Potem

Druga powieść od Rosamund Lupton za mną.

Po “Siostrze”, która mnie zmęczyła miałam obawy, że kolejna książka od autorki mi nie podejdzie.

Czy faktycznie?

I tak i nie.

“Potem” prezentuje w mojej ocenie bardziej interesującą historię niż “Siostra”. W szkole wybucha pożar, a Grace - główna bohaterka i matka wbiega do płonącego budynku, aby uratować znajdującą się w środku córkę Jenny. Z biegiem czasu okazuje się, że było to podpalenie i Grace wszczyna śledztwo.

Książka wciąga i chce się dowiedzieć kto jest sprawcą tragicznych wydarzeń. Jest faktor tajemniczości i zagadki. Autorka całkiem sprawnie żongluje emocjami, bohaterami i całą akcją. Historia jest naprawdę ciekawa jednak zawiera dwa istotne elementy, za którymi mocno nie przepadam w literaturze, a które dla mnie jako czytelnika mają wpływ na ogólny odbiór książki.

Podobnie jak w “Siostrze” jest tu narracja w pierwszej osobie, a dodatkowo główna bohaterka jest jakby duchem - wychodzi ze swojego ciała i towarzyszy swoim bliskim w rozwikłaniu zagadki razem z duchem swojej córki Jenny.

Podobny motyw “ducha” jest też u Kristin Hannah w “Pozwól odejść “ i “Wyśnione szczęście”.

Dla mnie to jest too much - nie lubię i raczej się do tego nie przekonam.

Gdyby autorka napisała “Potem” w trzeciej osobie, moim zdaniem książka byłaby bardziej przystępna. Oczywiście to moja subiektywna opinia bo tak jak wspomniałam wcześniej, historia sama w sobie jest naprawdę dobra.

Jeśli kiedyś na nią traficie to z pewnością polecam bardziej niż “Siostrę”.

Druga powieść od Rosamund Lupton za mną.

Po “Siostrze”, która mnie zmęczyła miałam obawy, że kolejna książka od autorki mi nie podejdzie.

Czy faktycznie?

I tak i nie.

“Potem” prezentuje w mojej ocenie bardziej interesującą historię niż “Siostra”. W szkole wybucha pożar, a Grace - główna bohaterka i matka wbiega do płonącego budynku, aby uratować znajdującą się w środku...

Ciekawa formuła i pomysł, narracja też inna niż zazwyczaj. Dawno się tak nie wzruszyłam podczas czytania kryminału.

Ciekawa formuła i pomysł, narracja też inna niż zazwyczaj. Dawno się tak nie wzruszyłam podczas czytania kryminału.

#39/52 #wdowaczyta #Potem #RosamundLupton
Ta książka jest zdecydowanie inna niż wszystkie, które czytałam dotychczas. Pierwszy raz chyba spotykam się z narracja ducha (?) Kobiety która widzi swoje ciało i najbliższych oraz spotyka się i rozmawia z córką, która również jest duchem. Kobieta kieruje swoje słowa do męża, który o tym nie wie. Grace wraz z córką próbują również rozwikłać zagadkę dlaczego i kto podłożył pożar w szkole. Narratorka również wspomina co działo się wcześniej. W pewnym momencie przyłapałam się bardziej na tym, że zależało mi aby obie kobiety przeżyły i wróciły do swoich ciał niż aby dowiedzieć się kto jest sprawcą całego zamieszania. Trochę się ciągnie, ale nie była to zła lektura, jeśli nie oczekujemy zbyt wiele.

#39/52 #wdowaczyta #Potem #RosamundLupton
Ta książka jest zdecydowanie inna niż wszystkie, które czytałam dotychczas. Pierwszy raz chyba spotykam się z narracja ducha (?) Kobiety która widzi swoje ciało i najbliższych oraz spotyka się i rozmawia z córką, która również jest duchem. Kobieta kieruje swoje słowa do męża, który o tym nie wie. Grace wraz z córką próbują również...

Początek dłużył mi się niemiłosiernie. W połowie książki nawet udało mi się trochę wciągnąć w fabułę, ale koniec mnie znowu rozczarował - zakończenie przesłodzone i na siłę "metafizyczne". Ogólnie cała powieść mocno przeciętna. Nie za bardzo trafiła do mnie narracja w kontekście śmierci klinicznej, "doświadczenia poza ciałem" różnych postaci. I w połowie książki już było wiadomo "kto zabił". Ogólnie nie polecam.

Początek dłużył mi się niemiłosiernie. W połowie książki nawet udało mi się trochę wciągnąć w fabułę, ale koniec mnie znowu rozczarował - zakończenie przesłodzone i na siłę "metafizyczne". Ogólnie cała powieść mocno przeciętna. Nie za bardzo trafiła do mnie narracja w kontekście śmierci klinicznej, "doświadczenia poza ciałem" różnych postaci. I w połowie książki już było...

W pewnej szkole w Londynie wybucha pożar. Na boisku trwają zawody sportowe i dopiero po czasie ludzie uświadamiają sobie co się dzieje. 17-letnia Jenny znajduje się w budynku, a jej mama - Grace pędzi córce na ratunek i wbiega do płonącej szkoły. Widzi swoją nieprzytomną córkę, jednak coś ciężkiego uderza ją w głowę. Wtedy wszystko się zaczyna. Grace uwalnia się ze swojego ciała i spotyka "ducha" córki. Nie wiedzą co się stało, nie są pewne czy żyją, ale mogą ze sobą rozmawiać i przemieszczać się. Nikt inny ich nie słyszy i nie widzi. Obserwują wszystkie wydarzenia i starają się dowiedzieć prawdy..

Ta książka pochłonęła mnie od pierwszej strony. Z każdą następną pojawiało się coraz więcej pytań. Książka napisana jest z perspektywy Grace, która opisuje wszystko mężowi, który nie jest świadomy, że jego żona i córka widzą go, wspierają, przytulają, mówią do niego i biorą udział w rozwiązaniu tajemnicy pożaru. Grace przeplata ich wspólne wspomnienia, rodzinne chwile - kilkadziesiąt godzin wcześniej jeszcze tak realne, a teraz już tak odległe. Czułam się jak trzeci duch, który razem z Grace i Jenny śledzi wszystkie wydarzenia. Niezwykle ciepła, trzymająca w napięciu, wydobywająca różne emocje książka, którą przeczytasz bardzo szybko - jestem tego pewna! ❤️

W pewnej szkole w Londynie wybucha pożar. Na boisku trwają zawody sportowe i dopiero po czasie ludzie uświadamiają sobie co się dzieje. 17-letnia Jenny znajduje się w budynku, a jej mama - Grace pędzi córce na ratunek i wbiega do płonącej szkoły. Widzi swoją nieprzytomną córkę, jednak coś ciężkiego uderza ją w głowę. Wtedy wszystko się zaczyna. Grace uwalnia się ze swojego...

No nie, nie kupuję pomysłu, że narratorem powieści kryminalnej jest duch jednej z postaci, która ucierpiała - i jej ciało leży w śpiączce, a ona sobie krąży po okolicy, konwersując przy okazji z innym duchem, też ofiary tego samego wypadku. To mamy do czynienia z kryminałem, czy z marnym fantasy? Poza tym nie podobał mi się nastrój tej książki, takie granie na uczuciach rodzicielskich. I nieudolne śledztwo z nagonką na nauczyciela, oskarżanie go tylko na podstawie tego, że komuś kiedyś tam podpadł. I mnóstwo niespójności, takich jak np. czemu w połowie lipca dzieci są w szkole (wiem, że rok szkolny w UK pewnie wygląda trochę inaczej, niż u nas, ale aż tak?),czemu ktoś po Oxfordzie nie może znaleźć pracy i zatrudnia się na budowie, czemu skutkiem wypadku w pożarze są problemy z sercem, ect, ect. Wreszcie przez zmieniających się narratorów i tę "duchową" narrację ciągle myliły mi się postaci i źle mi się to czytało. Kiepskie kryminało-fantasy.

No nie, nie kupuję pomysłu, że narratorem powieści kryminalnej jest duch jednej z postaci, która ucierpiała - i jej ciało leży w śpiączce, a ona sobie krąży po okolicy, konwersując przy okazji z innym duchem, też ofiary tego samego wypadku. To mamy do czynienia z kryminałem, czy z marnym fantasy? Poza tym nie podobał mi się nastrój tej książki, takie granie na uczuciach...

Trochę dziwna ta książka, napisana stylem w którym trudno mi było się odnaleźć i czytanie sprawiało mi lekką trudność, szczególnie na początku. Później wpadłam w rytm i już poszło.
Narratorem jest "dusza" kobiety która wyszła z jej ciała w wyniku głębokich urazów odniesionych w pożarze szkoły. Swoją narrację kieruje ku mężowi.
Opowieść jest też poplątana w czasie.
Jest też wątek kryminalny, dość dobrze poprowadzony i mający zaskakujące zakończenie.
Ale przede wszystkim jest to powieść o miłości, rodzicielstwie, oddaniu itp.
Z całą pewnością powieść zmusza do przemyśleń. Warto przeczytać.

Trochę dziwna ta książka, napisana stylem w którym trudno mi było się odnaleźć i czytanie sprawiało mi lekką trudność, szczególnie na początku. Później wpadłam w rytm i już poszło.
Narratorem jest "dusza" kobiety która wyszła z jej ciała w wyniku głębokich urazów odniesionych w pożarze szkoły. Swoją narrację kieruje ku mężowi.
Opowieść jest też poplątana w czasie.
Jest też...

Właśnie dobrnęłam do końca, książka nie jest zła, raczej przeciętna. Od środka trochę się rozkręca, ale pierwsza połowa bardzo się dłuży i cały czas mam wrażenie, że jest o tym samym. Wątek kryminalny jest jako dodatek, bardziej jest o relacjach matki z dziećmi i mężem. Jednak zakończenie nieprzewidywalne, więc broni się mocną szóstką.

Właśnie dobrnęłam do końca, książka nie jest zła, raczej przeciętna. Od środka trochę się rozkręca, ale pierwsza połowa bardzo się dłuży i cały czas mam wrażenie, że jest o tym samym. Wątek kryminalny jest jako dodatek, bardziej jest o relacjach matki z dziećmi i mężem. Jednak zakończenie nieprzewidywalne, więc broni się mocną szóstką.

To druga książka tej autorki, którą przeczytałam i nie zawiodłam się. Wciągająca i dobrze napisana.

To druga książka tej autorki, którą przeczytałam i nie zawiodłam się. Wciągająca i dobrze napisana.

Miałam wrażenie ze to wszystko się przeciąga w nieskonczoność, jednak druga połowa juz była ciekawsza i wszystko zaczęło sie wyjaśniać. Zakonczenie jednak nieprzewidywalne , nie będę spojlerować .

Miałam wrażenie ze to wszystko się przeciąga w nieskonczoność, jednak druga połowa juz była ciekawsza i wszystko zaczęło sie wyjaśniać. Zakonczenie jednak nieprzewidywalne , nie będę spojlerować .