recenzjenawygodzie.blogspot.com

Kto z nas nigdy nie oddawał się myślom oddalonym od nas samych o wiele kilometrów, a nawet światów? Nie marzył, gdy leżał, czekając aż sen otuli go tak, jak kołdra pod którą szukał ciepła? Podczas kąpieli czy słuchania muzyki? Jak wiele niespełnionych myśli przewinęło się przez nasze głowy?

Jakże było moje zdziwienie, gdy okazało się, że Medytacje o 6:38 to zbiór wierszy. Myślałam, że to przemyślenia złączone w jedno, a tutaj wszystko jest oddzielne, a jednak łączy je dusza, z której ta poezja pochodzi.

Teraz nadszedł okres skłębionych myśli, z którymi nie wiemy co robić. Najczęściej marzymy, a także bawimy się w poetów, którzy nadają kolory swojemu życiu, dlatego cieszę się, że w tym czasie mogłam oddać się zadumie nie tylko nad swoim jestestwem, ale też nad otaczającym światem. Człowiek może popaść w melancholię :)

Nigdy nie przepadałam za czytaniem wierszy, jednak większość z tych, które tu znalazłam bardzo mi się spodobała. Wydaję mi się, że to przez to, że każdy człowiek tak naprawdę dąży do tego samego, czyli do miłości, szczęścia, bezpieczeństwa czy bycia potrzebnym.

Oczywiście nie mamy tutaj tylko utworów poetyckich o charakterze uczuciowym, ale też sporo traktujących o otaczającej nas rzeczywistości i to niekoniecznie w pozytywnym wydźwięku. Mojego faworyta umieszczam poniżej.



WSPÓŁCZEŚNI



Otoczeni cyberprzestrzenią

Zapomnieliśmy kochać.

Głębokie spojrzenia w oczy
Zamieniliśmy na ekrany monitorów.
Nasze młodzieńcze marzenia
Zagubiły się na drogach sukcesu.

Pogoń za szczęściem

Zamieniliśmy na monety.

I tylko czasem,

Gdy nie możemy już złapać oddechu,

Ścielą się przed nami dzikie plaże
I gwiazdy.

I słyszymy czyjeś słowa,

Zagrzebane na dnie pamięci



Cieszę się, że coraz więcej ludzi podejmuje się dotykać problematyki jak to technologia odbiera nam człowieczeństwo, ponieważ więcej uczuć okazujemy do ekranom laptopów, niż do drugiemu człowiekowi. Coraz mniej rozmawiamy, bo wszyscy siedzimy z nosem w telefonach i izolujemy się, a warto przecież poczuć bliskość drugiej osoby, ciepło i troskę jaką nas ktoś otacza.

Język jest prosty, więc nie zniechęcają nas jakieś trudne metafory. Mamy wiele sytuacji, które odnoszą się do naszego życia, dlatego miło jest czytać o problemach, które są wszędzie. Tak, jakby się czuwało w oczekiwaniu na lepsze jutro z drugą osobą.

Żałuję tylko, że przeminęła już ta piękna polska złota jesień, ponieważ możliwość doświadczenia jakichś uczuć z wierszem jest o niebo lepsza i daje większą możliwość na odbiór emocji jak i sporządzenia własnych przemyśleń, niż suche czytanie.





Przez park jesienny idę, Zanurzam stopy w liściach I słucham ich protestu. [...]
Wdycham powiew wiatru,Który grał na nich,
Póki nie opadły.
Wtapiam się w szelest
Ich przemijania [...]



Polecam najgoręcej i zachęcam do przeczytania, ponieważ te wersy potrafią pochłonąć bez reszty. Wszystkie nasze myśli jednocześnie się porządkują i są chaotyczne i to się chyba nigdy nie zmieni. Najważniejsze to nie dać się zwariować przed nadejściem wiosny.

/Fokeuek

recenzjenawygodzie.blogspot.com

Kto z nas nigdy nie oddawał się myślom oddalonym od nas samych o wiele kilometrów, a nawet światów? Nie marzył, gdy leżał, czekając aż sen otuli go tak, jak kołdra pod którą szukał ciepła? Podczas kąpieli czy słuchania muzyki? Jak wiele niespełnionych myśli przewinęło się przez nasze głowy?

Jakże było moje zdziwienie, gdy okazało się, że...

Ten tomik czytałam już dość dawno, ale utkwił w mojej pamięci i sercu. Tęsknota za ojczyzną, za dzieciństwem, melancholia płynąca z wersów - to jest to, co w poezji lubię najbardziej. Wiersze są takie delikatne, kobiece, pełne wdzięku i treści. Polecam każdemu, kto zechce się zamyślić nad poranną kawą.

Ten tomik czytałam już dość dawno, ale utkwił w mojej pamięci i sercu. Tęsknota za ojczyzną, za dzieciństwem, melancholia płynąca z wersów - to jest to, co w poezji lubię najbardziej. Wiersze są takie delikatne, kobiece, pełne wdzięku i treści. Polecam każdemu, kto zechce się zamyślić nad poranną kawą.

Tytuł zachęcił mnie do sięgnięcia po ten tomik. I nie zawiodłam się. Wiersze, które rozumiem mogę czytać nawet o 6.38 :-)

Tytuł zachęcił mnie do sięgnięcia po ten tomik. I nie zawiodłam się. Wiersze, które rozumiem mogę czytać nawet o 6.38 :-)