Kreska niestety nie w moim guście, a historia - choć z celnymi spostrzeżeniami - znużyła mnie. Jednak to taki typ komiksu, że nie sposób go zignorować, bo swoich odbiorców znajdzie.

Kreska niestety nie w moim guście, a historia - choć z celnymi spostrzeżeniami - znużyła mnie. Jednak to taki typ komiksu, że nie sposób go zignorować, bo swoich odbiorców znajdzie.

Bardzo mnie zdziwiło jak taki minimalistyczny komiks, zawierający tyle bitew, mógł mnie tak bardzo bawić, nawet okazał się bardzo przemyślany, inteligentny.
Nie tylko trafnie przedstawia i wyśmiewa wiele politycznych produkcji, oddaje zaskakująco trafnie piekło produkcyjne filmów i marne warunki pracy ludzi kultury. Niesamowicie wyszło.

Bardzo mnie zdziwiło jak taki minimalistyczny komiks, zawierający tyle bitew, mógł mnie tak bardzo bawić, nawet okazał się bardzo przemyślany, inteligentny.
Nie tylko trafnie przedstawia i wyśmiewa wiele politycznych produkcji, oddaje zaskakująco trafnie piekło produkcyjne filmów i marne warunki pracy ludzi kultury. Niesamowicie wyszło.

Nie jestem wielbicielem komiksów posiadających minimalną stylistykę graficzną, ale już kilka razy w tej materii zostałem pozytywnie zaskoczony. Najświeższym przykładem jest "Tam, gdzie rosły mirabelki" autorstwa Jana Mazura. Nie inaczej jest w tym przypadku. Dzieło Jacka Świdzińskiego dotyka zupełnie innych kręgów, niż to co spłodził Maur, ale robi to w tak samo genialny sposób. Jest to zresztą moje pierwsze spotkanie z pracą tego autora, czego nie żałuję, bo dało mi spojrzenie z zupełnie innej perspektywy. Nie mając się do czego odnieść, sięgnąłem po ten komiks niemal zupełnie w ciemno, suszony tytułem. "Powstanie. Film narodowy" już sam w sobie pokazuje, jak dwuznacznie można odebrać to dzieło. Świetny zabieg, w pełni wykorzystany przez autora komiksu, co widać niemal na każdym kroku. Zapraszam zatem do zapoznania się z moją opinią, na temat lektury tego, przynajmniej dla mnie, nietuzinkowego dzieła.

Pierwsza część tytułu najlepiej oddaje charakter całej fabuły komiksu. Powstanie. Odczytujemy to na dwa sposoby - Insurekcji Kościuszkowskiej oraz, że ten film kiedyś powstanie. Na tym właśnie polega czar całego scenariusza. Świdziński perfekcyjnie pokazuje, jak osoby na wyższych szczeblach, wykorzystują kruczki prawne, kontakty polityczne i wszelkie układy, aby zarobić, ale się nie narobić, a przy okazji nie zapłacić wykonawcom. Komiks to perfekcyjna szydera z naszego obecnego ustroju politycznego pełnego układów, czy jak to mówi pewien znany muzyk, partiokracji. Z jednej strony jest to ukazanie rzeczywistości w krzywym zwierciadle, ale z drugiej tak naprawdę się dzieje. Sam kiedyś miałem wątpliwą przyjemność doświadczyć tego na własnej skórze, choć chodziło o inny, niebotycznie mniejszy projekt, niż film.

To co jednak wyszło Świdzińskiemu po mistrzowsku, wręcz absolutnie perfekcyjnie, to finał. Ostatni rozdział po prostu zwalił mnie z nóg, a szczękę przez długi czas zbierałem z podłogi. Zakończenie jest kilkuetapowe i bardzo dobrze przemyślane. Daje też inne spojrzenie na cały komiks, gdy się do niego wróci i czyta ponownie od deski do deski. Co więcej, nie trzeba go odłożyć na półkę, a można od razu rozpocząć z nim przygodę na nowo, wyłapując smaczki, na które wcześniej nie zwracaliśmy uwagi. Chylę czoła przed autorem, za ten pomysł i sposób jego realizacji.

Co zaś się tyczy postaci, to mamy tutaj kilku klasycznych przedstawicieli, dobrze obrazujących dzisiejsze społeczeństwo w Polsce oraz warunki pracy. Co prawda autor jedzie czasem trochę mocno po stereotypach, ale w większości przypadków jakoś specjalnie z prawdą się nie mija. Mamy zatem stażystę na planie filmowym, który jest po filmoznawstwie i robi.... w praktyce wszystko, do tego za darmo. Facet czuje, że spełnia misję, współtworząc Film Narodowy, klepiąc biedę, nie mając żadnej umowy i odwalając całą brudną robotę. Gdzie pracownika brak, tam się stażystę pośle, jak mawiał Pan Producent. Cudownie wypadła scena, gdy stażysta przyszedł do Głównej Księgowej z plikiem umów, a kobieta miała je posortować według typu. Potem biedak chwalił się swojej dziewczynie, że trzymał prawdziwe umowy. O Dzieło! Taki śmiech przez łzy, widząc co się dzieje obecnie na naszym rynku pracy.

Główną postacią jest jednak Producent. To on widnieje na okładce komiksu i często ma najwięcej do powiedzenia. Postać ta jest fenomenalna. Z jednej strony kręci na wszystkie sposoby, aby zebrać pieniądze ze środków publicznych, czy od społeczeństwa. Z drugiej ma tyle oleju w głowie, że potrafi wydać ogromne kwoty na siebie i swoich popleczników, a wszystko to w świetle prawa. Postać Producenta, to ukoronowanie naszego spaczonego systemu politycznego, w którym dominuje chora biurokracja, wykorzystująca do maksimum symbole narodowe oraz społeczną solidarność. Nawet gdy ktoś już myśli, że wygrał z tym aparatem, ten odwraca wszystko i cały syf spada na kogoś innego.

Jacek Świdziński uchwycił w swym komiksie sedno patologii obecnego sytemu. Demokracja i socjalizm dają ogromne pole do popisu dla malwersacji środków, co dzieje się od dawien dawna. W swej pracy wyśmiewa na całej linii obecne tarcia polityczne, jakie wstrząsają naszym krajem i po przez "Film Narodowy" odziera ten aparat z iluzji. Nie każdy to jednak zaakceptuje, zatem osoby uparcie popierający jakąś partię polityczną (czy też konkretne partie polityczne),lepiej aby nie sięgały po ten album. Jeszcze mogą poczuć się urażone. Dla mnie ten komiks jest fenomenalny i zasługuje na gromki aplauz. Z pewnością nieraz do niego wrócę, choć czasem jest tutaj śmiech przez łzy, gdy uświadomimy sobie, co wyrabiają włodarze tego państwa. Oczywiście w imię "interesu" narodowego.

Nie jestem wielbicielem komiksów posiadających minimalną stylistykę graficzną, ale już kilka razy w tej materii zostałem pozytywnie zaskoczony. Najświeższym przykładem jest "Tam, gdzie rosły mirabelki" autorstwa Jana Mazura. Nie inaczej jest w tym przypadku. Dzieło Jacka Świdzińskiego dotyka zupełnie innych kręgów, niż to co spłodził Maur, ale robi to w tak samo genialny...

To jest w zasadzie komiks dokumentalny. Wszystkie produkcje zarządzane centralnie z nadania politycznego tak wyglądają. Może poza jednym  – nie kończą się złością Putina, raczej są po jego myśli.

Bardzo zgrabnie przekłuty jest tu balon "wstawania z kolan".

Wiadomo, że kwestia oceny jest mocno umowna i trzeba ją traktować z lekkim dystansem; na pewno jest "bardzo dobry", czyli na 7 gwiazdek, może 8... natomiast to jednak nie jest dzieło wybitne. Po prostu zbiór trafnych obserwacji zebranych w spójną opowieść. Aż i tylko tyle. Autor jest jeszcze młody i mam nadzieję, że dopiero się rozkręca.

BTW, w necie ktoś próbuje sprzedać ten tytuł za 250 zł. Mam nadzieję, że Świdziński zrobi kiedyś komiks i o tym zjawisku.

To jest w zasadzie komiks dokumentalny. Wszystkie produkcje zarządzane centralnie z nadania politycznego tak wyglądają. Może poza jednym  – nie kończą się złością Putina, raczej są po jego myśli.

Bardzo zgrabnie przekłuty jest tu balon "wstawania z kolan".

Wiadomo, że kwestia oceny jest mocno umowna i trzeba ją traktować z lekkim dystansem; na pewno jest "bardzo dobry",...

"Bigos ugotowany, pirotechnicy okablowani, kosynierzy roztańczeni!"

Diabelnie śmieszny komiks o polskim piekle.

A czy Wy dostaliście już umowę o dzieło?

"Bigos ugotowany, pirotechnicy okablowani, kosynierzy roztańczeni!"

Diabelnie śmieszny komiks o polskim piekle.

A czy Wy dostaliście już umowę o dzieło?

Fajne. Zakończenie trochę do mnie nie trafiło. Ale ocena jest za całość, a nie zakończenie :)

Fajne. Zakończenie trochę do mnie nie trafiło. Ale ocena jest za całość, a nie zakończenie :)

Fabuła ciekawa. Choć bardziej interesującą będzie dla osób w "siedzących w kulturze".
Ta oszczędna kreska jednak w ogóle mi nie spasiła.

Fabuła ciekawa. Choć bardziej interesującą będzie dla osób w "siedzących w kulturze".
Ta oszczędna kreska jednak w ogóle mi nie spasiła.

Niestety komiks nie urzekł mnie, ani pod kątem treści, ani wykonania. Poczucie humoru nie trafiło do mnie, a przesadnie minimalistyczny (jak na mój gust) styl rysunków sprawiał że momentami nie bardzo wiedziałem, co właściwie miały przedstawiać. Podejrzewam że temat może bardziej przepaść do gustu osobom pracującym w kulturze, aczkolwiek mam wrażenie że raczej nie znajdą tam nic odkrywczego.

Niestety komiks nie urzekł mnie, ani pod kątem treści, ani wykonania. Poczucie humoru nie trafiło do mnie, a przesadnie minimalistyczny (jak na mój gust) styl rysunków sprawiał że momentami nie bardzo wiedziałem, co właściwie miały przedstawiać. Podejrzewam że temat może bardziej przepaść do gustu osobom pracującym w kulturze, aczkolwiek mam wrażenie że raczej nie znajdą...

Do typowej dla autora dawki absurdu, na który składa się mix Barei, Mrożka, Baranowskiego i Monty Pythona, doszła bardziej niż poprzednio zwarta fabuła i może ciut bardziej bezpośredni humor, choć nadal daleki od banału. Efekt murowany, najlepszy do tej pory komiks Świdzińskiego

Do typowej dla autora dawki absurdu, na który składa się mix Barei, Mrożka, Baranowskiego i Monty Pythona, doszła bardziej niż poprzednio zwarta fabuła i może ciut bardziej bezpośredni humor, choć nadal daleki od banału. Efekt murowany, najlepszy do tej pory komiks Świdzińskiego

"Sztuka to zbyt poważna sprawa, żeby się nią zajmowali artyści"

Wszystko zostało już chyba o tym dziele powiedziane więc nie będę się powtarzał. To rzecz śmieszna, lekka ale i gorzkawa. Gorzkawa przez to jak bardzo może się do niej odnieść każda osoba, która jakkolwiek zetknęła się z biurokracją, dotacjami czy "rządowymi" pieniędzmi. I to bez względu na okoliczności czy szczebel na którym to się działo.

"Sztuka to zbyt poważna sprawa, żeby się nią zajmowali artyści"

Wszystko zostało już chyba o tym dziele powiedziane więc nie będę się powtarzał. To rzecz śmieszna, lekka ale i gorzkawa. Gorzkawa przez to jak bardzo może się do niej odnieść każda osoba, która jakkolwiek zetknęła się z biurokracją, dotacjami czy "rządowymi" pieniędzmi. I to bez względu na okoliczności czy...