Opowiastka sztucznie rozbita na 2 tomy, a objętościowo wcale nie oszałamiająca. I dobrze, bo treść nie zachwycała i gdyby to było dłuższe, to bym nie dobrnęła do końca. Ciekawy pomysł z inspiracjami odnośnie liczb i snów, aczkolwiek od pewnego momentu trochę "na siłę".

Opowiastka sztucznie rozbita na 2 tomy, a objętościowo wcale nie oszałamiająca. I dobrze, bo treść nie zachwycała i gdyby to było dłuższe, to bym nie dobrnęła do końca. Ciekawy pomysł z inspiracjami odnośnie liczb i snów, aczkolwiek od pewnego momentu trochę "na siłę".

Dość wciągająca i intrygująca książka. Raczej nie wybitna; na okładce obiecują horror i humor, jednak tych nie odnalazłem specjalnie dużo. Niemniej lekka i łatwa w odbiorze książka, przyjemny, odprężający odmóżdżacz świetny na wieczór po pracy. Jednak udało się autorowi zamieścić kilka na prawdę ciekawych wizji, szczególnie w niektórych snach głównego bohatera. Jedna rzecz, którą zapisuję zdecydowanie na minus to zbyt szeroki opis narzekania naszego Dawida i użalania się nad swoim losem- szczególnie w tomie drugim, który poza tym trzyma ten sam poziom więc nie będę go opisywał osobno. Mimo to jednak polecam, bardziej jako sensowne dzieło popkulturowe i przyjemny zabijacz czasu, nie zaś jako głębokie i metafizyczne doznanie.

Dość wciągająca i intrygująca książka. Raczej nie wybitna; na okładce obiecują horror i humor, jednak tych nie odnalazłem specjalnie dużo. Niemniej lekka i łatwa w odbiorze książka, przyjemny, odprężający odmóżdżacz świetny na wieczór po pracy. Jednak udało się autorowi zamieścić kilka na prawdę ciekawych wizji, szczególnie w niektórych snach głównego bohatera. Jedna rzecz,...

Wydawniczy blurb zachwala „Rytuał” jako „solidną porcję grozy i humoru – horror prosto ze Słowacji”. Hmmm…to chyba jednak jest porcja z diety 500 kcal. Ani bardzo straszno, ani bardzo śmieszno, choć całkiem przyjemnie czytało mi się o perypetiach Davida, na którego ktoś lub coś rzuciło urok czy klątwę i nagle widzialnym stał się dla niego świat astralny. W dodatku ta klątwa dąży do unicestwienia Dawida, ale spokojnie, termin realizacji 13 dni. Tak więc Dawid ma trochę czasu, a że udało mu się przy okazji spotkania z ifritem (demon ognia) poznać piękną Tamarę, czarownicę należącą do Wtajemniczonych, to sprawa nie wygląda zupełnie beznadziejnie. Chociaż przy okazji Dawid zostaje wplątany w konflikt Stowarzyszenia z demonicznym czarnoksiężnikiem Azizem, więc różnie być może, ale by tego się dowiedzieć trzeba sięgnąć po drugi tom „Rytuału”.

Demony, żywiołaki i odwieczna walka dobra ze złem, a w oku cyklonu przypadkowy człowiek, którego życie zostaje wywrócone do góry nogami, i który pewnie będzie ważnym elementem konfliktu między Stowarzyszeniem a Azizem – tak najkrócej mogłabym podsumować książkę Dušana Fabiána. Nie jest bardzo krwawo, naparsteczek grozy, mroku tyle co o zmroku, jakieś niewielkie elementy humorystyczne, tak więc osoby wrażliwe nie mają się czego obawiać sięgając po tę lekturę. Fabuła trochę chaotyczna niedomówieniami charakterystycznymi dla pierwszego tomu opowieści. Liczę na to, że tom drugi wyjaśni wszelkie niedopowiedzenia i sprawi, że porozrywane wątki tomu pierwszego nabiorą sensu.

Wydawniczy blurb zachwala „Rytuał” jako „solidną porcję grozy i humoru – horror prosto ze Słowacji”. Hmmm…to chyba jednak jest porcja z diety 500 kcal. Ani bardzo straszno, ani bardzo śmieszno, choć całkiem przyjemnie czytało mi się o perypetiach Davida, na którego ktoś lub coś rzuciło urok czy klątwę i nagle widzialnym stał się dla niego świat astralny. W dodatku ta...

Po niezbyt udanym dniu w pracy, Dawid postanawia wynagrodzić sobie pójściem na obiad do lepszej restauracji (w której i tak zamawia jedynie kanapkę z powodów finansowych). W restauracji spotka dwie osoby - niezbyt miłego palacza i niesamowicie piękną kobietę. Facet okazuje się chwilę później demonem, a kobieta czymś w rodzaju łowcy demonów. I się zaczyna.
Ogólnie fabuła książki przypomina mi trochę amerykański serial Supernatural, tyle że dzieje się w Europie i jest opowiedziana z perspektywy ofiary, nie łowcy. Stowarzyszenie występujące w książce są trochę jak Ludzie Pisma z tego serialu.
To wszystko ma potencjał. Niestety temu wszystkiemu na drodze staje jedna zasadnicza wada: książka nie wciąga. Akcja biegnie w jednym i tym samym tempie, a właściwie nawet zwalnia na sam koniec książki (może dlatego, że podzielona jest na dwa tomy? nie wiem nie widziałam drugiego). Czy polecam? Jeżeli ktoś bardzo się nudzi i nie ma niczego innego pod ręką.

Po niezbyt udanym dniu w pracy, Dawid postanawia wynagrodzić sobie pójściem na obiad do lepszej restauracji (w której i tak zamawia jedynie kanapkę z powodów finansowych). W restauracji spotka dwie osoby - niezbyt miłego palacza i niesamowicie piękną kobietę. Facet okazuje się chwilę później demonem, a kobieta czymś w rodzaju łowcy demonów. I się zaczyna.
Ogólnie fabuła...

Miał być horror, a wyszło mocno przeciętne fantasy. Książka kończy się w takim momencie, że śmiem podejrzewać iż została napisana w dwóch tomach trochę na siłę. Prawdopodobnie przeczytam drugi tom, żeby poznać jakiekolwiek zakończenie, jednak nie czuję niedosytu, a ledwo nieprzyjemne poczucie niedokończonej sprawy. Nie sądzę abym jeszcze sięgnęła w przyszłości po książki tego autora.

Miał być horror, a wyszło mocno przeciętne fantasy. Książka kończy się w takim momencie, że śmiem podejrzewać iż została napisana w dwóch tomach trochę na siłę. Prawdopodobnie przeczytam drugi tom, żeby poznać jakiekolwiek zakończenie, jednak nie czuję niedosytu, a ledwo nieprzyjemne poczucie niedokończonej sprawy. Nie sądzę abym jeszcze sięgnęła w przyszłości po książki...

Bardzo dobra książka - ciekawa fabuła, szybko się czyta, nieodkryta tajemnica. Jak najbardziej polecam a sama nie mogę się doczekać kolejnego tomu :)

Bardzo dobra książka - ciekawa fabuła, szybko się czyta, nieodkryta tajemnica. Jak najbardziej polecam a sama nie mogę się doczekać kolejnego tomu :)

Pierwsze czytanie, ocena: 7.
Drugie czytanie (22.05.2021): 6.

Za pierwszym razem, książka zrobiła na mnie lepsze wrażenie.

Pierwsze czytanie, ocena: 7.
Drugie czytanie (22.05.2021): 6.

Za pierwszym razem, książka zrobiła na mnie lepsze wrażenie.

Część pierwsza lekka, łatwa i przyjemna. Szybko się czyta. Nie zaskakuje niczym szczególnym, ale chętnie sięgnę po kolejny tom, ponieważ właśnie mam ochotę na lekturę nad którą nie trzeba się głowić.

Część pierwsza lekka, łatwa i przyjemna. Szybko się czyta. Nie zaskakuje niczym szczególnym, ale chętnie sięgnę po kolejny tom, ponieważ właśnie mam ochotę na lekturę nad którą nie trzeba się głowić.

Na początku wciąga i ciekawi, zachęca do dalszego czytania. Później to "coś" pomału i naturalnie znika i czyta się z mniejszą chęcią. Nie mniej, czyta się ją lekko i szybko.

Na początku wciąga i ciekawi, zachęca do dalszego czytania. Później to "coś" pomału i naturalnie znika i czyta się z mniejszą chęcią. Nie mniej, czyta się ją lekko i szybko.

Nigdy więcej słowackich książek... Nigdy

Nigdy więcej słowackich książek... Nigdy