bez wątpienia należą do tych nam znanych i bliskich. Codzienne życie, święta, praca, obowiązki domowe zostały przedstawione w lekki i przystępny sposób. Niewątpliwie "Pocieszki" zaliczają się do tych książek, które stanowią miłą "odskocznię" od rzeczywistości. Nie jest to jednak wybitna pozycja, więc nie należy zbyt wiele od niej oczekiwać.

Sam język powieści jest prosty a zarazem przystępny, dzięki czemu czyta się ją szybko i sprawnie. Niektóre sytuacje przedstawione w powieści bawiły a czasem poruszały. Pozycja ta wzbudziła we mnie pozytywne wrażenie, gdyż została napisana lekko i z humorem. Sytuacje przedstawione w książce nie są przerysowane ani zbyt naciągane. Nie ma w niej zbędnego dydaktyzmu.

Uważam, że warto sięgnąć po tę pozycję, gdyż opisane w niej historie potrafią skłonić do refleksji. Powieść idealna dla osób zainteresowanych twórczością Katarzyny Grocholi oraz dla osób niezbyt wymagających.

Cała opinia na stronie: https://moichksiazekswiat.pl/pocieszki

Katarzyna Grochola należy do jednych z bardziej znanych i poczytnych polskich pisarzy. Znana jest zarówno z powieści obyczajowych jak i kryminalnych, takich jak "Zranić marionetkę", "Trzepot skrzydeł", "Zagubione niebo", "Houston, mamy problem" i kilku innych. Ponadto znana jest z wielu opowiadań, które ukazały się w czasopiśmie "Bluszcz". Nieraz udzielała wielu wywiadów i...

Banialuki, których mój czytelniczy umysł pojąć nie może, w ogóle to jest taki trochę coaching. Nie dość, że mi się te treści pod żadnym pozorem nie podobają, to ja ich jeszcze do tego za grosz nie rozumiem.
Kryminał Grochola napisała naprawdę fajny, na studiach/w liceum to i chyba jakieś lekkie książeczki jej czytywałam, ale to już nie te czasy, nie ten świat, że tak grocholowo sobie pozwolę zabrzmieć.
Pierdoły.

Banialuki, których mój czytelniczy umysł pojąć nie może, w ogóle to jest taki trochę coaching. Nie dość, że mi się te treści pod żadnym pozorem nie podobają, to ja ich jeszcze do tego za grosz nie rozumiem.
Kryminał Grochola napisała naprawdę fajny, na studiach/w liceum to i chyba jakieś lekkie książeczki jej czytywałam, ale to już nie te czasy, nie ten świat, że tak...

Robi się ciepło. Łagodność słowa. Uwielbiam jej styl.

Robi się ciepło. Łagodność słowa. Uwielbiam jej styl.