Występująca w dziejach Bułgarii wielość polityczno-społecznych i kulturowych momentów przełomu – odzyskiwania i utraty niepodległości, wpłynęła decydująco na sposób wykorzystania tematyki historycznej przez autorów powieści historycznych jako uniwersalnego narzędzia wykorzystywanego z takim samym zaangażowaniem, bez względu na epokę polityczno-kulturową, do kształtowania właściwego obrazu minionych wydarzeń, postaci i zjawisk. Praca, poddając analizie bułgarskie powieści historyczne powstałe w okresie od 1874 do 1989 roku poprzez ukazanie podobieństwa świata przedstawionego do obrazów i wydarzeń mitycznych, stanowi próbę zarysowania i prześledzenia literackiej mityzacji wydarzeń historycznych związanych z początkiem, odrodzeniem i końcem średniowiecznego państwa bułgarskiego. Wpisująca się we współczesny, publiczny dyskurs społeczno-polityczny i nieodłącznie związanа z funkcjami powieści historycznej, dokonywana przez prozaików literacka kreacja opisu wydarzeń przełomowych w historii średniowiecznego państwa bułgarskiego została przedstawiona poprzez analizę obrazu władcy, obcego oraz stolicy – konstytutywnych składników narracji o zdarzeniach interpretowanych jako graniczne w dziejach Bułgarii.