Artykuły„Lata beztroski” – początek sagi o rodzinie Cazaletów, która wciągnie was jak serial „Downton Abbey”
2
ArtykułyW dobrym true crime czytelnik sam ma wyrobić sobie zdanie – twierdzi John Glatt
5
ArtykułyMiliony dla spółki Olgi Tokarczuk. Chodzi o technologię do tworzenia gier
26
ArtykułyKto zdobędzie literackiego Nobla 2024? Wytypuj i wygraj książki!
58
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Duchy Jeremiego
Nominacja w Plebiscycie 2017 
Nominacja w Plebiscycie 2017 - Kategoria:
- literatura piękna
- Wydawnictwo:
- Wielka Litera
- Data wydania:
- 2017-09-27
- Data 1. wyd. pol.:
- 2017-09-27
- Liczba stron:
- 296
- Czas czytania
- 4 godz. 56 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380321922
- Tagi:
- Holocaust literatura polska matka poszukiwanie własnej tożsamości powieść obyczajowa przodkowie przyjaźń relacje rodzinne śmierć trauma wspomnienia zesłanie Żydzi
- Inne
Tego głosu dziecka, mówiącego o Zagładzie, nie da się już zapomnieć. Przejmująca powieść o odkrywaniu własnej tożsamości i mierzeniu się ze stratą.
Robert Rient – autor głośnego „Świadka” – powraca z niezwykłą powieścią.
„Duchy Jeremiego” to przejmująca narracja dwunastolatka, konfrontującego się z chorobą mamy i własnymi demonami. Nie było w polskiej prozie powieści, która mierząc się z tematem rodzinnych upiorów, wybrzmiewa głosem tak świeżym i przejmującym. „Duchy Jeremiego” to portret rodziny uwikłanej w historię Zagłady, ale przede wszystkim kameralna, intymna opowieść o nadwrażliwym chłopcu, doświadczającym jednego z najtrudniejszych momentów w życiu każdego człowieka – odchodzenia mamy. Literatura dowodząca pisarskiej dojrzałości i wrażliwości. Napisana niepokojącą, naiwną frazą, nad którą autor ma pełną kontrolę.
Powieść o duchach, które nie pozwalają zasnąć. O tym, że przeszłość jest zamieszkana i ma moc przywoływania zmarłych. O spotkaniu z przodkami i życiu, z którego znika pamięć oraz przyszłość. Pozbawiona fałszywych tonów, bolesna i zatrzymująca na długo historia, którą Robert Rient dowodzi, że jest jednym z najodważniejszych i najciekawszych pisarzy młodego pokolenia.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Patronaty LC
Książki autora
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
To boli. I to boli. I to też. Wszystko boli
„Duchy Jeremiego” są opowieścią o tragedii – czy raczej tragediach, bo te dotykają tytułowego bohatera w liczbie niezwykłej. Robert Rient wystawia współczucie czytelników na próbę wyjątkowo trudną: cierpi dziecko, które z całą pewnością nie jest winne żadnemu złu, a w dodatku już przed przerażającą chorobą matki zmagające się z lawiną rzucanych mu pod nogi kłód. Ojciec w powieści się nie pojawia, babcia zginęła w dramatycznych okolicznościach, chory na Alzheimera dziadek nigdy się z tym nie pogodził, a każdy z członków rodziny próbuje wyrobić własną postawę wobec swojego semickiego pochodzenia. Nie da się tej książki przyjąć na zimno, bez emocji, bo autor postanowił zaatakować właściwie z każdej strony: jednych mocniej poruszy wątek główny, inni wzruszą się losem ofiar żaren historii, jeszcze inni uronią łzę nad prześladowaną innością – każdemu jego krzyż. Tyle jest w „Duchach Jeremiego” fundamentów cierpienia, że zasadne staje się pytanie (szczególnie, kiedy wziąć pod uwagę, że tekst jest stosunkowo krótki): czy Rient nie przesadził? Czy nie spróbował upchnąć w tej opowieści zbyt wiele bólu? Czy raczej bólów, bo o koherencji ciężko w tym przypadku mówić: jedynym wspólnym mianownikiem okazuje się Jeremi. Trudno na te pytania odpowiedzieć jednoznacznie, łatwiej posłużyć się odwołaniem - „Duchy Jeremiego” wypływają z tych samych źródeł, z których zrodziło się hitowe „Małe życie” (które w Polsce sprzedało się lepiej niż w USA); powieść Rienta nie jest tak monumentalna, ale bardzo mocno odwołuje się do naszej rodzimej lokalności, co z pewnością wielu odbiorcom się spodoba.
Najważniejszym literacko zadaniem, przed jakim Rient stanął w „Duchach Jeremiego”, było stworzenie języka, jakim tytułowy bohater i narrator jednocześnie opowiada o swoich cierpieniach. Kreowanie dziecięcej frazy to rzecz wymagająca wielkiej koncentracji oraz wybitnego słuchu, ale efekty ciężkiej pracy potrafią być oszałamiające, co udowodnili zarówno James Schuyler w swoich klasycznych „Alfredzie i Ginewrze”, jak i Laia Jufresa w zdecydowanie nowszym „Umami”. Rient, na szczęście, także nie ma się czego wstydzić: czasami pozwala Jeremiemu uciec w świat dziecięcej naiwności (szczególnie, gdy przytacza rozmowy dorosłych),ale z reguły stawia na bardzo ciekawe połączenie swobodnej frazeologii i prostoty. Protagonista łączy ze sobą słowa nieoczywiste, często zgrzytające, niedopasowane, ale obrabia je tak długo, że stają się jedynym słusznym wyrazem jego cierpienia. Rient przypomina: to wciąż dziecko, więc nie próbuje zdobywać się na dystans czy zasłaniać ironią – po prostu nazywa swój ból, nazywa nieobecność matki, oddalenie dziadka, histerię ciotki.
Jedynym poważniejszą wadą kreowania Jeremiego jest opis jego ciążenia ku mrocznej stronie. Rient wyraźnie chce chłopca odczarować, zrobić z niego kogoś innego niż bezradną ofiarę – i dobrze! Zresztą formalnie wszystko się zgadza: dzieciak zaniedbuje swoje codzienne życie, z całej siły chce wziąć sprawy w swoje ręce – a przecież nie może – co prowadzi go do zachowań zwyczajnie niemoralnych i autodestrukcyjnych. W czym problem w takim razie? Pisarzowi nie udało się spójnie połączyć dwóch obliczy Jermiego. Banałem byłoby stwierdzenie, że w każdym bohaterze literackim – a pewnie i człowieku – kryje się całe stado „małych ludzi”, ale Rientowi tej mnogości oddać się nie udało. Jego bohater przez przytłaczającą większość swej własnej opowieści jawi się jako małoletnia ofiara (psychologicznie młodsza niż wskazuje metryczka),a kilka nieśmiałych, niepokornych podrygów w nierównej walce z losem to kwestia tylko i wyłącznie konwencjonalna; zgrzyt zamiast harmonijnej współpracy. O to, że Jeremi bój ze światem przegrywa, do Rienta nie można mieć pretensji, ale o to, jak te zapasy przedstawił – jak najbardziej.
„Duchy Jeremiego” bez wątpienia są na polskim rynku wydawniczym wydarzeniem wyjątkowo ważkim, bo udowadniają, że o cierpieniu wciąż można pisać tak, aby odbiorca nie potrafił powstrzymać wzruszenia. I choć czasem zza opowieści bezbronnego dziecka przebija się zachęcająca do eksponowania bólu, żerująca na nim literackość, to jednego nikt książce Roberta Rienta nie odbierze: czytelnicy będą przy niej płakać. A przecież o to chodzi, prawda?
Bartosz Szczyżański
Oceny
Książka na półkach
- 1 393
- 1 120
- 219
- 77
- 48
- 24
- 16
- 15
- 14
- 14
OPINIE i DYSKUSJE
Jeremi opowiada nam historię, która rozdziera serce na drobne kawałki. Jego dziecięcym światem zaczynają rządzić bardzo niedziecięce zdarzenia. Wszechogarniający strach, strata i brak zrozumienia odbierają mu całą radość życia. A my możemy jedynie biernie się temu przyglądać...
Jeremi opowiada nam historię, która rozdziera serce na drobne kawałki. Jego dziecięcym światem zaczynają rządzić bardzo niedziecięce zdarzenia. Wszechogarniający strach, strata i brak zrozumienia odbierają mu całą radość życia. A my możemy jedynie biernie się temu przyglądać...
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toOgromny szacunek dla autora. Opisanie żałoby i utraty to chyba zadanie dla osoby, która to przeszła. Dla tych, których to nie dotknęło, książka faktycznie można wydać się zbyt przerysowana i przepełniona emocjami. Ja krok krok szlam za Jeremim z moją żałoba i myślałam tylko o tym, że wszystko ze mną w porządku, że nie jestem z tym sama. Choć przerażająco i smutno to prawdziwie. Dziękuję za te historie. Jest mi ciężko i lekko. Po prostu zbyt dobrze zrozumiałam te opowieść.
Ogromny szacunek dla autora. Opisanie żałoby i utraty to chyba zadanie dla osoby, która to przeszła. Dla tych, których to nie dotknęło, książka faktycznie można wydać się zbyt przerysowana i przepełniona emocjami. Ja krok krok szlam za Jeremim z moją żałoba i myślałam tylko o tym, że wszystko ze mną w porządku, że nie jestem z tym sama. Choć przerażająco i smutno to...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toCiężko jest pisać o tej książce. Zdanie to może brzmieć źle, nierzetelnie itd., jednak to jak bardzo była to specyficzna lektura, a przy tym niezmiernie trudna i ważna, jeszcze bardziej podkreśla wagę tego, jak wiele prawd życiowych można w niej znaleźć. Przede wszystkim poruszamy tutaj problem choroby, zarówno tej starczej, kiedy to człowiek pamięta już coraz mniej albo głównie wydarzenia z młodości, ale także choroby, jaką jest nowotwór. Ponadto przez książkę przewija się wiele problemów nastoletnich. Dorastanie nie jest rzeczą łatwą, co wie chyba większość z nas. Szukanie siebie, podejmowanie złych decyzji. Tutaj to wszystko było jeszcze bardziej podbite chorobą w domu rodzinnym, stratą, a także pochodzeniem religijnym. Główny bohater jest naprawdę wielokrotnie irytujący, czasami mamy wręcz ochotę stanąć obok i spróbować wytłumaczyć mu jak bardzo głupie ma on przekonania, jednak koniec końców mu to wybaczamy, ponieważ mimo wszystko nadal jest dzieckiem, w dodatku mocno pogubionym. Zdecydowanie nie jest to łatwa lektura i mając bardzo mieszane uczucia co do niej i tak można uronić kilka łez.
Ciężko jest pisać o tej książce. Zdanie to może brzmieć źle, nierzetelnie itd., jednak to jak bardzo była to specyficzna lektura, a przy tym niezmiernie trudna i ważna, jeszcze bardziej podkreśla wagę tego, jak wiele prawd życiowych można w niej znaleźć. Przede wszystkim poruszamy tutaj problem choroby, zarówno tej starczej, kiedy to człowiek pamięta już coraz mniej albo...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toJak można napisać powieść o takich trudnych i rozdzierających serce sprawach, pisząc jak w książce o Mikołajku? Można. I w tym kryje się sekret powieści Rienta. Strasznie smutne…
Jak można napisać powieść o takich trudnych i rozdzierających serce sprawach, pisząc jak w książce o Mikołajku? Można. I w tym kryje się sekret powieści Rienta. Strasznie smutne…
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toJak wiecie, poprzednie książki autorstwa Roberta Rienta, które czytałam, niezbyt przypadły mi do gustu.
Czy tak samo jest w przypadku, ostatniej powieści tego twórcy, jaką posiadam w swojej biblioteczce?
Zapraszam do zapoznania się z moją opinią na temat „Duchów Jeremiego”…
https://taka-jest-agata.blogspot.com/2024/02/robert-rient-duchy-jeremiego.html
Jak wiecie, poprzednie książki autorstwa Roberta Rienta, które czytałam, niezbyt przypadły mi do gustu.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toCzy tak samo jest w przypadku, ostatniej powieści tego twórcy, jaką posiadam w swojej biblioteczce?
Zapraszam do zapoznania się z moją opinią na temat „Duchów Jeremiego”…
https://taka-jest-agata.blogspot.com/2024/02/robert-rient-duchy-jeremiego.html
Wiem, że będę tu w mniejszości, ale dla mnie rozczarowanie przez duże R.
Książka niestety nie wzbudziła we mnie wielkich emocji czy wzruszenia, jak zapowiadał jej opis, bo kompletnie nie wierzę w historię stworzoną przez Roberta Rienta.
Od początku raził mnie język 12-letniego głównego bohatera, jednocześnie narratora, dla mnie totalnie niewiarygodny zmieniający się, jak w kalejdoskopie. Nie wystarczy umieścić między wierszami kilka wulgaryzmów, żeby uzyskać pożądany efekt ( bo przecież nastolatki przeklinają),niektórzy autorzy to potrafią, ale Pan Robert chyba nie.
Brak ojca, śmierć i choroba matki, choroba dziadka, samobójstwo babci, holocaust, próba zmierzenia się ze swoim pochodzeniem, handel narkotykami, samookaleczanie, w końcu próba samobójcza...
Szanowny Panie Autorze, czy to nie za dużo, jak na 300-stronicową powieść ? Jak się łapie 5 srok za ogon, to wiadomo...Miały być emocje, wzruszenie... Jedyny plus - na okładce nie znalazło się słowo bestseller..
Wiem, że będę tu w mniejszości, ale dla mnie rozczarowanie przez duże R.
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toKsiążka niestety nie wzbudziła we mnie wielkich emocji czy wzruszenia, jak zapowiadał jej opis, bo kompletnie nie wierzę w historię stworzoną przez Roberta Rienta.
Od początku raził mnie język 12-letniego głównego bohatera, jednocześnie narratora, dla mnie totalnie niewiarygodny zmieniający się, jak w...
Książkę dosłownie połknąłem. Nie wiem jak Robert Rient to zrobił, ale nigdzie wcześniej nie przeczytałem tak pięknej, prawdziwej i bliskiej historii nastolatka. Autor pisze jakby nim był, a może duchy Jeremiego pozwoliły Robertowi Rientowi tak blisko poczuć tą postać?
Książkę dosłownie połknąłem. Nie wiem jak Robert Rient to zrobił, ale nigdzie wcześniej nie przeczytałem tak pięknej, prawdziwej i bliskiej historii nastolatka. Autor pisze jakby nim był, a może duchy Jeremiego pozwoliły Robertowi Rientowi tak blisko poczuć tą postać?
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toTrauma bardzo poważna rzecz!
Trauma bardzo poważna rzecz!
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toBardzo smutne.
Bardzo smutne.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toŚwietna książka. Czyta się lekko, a historia chwyta za serce. Serdecznie polecam przeczytać. Świat oczami 12 latka.
Świetna książka. Czyta się lekko, a historia chwyta za serce. Serdecznie polecam przeczytać. Świat oczami 12 latka.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to