Dom na wrzosowisku

Historia może i przewidywalna i można domyśleć się zakończenia, ale w prostocie tkwi właśnie jej urok. Nie jest to na pewno najlepsza książka Elizabeth Gaskell, bo pod wieloma względami o wiele lepiej przedstawia się ,,Północ i Południe” czy ,,Żony i córki”. Jednak jak na tak krótką powieść liczącą nieco ponad 100 stron, zawiera ona wiele elementów, za które tak ceni się autorkę. Między innymi, jak zwykle zachwyca warsztat autorski i kunszt języka jakim jest napisana. Poza tym daje ona wgląd na ówczesne konwenanse rządzące ludźmi żyjącymi w XIX wieku i może poszerzyć ona naszą wiedzę w tym temacie. Akcja jest bardzo wartka, nie ma tutaj zbyt wiele rozległych opisów, a bohaterowie są typowymi reprezentantami swoich klas społecznych. ,,Dom na wrzosowisku” należy do grupy tych książek, które czyta się szybko i do tych, które pokrzepiają swoim zakończeniem.

Historia może i przewidywalna i można domyśleć się zakończenia, ale w prostocie tkwi właśnie jej urok. Nie jest to na pewno najlepsza książka Elizabeth Gaskell, bo pod wieloma względami o wiele lepiej przedstawia się ,,Północ i Południe” czy ,,Żony i córki”. Jednak jak na tak krótką powieść liczącą nieco ponad 100 stron, zawiera ona wiele elementów, za które tak ceni się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Przecież tu chodzi o całe moje życie! Czy mam pozwolić je sobie zmarnować dla głupiego dziewczyńskiego kaprysu?".

A żeby ci kowadło na łeb spadło, podły szczurze.

Ile takich dziewczyn jak Maggie cierpiało, bo uległo męskim kaprysom tylko dlatego, że "kobieta musi być posłuszna"? Nawet nie chce mi się myśleć, jak wiele ludzkich krzywd zostało wyhodowanych na gruncie podobnych bzdur. Do tego jeszcze jawne faworyzowanie przez matkę potomka płci męskiej, bo przecież synusiowi wolno więcej, a dziewczyna niech zna swoje miejsce w szeregu. I nie łagodzi mojego wzburzenia sposób, w jaki Elizabeth Gaskell zakończyła historię Edwarda, wcale mi go nie żal. Powiem więcej, jestem rozczarowana pomysłem rozwiązania sprawy, na który ostatecznie zgodziła się Maggie, chłopak powinien ponieść wszystkie konsekwencje swoich czynów, bo wyłącznie on sam był za nie odpowiedzialny.

Kolejny raz Elizabeth Gaskell nie zawodzi, takie rodzinne małe tajemnice pewnie były w tamtych czasach na porządku dziennym.

"Przecież tu chodzi o całe moje życie! Czy mam pozwolić je sobie zmarnować dla głupiego dziewczyńskiego kaprysu?".

A żeby ci kowadło na łeb spadło, podły szczurze.

Ile takich dziewczyn jak Maggie cierpiało, bo uległo męskim kaprysom tylko dlatego, że "kobieta musi być posłuszna"? Nawet nie chce mi się myśleć, jak wiele ludzkich krzywd zostało wyhodowanych na gruncie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam te wiktoriańskie klimaty, trochę moralitetów i wartko opowiedziane historie.

Uwielbiam te wiktoriańskie klimaty, trochę moralitetów i wartko opowiedziane historie.

Pokaż mimo to

Przyjemna staroć. Miło się czyta, szybko, bo historyjka jest krótka i nie ma rozwlekłości. Postacie dobre są sympatyczne, te złe też przekonujące w obranej konwencji; czy będzie spoilerem, jeśli napiszę, że dobro w końcu triumfuje?
Akuratna książeczka na noworoczne popołudnie.

Przyjemna staroć. Miło się czyta, szybko, bo historyjka jest krótka i nie ma rozwlekłości. Postacie dobre są sympatyczne, te złe też przekonujące w obranej konwencji; czy będzie spoilerem, jeśli napiszę, że dobro w końcu triumfuje?
Akuratna książeczka na noworoczne popołudnie.

Pokaż mimo to

Nuuuuda! Ciągnie się straszliwie. Główna bohaterka po prostu mdła. W pierwszej połowie książki niewiele się dzieje, a potem dzieje się tak dużo i nierealnie że głowa mała. Tak właściwie to jedyną "jakąś" postacią jest Edward.

Nuuuuda! Ciągnie się straszliwie. Główna bohaterka po prostu mdła. W pierwszej połowie książki niewiele się dzieje, a potem dzieje się tak dużo i nierealnie że głowa mała. Tak właściwie to jedyną "jakąś" postacią jest Edward.

Pokaż mimo to

Bardzo dobra, klimatyczna książka, która przy okazji pokazuje jak skomplikowane mogą być relacje pomiędzy matkami a córkami.

Bardzo dobra, klimatyczna książka, która przy okazji pokazuje jak skomplikowane mogą być relacje pomiędzy matkami a córkami.

Pokaż mimo to

Sytuacja kobiet była z wielu powodów nie do pozazdroszczenia, widać to właśnie na przykładzie głównej bohaterki „Domu na wrzosowisku”, Maggie. Dziewczyna ma miłe usposobienie, jest oddana rodzinie, cicha, spokojna, tak naprawdę jej jedyną wadą jest chyba brak wad. Mimo to matka traktuje ją znacznie gorzej od syna, ten z kolei jest egoistą, w dodatku ma problemy z prawem, ostatecznie wymaga od swej dobrej, potulnej siostry ogromnego poświęcenia.

Jak zwykle w przypadku takiej literatury pojawia się wątek miłosny, na początku wydawał mi się nieco mdły, zwyczajnie nijaki, ale końcówka zdecydowanie go podkolorowała, nadała nieco innego wymiaru i ostatecznie historia mnie do siebie przekonała. Ujęła mnie swoją niewinnością i głębokim oddaniem jakie połączyło zakochanych, byli zdolni do wielkich poświęceń, a uczucie, które zrodziło się między nimi było trwałe i poruszające.

Jeśli więc macie okazję sięgnąć po tę króciutką książkę Elizabeth Gaskell i lubicie powieści z epoki wiktoriańskiej to się nie zawiedziecie. Autorka naszkicowała w niej ciekawy obraz tamtych czasów, ukazała sytuację kobiet, ich trudną rolę w społeczeństwie angielskim tego okresu. Dodatkowo zabarwiła historię pięknym, pełnym uroku wątkiem romantycznym. Wszystko to zgrabnie połączyła z nienachalnymi, ale urzekającymi opisami przyrody, wrzosowisk, zwyczajnego życia. Zwieńczyła całość zaskakującym zakończeniem, które zdecydowanie podbiło całą fabułę i ostatecznie przekonało mnie do tej powieści.

Sytuacja kobiet była z wielu powodów nie do pozazdroszczenia, widać to właśnie na przykładzie głównej bohaterki „Domu na wrzosowisku”, Maggie. Dziewczyna ma miłe usposobienie, jest oddana rodzinie, cicha, spokojna, tak naprawdę jej jedyną wadą jest chyba brak wad. Mimo to matka traktuje ją znacznie gorzej od syna, ten z kolei jest egoistą, w dodatku ma problemy z prawem,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa fabuła. Niestety trochę zbyt mdła główna bohaterka.
Ogólnie książka bardzo krótka, czyta się szybko.
Plus za bardzo plastyczne opisy pięknych wrzosowisk.

Ciekawa fabuła. Niestety trochę zbyt mdła główna bohaterka.
Ogólnie książka bardzo krótka, czyta się szybko.
Plus za bardzo plastyczne opisy pięknych wrzosowisk.

Pokaż mimo to

Jedna z gorszych książek Gaskell, ale jeśli nie ma się co robić to można przeczytać. Sam zarys historii byłby ok ale opisy mdłe, charakter głównej bohaterki mdły... No ale jednak- epoka wiktoriańska, przeczytałabym to nawet jakby ocena książki wynosiła 0,0 :)

Jedna z gorszych książek Gaskell, ale jeśli nie ma się co robić to można przeczytać. Sam zarys historii byłby ok ale opisy mdłe, charakter głównej bohaterki mdły... No ale jednak- epoka wiktoriańska, przeczytałabym to nawet jakby ocena książki wynosiła 0,0 :)

Pokaż mimo to

Odnoszę wrażenie, że problemy poruszane przez Elizabeth Gaskell nadal bywają aktualne. W wielu rodzinach wciąż synom wolno więcej, a córki powinny być grzeczne i dobrze wyjść za mąż. Dla mnie proza dziewiętnastowiecznej autorki tchnie świeżością, lekkością i ową wiarą w człowieka, która wciąż daje nadzieję na lepszy świat,

Odnoszę wrażenie, że problemy poruszane przez Elizabeth Gaskell nadal bywają aktualne. W wielu rodzinach wciąż synom wolno więcej, a córki powinny być grzeczne i dobrze wyjść za mąż. Dla mnie proza dziewiętnastowiecznej autorki tchnie świeżością, lekkością i ową wiarą w człowieka, która wciąż daje nadzieję na lepszy świat,

Pokaż mimo to