Prawo i dama

Intrygująca historia tajemnicy pewnej śmierci, która ma wielki wpływ na życie młodej bohaterki. Jak to kobieta, bohaterka nie potrafi dać za wygraną i drąży, aż trafia na "ściane". Interesujacy opis prowadzonego śledztwa przez bohaterke pokazuje jak kiedyś autorzy podchodzili do tworzenia powieści kryminalnych. W tej histori autor poruszył kilka zaskakujących, jaka na czasy kiedy pisał spraw, np kwestie osób niepełnosprawnych, dotępu do leków, trucizn. Po raz pierwszy w powieści historycznej znalazłam coś takiego. Historie bardzo dobrze się czyta, i choć ideał kobiecości się już zmienił to sam rdzen tego co tkwi w konbiecej duszy jest ponadczasowy.

Intrygująca historia tajemnicy pewnej śmierci, która ma wielki wpływ na życie młodej bohaterki. Jak to kobieta, bohaterka nie potrafi dać za wygraną i drąży, aż trafia na "ściane". Interesujacy opis prowadzonego śledztwa przez bohaterke pokazuje jak kiedyś autorzy podchodzili do tworzenia powieści kryminalnych. W tej histori autor poruszył kilka zaskakujących, jaka na czasy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wilki Collins to angielski dziewiętnastowieczny autor, rówieśnik Charles'a Dickensa, uznawany za prekursora powieści detektywistycznej. W czasach kiedy żył był jednym z najbardziej cenionych pisarzy angielskich.
Główną bohaterką książki "Prawo i dama" jest Valeria, która po poślubieniu Eustace odkrywa, że mąż ma tajemnicę i wszelkimi siłami stara się aby nowo poślubiona żona nie odkryła prawdy. No i teraz wraz z Valerią podążymy w przeszłość aby rozwikłać kryminalną zagadkę.

Dziewiętnastowieczna dama w roli detektywa? Ile było wówczas ograniczeń dla kobiety chcącej prowadzić "śledztwo"! Nie ma w tej książce szaleńczych zwrotów akcji, nie ma pościgów i makabrycznych scen. Mimo to z wielkim zainteresowaniem towarzyszymy Valerii w odkrywaniu prawdy o jej mężu.

Wierzcie lub nie ale współcześni pisarze mogą się uczyć od dawnych mistrzów.

Wilki Collins to angielski dziewiętnastowieczny autor, rówieśnik Charles'a Dickensa, uznawany za prekursora powieści detektywistycznej. W czasach kiedy żył był jednym z najbardziej cenionych pisarzy angielskich.
Główną bohaterką książki "Prawo i dama" jest Valeria, która po poślubieniu Eustace odkrywa, że mąż ma tajemnicę i wszelkimi siłami stara się aby nowo poślubiona...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Wilkie Collinsa i jestem przekonana, że nie ostatnie.
Urzekł mnie język i styl autora, pomysł na fabułę, ale przede wszystkim bardzo różnorodni bohaterowie. Ich charaktery są zróżnicowane, a zachowanie nierzadko zaskakujące, momentami nieco irracjonalne, a czasem zabawne, raz niedorzeczne a raz pełne powagi. Najlepszym przykładem jest Miserrimus Dexter "nowy centaur - pół człowiek, pół krzesło".
Sama fabuła jest bardzo dobrze skonstruowana, autor buduje napięcie ujawniając stopniowo fakty z przeszłości. Krótkie rozdziały czyta się szybko, a klimat wiktoriańskiej Anglii wciąga czytelnika z każdą stroną.
Polecam

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Wilkie Collinsa i jestem przekonana, że nie ostatnie.
Urzekł mnie język i styl autora, pomysł na fabułę, ale przede wszystkim bardzo różnorodni bohaterowie. Ich charaktery są zróżnicowane, a zachowanie nierzadko zaskakujące, momentami nieco irracjonalne, a czasem zabawne, raz niedorzeczne a raz pełne powagi. Najlepszym przykładem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

No cóż... najsłabsza z przeczytanych przeze mnie do tej pory powieści mojego ulubionego autora. Co nie zmienia faktu, że nadal dobra! Niechaj pisarze współcześni uczą się od tych XIX-wiecznych.
Mamy tu dość ciekawą fabułę, mamy tajemnicę do rozwikłania, mamy interesujące postacie. Choć muszę przyznać, że do dwójki głównych bohaterów - Valerii i jej męża - nie mogłam się jakoś przekonać i nie polubiłam ich. Być może sto lat temu byłoby inaczej... Niemniej jednak czytało się nieźle i absolutnie nie żałuję, że sięgnęłam po tę pozycję.

No cóż... najsłabsza z przeczytanych przeze mnie do tej pory powieści mojego ulubionego autora. Co nie zmienia faktu, że nadal dobra! Niechaj pisarze współcześni uczą się od tych XIX-wiecznych.
Mamy tu dość ciekawą fabułę, mamy tajemnicę do rozwikłania, mamy interesujące postacie. Choć muszę przyznać, że do dwójki głównych bohaterów - Valerii i jej męża - nie mogłam się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Taka angielska, wolno płynąca i "wiktoriańska" powieść

Taka angielska, wolno płynąca i "wiktoriańska" powieść

Pokaż mimo to

Niesamowite, jak wysokich lotów powieści pisano w XIX wieku i jak wiele słabych książek wydaje się obecnie...

Dawno żadna postać literacka nie wywarła na mnie takiego wrażenia jak Miserrimus Dexter. Już dla tej postaci warto przeczytać powieść. Polecam nie tylko wielbicielom powieści wiktoriańskiej :)

Niesamowite, jak wysokich lotów powieści pisano w XIX wieku i jak wiele słabych książek wydaje się obecnie...

Dawno żadna postać literacka nie wywarła na mnie takiego wrażenia jak Miserrimus Dexter. Już dla tej postaci warto przeczytać powieść. Polecam nie tylko wielbicielom powieści wiktoriańskiej :)

Pokaż mimo to

Bardzo cenię sobie twórczość Wilkie Collinsa. Po pierwsze, mogę poczytać o wspaniałej epoce wiktoriańskiej a po drugie, spotkać bohaterów, dla których postępowanie honorowe jest najważniejszym aspektem ich życia. Dla honoru są gotowi poświęcić nawet miłość. Tacy byli kiedyś ludzie. Teraz to raczej nie do pomyślenia.

Prawo i dama jest klasyczną powieścią o miłości z mocno rozbudowanym i wspaniale skonstruowanym wątkiem kryminalnym. Nie jest to jednak taki zwykły kryminał obyczajowy jaki znamy z dzisiejszych czasów. Jak wiadomo, powieść powstała w 1875 roku i nieraz daje się to odczuć. W tej historii szczególnie "trąci myszką" ta część, w której poznajemy i obserwujemy Miserrimus Dextera. Jego zachowanie w czasach, kiedy powstała powieść zapewne mogło szokować czytające tę historię damy. Dziś jest jedynie groteskowa. Według mnie, to najsłabsza cześć historii. Autor mocno przerysował tę postać i przesadził z jego szaleństwem.

Po za tym Prawo i damo to możliwość dogłębnej obserwacji damskiego rozumowania (często w tym przypadku naiwnego), dążenia do celu i realizacji niedostępnych dla innych celów. To wreszcie wielka miłość, choć nie zawsze szczęśliwa. To obcowanie z pięknym językiem i ludzkim postępowaniem, o którym obecnie możemy poczytać jedynie w książkach.

Dla miłośników powieści klasycznej i epoki wiktoriańskiej pozycja ta jest obowiązkowa.

Ocena: 4+/6

Bardzo cenię sobie twórczość Wilkie Collinsa. Po pierwsze, mogę poczytać o wspaniałej epoce wiktoriańskiej a po drugie, spotkać bohaterów, dla których postępowanie honorowe jest najważniejszym aspektem ich życia. Dla honoru są gotowi poświęcić nawet miłość. Tacy byli kiedyś ludzie. Teraz to raczej nie do pomyślenia.

Prawo i dama jest klasyczną powieścią o miłości z mocno...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wilkie Collins od lat należy do moich ulubionych pisarzy. W jego powieściach przewija się nie tylko ciekawy opis społeczeństwa wiktoriańskiej Anglii, to także wciągające intrygi, zaskakujące zakończenia i ludzie rzuceni w wir wydarzeń. Twórca ten, to także prekursor powieści kryminalnej, a to widać w każdej jego książce. Spod jego pióra wyszły między innymi takie pozycje(wydane także u nas):
Córki niczyje
Armadale
Tajemnica Mirtowego Pokoju
Córka Izebel.
Te powieści ukazały się w Polsce po raz pierwszy za sprawą wydawnictwa MG.
Teraz przyszła pora na „Prawo i dama”.
Z okładki możemy dowiedzieć się, że:

Powieść otwiera scena cichego ślubu w jednym z londyńskich kościołów. Bohaterami są młoda i piękna Valeria Brinton oraz szaleńczo w niej zakochany Eustace Woodville. Przez kilka pierwszych dni nic nie mąci szczęścia nowożeńców. Jednak wkrótce Valeria uświadamia sobie, że Eustace coś przed nią ukrywa. Dzięki przypadkowemu, jak się wydaje, spotkaniu z teściową, która od początku sprzeciwiała się ich małżeństwu, Valeria odkrywa, że jej mąż poślubił ją pod fałszywym nazwiskiem. Eustace ze wszystkich sił usiłują ją odwieźć od poznania prawdy, ale Valeria nie ustępuje…

Wydana po raz pierwszy w 1875 roku powieść, to klasyczny już przykład miłosnej opowieści z wątkiem kryminalnym. Tutaj tajemnice nie są wyjawiane na samym początku. Musimy śledzić z uwagą przebieg wydarzeń, aby zostać zaskoczeni, czymś co autor zaplanował dla swoich bohaterów. Większość historii tego pisarza kończy się oczywiście pozytywnie, ale podczas lektury, wcale tego nie czujemy. Tak jak i jego przyjaciel Dickens, Collins wykazywał dużą wrażliwość w stosunku do biednych i pokrzywdzonych przez los. Nie zgadzał się na przepaść między warstwami społeczeństwa. A równocześnie umiał niezwykle ciekawie ukazać ten zapomniany przecież świat. Świat królowej Wiktorii i wielkiego skoku technicznego. A książkę polecam wszystkim, którzy tak jak ja są wielbicielami tamtej epoki, ale i pisarzy wtedy tworzących.

Wilkie Collins od lat należy do moich ulubionych pisarzy. W jego powieściach przewija się nie tylko ciekawy opis społeczeństwa wiktoriańskiej Anglii, to także wciągające intrygi, zaskakujące zakończenia i ludzie rzuceni w wir wydarzeń. Twórca ten, to także prekursor powieści kryminalnej, a to widać w każdej jego książce. Spod jego pióra wyszły między innymi takie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Prawo i dama" to powieść, w której każdy znajdzie tzw. "coś" dla siebie. Jest to bowiem mix gatunkowy: bo zarówno tematyka obyczajowa, wątek miłosny, sensacja, aspekty detektywistyczne.
Książkę W. Collins czyta się szybko, mimo jej dość pokaźnego rozmiaru. To oczywiście za sprawą stylu i przekazu, który ze strony na stronę napędza do czytania i poznawania kolejnych losów bohaterów powieści.
Postaciami wiodącymi są tutaj:
- młodziutka Valeria Brinton i jej " świeżo " zaślubiony małżonek Eustace Woodville.
- matka Eustac'ego
- Misserimus Dexter
- Macallan

Na początku małżeństwo Valerii i Eustac'ego, jak to się mówi, kwitnie. Z biegiem czasu jednak, w wyniku dziwnych i nietypowych zachowań Eustac'ego pojawia się w sercu Valerii męcząca niepewność. Zaczyna ona podejrzewać męża o to, że ten coś przed nią ukrywa. Postanawia tę kwestię wyjaśnić i niemalże zamienia się w detektywa w spódnicy. Kobieta bierze "temat" w swoje ręce i zdając sobie sprawę, że naraża swoją osobę na opinię publiczną, brnie do przodu w poszukiwaniu prawdy. Planuje dokładnie zbadać dawne życie Eustac'ego i poznać jego znajomych.
Tak naprawdę już sam ślub budził wątpliwości. Był niezwykle nietypowy - cichy, jakby
w ukryciu, mały, żeby nie powiedzieć - przygnębiający. Generalnie małżeństwo to zostało zawarte wbrew woli matki Eustac'ego. Valeria jednak okazała się silną, pewną siebie
i bardzo zaradną kobietą, która od wielkiej miłości, poprzez wielką miłość wkroczyła na drogę podejrzeń, intryg i mieszanki rozmaitych emocji, aby dojść do prawdy.
Przede wszystkim jednak nasza bohaterka to studium psychologiczne kobiecego myślenia, motywacji do działania i wewnętrznej siły, która jest potrzebna w realizacji celów.

"Prawo i dama" to powieść, w której każdy znajdzie tzw. "coś" dla siebie. Jest to bowiem mix gatunkowy: bo zarówno tematyka obyczajowa, wątek miłosny, sensacja, aspekty detektywistyczne.
Książkę W. Collins czyta się szybko, mimo jej dość pokaźnego rozmiaru. To oczywiście za sprawą stylu i przekazu, który ze strony na stronę napędza do czytania i poznawania kolejnych losów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

• Wilkie Collins jest określany mianem prekursora powieści detektywistycznej.
• Valeria, 23letnia główna bohaterka na początku irytowała mnie swoim zachowaniem, ale po chwili, kiedy już zawiązała się właściwa akcja to odczucie znikło.
• Dynamiczna w porównaniu do "Tajemnicy Mirtowego Pokoju" akcja była dla mnie miłym zaskoczeniem, a autor udowodnił, iż jest znawcą ludzkiej natury, a możliwość obserwowania złożonych bohaterów jest dla czytelnika wyzwaniem.
• Funkcja dydaktyczna powieści skupia się wokół instytucji małżeństwa: nauka płynąca z postawy męża i żony jest aktualna do dziś.
Więcej: https://www.onlypretender.pl/2018/07/prawo-i-dama-wilkie-collins-158.html

• Wilkie Collins jest określany mianem prekursora powieści detektywistycznej.
• Valeria, 23letnia główna bohaterka na początku irytowała mnie swoim zachowaniem, ale po chwili, kiedy już zawiązała się właściwa akcja to odczucie znikło.
• Dynamiczna w porównaniu do "Tajemnicy Mirtowego Pokoju" akcja była dla mnie miłym zaskoczeniem, a autor udowodnił, iż jest znawcą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to