Manitou

Czytałem z rozrzewnieniem wspominając młodość i wczesne lata 90. Wtedy to była torpeda. Po latach przeciętna, Dla miłośników autora i gatunku

Czytałem z rozrzewnieniem wspominając młodość i wczesne lata 90. Wtedy to była torpeda. Po latach przeciętna, Dla miłośników autora i gatunku

Pokaż mimo to

"Manitou" należy do zbioru książek młodości mojego taty, który odkąd zaczęłam swoją przygodę z horrorami jako nastolatka, namawiał mnie do jej przeczytania. W tamtym okresie musiałam ograniczyć się do wypożyczania książek tylko z biblioteki, a z racji tego, że moja osiedlowa nigdy nie miała tej pozycji w swoich zbiorach, nie pozostawało mi nic innego, jak zajęcie się innymi powieściami. Tak minęło kilka lat, a ja jakoś zapomniałam o tym, przy natłoku wychodzących nowości, aż niedawno znalazłam ją na wyprzedaży i zakupiłam. W końcu miałam okazję na zapoznanie się z tą powieścią.
"Manitou" już od samego początku zaskarbił sobie moją sympatię i zainteresowanie. Ledwo, co zaczęłam czytać, a akcja już nabierała tempa wrzucając mnie w świat, z którym jeszcze nie miałam styczności w książkach. Mam tutaj na myśli wierzenia Indian i okultyzm, które były dla mnie jak powiew świeżości, mimo iż książka ma już swoje lata. Byłam tym wszystkim tak zaabsorbowana, że nie mogłam się od niej oderwać, z wypiekami na twarzy czekając na to, co się zaraz wydarzy. Bywały takie momenty, że miałam aż gęsią skórkę, zwłaszcza z powodu krwawych scen, np. przy narodzinach zła, które kojarzyło mi się rodem z uniwersum o "Obcym", przepełnione rozrywaniem ciał na strzępy i wnętrzościami na ścianach. Na dodatek wszystkie te mocne sceny opisane w najdrobniejszych szczegółach... To właśnie uwielbiam w twórczości Mastertona, te sceny grozy, które są jednocześnie przerażające jak i niezwykle satysfakcjonujące. Aż mam ciaryy...
Warto też nadmienić, jak dobrze są napisani główni bohaterowie i pomimo że każdy z nich jest odrębnym indywiduum, wywodzącym się z różnych środowisk to razem tworzą nietypową, ale ciekawą grupę, która napędza całą tę machinę strachu i niekiedy czarnego humoru. W końcu mamy tu do czynienia z lekarzem, wróżbitą oraz indiańskim szamanem.
Podsumowując, super się bawiłam, czytając "Manitou" i zdecydowanie polecam fanom tego gatunku. Na pewno nie będziecie zawiedzeni!

"Manitou" należy do zbioru książek młodości mojego taty, który odkąd zaczęłam swoją przygodę z horrorami jako nastolatka, namawiał mnie do jej przeczytania. W tamtym okresie musiałam ograniczyć się do wypożyczania książek tylko z biblioteki, a z racji tego, że moja osiedlowa nigdy nie miała tej pozycji w swoich zbiorach, nie pozostawało mi nic innego, jak zajęcie się innymi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę czyta się w mgnieniu oka. Niestety równie szybko można o niej zapomnieć. Pomysł ciekawy ale liczyłam na bardziej rozbudowane historie o Indianach, ich wierzeniach i magii. Bohaterowie są zupełnie nieprzekonujący. Zbyt lekko zabierają się do działań, nic nie poddają w wątpliwość. Nie ma tej głębi, mroku, przerażenia. Książka nie straszy, nawet nie wywołuje niepokoju. Przeczytać można, zachwycać się już nie bardzo.

Książkę czyta się w mgnieniu oka. Niestety równie szybko można o niej zapomnieć. Pomysł ciekawy ale liczyłam na bardziej rozbudowane historie o Indianach, ich wierzeniach i magii. Bohaterowie są zupełnie nieprzekonujący. Zbyt lekko zabierają się do działań, nic nie poddają w wątpliwość. Nie ma tej głębi, mroku, przerażenia. Książka nie straszy, nawet nie wywołuje niepokoju....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To działa na jakieś głeboko ukryte, podświadome lęki...

To działa na jakieś głeboko ukryte, podświadome lęki...

Pokaż mimo to

Pierwsza ksiazka tego autora ktora przeczytalam. Jezyk, narracja oraz wyobraznia zaintrygpwaly mnie na tyle, iz siegnelam po kolejne dziela tego autora i zostalam jego fanka do dzis.

Pierwsza ksiazka tego autora ktora przeczytalam. Jezyk, narracja oraz wyobraznia zaintrygpwaly mnie na tyle, iz siegnelam po kolejne dziela tego autora i zostalam jego fanka do dzis.

Pokaż mimo to

Dobra książka, trzymająca w napięciu od pierwszych stron. Akcji Manitou jest bardzo szybka, dynamiczna. Książkę czyta się bardzo przyjemnie, wciąga.

Dobra książka, trzymająca w napięciu od pierwszych stron. Akcji Manitou jest bardzo szybka, dynamiczna. Książkę czyta się bardzo przyjemnie, wciąga.

Pokaż mimo to

Gdzieś przeczytałam, że recenzenci po lekturze "Manitou" uznali Mastertona za następcę Edgara Alana Poego. I rzeczywiście, kiedy czytałam tę konkretną powieść, miałam wrażenie, jakbym czytała któreś z opowiadań wspomnianego twórcy. Sposób prowadzenia narracji naprawdę mi się podobał. Jednakże sama fabuła była potwornie nudna, a w książce nie straszyło. Nie wiem, dlaczego książka została określona jako horror.....

Gdzieś przeczytałam, że recenzenci po lekturze "Manitou" uznali Mastertona za następcę Edgara Alana Poego. I rzeczywiście, kiedy czytałam tę konkretną powieść, miałam wrażenie, jakbym czytała któreś z opowiadań wspomnianego twórcy. Sposób prowadzenia narracji naprawdę mi się podobał. Jednakże sama fabuła była potwornie nudna, a w książce nie straszyło. Nie wiem, dlaczego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytałem jako młody chłopak! Jak na tego pisarza, to chyba nawet dobra. Czyli słaba :-)

Czytałem jako młody chłopak! Jak na tego pisarza, to chyba nawet dobra. Czyli słaba :-)

Pokaż mimo to

Świetny horror. Z przyjemnością przeczytałam go ponownie po kilkudziesięciu latach. Manitou powraca i żądny jest odwetu na tych, którzy zniszczyli jego świat i ludzi. Mitologia Indian Północnoamerykańskich jest ciekawa i mało znana. Powieść niepokojąca i przerażająca. Szczerze polecam:)

Świetny horror. Z przyjemnością przeczytałam go ponownie po kilkudziesięciu latach. Manitou powraca i żądny jest odwetu na tych, którzy zniszczyli jego świat i ludzi. Mitologia Indian Północnoamerykańskich jest ciekawa i mało znana. Powieść niepokojąca i przerażająca. Szczerze polecam:)

Pokaż mimo to

Manitou to jedna z bardziej rozpoznawalnych serii w literaturze grozy, jednocześnie będąca znakiem rozpoznawczym twórczości Grahama Mastertona. Wydawnictwo Albatros w ostatnim czasie odświeżyło temat i cała seria, w nowej szacie graficznej, miała okazję ponownie trafić na czytelnicze półki. "Manitou" będąca pierwszą częścią cyklu, stała się również inspiracją dla filmu "The Manitou" (1978) w reżyserii Williama Girdlera, którego obraz spotkał się z aprobatą samego autora tej debiutanckiej powieści.

Fabuła książki przenosi nas do Ameryki Północnej, gdzie poznajemy młodą Karen Tandy. Dziewczyna odkrywa na swoim ciele dziwną, powiększającą się narośl, a wstępne diagnozy specjalistów nie potrafią skutecznie wyjaśnić owego zjawiska. Jedyna odpowiedź zdaje się kryć w indiańskiej magii, która zwiastuje coś o wiele bardziej straszniejszego. Nadchodzi czas zemsty, a jej mieczem stanie się on - odrodzony, potężny i okrutny szaman - Misquamacus.

Historia przemknęła mi w dwa wieczory i gdyby nie fakt, że na półce czekają jej pozostałe części, czułbym żal, że skończyła się tak szybko. Fabuła bardzo konkretna, bez przeciągających się opisów pędzi od punktu do punktu. Główni bohaterowie nie porywają swoim wdziękiem i miałem wrażenie, że niczym marionetki zaliczają kolejne checkpointy tylko po to, by historia mogła biec dalej. Nie uświadczyłem też większych zaskoczeń, bo autor troskliwie prowadzi czytelnika za rękę, odkrywa przed nim kolejne tajemnice, wyjaśnia i przygotowuje do kolejnych wydarzeń. Zatem co wywołuje te wszystkie ochy i achy? Diabeł tkwi w prostocie oraz klimacie jaki buduje zderzenie ze sobą dwóch odmiennych kultur. Z jednej strony niczym pionki na szachownicy stoi ludzkość i jej święte zasady chrześcijaństwa, z drugiej zaś indiańskie demony i starożytna magia. Wynik takiego zestawienia zdaje się być przesądzony.

"Manitou" to powieść grozy, której nie brakuje wspólnych cech z takimi klasykami jak Egzorcysta, Dziecko Rosemary czy też obrazami stworzonymi przez H.P. Lovecrafta. Należy pamiętać, że jest to debiutancka powieść autora i nieco różni się od jego młodszych historii jak i też tych współczesnych, demonicznych powieści. Ale przecież, w tym tkwi jej wyjątkowość.

https://www.facebook.com/Punktzaczytania

Manitou to jedna z bardziej rozpoznawalnych serii w literaturze grozy, jednocześnie będąca znakiem rozpoznawczym twórczości Grahama Mastertona. Wydawnictwo Albatros w ostatnim czasie odświeżyło temat i cała seria, w nowej szacie graficznej, miała okazję ponownie trafić na czytelnicze półki. "Manitou" będąca pierwszą częścią cyklu, stała się również inspiracją dla filmu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to