Martin Moltzau, wypełniając zobowiązania kontraktu sponsorskiego, musi zdobyć Mont Everest. Jest twarzą firmy Audi i Podróżnikiem Roku. Wynajmuje przewodnika i przygotowuje się do wyprawy. Z tym samym przewodnikiem, sir Richardem, na szczyt wybierają się inni bogaci poszukiwacze przygód i wrażeń: Manuela, Celine i Mark. Towarzyszą im Szerpowie, którym przewodzi Dawa.
Tak zaczyna się ta historia.
To fikcja literacka, ale autor książki zna góry, jest zdobywcą Everestu.

Każdy z uczestników opisanej w powieści wyprawy ma swoje tajemnice i ukryte cele. Poznajemy je po kolei. W miarę, jak bohaterowie zbliżają się do szczytu, robi się coraz dramatyczniej. Pod koniec mamy naprawdę dużo emocji.
Nie okreslilabym tej tej książki mianem thrillera, ale na pewno czytelnik przeżyje dużo podczas czytania.

Każdy człowiek czy turysta chodzący po górach wie, że zdobycie szczytu to tylko połowa sukcesu - trzeba jeszcze bezpiecznie wrócić na dół.

Podobała mi się ta historia. Czytałam z ogromnym zainteresowaniem. Polecam.

Martin Moltzau, wypełniając zobowiązania kontraktu sponsorskiego, musi zdobyć Mont Everest. Jest twarzą firmy Audi i Podróżnikiem Roku. Wynajmuje przewodnika i przygotowuje się do wyprawy. Z tym samym przewodnikiem, sir Richardem, na szczyt wybierają się inni bogaci poszukiwacze przygód i wrażeń: Manuela, Celine i Mark. Towarzyszą im Szerpowie, którym przewodzi Dawa....

To przeciętna POWIEŚĆ PRZYGODOWA, a nawet DRAMAT o wspinaczce wysokogórskiej.

Książka zaciekawiła mnie, gdyż szczegółowo opisuje przebieg wyprawy na MOUNT EVEREST, organizowanej dla komercyjnych klientów. Wyprawy, o której pomyślało lub zamarzyło większość ludzi, którzy zdobywają mniejsze czy większe szczyty górskie. Mimo że jest to książka fabularna, można opisywaną wyprawę traktować jak paradokumentalną, choćby z tego względu, że jej autorem jest zdobywca Mount Everestu z 2007r.

Niestety pod względem literackim powieść jest kiepska. Ma bardzo słabą narrację ze sztucznymi dialogami i encyklopedycznymi wstawkami w wypowiedziach bohaterów, brzmiących jak „kopiuj – wklej”. Opisy są suche i beznamiętne, brak w nich emocji, które powinny się pojawić w tak ekstremalnych warunkach życiowych. Brak też zachwycających opisów przyrody. Autor skupił się wyłącznie na wewnętrznych przeżyciach każdego z bohaterów i podaniu podstawowych wiadomości dotyczących CZOMOLUNGMY. Chwilami fabuła zaczyna być wręcz nudna i powtarzalna, a bohaterowie irytujący. Akcja rozgrywa się wolno, a brak napięcia sprawia, że książka jest wręcz usypiająca. Akcja ożywia się dopiero na 100 ostatnich stronach powieści, co choć w części niweluje czytelnikowi powstałe wcześniej zniechęcenie.
Podsumowując, autor dla mnie nie jest dobrym pisarzem. Nie porywa, ani nie zachęca do dalszego poznawania jego twórczości. Stąd ani NIE POLECAM, ani NIE ZNIECHĘCAM do przeczytania „Everestu”. Niech każdy decyduje sam!

Książka przeczytana w ramach #Wyzwania LC 2021 na GRUDZIEŃ – Przeczytam książkę z motywem śniegu.

To przeciętna POWIEŚĆ PRZYGODOWA, a nawet DRAMAT o wspinaczce wysokogórskiej.

Książka zaciekawiła mnie, gdyż szczegółowo opisuje przebieg wyprawy na MOUNT EVEREST, organizowanej dla komercyjnych klientów. Wyprawy, o której pomyślało lub zamarzyło większość ludzi, którzy zdobywają mniejsze czy większe szczyty górskie. Mimo że jest to książka fabularna, można opisywaną...

To co najbardziej spodobało mi się w tej książce, to mocny klimat himalaizmu. Grupa uczestników rozpoczęła ekspedycję zdobycia Mount Everestu. Odważne poczynania każdego z nich to nie lada wyzwanie do spełnienia marzeń. To jedna wielka adrenalina, satysfakcja, duma, waleczność z przeciwnościami. Wejść na szczyt to jedno, zejść i pokonać raz jeszcze strefę śmierci to druga odsłona przygody życia.

To co najbardziej spodobało mi się w tej książce, to mocny klimat himalaizmu. Grupa uczestników rozpoczęła ekspedycję zdobycia Mount Everestu. Odważne poczynania każdego z nich to nie lada wyzwanie do spełnienia marzeń. To jedna wielka adrenalina, satysfakcja, duma, waleczność z przeciwnościami. Wejść na szczyt to jedno, zejść i pokonać raz jeszcze strefę śmierci to druga...

Ledwo przebrnęłam do końca. Właściwie akcja zamyka się w ostatnich 50ciu stronach. Nie polecam.

Ledwo przebrnęłam do końca. Właściwie akcja zamyka się w ostatnich 50ciu stronach. Nie polecam.

Zapowiadało się lepiej, liczyłem na coś w deseń Statku - Maniego, tylko bardziej tajemniczego, z później odkrytymi kartami, ale niestety się zawiodłem. Niemniej, czyta się szybko i przyjemnie.

Zapowiadało się lepiej, liczyłem na coś w deseń Statku - Maniego, tylko bardziej tajemniczego, z później odkrytymi kartami, ale niestety się zawiodłem. Niemniej, czyta się szybko i przyjemnie.

Bardzo fajna w klimacie himalaskim

Bardzo fajna w klimacie himalaskim

Właśnie przeczytałam niezbyt pochlebną recenzję na temat tej książki: "czytać jej nie warto", "Nie ma w tej książce ani suspensu, ani refleksji. Nie ma napięcia i dobrego języka. Są za to potworki językowe i bzdury...". Ok, może nie jest to thriller, może nie jest to książka najwyższych lotów, ale jest ciekawa! Trafił mi się audiobook i powiem tylko tyle: do poduchy idealny! Nie, nie dlatego, że usypia, bo tego nie robi... :)
Historia jest ciekawa (także z punktu psychologicznego),bohaterowie skrywają swoje małe i wielkie tajemnice, które z pewnością czytelnika zaskoczą. Gdybym była uczestnikiem tej wyprawy, to poznanie tych tajemnic, zwaliłoby mnie z nóg :)
Książka mimo negatywnych recenzji spełniła swoją rolę (umiliła mi czas),dlatego jestem na tak :)

Właśnie przeczytałam niezbyt pochlebną recenzję na temat tej książki: "czytać jej nie warto", "Nie ma w tej książce ani suspensu, ani refleksji. Nie ma napięcia i dobrego języka. Są za to potworki językowe i bzdury...". Ok, może nie jest to thriller, może nie jest to książka najwyższych lotów, ale jest ciekawa! Trafił mi się audiobook i powiem tylko tyle: do poduchy...

To jest zdecydowanie, książka przygodowa. Daleko tej pozycji do thrillera.
Gdyby chcieć oceniać ją w tej kategorii, nota spada drastycznie.
Ja jednak nie czuję się rozczarowana.
Dostałam opowieść o tym, jak ludzie mierzą się z potęgą, jaką są góry.
Ile miało to wspólnego z rzeczywistością?
Nie wiem, raczej niewiele. Jenak niezaprzeczalnie czytało mi się tę książkę szybko i z ciekawością.

To jest zdecydowanie, książka przygodowa. Daleko tej pozycji do thrillera.
Gdyby chcieć oceniać ją w tej kategorii, nota spada drastycznie.
Ja jednak nie czuję się rozczarowana.
Dostałam opowieść o tym, jak ludzie mierzą się z potęgą, jaką są góry.
Ile miało to wspólnego z rzeczywistością?
Nie wiem, raczej niewiele. Jenak niezaprzeczalnie czytało mi się tę książkę szybko i...

Ludzie, co trzeba czytać na co dzień, żeby takiej miernocie przyznać maksymalną liczbę gwiazdek??? Nie chcę tego wiedzieć.
Ja na pewno nie powinnam była sięgać po tego gniota. Thriller o Evereście? Ta góra sama w sobie niesie takie emocje, śmierć setek wspinaczy, że płodzić badziewie o niej i nazywać je thrillerem, to doprawdy mega nadużycie! I to jeszcze zrobił to facet, który (nie chcę nawet wnikać w szczegóły jak i w jakim stylu, ale mogę się domyślać) niby zdobył ten szczyt. Gratulacje. Jesteś, gościu, ni mniej, ni więcej odzwierciedleniem jednego z bohaterów swojej książki-sir Richarda, który żyje przeszłością i z przeszłości, kiedy czegoś tam niby dokonał. Nie stać cię było na napisanie niczego, co wniosłoby cokolwiek do literatury dotyczącej himalaizmu, no toś się popisał tym gniotem.
ŻENADA, proszę państwa. Na całej linii. Dialogi, zwłaszcza na początku, takie, że kupy się to nie trzyma. Czytasz dwa razy i zastanawiasz się, czy ktoś wyciął fragment tekstu, czy też bohaterowie mają schizofrenię, bo pada pytanie, a odpowiedź, za przeproszeniem, z dupy wzięta. WTF? Teksty, dialogi tak banalne, tak prostackie w swej formie, że to uwłacza czytelnikowi. Tłumaczenie...? Powinno pozostać bez komentarza. Wstawki, zwroty, zdania w języku angielskim??? Po co, ja się pytam??? Ok, facet napisał to zapewne w języku norweskim. Wstawił zapewne po angielsku niektóre fragmenty. Ale do cholery, akcja "toczy się w języku angielskim", uczestnicy wyprawy posługują się tym językiem, a więc narracja jakby z założenia opiera się na JĘZYKU ANGIELSKIM! Czemu zatem mają służyć te durne fragmenty???
Amatorszczyzna w każdym calu przebija z treści tego gniota. Ok, tak, interesuję się tematyką himalaizmu, przeczytałam sporo książek, dobrych książek, napisanych przez ludzi, którzy są światowej klasy wspinaczami i ekspertami w tej dziedzinie. I to najlepszy argument przemawiający za tym, że absolutnie nie powinnam była nawet spojrzeć na ten tytuł. No, ale stało się. Dlatego przestrzegam wszystkich, którzy mają choć niewielkie pojęcie o himalaizmie-niech Was ręka boska broni sięgać po ten badziew i tracić czas i oczy na takie gówniane wypociny! Wracając do amatorszczyzny: no, kurde nie da się czytać tego wszystkiego, kiedy na każdym kroku wyłania się obraz skandalicznego braku przygotowania do tego typu wyprawy! Zaniedbania, arogancja, bezmyślność, brak elementarnych warunków, które powinny być spełnione przy przygotowaniu takiej wyprawy, co kolejne kartki odsłaniają przed czytelnikiem wraz z postępem "akcji". Gdzie oni właściwie są, zadasz sobie pytanie? Idą na Śnieżkę, czy zdobywają najwyższy ośmiotysięcznik?!
I po co ja właściwie tracę czas i energię na komentowanie tego gniota...
Nic nie zasługuje na uznanie lub pochwałę, tym bardziej zainteresowanie.
Poziom żenujący w każdym calu, od treści, przez tłumaczenie, po sam zamysł.
Dla kompletnych laików, ignorantów i/lub czytelników o niewyrafinowanych gustach, którzy przyznają 6 gwiazdek (=arcydzieło!) jak leci, na każdym kroku, byle przeczytanej książce, bezmyślnie i w euforii, bo ekscytują się byle czym.

P.S. No nie mogę po przeczytaniu jednej z opinii, ręce mi poopadały... Jeśli ktoś chce szukać W TEJ KSIĄŻCE odpowiedzi na pytania dotyczące wspinaczki na Everest, korzystania z tlenu, poręczowania itp., to ja życzę szczęścia. Większej chałtury, amatorszczyzny i ignorancji nie ma nigdzie indziej, jak tam! To tak, jakby człowiek chcący zostać lekarzem nabywał wiedzę z poradników dla kur domowych.

Ludzie, co trzeba czytać na co dzień, żeby takiej miernocie przyznać maksymalną liczbę gwiazdek??? Nie chcę tego wiedzieć.
Ja na pewno nie powinnam była sięgać po tego gniota. Thriller o Evereście? Ta góra sama w sobie niesie takie emocje, śmierć setek wspinaczy, że płodzić badziewie o niej i nazywać je thrillerem, to doprawdy mega nadużycie! I to jeszcze zrobił to facet,...

Okładka książki oraz polski tytuł „Everest” thriller, sugerują że oto na najwyższej górze świata rozegra się dramat niemal ze zbrodnią w tle. Zaznaczając że jest to fikcyjna wyprawa, nie zabraknie w niej opisu rzeczywistych wydarzeń, jak: morderstwa w Himalajach, sprawa Davida Sharpa czy zatarg Szerpów z Simone Moro, parę innych historyjek też się znajdzie, jakby wrzucić kilka wypraw do jednego worka, zamieszać i będzie. Po opisie oczekiwałem literatury trochę wyższych lotów, zwłaszcza, że Odd Harald Hauge uczestniczył w wyprawie na Everest. Emocji niemal brak, akcja się jakoś toczy i choć szału nie ma, to całkiem przyjemnie się czytało to wspinaczkowe czytadło.

Okładka książki oraz polski tytuł „Everest” thriller, sugerują że oto na najwyższej górze świata rozegra się dramat niemal ze zbrodnią w tle. Zaznaczając że jest to fikcyjna wyprawa, nie zabraknie w niej opisu rzeczywistych wydarzeń, jak: morderstwa w Himalajach, sprawa Davida Sharpa czy zatarg Szerpów z Simone Moro, parę innych historyjek też się znajdzie, jakby wrzucić...