Podobno wspólnot dwunastostopniowych funkcjonuje już na świecie ponad dwieście, ale pewności nie mam, gdzieś to wyczytałem, sam nie liczyłem. W każdym razie wszystkie one powstały na bazie pierwszego takiego programu, opublikowanego w 1939 roku (w książce „Anonimowi Alkoholicy”),Programu 12 Kroków Anonimowych Alkoholików. Oczywiście każda z tych wspólnot dostosowywała program do swoich specyficznych potrzeb.

„Droga zwycięzców” jest przewodnikiem po programie dwunastu kroków, ale… trudno mi było zorientować się, jakiej wspólnoty, bo autor za każdym razem, podaje treść kroku w dwóch wersjach: Anonimowych Alkoholików i Wspólnoty św. Jakuba. Co zapewne zrozumiałe, natychmiast zacząłem szukać tej Wspólnoty św. Jakuba w internecie, bo dotąd nic mi o takowej wiadome nie było; nie wiedziałem, kogo ona zrzesza, gdzie i kiedy odbywają się spotkania członków tej wspólnoty itd., jednak moje poszukiwania (mimo tysięcy wyników zwracanych przez Google) jak na razie nie zostały uwieńczone powodzeniem – pewnie nie szukałem zbyt dokładnie.

Dziewiecki uważa, że uzależnieni jesteśmy wszyscy, jeśli nie od substancji (alkoholizm, narkomania),jeśli nie od zachowań (hazard, seks, praca),to od siebie samych. W jakimś sensie zapewne ma rację.

Nie znalazłem w książce odwołań do sztandarowej pozycji Wspólnoty AA, to jest książki „Anonimowi Alkoholicy”, od której zresztą wspólnota ta podobno wzięła nazwę. Cytuje za to autor „Małego księcia”, Katechizm Kościoła katolickiego, oraz Biblię. Nie wspomina nic o sponsorowaniu, to jest specyficznej formie pomocy, jaką w realizacji kolejnych Kroków, otrzymują członkowie Wspólnoty AA. Możliwe zatem, że we Wspólnocie św. Jakuba nie jest ona znana. Opisuje za to, czasem z drobiazgową wręcz dokładnością, jak konkretny krok należy rozumieć i go w praktyce zrealizować. I tak na przykład w kroku ósmym, dotyczącym listy osób skrzywdzonych, na pierwszym miejscu należy umieścić Boga.

Intrygujące wydały mi się przekonania autora na temat Wspólnoty Anonimowych Alkoholików: „…mitingi w ramach grup samopomocy dotyczą zwykle pierwszych trzech kroków programu. W ostatnim ćwierćwieczu uczestniczyłem w blisko stu otwartych mitingach grup AA oraz grup pokrewnych w Polsce i w kilku innych krajach europejskich. Nigdy jeszcze nie spotkałem się z sytuacją, że miting dotyczył na przykład dziesiątego lub jedenastego kroku”*.

Pozycja ciekawa, zwłaszcza dla członków Wspólnoty św. Jakuba, dla nich może wręcz obowiązkowa.



--
* ks. Marek Dziewiecki, „Droga zwycięzców. 12 kroków nie z tej ziemi”, wyd. Raj Media, 2016, strona 209.

Podobno wspólnot dwunastostopniowych funkcjonuje już na świecie ponad dwieście, ale pewności nie mam, gdzieś to wyczytałem, sam nie liczyłem. W każdym razie wszystkie one powstały na bazie pierwszego takiego programu, opublikowanego w 1939 roku (w książce „Anonimowi Alkoholicy”),Programu 12 Kroków Anonimowych Alkoholików. Oczywiście każda z tych wspólnot dostosowywała...

Bardzo nieelegancka próba udowodnienia, jakoby Anonimowi Alkoholicy byli w jakiś sposób powiązani z Kościołem katolickim albo jakimkolwiek innym. Nie jest to zgodne z prawdą.

Autor twierdzi, że program 12 kroków Anonimowych Alkoholików jest streszczeniem Ewangelii (str. 12),że założyciele AA, doktor Bob i Bill W. byli chrześcijanami (str. 16),że to program dla każdej osoby w kryzysie, bez względu na jego rodzaj. Bill W. sam o sobie pisał w książce pt. „Anonimowi Alkoholicy”: „Właśnie w tym miejscu rozstałem się z pastorami i systemami religijnymi znanymi ludziom. Gdy mówili mi o uosobionym Bogu, który jest miłością, nadludzką siłą i wskazaniem, irytowałem się i odrzucałem tę teorię. Przyznawałem natomiast, że Chrystus z pewnością był wielkim człowiekiem, niezbyt dokładnie naśladowanym przez tych, którzy Go wyznają. (str. 9). A on sam najlepiej chyba wiedział, czy jest chrześcijaninem, czy też nie.
Natomiast o rzekomej uniwersalności programu 12 kroków tenże Bill W. pisał: „Dajmy odpór dumnemu założeniu, że skoro Bóg umożliwił nam sukces w jednej dziedzinie, naszym przeznaczeniem jest stać się pośrednikami dla każdego. (cytat z książki „Anonimowi alkoholicy wkraczają w dojrzałość”).

Książka ciekawa, ma pewną wartość, ale trzeba koniecznie zdać sobie sprawę, że są to tylko prywatne przekonania księdza Dziewieckiego, które w zbyt wielu momentach są zupełnie sprzeczne z historią i stanowiskiem Wspólnoty AA. Dobrze ilustruje to tekst zwany preambułą AA, czyli krótka, OFICJALNA informacja, czym Anonimowi Alkoholicy są, a czym się są: „Wspólnota AA nie jest związana z żadną sektą, wyznaniem, partią, organizacją lub instytucją…”.

Bardzo nieelegancka próba udowodnienia, jakoby Anonimowi Alkoholicy byli w jakiś sposób powiązani z Kościołem katolickim albo jakimkolwiek innym. Nie jest to zgodne z prawdą.

Autor twierdzi, że program 12 kroków Anonimowych Alkoholików jest streszczeniem Ewangelii (str. 12),że założyciele AA, doktor Bob i Bill W. byli chrześcijanami (str. 16),że to program dla każdej...

Bardzo mądra rzecz. Nie tylko dla tych, którzy zetknęli się z kimkolwiek uzależnieniem (swoim czy drugiego),nie tylko dla wierzących, ale dla każdego, kto szuka wolności.

Bardzo mądra rzecz. Nie tylko dla tych, którzy zetknęli się z kimkolwiek uzależnieniem (swoim czy drugiego),nie tylko dla wierzących, ale dla każdego, kto szuka wolności.