Krótka, nawet ciekawa książka o japońskim podejściu do szczęścia.

Krótka, nawet ciekawa książka o japońskim podejściu do szczęścia.

Z przyjemnością ją czytałam, dobrze spędzony czas, odpoczęłam przy niej. Mobilizuje do uważności, zwolnienia i cieszenia drobnymi rzeczami, wydarzeniami w tu i teraz.

Z przyjemnością ją czytałam, dobrze spędzony czas, odpoczęłam przy niej. Mobilizuje do uważności, zwolnienia i cieszenia drobnymi rzeczami, wydarzeniami w tu i teraz.

Japoński przepis na szczęście jest bardzo prosty. Jest nim Ikigai. W tłumaczeniu oznacza powód do życia. Dla Japończyków jest nim wszystko, co wyzwala i co daje szczęście, co dobrze się z nim kojarzy. Mi szalenie spodobało się tłumaczenie Ikigai jako „powód, dla którego rano wstajesz z łóżka”. Macie takie, prawda?

Wg Japończyków każdy człowiek ma swoje „Ikigai”, które nadaje życiu sens. Niektórzy je znaleźli, natomiast inni są w procesie i nadal go szukają. Ikigai to nie tylko odpowiedź na pytanie „Co jest sensem mojego życia?”. Filozofia Ikigai polega na docenianiu codzienności, czerpaniu radości z drobnych rzeczy, sukcesów, jakie niesie ze sobą życie. Na Ikigai składa się pięć filarów, o których przeczytacie już w książce.

Niby takie z założenia proste… ale kto z nas systematycznie wdraża wartości Ikigai do swojego życia?

Potencjał Ikigai jako filozofii jest ogromny. Szkoda, że ta książeczka go nie wykorzystała. Dawno mnie zresztą żadna książka tak nie umęczyła.

Autor przedstawia ogólną historię kultury Japończyków, kilka ciekawostek, informacji, anegdotek z życia ludzi. Nie ma w niej praktycznego „kursu” poszukiwania Ikigai. Przytoczone historie z życia ludzi jedynie mogą posłużyć za lekką inspirację, w jaki sposób należy myśleć o Ikigai, jako napędowej sile życia. I dotąd jest ok.

Nie spodobało mi się brak odniesień do problemów, z którymi zmagają się Japończycy i jak te trudności mają się do filozofii Ikigai.

Szacuje się, iż rocznie z przepracowania (karoshi) umiera ponad 10 tys. Japończyków, liczba japońskich samobójstw wśród młodzieży – jest jedną z najwyższych na świecie! A hikikomori? Wobec tych problemów, zadaję sobie pytanie, gdzie jest nawiązanie do Ikigai i ile wspólnego z obecną rzeczywistością ma opisywana przez autora wizja Ikigai? Dlatego niespecjalnie mu w tym zachwycie dowierzam…

Japoński przepis na szczęście jest bardzo prosty. Jest nim Ikigai. W tłumaczeniu oznacza powód do życia. Dla Japończyków jest nim wszystko, co wyzwala i co daje szczęście, co dobrze się z nim kojarzy. Mi szalenie spodobało się tłumaczenie Ikigai jako „powód, dla którego rano wstajesz z łóżka”. Macie takie, prawda?

Wg Japończyków każdy człowiek ma swoje „Ikigai”, które...

Lekka książka o osiąganiu szczęścia w japońskim wydaniu. Opisuje elementy kultury i wskazuje zgodność z poszczególnymi wartościami ikigai.
A są nimi: zaczynanie od rzeczy małych, uwalnianie siebie, harmonia i wytrwałość, czerpanie radości z małych rzeczy oraz świadomość tu i teraz.
Koreluje wytrwałą pracę ze szczęściem. Łączy wysiłek, zaangażowanie i udoskonalanie z głębokim poczuciem sensu i celu. Podobieństwo do logoterapii Wiktora Frankla z "Człowiek w poszukiwaniu sensu" narzuca się samo.

Japończycy są narodem pracowitym i wykazują ogromny szacunek dla wysiłku wkładanego w przeróżne sfery życia. I są za to oczywiście godnie zapłacić:) I tak japońskie noże, miecze, perfekcyjne sushi, specjalny papier, sztuka układania kwiatów ikebana, gwiezdne miseczki warte fortunę, doskonałe mango i melony, sumo czy inne sztuki walki, manga, anime, tam wszędzie znajduje się ikigai - przekonuje autor. I coś z tej optyki rzeczywiście zostaje i pozwala spojrzeć na kulturę i produkty japońskie z głębszej, duchowej perspektywy.

Hart ducha, skromność i wytrwałość Japończyków, przejawiająca się w bogatej tradycji, odmiennym sposobie myślenia, czy wytwarzania produktów wynika częściowo z izolacji oraz mieszanki historii, geopolityki i geografii ( trzęsienia ziemi, tsunami, wulkany, etc.)

Autor z jednej strony nieco idealizuje Japonię ( sam jest Japończykiem :) ),z innej wyjaśnia i daje do myślenia. Warto przeczytać choćby dla rozdziału o bogatej tradycji Sumo ( treningi, ceremonie, hierarchie yokozuna czy machanie łukiem)

Ikigai jest dziedzictwem Japonii, jednakże niektóre elementy można wplatać w swoje codzienne życie :)

Lekka książka o osiąganiu szczęścia w japońskim wydaniu. Opisuje elementy kultury i wskazuje zgodność z poszczególnymi wartościami ikigai.
A są nimi: zaczynanie od rzeczy małych, uwalnianie siebie, harmonia i wytrwałość, czerpanie radości z małych rzeczy oraz świadomość tu i teraz.
Koreluje wytrwałą pracę ze szczęściem. Łączy wysiłek, zaangażowanie i udoskonalanie z...

"Ikigai" jest dobrą lekturą na okres przedświąteczny, pozwala odrobinę wyhamować podczas codziennego rozgardiaszu. Jak już inni o tej książeczce pisali- Mogi Ameryki nie odkrywa. Bywa wtórny jednak dzięki temu zoabiegowi 5 filarów, na którym "Ikigari" się opiera zapadają głębiej w pamięć.
Warto na moment się zatrzymać i poświęcić odorbinę czasu na bycie tu i teraz.

"Ikigai" jest dobrą lekturą na okres przedświąteczny, pozwala odrobinę wyhamować podczas codziennego rozgardiaszu. Jak już inni o tej książeczce pisali- Mogi Ameryki nie odkrywa. Bywa wtórny jednak dzięki temu zoabiegowi 5 filarów, na którym "Ikigari" się opiera zapadają głębiej w pamięć.
Warto na moment się zatrzymać i poświęcić odorbinę czasu na bycie tu i...

W sumie nie była zła, ale bardzo dobra też nie. Przeczytałam książkę w innym języku, której opis zdecydowanie lepiej brzmi od polskiego. Tytuł nie wyjaśnia czym konkretnie jest ikigai, zamiast tego jest zbiorem różnych anegdot jak to ludzie go stosują na co dzień, aby na ich przykładzie dać do zrozumienia czym ono jest i jak to wygląda w praktyce. Jak autor wspomniał na końcu książki, tytuł jest wstępem do tej filozofii życia i ma na celu inspirować. Poza tym, autor uchyla historię kultury oraz samą kulturę Japończyków, twierdząc, że jest związana z poruszonym tematem. Książkę znalazłam w kategorii nauki społeczne, a na tej stronie jest pod poradnikami. W mojej opinii jest i jednym, i drugim.

Nie jestem zagorzałą fanką Japonii, ale ten kraj mnie ciekawi i w pewnym stopniu fascynuje, stąd sięgnęłam po tę książkę. Po części dowiedziałam się dużo różnych interesujących faktów, ale przeszkadzało mnie idealizowanie tego całego ikigai ze strony autora, wiedząc z jakimi problemami zmierzają się Japończycy (olbrzymia ilość popełnionych samobójstw, także wśród młodszej młodzieży; śmierć z przepracowywania, tzw. karoshi; zjawisko hikikomori, gdzie ludzie zamykają się w domu izolując się od wszystkich itd.). Faktem jest, że autor wspomniał, iż części tej filozofii życia (naliczył pięć głównych filarów) mają swoje ciemne strony, ale powiedział to w taki sposób, jakby wypadało powiedzieć. W dodatku, nigdy nie przedstawił ikigai w kontekście obecnego, nowoczesnego, świata. Właściwie wszystkie historie kręcą się wokół gastronomii i działalności rzemieślniczej, dziedziny, które praktycznie się nie zmieniają. Jakby dla urozmaicenia wspomniał o sumo, bo autor uwielbia ten sport, i o zjeździe fanów komiksów i anime, ponieważ jest największy na świecie.

Odniosłam wrażenie, iż autor bardzo chciał przekonać jak ta filozofia życia świetnie się sprawdza tam, gdzie on sam chce zobaczyć, że się sprawdza, i gdzie jemu wygodnie przedstawić. Poza tym, z góry zakłada jak to wszystkie postacie o których wspomniał są szczęśliwe z tego, co robią. Takie zachowania przestały mnie dziwić, ostatecznie różni są autorzy tego typu książek.

Jeśli chodzi o ikigai samo w sobie, to nie wydał mi się czymś złym, ani bardzo odkrywczym.

Warto było przeczytać ze względu na ciekawostki i właściwie to tyle.

W sumie nie była zła, ale bardzo dobra też nie. Przeczytałam książkę w innym języku, której opis zdecydowanie lepiej brzmi od polskiego. Tytuł nie wyjaśnia czym konkretnie jest ikigai, zamiast tego jest zbiorem różnych anegdot jak to ludzie go stosują na co dzień, aby na ich przykładzie dać do zrozumienia czym ono jest i jak to wygląda w praktyce. Jak autor wspomniał na...

Jak słusznie zauważyły osoby przede mną, nie jest to odkrywcza książka. Fakt, autor przytacza ciekawe przykłady i historie, jednak ma tendencję się powtarzać. Sięgając po japońskiego autora powinnam była się spodziewać, iż autor będzie mocno subiektywny, jednak w tej książce wszędzie emanuje przekonanie, że to najlepszy sposób na życie, dlatego że jest japoński. Autor chwilami sam sobie przeczy, przykładowo mówi o akceptowaniu i byciu sobą, a kilka rozdziałów wcześniej zachęcał do wyrzeczenia się siebie. Brakuje mu konsekwentności w swych przekonaniach. Inna rzecz, która mnie zraziła, to przykładowo autor mówi o czerpaniu radości z samego wykonania czynności (bardzo okej teza),po czym przytacza, że japońskie społeczneństwo pracuje, bo lubii, a pensja to dodatek. Z całym szacunkiem, ale Japonia zmaga się z pracoholizmem, to nie jest ich ikigai. Mam wrażenie, że autor chwilami specjalnie ignoruje pewne problemy, jeśli nie pasują do postawionej przez niego tezy.

Ikigai nie powinno być porównywane do hygge, gdyż hygge mówi o kreowaniu przestrzeni wokół siebie, zaś ikigai i własnym charakterze, o ,,head space" z angielskiego. Więc wbrew temu, co reklamuje okładka, nie należy wrzucać tego do wspólnego worka.

Całościowo książka bardzo przeciętna.

Jak słusznie zauważyły osoby przede mną, nie jest to odkrywcza książka. Fakt, autor przytacza ciekawe przykłady i historie, jednak ma tendencję się powtarzać. Sięgając po japońskiego autora powinnam była się spodziewać, iż autor będzie mocno subiektywny, jednak w tej książce wszędzie emanuje przekonanie, że to najlepszy sposób na życie, dlatego że jest japoński. Autor...

Taki wstęp do japońskiej sztuki szczęścia. Zgrabna książka - w formie i treści. I pokazuje wiele dróg do dalszego eksplorowania. Jeśli ktoś jest zainteresowany tematem, to znajdzie w niej wiele pomysłów na nowe drogi i znajdzie coś dla siebie.

Taki wstęp do japońskiej sztuki szczęścia. Zgrabna książka - w formie i treści. I pokazuje wiele dróg do dalszego eksplorowania. Jeśli ktoś jest zainteresowany tematem, to znajdzie w niej wiele pomysłów na nowe drogi i znajdzie coś dla siebie.

Po lekturze tej książeczki o sumo będziesz wiedzieć wszystko, reszta przykładów zadziała ze zmienną intensywnością.

Po lekturze tej książeczki o sumo będziesz wiedzieć wszystko, reszta przykładów zadziała ze zmienną intensywnością.

Straszne pierdoly

Straszne pierdoly