Barwa ciszy

Alaska to bardzo nieprzyjemne miejsce, ale są ludzie, których fascynuje pod względem dóbr naturalnych oraz są ludzie, których fascynuje ze względu na pokłady płynnego pieniądza ukrytego głęboko pod pokrywą lodową. Ropa to kość niezgody pomiędzy ekologami a ludźmi żądnymi zysku. Mała wioska, anglik kręcący filmy przyrodnicze, straszny wypadek oraz dziesięcioletnia głucha dziewczynka. Zagmatwany początek, który bardziej zniechęca niż zachęca do dalszej lektury. Ona wierzy, że jej mąż żyje, nie dla siebie, ale dla córki. Wyrusza w podróż po bezkresnej krainie, która z każdym kilometrem robi się coraz bardziej niebezpieczna. Zachowanie bohaterki waha się pomiędzy heroizmem a beznadziejną głupotą. Miłość potrafi zaślepić człowieka do tego stopnia, że jest w stanie narazić nie tylko siebie, ale też najbliższych. Ciekawa podróż przez Alaskę, tajemnicze zdjęcia, światła śledzące ich oraz jedna myśl, że to musi być on. Fabuła im głębiej tym odrobinę ciekawsza. Zamysł na akcję oraz jej zwroty interesujący, ale samo zakończenie odrobinę zagmatwane. Polecam ze względu na tematykę skażenia środowiska i wydobycia ropy, ale narracja jest ciężka.

Alaska to bardzo nieprzyjemne miejsce, ale są ludzie, których fascynuje pod względem dóbr naturalnych oraz są ludzie, których fascynuje ze względu na pokłady płynnego pieniądza ukrytego głęboko pod pokrywą lodową. Ropa to kość niezgody pomiędzy ekologami a ludźmi żądnymi zysku. Mała wioska, anglik kręcący filmy przyrodnicze, straszny wypadek oraz dziesięcioletnia głucha...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie będę oceniać, bo przeczytałam jakieś 30% i po prostu się poddałam. Może coś się zacznie dziać w dalszej części ale ja nie mam cierpliwości, żeby się o tym przekonać. Nuuuudaaa

Nie będę oceniać, bo przeczytałam jakieś 30% i po prostu się poddałam. Może coś się zacznie dziać w dalszej części ale ja nie mam cierpliwości, żeby się o tym przekonać. Nuuuudaaa

Pokaż mimo to

Nie przemęczyłam tej książki do końca. W połowie ją odłożyłam więc może moją opinię i ocenę można uznać za krzywdzącą, ale ta książka była dla mnie po prostu nudna jak patrzenie w ścianę ;/.
Nie polecam.

Nie przemęczyłam tej książki do końca. W połowie ją odłożyłam więc może moją opinię i ocenę można uznać za krzywdzącą, ale ta książka była dla mnie po prostu nudna jak patrzenie w ścianę ;/.
Nie polecam.

Pokaż mimo to

Jeny, ale mnie zmęczyła ta książka. Nie pamiętam, kiedy tak wkurzałam się na głównego bohatera - w tym przypadku była to Yasmin Alfredson. Zimno, ciemno i do tego brak jakichkolwiek perspektyw. Ja rozumiem wielką miłość i próbę ratowania ukochanego, ale żeby tak narażać własne dziecko??
Yasmin Alfredson wraz z niesłyszącą córką Ruby jedzie na Alaskę szukać męża, który podobno zginął w pożarze. Jest zima, -40 stopni, ciągła noc a Yasmin pokonuje zamarznięte, niewidoczne drogi TIRem (oczywiście nigdy takim nie kierowała).
Przemęczyłam, dosłownie...

Jeny, ale mnie zmęczyła ta książka. Nie pamiętam, kiedy tak wkurzałam się na głównego bohatera - w tym przypadku była to Yasmin Alfredson. Zimno, ciemno i do tego brak jakichkolwiek perspektyw. Ja rozumiem wielką miłość i próbę ratowania ukochanego, ale żeby tak narażać własne dziecko??
Yasmin Alfredson wraz z niesłyszącą córką Ruby jedzie na Alaskę szukać męża, który...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa książka, nie wybitna, nie najbardziej wciągająca ale ciekawa z perspektywy miejsca w którym ulokowano akcję. Daleka północ, noc polarna, samotna podróż i walka z własnymi słabościami. Można poczuć ten klimat.

Ciekawa książka, nie wybitna, nie najbardziej wciągająca ale ciekawa z perspektywy miejsca w którym ulokowano akcję. Daleka północ, noc polarna, samotna podróż i walka z własnymi słabościami. Można poczuć ten klimat.

Pokaż mimo to

Historia mocno naciągana, chociaż jakimś cudem czytało mi się ją bardzo szybko. Myślę, że to przez prostą konstrukcję, bo samo skoncentrowanie fabuły na poszukiwaniach męża przez Yasmin i jej córkę Ruby, było mało wiarygodne. Główna bohaterka mocno mnie irytowała. Mimo, że jej postępowanie miało ostatecznie pozytywne skutki, to sposób w jaki je osiągnęła, nie urealnił tej historii w najmniejszym stopniu. Lubię tematy dotyczące w jakiś sposób ochrony przyrody, więc tutaj jest plus. Do tego książka jest niewymagająca i dobrze nada się na wieczór, kiedy nie mamy siły na skomplikowane historie. Jednak wielkiego zachwytu nie ma.

Historia mocno naciągana, chociaż jakimś cudem czytało mi się ją bardzo szybko. Myślę, że to przez prostą konstrukcję, bo samo skoncentrowanie fabuły na poszukiwaniach męża przez Yasmin i jej córkę Ruby, było mało wiarygodne. Główna bohaterka mocno mnie irytowała. Mimo, że jej postępowanie miało ostatecznie pozytywne skutki, to sposób w jaki je osiągnęła, nie urealnił tej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na okładce książki Rosamund Lupton "Barwa ciszy" rzuciło mi się w oczy zdanie „Thriller, który zmrozi ci krew w żyłach!”. Pomyślałam, że to idealna pozycja dla mnie! Akurat na coś takiego miałam ochotę! Coś co mnie wciągnie, pobudzi do myślenia, kombinowania, uchyli rąbek mrocznego świata…
Zaczęłam czytać. Strona za stroną. Kartka za kartką. Ciągle dawałam tej historii szanse rozkręcenia się. Dotarłam do połowy. Nic. Potwornie mnie nudziła. I w takim odczuciu przetrwałam do końca.
Jest to historia Yasmin, która uparcie nie wierzy w śmierć swojego męża i wraz z niesłyszącą córką wyrusza na jego poszukiwania w głąb Alaski. Podróż przynosi im wiele niebezpieczeństw i chwilami przepełnia ich poczucie strachu i przerażenia, a raczej tak mi się wydaje, że to autorka chciała nam przekazać. Ale czytając o ich losach do końca nie miałam takich odczuć, nie potrafiłam się w czuć w ich sytuację, może dlatego, ze wydawała mi się tak mało prawdopodobna. Nie potrafiłam się utożsamić z emocjami towarzyszącymi bohaterkom, stąd może to poczucie nudy. Chwilami miałam wrażenie, że autorka wtrąca wspomnienia Yasmin i jej córki, tylko po to, by przeciągnąć całą historię, co było męczące i mało interesujące. Pojawiało się też dużo opisów, według mnie niektóre śmiało można było pominąć. Sam koniec książki jakoś nie szczególnie mnie zadowolił. Czarny charakter, który był przyczyną wszystkiego.
Moim zdaniem jest to thriller, który ani trochę nie mrozi krwi w żyłach. Nie trzyma ani trochę w napięciu i nie powoduje tego fajnego „niedosytu” książką, a wręcz przeciwnie. Nudzi i zniechęca.

Na okładce książki Rosamund Lupton "Barwa ciszy" rzuciło mi się w oczy zdanie „Thriller, który zmrozi ci krew w żyłach!”. Pomyślałam, że to idealna pozycja dla mnie! Akurat na coś takiego miałam ochotę! Coś co mnie wciągnie, pobudzi do myślenia, kombinowania, uchyli rąbek mrocznego świata…
Zaczęłam czytać. Strona za stroną. Kartka za kartką. Ciągle dawałam tej historii...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak dla mnie książka o niczym. Żadnej realności i żadnej historii.

Jak dla mnie książka o niczym. Żadnej realności i żadnej historii.

Pokaż mimo to

Bardzo dobra. Ogromnie mnie wciągnęła. Opis książki sugerował, że to thriller ale myślę, że nie jest tak łatwo sklasyfikować tę fabułę, ale też nie uważam, że zachodzi taka potrzeba, no bo czy musimy wszystko szufladkować?
Potężny ładunek emocjonalny... i to zakończenie!

Bardzo dobra. Ogromnie mnie wciągnęła. Opis książki sugerował, że to thriller ale myślę, że nie jest tak łatwo sklasyfikować tę fabułę, ale też nie uważam, że zachodzi taka potrzeba, no bo czy musimy wszystko szufladkować?
Potężny ładunek emocjonalny... i to zakończenie!

Pokaż mimo to

Przez pierwsze sto stron ledwo przebrnęłam i nawet zastanawiałam się czy nie zrezygnować z dalszego czytania tej książki.Cieszę się,że jednak tego nie zrobiłam,bo potem akcja gwałtownie przyspieszyła i adrenalinka trzymała już do samego końca. Sama mam nastoletnią córkę i gdy czytałam o tym jak rodzicom porwano nastoletnią córkę,pozostawiając ich w rozpaczy i niewiedzy co się stało z ich dzieckiem,to miałam ciary na plecach. Istotny jest tu również wątek brata tej dziewczyny,który był wówczas z siostrą w górach gdy wszystko to się wydarzyło i miał przez to traumę przez wiele lat,tym bardziej,że rodzice obwiniali go ,że wówczas nic nie zrobił aby siostrze pomóc.A co miał zrobić jak sam był poważnie ranny? Nie zdradzę zakończenia,ale jest interesujące i warto było sięgnąć po tą książkę,pomimo tego,że nie od razu porwał mnie nurt wydarzeń

Przez pierwsze sto stron ledwo przebrnęłam i nawet zastanawiałam się czy nie zrezygnować z dalszego czytania tej książki.Cieszę się,że jednak tego nie zrobiłam,bo potem akcja gwałtownie przyspieszyła i adrenalinka trzymała już do samego końca. Sama mam nastoletnią córkę i gdy czytałam o tym jak rodzicom porwano nastoletnią córkę,pozostawiając ich w rozpaczy i niewiedzy co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to