Wciąż się zastanawiam jakie masochistyczne pobudki spowodowały, że dokończyłam czytanie tej książki. Dawno nie miałam do czynienia z lekturą tak niskich lotów, która łączyłaby ze sobą literacki wylew żółci i infantylny romans.

I jeśli ta pani jest okrzyknięta wybitną polską autorką, to pozostaje mi postawić pytanie: Quo vadis, polska literaturo?

Wciąż się zastanawiam jakie masochistyczne pobudki spowodowały, że dokończyłam czytanie tej książki. Dawno nie miałam do czynienia z lekturą tak niskich lotów, która łączyłaby ze sobą literacki wylew żółci i infantylny romans.

I jeśli ta pani jest okrzyknięta wybitną polską autorką, to pozostaje mi postawić pytanie: Quo vadis, polska literaturo?

Czytając tą książkę miałem nadzieję, że dowiem się coś ciekawego na temat Pana Józefa Piniora, niestety jestem mocno rozczarowany. Ta książka, jak napisała autorka zrodziła się z jej niezgody na to, co się dzieje w kraju i przekonania, że nie może milczeć. To nie są żadne odkrywcze i tym bardziej przemilczane sprawy, tylko powielane tysiąckrotnie i może więcej razy, negatywne opinie o rządach PiS. Szanownej autorce brak jest obiektywizmu. Czy naprawdę nie znalazłaby się ani jedna dobra opinia? Czy obecne rządy to tylko ciąg nieustających klęsk? Zastanawiam się czy ludzie mówiący i piszący w ten sposób sami sobie nie wystawiają laurki.

Czytając tą książkę miałem nadzieję, że dowiem się coś ciekawego na temat Pana Józefa Piniora, niestety jestem mocno rozczarowany. Ta książka, jak napisała autorka zrodziła się z jej niezgody na to, co się dzieje w kraju i przekonania, że nie może milczeć. To nie są żadne odkrywcze i tym bardziej przemilczane sprawy, tylko powielane tysiąckrotnie i może więcej razy,...

Książka jest żenująca. Nigdy nie myślałam, że utalentowana przecież autorka takich książek jak "Requiem dla wilka" może zacząć tworzyć takie knoty. Wydaje mi się jednak, że to tendencja postępująca, bo ten jest kolejny...Żałosny, grafomański romans, przeplatany płytkimi rozważaniami na temat historii Polski włożonymi w usta bohaterów "Mistrza i Małgorzaty". Jakaś wściekła nienawiść do PiS przeciwstawiona postaci "świetlistego elektryka, który zrobił światłość" (Boże, litości...). Co za bzdury. Obawiam się , że p. Nurowska, podobnie jak część naszych celebrytów i twórców szeroko pojętej kultury (jak dawny gwiazdor rockowy Zbigniew Hołdys, ulubieniec PRL-owskiej kinematografii Daniel Olbrychski czy gwiazda fotografii z Bierutem i reżyserka w jednym Agnieszka Holland) całkowicie zaczyna odklejać się od rzeczywistości. W połączeniu z niesamowitym przekonaniem o wartości swoich sądów - w przyszłości pewnie może być już tylko gorzej . Ta książka to kompletny śmieć...

Książka jest żenująca. Nigdy nie myślałam, że utalentowana przecież autorka takich książek jak "Requiem dla wilka" może zacząć tworzyć takie knoty. Wydaje mi się jednak, że to tendencja postępująca, bo ten jest kolejny...Żałosny, grafomański romans, przeplatany płytkimi rozważaniami na temat historii Polski włożonymi w usta bohaterów "Mistrza i Małgorzaty". Jakaś...

Autorka najwyraźniej nie mogła się zdecydować czy chce napisać polityczny dramat czy harlequiniowski romans. Pomieszanie z poplątaniem. Bełkot totalny, banalne dialogi, historia z dupy. Dawno nie czytałam tak okrutnego gniota. I jeszcze ten (sprofanowany moim zdaniem) wątek Mistrza i Malgorzaty... Zmarnowałam na to popołudnie. Omijać szerokim łukiem!
Okropna lektura. O-KROP-NA

Autorka najwyraźniej nie mogła się zdecydować czy chce napisać polityczny dramat czy harlequiniowski romans. Pomieszanie z poplątaniem. Bełkot totalny, banalne dialogi, historia z dupy. Dawno nie czytałam tak okrutnego gniota. I jeszcze ten (sprofanowany moim zdaniem) wątek Mistrza i Malgorzaty... Zmarnowałam na to popołudnie. Omijać szerokim łukiem!
Okropna lektura. O-KROP-NA

Sięgając po tę książkę, byłam bardzo pozytywnie nastawiona. Wiedziałam, że ma ona wydźwięk anty-rządowy i jest inspirowana "Mistrzem i Małgorzatą", jedną z moich ulubionych powieści. Ta pozycja okazała się dla mnie niestety jednym z największych czytelniczych rozczarowań. Nie jest to bowiem utwór inspirowany dziełem Bułhakowa, ale jego bezczelny plagiat. Nie ma w nim ani jednego oryginalnego pomysłu. Wiele żartów i sytuacji jest skopiowanych prawie słowo w słowo. Jedyną różnicą jest styl pisania, także będący nieudolną podróbką stylu Bułhakowa.
Osobom zastanawiającym się nad sięgnięciem po tę książkę zdecydowanie polecam odpuszczenie sobie i zapoznanie się ze znakomitym oryginałem.

Sięgając po tę książkę, byłam bardzo pozytywnie nastawiona. Wiedziałam, że ma ona wydźwięk anty-rządowy i jest inspirowana "Mistrzem i Małgorzatą", jedną z moich ulubionych powieści. Ta pozycja okazała się dla mnie niestety jednym z największych czytelniczych rozczarowań. Nie jest to bowiem utwór inspirowany dziełem Bułhakowa, ale jego bezczelny plagiat. Nie ma w nim ani...

Bardzo się cieszę, że przeczytałam tę książkę. Jest niesamowita, niepozorna ale ma wielką moc. Wątek polityczny - zabawny i odważny. Nurowska bez mrugnięcia okiem pisze co myśli i jakoś tak się składa, że te jej myśli są trafne i ukazują prawdziwe oblicza polityków. Część obyczajowa to historia Małgorzaty - trudna, smutna, nieszczęśliwa. Historia którą warto poznać bliżej, bo może ona spotkać każdą z nas. Dylematy i trudny codzienności, wybory, wyrzuty sumienia, walka o siebie kosztem najbliższych, samotność wśród ludzi. I szczęśliwe zakończenie, chociaż takich nie lubię tutaj wyjątkowo mi się podobało.

Bardzo się cieszę, że przeczytałam tę książkę. Jest niesamowita, niepozorna ale ma wielką moc. Wątek polityczny - zabawny i odważny. Nurowska bez mrugnięcia okiem pisze co myśli i jakoś tak się składa, że te jej myśli są trafne i ukazują prawdziwe oblicza polityków. Część obyczajowa to historia Małgorzaty - trudna, smutna, nieszczęśliwa. Historia którą warto poznać bliżej,...

Olbrzymie rozczarowanie po poprzednich, naprawdę ciekawych książkach. Polityczne zaangażowanie nie wpływa dodatnio na twórczość artystyczną - ta książka przekonuje mnie o tym. Nie mogę polecić...

Olbrzymie rozczarowanie po poprzednich, naprawdę ciekawych książkach. Polityczne zaangażowanie nie wpływa dodatnio na twórczość artystyczną - ta książka przekonuje mnie o tym. Nie mogę polecić...

"Dziesięć godzin"
Maria Nurowska

Po raz pierwszy miałem okazję zapoznać się z twórczością pani Mari Nurowskiej i... żałuję, ale do rzeczy.
Książkę otrzymałem jako prezent więc z zainteresowaniem i poczuciem obowiązku zabrałem się do czytania.
Książka wydana w 2017 roku nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka.
Przedstawione są dwa wątki, polityczny i obyczajowy, pierwszy pisany w sposób bardzo emocjonalny z jakimś fanatycznym zacięciem, drugi (dla mnie osobiście ważniejszy) to promocja mordoru.
W państwie PISIS władza siłą zagania ciemny lud do kościała gdzie skorumpowany katabas agituje na rzecz partii i... biedna, pokrzywdzona i szlachetna Małgorzatka zdradza własnego męża z jego psychoterapeutą ale właściwie to przecież dobrze bo ma prawo do "szczęścia". Fabuła inspirowana historią "Mistrza i Małgorzaty", pojawiają się sprawiedliwe diabły i "legenda" Solidarności Józef Pinior... ot i cała książka >:-)
Pani Nurowska traktuje Polaków jak małpy z obszaru dorzecza Wisły które ledwo co zlazły z drzew, a Europę Centralno-Wschodnią jako ludy dzikie, niezdolne do samorządu, najlepiej pod protektoratem "starszych i mądrzejszych". Wsławiła się także słowami "My nie dorośliśmy do wolności! My musimy mieć nad sobą czyjś but." czy "Polsko wolałam Cię pod protektoratem Rosji."
Normalny człowiek po przeczytaniu tej książki będzie zniesmaczony, ale obwiam się, że w psychice kobiet i nastolatek może poczynić nieodwracalne szkody ;-)
Na poczet plusów ujemnych (subiektywnie) zaliczam: promocje zachowań dysfunkcyjnych; patronat WP; przesycona ideologicznie z domieszką histerii; harlequinizm niskich lotów; nieścisłości w fabule; przedstawianie myśliwych jako głodnych krwi zwyrodnialców (człowiek współczesny lubi uparcie ignorować fakt, że jest drapieżnikiem i potrzebuje mięsa)
Na poczet plusów dodatnich: było to ciekawe studium niewieściej psychiki i harlequinowych archetypowych pragnień i fantazji płci pięknej.
Dodałbym jeszcze kilka refleksji filozoficznych o tym czym jest miłość i dobro i o tym, że dla kobiety najważniejsze są jej uczucia i to czy może je swobodnie wyrażać, a także to czy jest piękna i dobra ale rozpisałem się aż zanadto...

Pedagogika wstydu, feminizm, PIS i degrengolada ;-)
Ogólnie nie polecam 2/10 :-)

"Dziesięć godzin"
Maria Nurowska

Po raz pierwszy miałem okazję zapoznać się z twórczością pani Mari Nurowskiej i... żałuję, ale do rzeczy.
Książkę otrzymałem jako prezent więc z zainteresowaniem i poczuciem obowiązku zabrałem się do czytania.
Książka wydana w 2017 roku nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka.
Przedstawione są dwa wątki, polityczny i obyczajowy, pierwszy...

Znam inne książki tej autorki. Zaczytywałam się we wielu. Ta jest moim wielkim zawiedzeniem. Zdecydowania na nie.

Znam inne książki tej autorki. Zaczytywałam się we wielu. Ta jest moim wielkim zawiedzeniem. Zdecydowania na nie.

Dobra książka ale nie powala na kolana. Nurowska potrafi pisać lepiej a tu tylko powielanie schematów. Plus za opisy małego człowieczka, które oddają prawdę i rozśmieszają.

Dobra książka ale nie powala na kolana. Nurowska potrafi pisać lepiej a tu tylko powielanie schematów. Plus za opisy małego człowieczka, które oddają prawdę i rozśmieszają.