Diabeł Morski podszepnął, by zajrzeć do owego "rodu" i widzę, iż należałoby to tłumaczyć na polski.
"Dzierż skaziła w nim czucie ludzkości i uczyniła człowieka okrutnym i ludozbójem. Dzierż zwierząt podzieliła rodzaj ludzki na pasterzy i na łowców. Dzierż ziemi podzieliła jeszcze pasterzy, a zaczęła skupiać łowców."
"Ty sam jesteś istnością skończoną. Nie zapominaj, żeś stworzenie, iż żyjesz w świecie pomnymi ustawami rządzonym. Więc jesteś koniecznie zawisły."
Brzmi miejscami jakby Kobyszczę do Trurla gadało, choć oczywiście Lem dużo lepiej to wymyślał.
"podczas przegwałcania się ze sobą Pompejów i Cezarów"
rety

Sam ksiądz dobrodziej zamieścił w którymś miejscu słowniczek ("Dla oznaczenia stanu bojarów, szlachty, stanu uprzywilejowanego urodzenia używam - błohorodztwo. Zamiast uszlachcony, szlachcic, ziemianin, obywatel, pospolicie w ówczesnych dziejach używane, ja kładę: błohorodny, błohorodziec, bojar, bojarzyn." i tak dalej) lecz z połączeń owych synonimów wychodziło mu masło maślane ("U Tatarów za konia ukradzionego błohorodnemu bojarowi po srogich mękach bywa na połowę żywcem przerżnięty. A jeżeli złodziejem był bojar ze stanu błohorodnego, płacił tylko siedem razy konia wartość.")

Przykłady z dziejów czerpane poplątane do niemożebności.

"U Medów, Persów, Greków, Rzymian, Germanów, Bretanów w tej epoce za najmilszą i najzabawniejszą dla bogów ofiarę miano mordować okrutnie dla ich czci niewolników"

Pisze tak, jakby wszędzie było jednakowo. Jako przykłady podaje takie okrucieństwa jak igrzyska gladiatorów w Rzymie czy krypteia w Sparcie, pomijając, iż w np. Atenach coś takiego uchodziło za barbarzyństwo.

Z bardziej zrozumiałych urywków:
"U Rzymian był czas, kiedy każdy inny człowiek, który nie był błohorodny Rzymianin, musiał, chcąc mieć prawo żądania sprawiedliwości, poddać się pod obronę jakiegoś samodzierżcy Rzymianina. Ten nazywał się takowego człowieka patronus, a człowiek jego vassal, cliens. Takowy cliens, czyli vassal, winien był swemu tak nazwanemu patronus, a istotnie swemu suzerain, czyli po słowiańsku sudarowi, banowi w każdej potrzebie wyprawy wojennej pomoc."

Miedzy starożytnym klientem i średniowiecznym wasalem widać podobieństwo położenia, lecz używanie celtyckiego słowa "wasal" jakby znane było w łacinie klasycznej w najlepszym razie zbędne.

Dodaję jedną gwiazdkę za potępienie niewolnictwa.

Diabeł Morski podszepnął, by zajrzeć do owego "rodu" i widzę, iż należałoby to tłumaczyć na polski.
"Dzierż skaziła w nim czucie ludzkości i uczyniła człowieka okrutnym i ludozbójem. Dzierż zwierząt podzieliła rodzaj ludzki na pasterzy i na łowców. Dzierż ziemi podzieliła jeszcze pasterzy, a zaczęła skupiać łowców."
"Ty sam jesteś istnością skończoną. Nie zapominaj, żeś...