Osłuchane sluchwisko w Audiotece. Bardzo dobry horror. Świetne budowanie napięcia i sceny gore. Finałowe rozwiązanie niestety nie fascynuje.

Osłuchane sluchwisko w Audiotece. Bardzo dobry horror. Świetne budowanie napięcia i sceny gore. Finałowe rozwiązanie niestety nie fascynuje.

W "Manitou" przenosimy się do Nowego Jorku. Czeka nas spotkanie z potężnym i przerażającym indiańskim szamanem. Misquamacus odrodził się w ciele Karen. Postanawia zemścić się w imieniu swoich braci. Dochodzi do nierównej i trudnej walki między ludźmi, a potęgą magii i straszną, ciemną siłą...

Ach, jakie to jest dobre. Rewelacyjne. Ten niepowtarzalny klimat horrorów z lat 70. jest nie do podrobienia. I dziś już się raczej nie zdarza. Masterton potrafi otoczyć czytelnika takim niepokojem i napięciem, że za to należą mu się brawa i pokłony. Zakończenie mogłoby być bardziej podkręcone, ale przy genialnej fabule jestem w stanie to wybaczyć. Dla mnie rewelacja, polecam. I cieszę się, że jeszcze nie jedna książka autora przede mną.

W "Manitou" przenosimy się do Nowego Jorku. Czeka nas spotkanie z potężnym i przerażającym indiańskim szamanem. Misquamacus odrodził się w ciele Karen. Postanawia zemścić się w imieniu swoich braci. Dochodzi do nierównej i trudnej walki między ludźmi, a potęgą magii i straszną, ciemną siłą...

Ach, jakie to jest dobre. Rewelacyjne. Ten niepowtarzalny klimat horrorów z lat...

Dałem 7 z sentymentu, przeczytałem ją ponownie po 25 latach i to już nie to.

Dałem 7 z sentymentu, przeczytałem ją ponownie po 25 latach i to już nie to.

Początek to złoto. Pojawienie sie pacjentki z naroślą... To budowanie napięcia. Później juzmniej mnie wciągalo ale za początek należy się osiem!

Początek to złoto. Pojawienie sie pacjentki z naroślą... To budowanie napięcia. Później juzmniej mnie wciągalo ale za początek należy się osiem!

Oj ta książka to była wówczas dla mnie top wśród horrorów . Mowa o latach 90n -tych oczywiście . Bardzo fajny i straszny horror . Tak wtedy to pamiętałem .

Oj ta książka to była wówczas dla mnie top wśród horrorów . Mowa o latach 90n -tych oczywiście . Bardzo fajny i straszny horror . Tak wtedy to pamiętałem .

klasyka horroru. jeśli zaczynać przygodę z Grahamem, to tylko od tej pozycji. polecam serdecznie.

klasyka horroru. jeśli zaczynać przygodę z Grahamem, to tylko od tej pozycji. polecam serdecznie.

Wiele razy mama zachęcała mnie do przeczytania Manitou, to od tej książki zaczęła się jej miłość do Mastertona, niestety straciła swój egzemplarz książki, kiedy lata temu pożyczyła koleżance, a ta nigdy jej go nie oddała. Wielokrotnie obiecałem sobie, że w końcu przeczytam historie, którą tak mi polecała i w końcu nadszedł ten czas.
Manitou, to niesamowita i chyba jedna z najlepszy o ile nie najlepsza z książek tego autora, które miałem okazje czytać. Całość historii jest nieco odpychająca, bo zaczyna się od młodej dziewczyny, która przychodzi po pomoc lekarską gdy na jej karku pojawia się dziwny guz, co gorsza ten rośnie za szybko jak na standardowego guza. Lekarze są zszokowani i szybko odkrywają, że to nie zwykły guz, a płód ludzki. Zaczyna się walka o życie dziewczyny, ale nikt jeszcze nie jest wtedy świadomy, że płód, to nie jest zwykłe dziecko, a szaman pamiętający czasy gdy koloniści przybyli do Ameryki. Pragnie powrócić i zemścić się na tych, którzy zniszczyli jego cywilizacje.
Historia opowiada nam o zemście, której nie zatrzyma ani śmierć ani też czas. Tym razem jednak ciężko całościowo żywić nienawiść do antagonisty, a przynajmniej tak jest w moim przypadku. Szaman z tamtych czasów nie jest w stanie pamiętać białego człowieka inaczej niż białego diabła. Każdy kto interesuje się historiom czasów kolonialnych wie jak koszmarne były to czasy, a kraj jaki dziś znamy powstał na krwi rdzennych mieszkańców. Nic więc dziwnego, że nie ma szansy dialogu z szamanem, a jedyne czego pragnie dawny mieszkaniec Ameryki, to śmierć wszystkich wokół. W tym celu przywołuje demony za pomocą szamańskiej magii. Ludzie szybko się przekonują, że nie można ignorować mocy spoza czasu, a szaman zaczyna stanowić większe zagrożenie niż ktokolwiek mógł sądzić.
Niesamowita historia jako horror, ale wywołuje moim zdaniem również różne przemyślenia. Nie tylko czuje się w tym przypadku grozę i niepokój. Nie zabrakło także opisów pełnych gore, z których znany jest autor.
Jeśli ktoś nie czytał, to szczerze radzę zapoznać się z tą historią, naprawdę warto.

Wiele razy mama zachęcała mnie do przeczytania Manitou, to od tej książki zaczęła się jej miłość do Mastertona, niestety straciła swój egzemplarz książki, kiedy lata temu pożyczyła koleżance, a ta nigdy jej go nie oddała. Wielokrotnie obiecałem sobie, że w końcu przeczytam historie, którą tak mi polecała i w końcu nadszedł ten czas.
Manitou, to niesamowita i chyba jedna z...

“Manitou” to powieść, która z pewnością wywołuje mieszane uczucia. Graham Masterton, znany ze swojej umiejętności tworzenia mrocznych i pełnych napięcia historii, w tej książce zabiera nas w podróż do świata starożytnych indiańskich wierzeń i nadprzyrodzonych sił. Fabuła koncentruje się na odrodzeniu się ducha indiańskiego szamana, Misquamacusa, w ciele młodej kobiety, Karen Tandy, co prowadzi do serii przerażających wydarzeń w nowoczesnym Nowym Jorku.

Chociaż książka ma swoje momenty i może być interesująca dla fanów horroru, osobiście nie spełniła moich oczekiwań. Jest raczej przewidywalna a postacie wydawały się płaskie i nie w pełni rozwinięte. Ponadto, styl pisania Mastertona, mimo że zazwyczaj jest mocną stroną jego powieści, w tym przypadku wydawał się nieco monotonny.

Warto jednak zaznaczyć, że “Manitou” ma swoich zwolenników i jest ceniona przez wielu czytelników, którzy doceniają jej klasyczne podejście do gatunku horroru. Niemniej jednak, dla mnie osobiście, książka ta nie była tak porywająca, jakbym się spodziewał.

“Manitou” to powieść, która z pewnością wywołuje mieszane uczucia. Graham Masterton, znany ze swojej umiejętności tworzenia mrocznych i pełnych napięcia historii, w tej książce zabiera nas w podróż do świata starożytnych indiańskich wierzeń i nadprzyrodzonych sił. Fabuła koncentruje się na odrodzeniu się ducha indiańskiego szamana, Misquamacusa, w ciele młodej kobiety,...

W porównaniu do Zwierciadła, bardzo słaba. Oprawa akustyczna superprodukcji nie wystarczyła by zamaskować braki fabularne. Autor nie potrafiąc uzasadnić potęgi przed którą drżą bohaterowie, użył argumentu przez zamachanie rękami :]. Generalnie nie poczułam klimatu. Jedynie kwestia napromieniowania zarodka RTG fajnie wykorzystana.
[Spoiler ahead]
Oto prymitywny kulturowo szaman, który w obawie o klęskę w zetknięciu z najeźdźcami z Europy, ucieka i przenosi się w czasie, by odrodzić i mścić się w XXI wieku. Potrafi wzywać demony potężniejsze od europejskich. Przecież gdyby to miało sens to zadziałałoby w czasach kolonialnych. A zaklęcie przenoszenia się w czasie to jedno z tych, które uważam za jedno z najbardziej absurdalnych.

W porównaniu do Zwierciadła, bardzo słaba. Oprawa akustyczna superprodukcji nie wystarczyła by zamaskować braki fabularne. Autor nie potrafiąc uzasadnić potęgi przed którą drżą bohaterowie, użył argumentu przez zamachanie rękami :]. Generalnie nie poczułam klimatu. Jedynie kwestia napromieniowania zarodka RTG fajnie wykorzystana.
[Spoiler ahead]
Oto prymitywny kulturowo...

Bardzo słaba koncowka

Bardzo słaba koncowka