Bardzo ciekawy sposób opowiadania o historii.

Nawet jeśli ta książka jest adresowana w stronę młodszych czytelników, to ja, jako raczej starszy miłośnik historii, czytałem ją z radością. Po prostu moim zdaniem podróży w przeszłość dziejów Polski nigdy dosyć. Mimo prostego stylu, autor potrafi pobudzić do refleksji nad losami Piastów oraz rządzonymi przez nich krainami.

Nie mogę się doczekać kolejnego tomu tej opowieści. Chętnie wybiorę się w czasy Jagiellonów, jeśli przewodnikiem tej wycieczki będzie Sławomir Koper.

Bardzo ciekawy sposób opowiadania o historii.

Nawet jeśli ta książka jest adresowana w stronę młodszych czytelników, to ja, jako raczej starszy miłośnik historii, czytałem ją z radością. Po prostu moim zdaniem podróży w przeszłość dziejów Polski nigdy dosyć. Mimo prostego stylu, autor potrafi pobudzić do refleksji nad losami Piastów oraz rządzonymi przez nich krainami....

Szukałem książki historycznej, napisanej w lekki i przyjemny sposób i trafiłem w dziesiątkę. Książka zawiera dużo przydatnych informacji, ale nie jest przesycona datami i suchymi faktami, a ciekawą historią i anegdotami z życia Piastów. W mojej ocenie książka dobra dla młodszych jak i starszych czytelników.

Szukałem książki historycznej, napisanej w lekki i przyjemny sposób i trafiłem w dziesiątkę. Książka zawiera dużo przydatnych informacji, ale nie jest przesycona datami i suchymi faktami, a ciekawą historią i anegdotami z życia Piastów. W mojej ocenie książka dobra dla młodszych jak i starszych czytelników.

Niestety słaba pozycja. Szukałem książki historycznej, która odczaruje mi historię. Zarówno w podstawówce jak i w szkole średniej miałem ogromnego pecha do nauczycieli historii i niestety ta pozycja mi nie pomogła. Nie jest to ani książka dla dzieci ani dla dorosłych. Jest nudna jak każda książka historyczna, a udawane dialogi z fikcyjnym synem jedynie przeszkadzają. Nie było w niej nic porywającego, nadal szukam więc czegoś interesujacego.

Niestety słaba pozycja. Szukałem książki historycznej, która odczaruje mi historię. Zarówno w podstawówce jak i w szkole średniej miałem ogromnego pecha do nauczycieli historii i niestety ta pozycja mi nie pomogła. Nie jest to ani książka dla dzieci ani dla dorosłych. Jest nudna jak każda książka historyczna, a udawane dialogi z fikcyjnym synem jedynie przeszkadzają. Nie...

Książka pisana w formie podróży autora po zabytkach związanych z dynastią Piastów wraz z małoletnim synem. Nadaje to jej nieco oryginalności, jednak przez to jest raczej skierowana do młodszych czytelników dopiero zaznajamiających się z tematem, zapaleni miłośnicy historii nie znajdą w niej raczej nic odkrywczego. Czyta się lekko i przyjemnie mimo niekiedy wytrącających z uwagi dialogów autora z synem. Dużo ilustracji co jest plusem.

Serdecznie pozdrawiam mojego nauczyciela historii z liceum od którego dostałem książkę :)

Książka pisana w formie podróży autora po zabytkach związanych z dynastią Piastów wraz z małoletnim synem. Nadaje to jej nieco oryginalności, jednak przez to jest raczej skierowana do młodszych czytelników dopiero zaznajamiających się z tematem, zapaleni miłośnicy historii nie znajdą w niej raczej nic odkrywczego. Czyta się lekko i przyjemnie mimo niekiedy wytrącających z...

Piastowie to jeden z pietwszych tematów, o których uczymy się na historii. Mieszko I, chrzest Polski, bitwa pod Cedynią, następnie Bolesław Chrobry i zjazd gnieźnieński. Potem od razu przechodzi się do Łokietka i tego, że zjednoczył Polskę po rozbiciu dzielnicowym. A na koniec Kazimierz Wielki.

A co z tymi prawie trzema wiekami między Chrobrym i Łokietkiem? Nareszcie się dowiedziałam!

O ile podręczniki do historii to dla mnie koszmar, o tyle tę księżkę czytałam z wielką przyjemnością. Wręcz nie mogłam się od niej oderwać. Zbrodnie i intrygi, heroiczne czyny, legendy i bitwy, rodzinne historie i wątki miłosne... Całość czytałam jak wyborną powieść przygodową. Bo historia wcale nie jest nudna... trzeba tylko umieć ciekawie ją opowiedzieć.

Pan Sławomir Koper w "Piastach" nie przytłacza czytelnika nadmiarem żmudnych dat (które są zmorą chyba większości uczniów). Kalendarium znajduje się na końcu książki.
"Piastowie" są napisani prostym, zrozumiałym dla młodzieży językiem. W bardzo lekki i ciekawy sposób opisuje początki państwa Polskiego i historię pierwszej dynastii. Książka nie składa się z "suchych faktów" tak jak podręczniki, ale zawiera "mało znane fakty i anegdoty, pasjonujące szczegóły życia codzienego (a nawet!) opisy jadłospisu i ubiorów" (informacja z okładki).

Na koniec chciałabym przytoczyć jeszcze jedną informację z okładki: "To fascynująca lektura dla wszystkich młodych zainteresowanych historią Polski, przedstawiająca ją przez codzienne życie jej mieszkańców i zwykłe ludzkie sprawy...". Zupełnie się z tym zgadzam i zachęcam wszystkich wielbicieli historii i nie-wielbicieli również, do sięgnięcia po tę właśnie pozycję, ponieważ uważam, że naprawdę warto.

P.S. Dodatkowym plusem książki jest podział na rozdziały i podrozdziały, dzięki czemu możemy czytać to, co nas zainteresuje.

Piastowie to jeden z pietwszych tematów, o których uczymy się na historii. Mieszko I, chrzest Polski, bitwa pod Cedynią, następnie Bolesław Chrobry i zjazd gnieźnieński. Potem od razu przechodzi się do Łokietka i tego, że zjednoczył Polskę po rozbiciu dzielnicowym. A na koniec Kazimierz Wielki.

A co z tymi prawie trzema wiekami między Chrobrym i Łokietkiem? Nareszcie się...

Polskimi władcami interesowałam się niemal od zawsze. To znaczy od momentu gdy jako pięciolatka otrzymałam od babci wspaniały album opisujący ten właśnie temat. Nic więc dziwnego, że gdy w Biedrze zobaczyłam tytuł opisujący dzieje polskiej dynastii, natychmiast chwyciłam ją w dłoń i pognałam do kasy, zapominając o kupieniu ziemniaków.
Dopiero w domu dowiedziałam się, że zakupiłam książkę dla dzieci, co niezbyt napawało mnie optymizmem- spodziewałam się ogromu infantylizmu znanego z innych tego typu publikacji i wybielania naszych władców. A tego w tej publikacji nie ma. I to w niej cenię.
Z powodu targetu, w książce pojawił się jednak inny problem. Obecność Grzesia mianowicie. Dialogi pomiędzy autorem a jego synem są często niezbyt naturalne, a przejścia między nimi a narracją skierowaną bezpośrednio do czytelników chaotyczne. Pojawiają się też mniejsze błędy np. pisarz czasami w jednym akapicie zwraca się do czytelnika w liczbie pojedynczej i mnogiej. Myślę jednak, iż obie te rzeczy można bardzo łatwo znieść (przynajmniej ja zniosłam) a reszta książki zdecydowanie umie się obronić.
Nawet ja, zainteresowana tematem od czasów gdy po Polsce latały jednorożce i ogry, znalazłam kilka anegdotek, których nie znałam (zwłaszcza w późniejszej części książki),ktoś kto dopiero zaczął poznawać temat zdobędzie więc multum wiedzy o Piastach. I mimo że starszyzna również znajdzie tu coś dla siebie myślę głównie o dzieciakach- utwór jest napisany bardzo przyjemnym stylem i ogólnie powinien im się spodobać. Być może dlatego, że to dla nich go napisano.

Polskimi władcami interesowałam się niemal od zawsze. To znaczy od momentu gdy jako pięciolatka otrzymałam od babci wspaniały album opisujący ten właśnie temat. Nic więc dziwnego, że gdy w Biedrze zobaczyłam tytuł opisujący dzieje polskiej dynastii, natychmiast chwyciłam ją w dłoń i pognałam do kasy, zapominając o kupieniu ziemniaków.
Dopiero w domu dowiedziałam się, że...

„Piastowie. Wędrówki po Polsce pierwszej dynastii” jest rewelacyjną książką, w szczególności dla pasjonatów historii Polski. W niniejszej pozycji przeczytamy o codziennym życiu mieszkańców, licznych konfliktach zbrojnych czy dawnych władcach. Jest to arcyciekawa książka wciągająca czytelnika w głąb pierwszej, polskiej dynastii, przedstawiająca średniowieczne dzieje Polski.

Lektura tej pozycji jest fascynującą podróżą w głąb dziejów, wędrówką po niebezpiecznej krainie pełnej dzikiej zwierzyny i licznych zbójów. Przeczytamy w niej o licznych, dawnych zabytkach i mało znanych faktach. Sławomir Koper dzieli się z czytelnikami licznymi anegdotami i ciekawostkami, które sprawiają, że książkę czyta się niemal jednym tchem. Poznamy codzienne życie w tamtej epoce, dowiemy się, cóż jadali tamci ludzie oraz z jakimi trudnościami się zmagali. Książkę czyta się niemal jak rasową powieść przygodową, od pierwszej o ostatniej strony.

Sławomir Koper potrafi zaciekawić losami Piastów i wciągnąć czytelnika w mroczne czasy średniowiecza. Podczas lektury dowiemy się o wielkich władcach, znanych kronikarzach czy wielu świętych z tamtego okresu. Całość publikacji zostało napisane bogatym i barwnym językiem, dzięki czemu lektura nie nuży, a liczne fakty czyta się z ciekawością. Przeniesiemy się do dawnej Lednicy, Gniezna czy Krakowa, aby dowiedzieć się, jak wyglądało prawdziwe życie w tych malowniczych miejscach. Jak najbardziej warto zapoznać się z tą ciekawą pozycją i poznać dawne losy naszej ojczyzny.

Tematyka książki porusza interesujące mnie zagadnienia, które powinny przypaść do gustu również miłośnikom średniowiecza. Sławomir Koper oddał w ręce czytelników pozycję nieszablonową i zawierającą wiele ciekawych i intrygujących faktów. Publikacja ta została wydana porządnie, oddając realia panujące w tamtych zamierzchłych czasach. Książkę tą czyta się szybko i przyjemnie, a lektura dostarcza sporej dawki wiedzy, która potrafi zmienić patrzenie na pewne aspekty postrzegania naszej ojczyzny. Gorąco polecam.

http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2017/09/piastowie-wedrowki-po-polsce-pierwszej.html

„Piastowie. Wędrówki po Polsce pierwszej dynastii” jest rewelacyjną książką, w szczególności dla pasjonatów historii Polski. W niniejszej pozycji przeczytamy o codziennym życiu mieszkańców, licznych konfliktach zbrojnych czy dawnych władcach. Jest to arcyciekawa książka wciągająca czytelnika w głąb pierwszej, polskiej dynastii, przedstawiająca średniowieczne dzieje...

Jak przyjemnie było się spotkać znowu z dynastią Piastów! To moja wielka miłość z czasów licealnych, fascynował mnie zwłaszcza okres rozbicia dzielnicowego i dużo wtedy o tym czytałam. A później jakoś już brakło czasu... Dlatego bardzo się ucieszyłam, kiedy przypadkiem wpadła mi w ręce książka Sławomira Kopra, chociaż jest ona kierowana do zdecydowanie młodszych ode mnie odbiorców.
Mamy tutaj do czynienia z dwiema opowieściami, które się wzajemnie przenikają. Pierwsza, to historia rodu Piastów, podana w formie wykładu-gawędy, oparta na kronikach i innych źródłach historycznych. Druga to opowieść o podróży ojca i syna po zabytkach, których historia sięga czasów piastowskich. Ta druga była dla mnie o tyle bardziej interesująca, że przyniosła mi więcej nowych informacji. Może kiedyś wiedziałam więcej o tym, gdzie został pochowany który władca itp., ale nawet jeśli, to o tym zapomniałam. Nie mówiąc już o tym, że historii niektórych zamków, twierdz czy kościołów w ogóle nie znałam. Z pewnością jednak opowieści o Grzegorzu i jego ojcu (czyli autorze książki) nie należy mylić z relacją. Opiera się na rzeczywistości, ale jest wyraźnie fabularyzowana, zarówno w sferze opisów, jak i dialogów (co wypadało chwilami nieco sztucznie i przez to irytowało).
W warstwie historycznej autor wyraża otwarcie swoje tezy i interpretacje wydarzeń, również tych, o których kroniki mówią bardzo niewiele. Kilkakrotnie podkreśla, że fakty wyglądały inaczej niż podają szkolne podręczniki. Na podstawie własnej wiedzy i rozumu z niektórymi kwestiami mogłam się zgodzić, a niektóre teorie wydały mi się mniej przekonujące, niemniej nie jestem w stanie tego zweryfikować. Jedyny błąd, na jakim przyłapałam autora, ma charakter geograficzny. Podając kontekst dziejów Piastów, Koper opisuje ukorzenie Henryka IV przed Grzegorzem VII i podaje, że miało to miejsce "w alpejskim zamku Canossa" (s. 148). Z mojej wiedzy wynika, że Canossa nie leży w górach, tylko u podnóża (co jest mniej istotne),z tym że nie Alp, tylko Apenin. Chyba, że była kiedyś inna Canossa. Myślę jednak, że wobec tej ciekawej i wciągającej gawędy o wspaniałej polskiej dynastii, można takie drobne potknięcie wybaczyć.

Jak przyjemnie było się spotkać znowu z dynastią Piastów! To moja wielka miłość z czasów licealnych, fascynował mnie zwłaszcza okres rozbicia dzielnicowego i dużo wtedy o tym czytałam. A później jakoś już brakło czasu... Dlatego bardzo się ucieszyłam, kiedy przypadkiem wpadła mi w ręce książka Sławomira Kopra, chociaż jest ona kierowana do zdecydowanie młodszych ode mnie...