Przeczytałam kilka rozdziałów, ale wydała mi się dość infantylna i przekoloryzowana. Uznałam, że nie ma sensu się męczyć. Porównanie do Jojo Moyes to jakiś żart...

Przeczytałam kilka rozdziałów, ale wydała mi się dość infantylna i przekoloryzowana. Uznałam, że nie ma sensu się męczyć. Porównanie do Jojo Moyes to jakiś żart...

Książka nie należy do specjalnie poruszających. Nie do końca rozumiem cel wprowadzenia przez autorkę części bohaterów oraz dialogów, które do niczego nie prowadzą i o niczym nie świadczą. Do plusów można zaliczyć wakacyjny klimat francuskiego kurortu oraz przedstawienie choroby, której nazwy nie zdradzę, aby nie spoilować przyszłym czytelnikom.

Książka nie należy do specjalnie poruszających. Nie do końca rozumiem cel wprowadzenia przez autorkę części bohaterów oraz dialogów, które do niczego nie prowadzą i o niczym nie świadczą. Do plusów można zaliczyć wakacyjny klimat francuskiego kurortu oraz przedstawienie choroby, której nazwy nie zdradzę, aby nie spoilować przyszłym czytelnikom.

Doczytałam do połowy i odpadłam, nie potrafiłam się skupić na czytaniu, coś było z nią nie tak.

Doczytałam do połowy i odpadłam, nie potrafiłam się skupić na czytaniu, coś było z nią nie tak.

ŻYCIE Z WYROKIEM

"Francuskie lato" Catherine Isaac to ciekawa opowieść psychologiczno-obyczajowa, która idealnie wpisuje się w letni, wakacyjny klimat, choć muszę powiedzieć, że jej lektura wzruszy i zaintryguje także o każdej innej porze roku.

Jessica jest samotną matką, która od pewnego czasu żyje z wyrokiem i zmaga się z przerażeniem i niepewnością co do swojej przyszłości. Na domiar złego jej dziesięcioletni syn William ma mierny kontakt ze swoim ojcem Adamem, który okazał się mężczyzną niedojrzałym i niegotowym do ojcostwa. Jednak odkąd Jess dowiaduje się, że jest nosicielką zmutowanego genu odpowiadającego za chorobę Huntingtona, postanawia zadbać o to, aby jej były mąż i ukochany syn nawiązali ze sobą jak najmocniejszą więź. Dlatego za namową rodziców wybiera się z dzieckiem na południe Francji, gdzie w urokliwym Chateau de Roussignol Adam prowadzi swój wymarzony hotel. Jest to prawdziwa turystyczna enklawa, w której na przyjezdnych czeka mnóstwo atrakcji i Jessica z Williamem zamierzają z nich w pełni korzystać. Te kilka wakacyjnych tygodni pozwala bohaterce złapać dystans do wydarzeń sprzed dziesięciu lat, ale jest też prawdziwą odskocznią od codziennych problemów. Tym bardziej, że oprócz Jess i Williama spędzają tu urlop również jej przyjaciele z czasów studenckich - singielka Natasza oraz małżeństwo Beth i Seb - małżeństwo z trójką żywiołowych dzieciaków . Każdy z bohaterów zmaga się że swoimi osobistymi problemami, jednak pobyt we Francji zdaje się mieć na wszystkich zbawienny wpływ. Jeśli jesteście ciekawi jakie atrakcje oferuje swoim gościom Chateau de Roussignol albo jakie niespodzianki spotkają Jess podczas tych wyjątkowych wakacji koniecznie sięgnijcie po książkę Catherine Isaac.

Autorka w znacznej mierze skupiła się na portretach psychologicznych bohaterów, ich rozterkach, przemyśleniach i uczuciach. Sporo miejsca poświęciła też podstępnej, nieuleczalnej i niestety dziedzicznej chorobie zwanej pląsawicą Huntingtona, która atakuje system nerwowy, doprowadza do nieodwracalnych zmian w mózgu i powoli, ale systematycznie wyniszcza ludzki organizm doprowadzając go do śmierci. Warto zgłębić tę wiedzę nawet wówczas, gdy nic nam nie dolega, nie jesteśmy nosicielami zmutowanego genu, ani nikt w naszej rodzinie nie był dotknięty tym okrutnym schorzeniem. Życie z wyrokiem nie jest sprawą łatwą, tym bardziej gdy na co dzień obserwuje się postęp choroby u własnej matki i ma się pod opieką dziecko, którego los jest tak samo niepewny. Jessica stara się możliwie jak najlepiej radzić sobie z tą świadomością, co nie znaczy, że nie dopadają ją chwile zwątpienia, rozgoryczenia i frustracji. Nie może jednak poddać się i załamać mając obok siebie nad wyraz inteligentnego i ciekawego świata Williama.

"Francuskie lato" zostało przyrównane do powieści Jojo Moyes, ja jednak byłabym bardziej ostrożna w wysuwaniu takich wniosków. Choć rzeczywiście miłośnikom prozy pani Moyes historia opowiedziana przez Catherine Isaac może się spodobać. Mamy tu z jednej strony wakacyjne romanse i piękne "okoliczności przyrody", z drugiej zaś trudne tematy natury egzystencjalnej i traumę, która na zawsze naznaczyła losy bohaterów. Odniosłam wrażenie, że wątki romansowe pomiędzy letnikami zostały wprowadzone trochę na siłę i tak naprawdę niewiele wnoszą do całej historii. Mam tu na myśli przede wszystkim spotkania Jess z Charlesem.

Powieść napisana jest w prosty i przejrzysty sposób. Krótkie rozdziały i ciekawe dialogi sprawiły, że przeczytałam ją szybko i z zainteresowaniem. Wydarzeniom towarzyszą emocje, co w tego rodzaju literaturze jest kwestią priorytetową. Doceniam to, że autorka postawiła na szczerość i dojrzałość w kontaktach Jess i Williama, podobała mi się też wewnętrzna przemiana, jakiej w większym lub mniejszym stopniu podlegają bohaterowie tej powieści. Ich fikcyjny świat nosi znamiona realizmu, a to sprawia, że historia jest wiarygodna i zapada w pamięć. Ciekawy pomysł na książkę został interesująco zrealizowany, a potencjał w znacznej mierze wykorzystany. Jedynie zakończenie nie do końca mnie usatysfakcjonowało, zupełnie rozminęło się z moją wizją i okazało się bardziej przewidywalne.

"Francuskie lato" to moje pierwsze, naprawdę udane spotkanie z Catherine Isaac. Z przyjemnością sięgnę po każdą kolejną powieść autorki, także taką o wiośnie, jesieni, czy zimie. Zatem z niecierpliwością czekam na przekład "Messy Wonderful Us" lub "The World at My Feet", albo... każdej następnej nowości i uśmiecham się szeroko do wydawnictw.

Jeśli lubicie poznawać różne życiowe zawirowania, na które po prostu nie mamy wpływu to "Francuskie lato" spełni te oczekiwania.

ŻYCIE Z WYROKIEM

"Francuskie lato" Catherine Isaac to ciekawa opowieść psychologiczno-obyczajowa, która idealnie wpisuje się w letni, wakacyjny klimat, choć muszę powiedzieć, że jej lektura wzruszy i zaintryguje także o każdej innej porze roku.

Jessica jest samotną matką, która od pewnego czasu żyje z wyrokiem i zmaga się z przerażeniem i niepewnością co do swojej...

Typowo kobieca lektura, idealna na urlop lub do poduszki dla poprawienia jakości snu. Historia rzewna że szczęśliwym zakończeniem.

Typowo kobieca lektura, idealna na urlop lub do poduszki dla poprawienia jakości snu. Historia rzewna że szczęśliwym zakończeniem.

Książka warta polecenia. Z.jednej strony lekka, w końcu kto nie lubi powieści o romansie w trakcie lata? ( A kto o nim nie marzy??). A z drugiej ciężka, poruszająca trudne tematy, czasem traumatyczne. Polecam 😊

Książka warta polecenia. Z.jednej strony lekka, w końcu kto nie lubi powieści o romansie w trakcie lata? ( A kto o nim nie marzy??). A z drugiej ciężka, poruszająca trudne tematy, czasem traumatyczne. Polecam 😊

Moja pierwsza styczność z tą autorką.

Nie będę ukrywać, że wzięłam tę książkę z powodu porównywania do książek Jojo Moyes. Nie porównywałabym "Francuskiego lata" do książek Moyes z wyjątkiem tego, że mają podobny schemat fabuły i sposób prowadzenia akcji.

Jessica w wieku dwudziestu dwóch lat, zostaje matką. Odchodzi od swojego chłopaka, który okazał się być nie dość odpowiedzialny i postanawia wychować swojego syna sama z pomocą rodziców.

Po kilku latach, Jessica dowiaduje się, że potrzebuje pomocy Adama. Dowiaduje się, że otrzymała zmutowany gen i może zapaść na tę samą chorobę jak jej matka. Dlatego przyjeżdża do Francji, mając nadzieję, że pomiędzy Adamem a Williamem narodzi się więź między nimi.

Na wakacjach są również Becky z Sebem i trójką dzieci oraz Natasha, czyli przyjaciele Jessiki. Podobnie jak ona również mają swoje problemy.

Podczas wakacji Adam i William zbliżają się do siebie. Przy okazji Adam i Jessica odkrywają, że dalej coś do siebie czują. Kiedy wszystko sobie wyjaśniają co wydarzyło się w przeszłości, postanawiają spróbować ponownie wejść ze sobą w związek...

Książkę czytało się szybko, przyjemnie. Wątek główny bohaterki był interesujący. Książka w sam raz na lato.

Moja pierwsza styczność z tą autorką.

Nie będę ukrywać, że wzięłam tę książkę z powodu porównywania do książek Jojo Moyes. Nie porównywałabym "Francuskiego lata" do książek Moyes z wyjątkiem tego, że mają podobny schemat fabuły i sposób prowadzenia akcji.

Jessica w wieku dwudziestu dwóch lat, zostaje matką. Odchodzi od swojego chłopaka, który okazał się być nie dość...

Jess rozczarowana niedojrzałością Adama, tuż po porodzie ich syna Williama, postanawia się z nim rozstać. Mija 10 lat, a jej sytuacja w rodzinie powoduje, że kobieta nie ma wyjścia i musi naprawić relację między jej synem, a jego ojcem. Adam prowadzi urokliwy hotel we Francji, co jest idealnym pretekstem, aby mogli z nim spędzić wakacje. Lato okazuje się wspaniałe dla Williama, ale i Jess odkrywa, że może jeszcze czerpać radość życia.

“Francuskie lato” było w moich planach czytelniczych, od kiedy tylko wyszło na polski rynek, czyli prawie od 3 lat. Na mojej półce z książkami też trochę odczekała. W końcu przyszedł na nią czas, a ja nie mogłam się od niej oderwać. Sama historia może nie wyróżnia się pomysłowością na tle innych pozycji z literatury obyczajowej. Jednak została ona przedstawiona na tyle ciekawie, że koniecznie musiałam przeczytać kolejny rozdział. Niewątpliwie na pierwszym planie znajduje się trudne życie głównej bohaterki, której nie da się nie współczuć i szybko kibicuje się, aby mogła być szczęśliwa. Bardzo podobały mi się także przedstawione relacje, zwłaszcza rodzic-dziecko. Można było poczuć szczerość miłości, jaka płynie pomiędzy Williamem i Jess, a także między kobietą i jej rodzicami. Pojawił się też wątek miłosny, który mnie osobiście nie przekonał. Raczej miałam nadzieje, że bohaterka zwiąże się z kim innym. Poza tym trochę czułam, jakby autorka na siłę go tworzyła, bo akurat taką miała wizję zakończenia.

Książka została napisana w prosty sposób i posiada wiele krótkich rozdziałów. Przez to czytało mi się ją naprawdę dobrze i pochłonęłam ją w jeden dzień. Na plus również okazało się stworzenie wszystkich postaci przez autorkę. Nikt tutaj nie jest krystalicznie idealny, a w swoim życiu popełnił masy błędów. Nie ma też postaci, która miałaby być diabłem wcielonym. A jeśli są źli dla kogoś, to mają ku temu powód.

“Francuskie lato” to całkiem fajna obyczajówka z interesującym wątkiem związanym z problemem bohaterki. Nie jest oczywiście bez wad, lecz przez większość czytania nie miały one dla mnie znaczenia. Dlatego też polecam wam tę książkę, zwłaszcza na leniwy wieczór lub wakacyjny wyjazd. A moja ocena to 7/10.

Jess rozczarowana niedojrzałością Adama, tuż po porodzie ich syna Williama, postanawia się z nim rozstać. Mija 10 lat, a jej sytuacja w rodzinie powoduje, że kobieta nie ma wyjścia i musi naprawić relację między jej synem, a jego ojcem. Adam prowadzi urokliwy hotel we Francji, co jest idealnym pretekstem, aby mogli z nim spędzić wakacje. Lato okazuje się wspaniałe dla...

Nic specjalnego i porywającego ale dla oderwania się od literatury bardziej wymagającej jak najbardziej na tak. Jest to książka lekka i pisana w trochę nudny i ciągnący się sposób ale jest w porządku

Nic specjalnego i porywającego ale dla oderwania się od literatury bardziej wymagającej jak najbardziej na tak. Jest to książka lekka i pisana w trochę nudny i ciągnący się sposób ale jest w porządku

Książka nie przypadła mi do gustu. Kiepskie opisy, tak samo mdłe jak życie bohaterki.

Książka nie przypadła mi do gustu. Kiepskie opisy, tak samo mdłe jak życie bohaterki.