Przeczytałem kiedyś dwa powojenne opowiadania Iwaszkiewicza i nawet mi się podobały. A że chciałem uzupełnić swoje rozeznanie w literaturze Dwudziestolecia, więc posłuchałem starszych i do tego bardziej znanych. I coś mi zgrzyta.
"Brzezina" być może mówiła o ważnym temacie godzenia się ze śmiercią, i być może miała głębokie inspiracje w życiu Karola Szymanowskiego i jego relacji z Iwaszkiewiczem, ale "Brzezina" jest po prostu nudna i bezpłciowa, choć ma podtekst lekkiej erotyki.
"Matka Joanna od aniołów" jest najciekawsza z tych trzech, ma potencjał, ale jakoś ten potencjał nie zmienia się finalnie w jakąś energię. Nie ma szczytowania.
"Panny z Wilka" to przegadana i przekombinowana opowieść. Kompletnie niewiarygodna. Chyba orientacja seksualna Iwaszkiewicza nie pozwalała mu na wiarygodnie oddanie relacji mężczyzny i kobiety (kobiet). Słucha się tego łatwo, pomysł był może niezły, ale to chyba strata czasu.

Przepraszam Pana, Panie Jarosławie, ale to nie jest top wszechczasów. Dam soie jeszcze szansę i coś przeczytam, ale nieprędko.

[Audiobook, czyta Roman Felczyński, 11 godzin]

Przeczytałem kiedyś dwa powojenne opowiadania Iwaszkiewicza i nawet mi się podobały. A że chciałem uzupełnić swoje rozeznanie w literaturze Dwudziestolecia, więc posłuchałem starszych i do tego bardziej znanych. I coś mi zgrzyta.
"Brzezina" być może mówiła o ważnym temacie godzenia się ze śmiercią, i być może miała głębokie inspiracje w życiu Karola Szymanowskiego i jego...