„Dni długie jak wieki” to książka, która uczy szacunku do życia, wdzięczności za każde dobro, jakie nas spotyka i ograniczonego zaufania do ludzi, bo nigdy nie wiadomo, jaka bestia skrywa się w człowieku, nawet tym, który przez lata mianuje się przyjacielem.

Marian Berland bardzo szybko zaczął spisywać swoje wspomnienia, dzięki czemu mamy możliwe najdokładniejsze świadectwo najbardziej haniebnej eksterminacji rodzaju ludzkiego.  „Dni długie jak wieki” to wnikliwy obraz przeistaczania całych rodzin w dzikie, zaszczute stada zwierząt, skrywających się w najmroczniejszych dziurach jeszcze niedawno pięknej Warszawy. To wyrażenie śmierci na wszystkie możliwe sposoby. Najbardziej porażające są tu jednak poczynania Ukraińców, które szokują nawet  żołnierzy niemieckich.

Od książki nie można się oderwać, a mimo to, pozostanie ona jedną z tych, które pochłaniałam fragmentami, przez co znacznie wydłużył mi się czas jej czytania. Wiele scen pozostanie już we mnie na zawsze. To pięknie zachowane świadectwo polecam każdemu, ponieważ pokazuje, jak łatwo można poddać się szaleństwu, a jednocześnie ile wysiłku trzeba włożyć w zachowanie życia i ludzkiej godności. Pamiętam wieczór, kiedy kładłam się spać w świeżo wypranej pościeli, pachnącej świeżością i słońcem, codzienność, a jednak cud. Zasnęłam wzruszona i wdzięczna. Zrozumie to każdy, kto pozna wspomnienia Berlanda. Szalenie ważna książka. Gorąco polecam!

IG @angelkubrick

„Dni długie jak wieki” to książka, która uczy szacunku do życia, wdzięczności za każde dobro, jakie nas spotyka i ograniczonego zaufania do ludzi, bo nigdy nie wiadomo, jaka bestia skrywa się w człowieku, nawet tym, który przez lata mianuje się przyjacielem.

Marian Berland bardzo szybko zaczął spisywać swoje wspomnienia, dzięki czemu mamy możliwe najdokładniejsze...

Przyznaję, że początkowo przeraziła mnie objętość tej pozycji 🙈 Myślałam, że z tego powodu, jak i z racji dość ciężkiej tematyki, będę czytała ją pomalutku przez dłuższy czas. Jakie było moje zdziwienie, gdy nie potrafiłam oderwać się od niej od pierwszego zdania. I serio, gdyby nakręcić film na podstawie losów państwa Berlandów na pewno większość z Was pomyślałaby, że scenarzystę poniosła fantazja i takie rzeczy to owszem, w filmach się wydarzają, ale żeby w prawdziwym życiu... A jednak!

Dzięki działalności m.in. takich instytucji jak Polin pamięć o Powstaniu w Getcie Warszawskim nie ginie, myślę więc, że nie muszę przybliżać Wam kontekstu. Z okazji przypadającej w zeszłym miesiącu 80. rocznicy tego bohaterskiego aktu odwagi Ośrodek Karta wydał ponownie dzienniki Mariana Berlanda, które są rzeczą naprawdę wyjątkową. Jak pewnie wiecie, czytam wiele wspomnień dotyczących okresu II wojny światowej, ale "Dni długie jak wieki" są świadectwem, które wyróżnia się na tle innych publikacji.

Pan Berland posiada pamięć fotograficzną, co pozwala mu odtworzyć wydarzenia od chwili ukrycia się w bunkrze na terenie getta do czasu wybuchu powstania warszawskiego z zadziwiającą dokładnością. Do tego potrafi przelać na papier nie tylko kolejne dni przeżyte w piekle, lecz także świetnie oddaje panujące wśród ludzi nastroje, dzieli się z nami swoimi lękami i małymi radościami, jest także świetnym obserwatorem społecznych zachowań, które analizuje i opisuje. Jeśli dodamy do tego fakt, że dzienniki tworzone były w ukryciu, w głodzie, strachu, przekazywane i ukrywane z narażeniem życia, jeszcze bardziej niesamowita zdaje się być ich obszerność, dokładność i przemyślana treść.

Przyznaję, że początkowo przeraziła mnie objętość tej pozycji 🙈 Myślałam, że z tego powodu, jak i z racji dość ciężkiej tematyki, będę czytała ją pomalutku przez dłuższy czas. Jakie było moje zdziwienie, gdy nie potrafiłam oderwać się od niej od pierwszego zdania. I serio, gdyby nakręcić film na podstawie losów państwa Berlandów na pewno większość z Was pomyślałaby, że...

Książka ma na celu upamiętnienie powstanie w getcie warszawskim, ale nie kończy się tylko na tym wydarzeniu. Autorowi udało się uniknąć losu, który spotkał większość Żydów, ukrywając się po aryjskiej stronie.

Wszystko zostało opisane z taką dokładnością, że czułam jakbym i ja przechodziła przez to piekło. Nie jest to łatwa lektura. Chwyta za serce, wstrząsa. Ale jest to z całą pewnością bardzo cenna i wartościowa książka, z którą warto się zapoznać.

Książka ma na celu upamiętnienie powstanie w getcie warszawskim, ale nie kończy się tylko na tym wydarzeniu. Autorowi udało się uniknąć losu, który spotkał większość Żydów, ukrywając się po aryjskiej stronie.

Wszystko zostało opisane z taką dokładnością, że czułam jakbym i ja przechodziła przez to piekło. Nie jest to łatwa lektura. Chwyta za serce, wstrząsa. Ale jest to z...

Gdybym miała polecić jedną książkę o przekleństwie bycia Żydem byłaby to ta książka.

Gdybym miała polecić jedną książkę o przekleństwie bycia Żydem byłaby to ta książka.