/i dobra ... i nie dobra. W sumie po jej przeczytaniu jestem trochę wkurzona na autorkę. TO dobra historia międzypokoleniowa, pokazująca zależności, dziedziczenie pokoleniowe itp, historia babki, córki i wnuczki, dobrze przepleciona i poprowadzona fabuła, nawet nie najgorzej zbudowane postaci, ale... tak bardzo niedociągnięta ta warstwa kultury hinduizmu, zabrakło mi tu jej bardzo, rozbudowania, symboliki, barw, kolorów, smaków oh no owszem jakieś tam przemycone tradycyjne obrzędy, ale w znikomej ilości. W zasadzie to cała ta historia mogłaby byc osadzona w każdej innej kulturze i nie zmieniło by to jej absolutnie - tak , to może być plus, bo jest w tym jakaś uniwersalność, ale... skoro jest pomysł osadzenia całej tej historii w kulturze i wierze indyjskiej, to warto zrobić z tego świetne tło, wykorzystać bardziej tło społeczne, społeczne zależności, to by wyjaskrawiło bardziej te wszystkie problemy i cała historię bohaterek, a tak... jest w sumie ciekawie, ale raczej "jakoś" niż " dobrze". Poza tym ta książka czytała mi się dość wolno i trudni było "poczuć" ten świat, jakoś około 60 strony dopiero zaczęła sie szersza akcja(książka ma 300 strona wiec...). Cóż, nie wiem czy polecam, ale można sięgnąć, bo w sumie to trochę czytadło, ale nie jest miałkie.

/i dobra ... i nie dobra. W sumie po jej przeczytaniu jestem trochę wkurzona na autorkę. TO dobra historia międzypokoleniowa, pokazująca zależności, dziedziczenie pokoleniowe itp, historia babki, córki i wnuczki, dobrze przepleciona i poprowadzona fabuła, nawet nie najgorzej zbudowane postaci, ale... tak bardzo niedociągnięta ta warstwa kultury hinduizmu, zabrakło mi tu jej...

Spodziewałam się tony łez, a dostałam obyczajówkę ze współczesną nutą posypaną przyprawami z Indii. Jest dobra, ale uważam, że można z tego było zrobić lepszą książkę.

Spodziewałam się tony łez, a dostałam obyczajówkę ze współczesną nutą posypaną przyprawami z Indii. Jest dobra, ale uważam, że można z tego było zrobić lepszą książkę.

"U stóp bogini" Chitra Banerjee Divakaruni należy do powieści obyczajowej. Przyznam, iż już wcześniej słyszałam o tej książce i miałam ją zanotowaną gdzieś z tyłu głowy do przeczytania. Nawet o niej nie pamiętałam. Jednak dzięki czytelniczemu wyzwaniu na ten miesiąc zdecydowałam się ją przeczytać. Przypadkowo rzuciła mi się w oczy i sobie o niej przypomniałam. Przede wszystkim ta piękna okładka przyciągnęła mój wzrok. Jestem całkowicie pod jej urokiem. Fabuła również okazała się być niesamowita.
Kiedy siadałam do czytania miałam pewne opory ze względu na dosyć niską ocenę na portalu. Jednak całkowicie nie rozumiem, dlaczego nie została oceniona wyżej. Czytało się ją rewelacyjnie. To naprawdę bardzo dobrze napisana książka. Jednak mimo wszystko nie zaliczyłabym jej jako arcydzieło. Ciężko mi uzasadnić dlaczego. Na pewno znaczenie ma tu fakt, iż czegoś mi tutaj brakowało. Nie bez znaczenia jest też fakt, że bohaterowie nie zostali dopracowani. Owszem, mogłam ich sobie wyobrazić, ale ciężko się z nimi utożsamić czy też zapałać sympatią czy antypatią. Łatwo było ustosunkować się do nich na podstawie ich czynów. Jednak nie znając dokładnie motywów, ciężko zanalizować ich postępowanie oraz charakter. A tym samym kierować się uczuciami i stwierdzić czy danego bohatera polubiłam.
W każdym razie przeczytałam ją naprawdę błyskawicznie. To bardzo wciągająca historia. Dużo już mówi sam fakt, iż totalnie zapomniałam gdzie się znajduję i zatopiłam się w świecie opisanym przez autorkę. Jednak muszę przyznać, iż nie zdziwił mnie ten fakt po przeczytaniu informacji o tym, iż pisarka jest również nauczycielką kreatywnego pisania.
Przejdźmy może teraz właśnie do samej autorki i tym, co się z nią wiąże. Powieść napisana jest inteligentnie i co ważne jest spójna. Dodatkowo trzyma w napięciu, gdyż autorka nie zdradza od razu wszystkich faktów. Rzuca pewną informacją nagle, bez żadnego wyjaśnienia i dopiero później zagłębia się w temat. Dzięki temu trzyma w napięciu. Bardzo mi się podobał ten zabieg. Chociaż momentami zastanawiałam się czy czegoś nie przegapiłam. Dopiero później zrozumiałam, iż to celowy zabieg. Sam styl pisania jest rewelacyjny. Narracja jest napisana bardzo dobrze dzięki czemu wciąga i naprawdę można spędzić bardzo miły wieczór z tą powieścią.
No dobrze, ale o czym właściwie jest ta książka? Chciałabym przedstawić fabułę jak najzwięźlej, żeby nie zdradzać za wiele. Także postaram się napisać tylko kilka zdań. No więc powieść opowiada o klanie kobiet. Sabitri, nie pochodzi z zamożnej rodziny, ale marzy o studiach. Wkrótce okazuje się, że jej marzenia mają szansę się ziścić. Jednak w pewnym momencie popełnia błąd, który będzie skutkował napiętnowaniem nie tylko jej życia, ale również przeniesie się na jej córkę i wnuczkę.
To opowieść przede wszystkim o wolności, złamanym sercu, lojalności, miłości, wybaczeniu, zemście, zdradzie, rodzinie i emigracji.
Co wyniosłam z tej niesamowitej pozycji? Przede wszystkim podobało mi się ukazanie relacji międzyludzkich. Głównie chodzi mi tu o babkę-córkę-wnuczkę. Takie relacje nie zawsze są łatwe. A niedopowiedzenia panujące między kobietami tego nie ułatwiają. Co więcej powieść pokazuje jak mocno może wpłynąć przeszłość na nasze życie. Chodzi mi tu konkretnie o zatajenie pewnych faktów przez co osoby postronne mogą źle zrozumieć sytuację. Z tym wiąże się również szczerość między najbliższymi. Gdybyśmy potrafili rozmawiać ze sobą o ważnych sprawach, większość nieporozumień nie miałaby miejsca. Historia ukazuje również, że życie jest krótkie i nie ma sensu tracić go na rzeczy, które nie mają najmniejszego znaczenia.
Ważne jest wspomnienie, iż nie jest to powieść, którą można określić mianem "cukierkowej". Nie. To historia prawdziwa, wzruszająca, wyrazista i momentami dołująca. Zdecydowanie może również wywoływać nostalgię.
Dużym plusem jest również fakt, iż autorka mistrzowsko oddała klimat Orientu. Mi osobiście również podobało się to w jaki sposób przedstawiła przemijanie, rodzinne sekrety, konsekwencje swoich czynów oraz przede wszystkim odnajdywanie własnego miejsca na świecie.
Podsumowując powieść należy zdecydowanie do książek, które warto przeczytać. Historia przedstawionych Hundusek na pewno zostanie ze mną na długo. Czas poświęcony na tę powieść zdecydowanie NIE należy do straconych. Wręcz przeciwnie. Z przyjemnością przeczytałabym ją jeszcze raz pomimo nostalgicznego charakteru. Idealna pozycja na oderwanie się od rzeczywistości.
Gorąco polecam!

"U stóp bogini" Chitra Banerjee Divakaruni należy do powieści obyczajowej. Przyznam, iż już wcześniej słyszałam o tej książce i miałam ją zanotowaną gdzieś z tyłu głowy do przeczytania. Nawet o niej nie pamiętałam. Jednak dzięki czytelniczemu wyzwaniu na ten miesiąc zdecydowałam się ją przeczytać. Przypadkowo rzuciła mi się w oczy i sobie o niej przypomniałam. Przede...

Lubię czytać książki, z których mogę dowiedzieć się czegoś na temat innych kultur. Zawsze mnie bardzo intrygują i mam wrażenie, że zawsze są naładowane życiowymi mądrościami. Tak samo było w przypadku "U stóp bogini" która opowiada losy Babki, Matki i Córki.
Indie to dla mnie kraj pachnący, piękny, fascynujący i oszałamiający. A życie opisanych Hindusek wprowadza nas w ten świat i pokazuje jego plusy i minusy mimo, że skupia się głównie na relacjach między tymi trzema kobietami. Książka wzrusza i uczy, zmusza do wielu przemyśleń.

Lubię czytać książki, z których mogę dowiedzieć się czegoś na temat innych kultur. Zawsze mnie bardzo intrygują i mam wrażenie, że zawsze są naładowane życiowymi mądrościami. Tak samo było w przypadku "U stóp bogini" która opowiada losy Babki, Matki i Córki.
Indie to dla mnie kraj pachnący, piękny, fascynujący i oszałamiający. A życie opisanych Hindusek wprowadza nas w ten...

Książka nie powala z nóg,ale jest w niej coś takiego,że chce się czytać.
Jest też trochę chaotyczna- częste zmiany narracji,zbyt duże przeskoki czasowe.Jednak historia trzech hinduskich kobiet-babki,matki i córki zaciekawia i wciąga.Pokazuje jak przeszłość oraz kulturowość może wpłynąć na dalsze nasze życie,a przede wszystkim jak ważne są więzy rodzinne,a w szczególności więź matki i córki,która jest bezwarunkowa.
Powieść jest bardzo uczuciowa,pełna emocji i refleksji,a jak to bywa z powieściami z dalekiego wschodu nie zabrakło w niej też smaków i zapachów.

Książka nie powala z nóg,ale jest w niej coś takiego,że chce się czytać.
Jest też trochę chaotyczna- częste zmiany narracji,zbyt duże przeskoki czasowe.Jednak historia trzech hinduskich kobiet-babki,matki i córki zaciekawia i wciąga.Pokazuje jak przeszłość oraz kulturowość może wpłynąć na dalsze nasze życie,a przede wszystkim jak ważne są więzy rodzinne,a w szczególności...

Chyba wolałabym, żeby zachowano chronologię. Przeskoki raz do przeszłości, raz do teraźniejszości i wspominanie tych samych zdarzeń powodowały chaos.
Taka sobie "wakacyjna" lektura.

Chyba wolałabym, żeby zachowano chronologię. Przeskoki raz do przeszłości, raz do teraźniejszości i wspominanie tych samych zdarzeń powodowały chaos.
Taka sobie "wakacyjna" lektura.

Liczyłam na więcej. Historia skupia się głównie na trzech kobietach. Z mojej perspektywy kobiety te dostały, tak jak większość z nas, kilka ciekawych szans od życia, ale przy okazji podjęły wiele głupich i niedojrzałych decyzji, które przysporzyły im i innym wiele bólu. Mnie osobiście nie wydały się one ani sympatyczne, ani specjalnie ciekawe, ani wyciągające naukę ze swoich błędów. Plus delikatny powiew orientu, ale naprawdę delikatny. Za to wydanie bardzo ładne. Ogólnie, nadaje się do czytania, lecz nie zachwyca.

Liczyłam na więcej. Historia skupia się głównie na trzech kobietach. Z mojej perspektywy kobiety te dostały, tak jak większość z nas, kilka ciekawych szans od życia, ale przy okazji podjęły wiele głupich i niedojrzałych decyzji, które przysporzyły im i innym wiele bólu. Mnie osobiście nie wydały się one ani sympatyczne, ani specjalnie ciekawe, ani wyciągające naukę ze...

To nie jest barwna opowieść. Okładka zachęca, ale na stronach z początku czułam rozczarowanie. Spodziewałam się czegoś więcej... Dopiero pod koniec książki zaczęłam rozumieć jej sens. Nie bawiłam się dobrze przy czytaniu. To smutna opowieść, wręcz niekiedy dołująca. Człowiek zaczyna rozmyślać też nad swoimi błędami.

To nie jest barwna opowieść. Okładka zachęca, ale na stronach z początku czułam rozczarowanie. Spodziewałam się czegoś więcej... Dopiero pod koniec książki zaczęłam rozumieć jej sens. Nie bawiłam się dobrze przy czytaniu. To smutna opowieść, wręcz niekiedy dołująca. Człowiek zaczyna rozmyślać też nad swoimi błędami.

Orientalne smaki i zapachy, łamiąca serce historia o podróży między kulturami. Samo życie, bez granic.

Orientalne smaki i zapachy, łamiąca serce historia o podróży między kulturami. Samo życie, bez granic.

Jedna z piękniejszych opowieści o relacjach. Bez wybielania, nie koniecznie z każdym dobrym zakończeniem. Po raz kolejny przekonałam się, że hinduscy twórcy potrafią niesamowicie ująć między wierszami emocje i zamknąć to, co ulotne. Niepostrzeżenie dowiadujemy się czegoś o swoim wnętrzu.

Jedna z piękniejszych opowieści o relacjach. Bez wybielania, nie koniecznie z każdym dobrym zakończeniem. Po raz kolejny przekonałam się, że hinduscy twórcy potrafią niesamowicie ująć między wierszami emocje i zamknąć to, co ulotne. Niepostrzeżenie dowiadujemy się czegoś o swoim wnętrzu.