Całkiem dobry, ale naprawdę niepotrzebny. "Fire and Stone" rozmieniło się na drobne.

Całkiem dobry, ale naprawdę niepotrzebny. "Fire and Stone" rozmieniło się na drobne.

Wmieszanie w poprzednim tomie Predatorów w całą historię sprawiło, że była to kolejna typowa historia o starciu dwóch drapieżnych ras z ludźmi pośrodku. Można więc się spodziewać, że kolejny tom będzie powtórką z rozrywki. Jednakże postanowiono tu podejść do motywu Predatora trochę inaczej.
Grupce ludzi udaje się uciec z pokładu „Greyon Armady”. Jednakże zabiera się z nimi pasażer na gapę czyli Predator. Jego głównym celem jednak wcale nie są ludzie i dojdzie tu do pewnej współpracy.

Motyw przymusowej kooperacji nie jest niczym nowym w fikcji. Wystarczy przypomnieć klasyczny film „Ucieczka w kajdanach” z 1958 r. Zresztą nawet w komiksach o Predatorze ten motyw jest już bardzo stary, bo pierwszy raz był zastosowany w... pierwszej miniserii „Alien vs Predator”. Pomimo tego, że jest to jednak ograny motyw, to współpraca Francisa z Predatorem może naprawdę rozbawić. Główny ludzki bohater jest skrajnym egoistą i cwaniakiem. Trafnie komentuje działania Predatora i jest źródłem humoru sytuacyjnego. W pewnym momencie można autentycznie uwierzyć w szorstką męską przyjaźń jaka wytwarza się między bohaterami, z których każdy w normalnych okolicznościach byłby czarnym charakterem.

Trochę rozczarowują same starcia bohaterów z kolejnymi zagrożeniami. Walki nie są specjalnie pomysłowe i ograniczają się do prostej szarpaniny. Jeśli weźmie się pod uwagę, z kim bohaterowie muszą zmierzyć się w finale, jest to tym bardziej słabe.

Rysunki Chrisa Mooneyhama są bardzo dynamiczne, a mimika twarzy jest bardzo ekspresyjna. Szkoda tylko, że czasami wyraźnie brakuje szczegółów i nie zawsze jest starannie. Szkoda też, że nie było bardziej pomysłowo pod względem wyglądu kosmitów, z którym musiał mierzyć się Predator w przeszłości.

Jest to jak na razie najlepszy tom serii. Nie jest może zbyt oryginalny, ale sprawnie korzysta z klasycznych motywów. Bardzo przyjemna zamknięta historia, którą można nawet czytać bez znajomości poprzednich tomów.

Wmieszanie w poprzednim tomie Predatorów w całą historię sprawiło, że była to kolejna typowa historia o starciu dwóch drapieżnych ras z ludźmi pośrodku. Można więc się spodziewać, że kolejny tom będzie powtórką z rozrywki. Jednakże postanowiono tu podejść do motywu Predatora trochę inaczej.
Grupce ludzi udaje się uciec z pokładu „Greyon Armady”. Jednakże zabiera się z nimi...

Po tym tomie, lepszym nawet niż poprzedzający go „Aliens versus Predator”, widać wyraźnie, że „Fire and Stone” zbliża się do końca. Historia w pewnym sensie zatacza koło i prowadzi do rozliczania. Czy ostatecznego? Prawie, kolejny tom, „Prometeusz: Omega” jest już bowiem zapowiedziany, ale będzie on już ostatnią częścią serii. Póki co mamy jednak okazję cieszyć się „Predatorem”, a to kawał niezłego komiksu SF dobrze korespondującego z rozwijanym coraz bardziej filmowym uniwersum.

Całość mojej recenzji na blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/03/02/fire-and-stone-predator-joshua-williamson-chris-mooneyham/

Po tym tomie, lepszym nawet niż poprzedzający go „Aliens versus Predator”, widać wyraźnie, że „Fire and Stone” zbliża się do końca. Historia w pewnym sensie zatacza koło i prowadzi do rozliczania. Czy ostatecznego? Prawie, kolejny tom, „Prometeusz: Omega” jest już bowiem zapowiedziany, ale będzie on już ostatnią częścią serii. Póki co mamy jednak okazję cieszyć się...