Książka niby dla dzieci, ale niesie nam wszystkim ważną prawdę o tym, że każdy jest wyjątkowy. I również o tym, że dzieci muszą decydować o swojej drodze życiowej, - nie rodzice.

Książka niby dla dzieci, ale niesie nam wszystkim ważną prawdę o tym, że każdy jest wyjątkowy. I również o tym, że dzieci muszą decydować o swojej drodze życiowej, - nie rodzice.

Jako ciocia, miałam niewątpliwą przyjemność czytać tę książkę moim bratankom do poduszki :) Przyznaję, że książka tak mnie wciągnęła, że samodzielnie ją "dokończyłam" w ostatni wieczór pobytu dzieci - tak byłam ciekawa zakończenia fabuły!

Muszę uczciwie stwierdzić, że książka jako całość niezwykle mi się spodobała: począwszy od jej ładnego wydania w twardej oprawie, poprzez ilustracje, skończywszy na najważniejszym, czyli treści. Fabuła wg mnie jest doskonale poprowadzona: wciągnęła zarówno mnie, osobę dorosłą, jak i dzieci, które na siłę podpierały opadające, senne powieki, żeby tylko dowiedzieć się jak się skończy rozdział. Moim zdaniem jest to najlepsza recenzja książki dla dzieci - zasłuchane, skupione twarze bąbelków ;)

Pragnę również dodać, że treść książki nie jest moralizatorska, ale porusza ważne kwestie dotyczące relacji międzyludzkich: siostrzanych, przyjacielskich, rodzicielskich itd., miłości, wybaczania, nadziei... Jednak nie brak w niej humoru i zabawnych zwrotów akcji, które powodują u słuchaczy szczere wybuchy śmiechu!

Z całego serca polecam zarówno dużym i małym czytelnikom! :)

Jako ciocia, miałam niewątpliwą przyjemność czytać tę książkę moim bratankom do poduszki :) Przyznaję, że książka tak mnie wciągnęła, że samodzielnie ją "dokończyłam" w ostatni wieczór pobytu dzieci - tak byłam ciekawa zakończenia fabuły!

Muszę uczciwie stwierdzić, że książka jako całość niezwykle mi się spodobała: począwszy od jej ładnego wydania w twardej oprawie,...

Kocham smoki.

Kocham smoki.

Słuchałam audiobooka tej książki przez dwa dni. Drugiego dnia skończyłam i chciałam więcej. Mogłabym tak słuchać dalszych wydarzeń całe dnie. Na kilka godzin znalazłam się w świecie Poli, Bułeczki i co najważniejsze, Wiłki. W prost nie mogłam się oderwać!
Dodatkowo ciepły i miły głos Dominiki Kluźniak uspokajał mnie i umilił mi słuchanie. Antonina Kasprzak ma lekkie pióro i wielką wyobraźnię, co uwielbiają czytelnicy.
Najbardziej polecam wam (jeśli słuchacie audiobooka) robić dowolne robótki ręczne podczas słuchania. Sprawi to, że skupicie się na opowiadanej historii i trochę rozluźnicie.
W skrócie bardzo ciepła, mądra i poruszająca powieść z nutą magii.
Bardzo polecam dla czytelników 10-12. Paaaaa :D

Słuchałam audiobooka tej książki przez dwa dni. Drugiego dnia skończyłam i chciałam więcej. Mogłabym tak słuchać dalszych wydarzeń całe dnie. Na kilka godzin znalazłam się w świecie Poli, Bułeczki i co najważniejsze, Wiłki. W prost nie mogłam się oderwać!
Dodatkowo ciepły i miły głos Dominiki Kluźniak uspokajał mnie i umilił mi słuchanie. Antonina Kasprzak ma lekkie pióro i...

Kilka ostatnich podróży samochodowych umilał mi audiobook Antoniny Kacprzak „Wiłka, smocza dziewczynka”, czytany przez Dominikę Kluźniak. Choć to powieść przeznaczona dla dzieci od jedenastego roku życia, pochłonęła mnie całkowicie i niecierpliwie czekałam na dalszy ciąg, licząc wręcz na to, że będę musiała stać w korkach. Książka okazała się mądra, ciepła, pouczająca i w pełni zasłużyła na przyznaną w 2019 roku Nagrodę Literacką im. Kornela Makuszyńskiego. Nota bene, jak to możliwe, że lista laureatów tej nagrody zawiera tytuły, o których Internet raczej milczy?
Bohaterkami książki są dwie dziewczynki: jedenastoletnia Pola i jej siedmioletnia siostra Klara, zwana Bułeczką. Ich rodzina ma się właśnie powiększyć, a w związku z tym mama dziewczynek trafia do szpitala na długie miesiące, a tata wciąż wyjeżdża służbowo, dlatego dziewczynkami zajmuje się trochę postrzelona ciocia Patrycja. Sytuacja wymaga od nich wiele dojrzałości i samodzielności. Zwłaszcza Pola, jako starsza siostra, musi opiekować się Bułeczką, która ciągle coś gubi i zapomina. Pola staje się ekspertem do spraw znajdowania zagubionych rzeczy. Pewnego dnia zauważa w szkole nową dziewczynkę z dziwnie jasnymi, niemal białymi włosami i postanawia dowiedzieć się, kim ona jest. Nie jest to łatwe, jednak w końcu się udaje i wszystkie trzy zaprzyjaźniają się – w tajemnicy przed surową matką Wiłki. Bo Wiłka nie jest normalną dziewczynką. Jest pół-Wiłą – tajemniczą smoczą istotą. Z tego powodu matka chroni ją przed światem ludzi, nie pozwala wychodzić z domu i przygotowuje do powrotu nad brzegi Dunaju, skąd pochodzi jej lud. Podchodzi do tego zadania z wielkimi ambicjami, nie licząc się z pragnieniami i potrzebami córki.
Książka jest zachwycająca. Wszystkie jej dziecięce postaci mają ważne treści do przekazania. Pola została obciążona zbyt wielką odpowiedzialnością jak na jedenastoletnie dziecko. Dbanie o roztrzepaną Bułeczkę jest ponad jej siły. Musi pamiętać o rzeczach, które z reguły są sprawą dorosłych, dbać o bezpieczeństwo i dobrą organizację dnia. A przecież ma swojej obowiązki szkolne. Wiłka z kolei jest przykładem dziecka, które jest unieszczęśliwiane przez pragnienia matki, nadmiernie chronione przed światem zewnętrznym.. Dopiero przyjaźń z Polą i Bułeczką całkowicie zmienia perspektywę Wiłki, pozwala poznać normalne życie, pełne beztroski i miłości.
Mama Wiłki również zasługuje na uwagę i analizę. Tęsknota za domem przysłoniła jej prawdę o tym, że jej zachowanie i wymagania przysparzają córce cierpienia i wyrządzają krzywdę. Nie można jej odmówić miłości do Wiłki, jednak przybrała ona dość okrutną formę. Poza morderczymi treningami przygotowującymi dziewczynkę do występu w konkursie tanecznym, Smoczyca pozbawiła córkę kontaktu z ojcem, kłamiąc na temat jego braku zaangażowania.
Antonina Kacprzak stworzyła przepiękną opowieść o miłości, czasami trudnej i wymagającej, o pokonywaniu trudności i wielu dorosłych problemach, z którymi mierzymy się w życiu. W mojej opinii to jedna z bardziej wartościowych książek dziecięcych, po które miałam okazję ostatnio sięgnąć. Aktorska interpretacja Dominiki Kluźniak w wersji audio nadaje jej dodatkowego uroku i emocji. Jestem pod wielkim wrażeniem zarówno opowieści, jak i jej realizacji.

Kilka ostatnich podróży samochodowych umilał mi audiobook Antoniny Kacprzak „Wiłka, smocza dziewczynka”, czytany przez Dominikę Kluźniak. Choć to powieść przeznaczona dla dzieci od jedenastego roku życia, pochłonęła mnie całkowicie i niecierpliwie czekałam na dalszy ciąg, licząc wręcz na to, że będę musiała stać w korkach. Książka okazała się mądra, ciepła, pouczająca i w...

Pola i Bułka to siostry. Pola, starsza z nich, jest odpowiedzialna i bardzo pomocna w domowych obowiązkach. Gdy ich mama na kilka miesięcy trafia do szpitala, dziewczynki zostają pod opieką ciągle wyjeżdżającego taty i szalonej ciotki. Zupełnym przypadkiem dziewczynki poznają tajemniczą postać, Wiłkę. Białowłosą rówieśniczkę Poli, zamkniętą w domu przez surową matkę. Czy dziewczynkom uda się wspólnie rozwiązać problemy i pomóc nowej przyjaciółce? Przeczytajcie.



Nie do końca wiedziałam, czego spodziewać się po "Wiłce". Domyślałam się tylko, że baśń dotyczyć będzie tematów ważnych i istotnych. Na pierwszy plan wysuwa się tutaj temat przemocy domowej, któremu zostało poświęcone najwięcej miejsca. Mama Wiłki jest Wiłą, magiczną istotą, która porzuciła swoje plemię dla miłości do człowieka. Człowieka, z którym nie do końca potrafiła ułożyć sobie życie z powodu różnic. No cóż, nie zgadzam się, by różnice w podejściu do życia mogły przekreślić związek, o ile jest dobra wola obu stron, by nadal być razem i znaleźć konsensus. Tutaj niestety nie ma ani jednej wzmianki o próbach porozumienia: albo po mojemu, albo wcale. Mama Wiłki, chcąc wrócić do swojej rodziny, zabrała ją od ojca, jego poważnie raniąc, a dziewczynce mówiąc, że porzucił je bez słowa. Niestety, ten problem jest powszechny, gdy po rozstaniu rodzice swoje żale do drugiej osoby wpajają dziecku, budując w nim nienawiść do drugiego rodzica. Mama Wiłki była kiedyś świetną tancerką, próbuje więc nauczyć swoją córkę ngjarty, magicznego tańca Wił, dziewczynka jest jednak w połowie człowiekiem, nie ma więc ani siły, ani szybkości, ani wytrzymałości rodu Wił. Jej mama nie jest w stanie tego zaakceptować, wymuszając na córce ciągłe treningi, próbuje w ten sposób zrealizować własne pragnienia o byciu mistrzynią, które przepadły z powodu jej związku i urodzenia córki. Pani Alisa, mama Wiłki, wychowała się w społeczności Wił, gdzie niczym dziwnym nie jest przymuszanie do ćwiczeń, używanie ognia, przypalanie podczas ćwiczeń. Sama więc, nie znając innych sposobów wychowania, pomimo, że kiedyś się wobec nich buntowała, wykorzystuje je w stosunku do dziewczynki. Historia ta dobrze przedstawia schemat działania przemocy domowej w przypadku osób, które same wychowywały się w przemocowym środowisku. Podczas rozmów dziewczynek z bliskimi, dzieci dowiadują się w jaki sposób reagować na przemoc, która dotyka innych.
Kolejny aspekt to zrzucanie odpowiedzialności na dzieci. Pola nie raz złości się, czuje się przytłoczona sytuacją, gdy z dnia na dzień musi przejąć obowiązki mamy wobec swojej młodszej siostry. Dzieci są tylko, i aż dziećmi, i nie możemy przerzucać na nie zbyt wielkiej odpowiedzialności, z którą ze względu na wiek i brak doświadczenia mogą sobie nie dać rady.
Mamy tutaj też poruszony temat odmienności. Wiłka, bojąca się społeczeństwa ze względu na swoje łuski, i to, jak przez ich pryzmat zostanie odebrana. I ciocia Poli i Bułki, alternatywna, dorosła kobieta, żyjąca z gromadką zwierząt pod swoim dachem, farbująca włosy na różna kolory, niezbyt lubiana przez większość rodziny, która okazuje się ogromnym wsparciem dla dziewczynek, dobrym człowiekiem, a jej inność jedynie pomaga w trudniejszych sytuacjach.
Baśń kończy się oczywiście happy endem, bardzo mało rzeczywistym w prawdziwym życiu, ale to w końcu baśń. Wszyscy odnajdują swoje miejsce, zażegnują konflikty i rozwiązują problemy z pomocą innych bohaterów i bohaterek ale i szczęśliwego losu.
Historia Wił prawdopodobnie inspirowana jest mitologią, nie mam jednak pojęcia na ile zgodna ze źródłami. Sami i same musicie to sprawdzić
Dla Nadzi dodatkowym plusem książki jest fakt, że Pola chodzi na lekcje baletu i uwielbia je z podobną siłą jak moja córka.

"Wiłka smocza dziewczynka" jest baśnią poruszającą temat przemocy domowej w bardzo niekonwencjonalny sposób, niektóre przedstawione elementy są mocno rozbudowane, inne (np. różnice w związku czy zakończenie),pokazane bardzo płasko. Czy polecam? Tak, właśnie ze względu na przemoc i umiejętność reakcji na nią, której uczy lektura. Dodatkową ciekawostką wprowadzającą element baśniowy są Wiły, co urozmaici czytanie. Bądźcie pewni i pewne, że lektura przyniesie dużo wspólnych rozmów, które wcale nie będą łatwe.

Pola i Bułka to siostry. Pola, starsza z nich, jest odpowiedzialna i bardzo pomocna w domowych obowiązkach. Gdy ich mama na kilka miesięcy trafia do szpitala, dziewczynki zostają pod opieką ciągle wyjeżdżającego taty i szalonej ciotki. Zupełnym przypadkiem dziewczynki poznają tajemniczą postać, Wiłkę. Białowłosą rówieśniczkę Poli, zamkniętą w domu przez surową matkę. Czy...

Książka jest super, bardzo pouczająca, praktyczna, mądra. Przyciągnęła mnie po tym jak fragmenty puszczano w Jedynce o 19:30 (audycja dla dzieci). Mimo że już jestem dorosła i nie mam dzieci, bardzo przyjemnie było poznać Wiłkę i jej przyjaciółki. Czasami bawiła mnie kreatywność i bezpośredniość małej Bułeczki. Ja w swoim życiu zatraciłam już tę dziecięcą część, ale sposób myślenia Bułeczki był zbliżony do mojego (niewypowiedzianego). Lubię taką kawę na ławę, bez podtekstów i pretekstów.
Gratuluję autorce, nie bez powodu książka została wyróżniona. Polecam!

Książka jest super, bardzo pouczająca, praktyczna, mądra. Przyciągnęła mnie po tym jak fragmenty puszczano w Jedynce o 19:30 (audycja dla dzieci). Mimo że już jestem dorosła i nie mam dzieci, bardzo przyjemnie było poznać Wiłkę i jej przyjaciółki. Czasami bawiła mnie kreatywność i bezpośredniość małej Bułeczki. Ja w swoim życiu zatraciłam już tę dziecięcą część, ale sposób...

Piękna historia z códownym przesłaniem. Pięknie pokazuje siostrzaną miłość i starania starszej siostry. Książkę mam od siedmiu lat, ale dopiero teraz ją przeczytałam, i uważam, że zostanie że mną na długo.

Piękna historia z códownym przesłaniem. Pięknie pokazuje siostrzaną miłość i starania starszej siostry. Książkę mam od siedmiu lat, ale dopiero teraz ją przeczytałam, i uważam, że zostanie że mną na długo.

Piękna historia, pięknie ilutrowana. Choć fantastyczna, to nie tylko dla miłośników (a może raczej miłośniczek) fantastyki.
To współczesna baśń o dzieciach, które muszą wskazać dorosłym drogę i przypomieć, co w życiu jest najważniejsze. Ciepła, przyjemna, momentami zabawna, a jednocześnie mocno uczuciowa. Absolutnie nie tylko dla dzieci!

Piękna historia, pięknie ilutrowana. Choć fantastyczna, to nie tylko dla miłośników (a może raczej miłośniczek) fantastyki.
To współczesna baśń o dzieciach, które muszą wskazać dorosłym drogę i przypomieć, co w życiu jest najważniejsze. Ciepła, przyjemna, momentami zabawna, a jednocześnie mocno uczuciowa. Absolutnie nie tylko dla dzieci!

Podczas czytania tej książki znajdziecie się w dziewczyńskim świecie pełnym przygód i tajemnic. 😊
Nie zawsze jest bezpiecznie. Akcja utrzymuje w napięciu, jestem pod dużym wrażeniem warsztatu Antoniny Kasprzak.
Autorka poruszyła dużo ważnych tematów, o których warto porozmawiać z dzieckiem po przeczytaniu tej książki.

"Nie dla każdego to samo jest najlepsze."

Zapraszam na mój blog > https://eferezmaczyta.wixsite.com/home

Podczas czytania tej książki znajdziecie się w dziewczyńskim świecie pełnym przygód i tajemnic. 😊
Nie zawsze jest bezpiecznie. Akcja utrzymuje w napięciu, jestem pod dużym wrażeniem warsztatu Antoniny Kasprzak.
Autorka poruszyła dużo ważnych tematów, o których warto porozmawiać z dzieckiem po przeczytaniu tej książki.

"Nie dla każdego to samo jest najlepsze."

Zapraszam...