Okres flawijski (69-96 n.e.) był w dziejach starożytnego Rzymu okresem ważnych przemian tak w dziedzinie administracji, jak polityki zagranicznej. Autor niniejszej monografii przedstawia politykę Wespazjana i jego synów wobec wschodniej części Cesarstwa, konkretnie zaś do prowincji małoazjatyckich oraz Palestyny. Tu od razu mogę dodać, że dziwi mnie marginalne potraktowanie prowincji Syrii, choć chyba wynika to z mniejszej skali reform dotyczących tego obszaru. W pracy omówione zostało nowe podejście władców z dynastii flawijskiej do królestw klienckich i proces zamiany w prowincje dotychczasowych państw buforowych. Kozłowski przypisuje zmiany w strukturze wschodniej części państwa zamiarowi zneutralizowania utraty kontroli nad Armenią, która za Nerona przeszła w ręce partyjskie. W ogóle wiele miejsca poświęcono w tej pracy problematyce relacji rzymsko-irańskich, którymi żywo się interesuję. Dobra książka, choć chciałbym, żeby była większa i żeby analizie poddano też politykę Flawiuszy wobec Syrii.

Tomasz Babnis

Okres flawijski (69-96 n.e.) był w dziejach starożytnego Rzymu okresem ważnych przemian tak w dziedzinie administracji, jak polityki zagranicznej. Autor niniejszej monografii przedstawia politykę Wespazjana i jego synów wobec wschodniej części Cesarstwa, konkretnie zaś do prowincji małoazjatyckich oraz Palestyny. Tu od razu mogę dodać, że dziwi mnie marginalne potraktowanie...