Aktualny konflikt miedzy Izraelem i Palestyną stał się dla mnie powodem, dla którego chciałem utrwalić sobie pewne fakty związane z początkami państwa Izrael. Naród ten posiada krwawą, wielokulturową tradycję, ale tez i bardzo kontrowersyjną politykę zagraniczną oraz historyczną. Bardzo liczyłem, że po książce ,,Właśnie Izrael” ponownie i ze szczegółami poznam analizę powstania tego państwa oraz jego ciągłość od strony obiektywnej. Niestety, ale książka nie zawiera rzetelnego podsumowania dot. polityki Izraela. Jest to obszerny wywiad z dziennikarzem i reporterem, mieszkającym w Izraelu od 1973 roku, Elim Barburem. W zasadzie wszystko o Izraelu było pozytywnie powiedziane i napisane. Nie dostrzegłem negatywów, ale i tak na plus oceniam króciutkie rozdziały o kulturze, mediach, życiu Izraelczyków czy też o wojnie sześciodniowej.

Aktualny konflikt miedzy Izraelem i Palestyną stał się dla mnie powodem, dla którego chciałem utrwalić sobie pewne fakty związane z początkami państwa Izrael. Naród ten posiada krwawą, wielokulturową tradycję, ale tez i bardzo kontrowersyjną politykę zagraniczną oraz historyczną. Bardzo liczyłem, że po książce ,,Właśnie Izrael” ponownie i ze szczegółami poznam analizę...

Zdecydowanie odradzam czerpanie z wydawnictwa pod tytułem „Właśnie Izrael” podstawowej wiedzy o państwie Izrael. Na książkę składa się obszerny wywiad z dziennikarzem i reporterem, emigrantem marcowym mieszkającym w Izraelu od 1973 roku, Elim Barburem, przeprowadzony przez Krzysztofa Urbańskiego. Wywiad jak to wywiad, momentami jest ciekawy i owszem można dowiedzieć się z niego ciekawych rzeczy, jednak jest także, a może przede wszystkim, wykładnią światopoglądu i opinii dziennikarza, a te pokrótce brzmią „Żydzi dobrze, reszta świata niekoniecznie”. Żyd jest tu zwykle postacią pozytywną, Palestyńczyk - terrorystą i prostym chłopem. Brak tu refleksji na głębszym, ludzkim poziomie, za to sporo ostrych słów na temat osób orędujących za pojednaniem z Palestyńczykami jak np. na temat Etgara Kereta, którego Barbur określa jako „faceta naiwnie gaworzącego o kwestiach izraelsko-palestyńskich” oraz oskarża o „zawoalowany antyizrealizm połączony jednocześnie z umizgami wobec Palestyńczyków”. Opowiadania Kereta opisuje zaś jako „skecze dla niezbyt sprawnych myślowo małolatów”. Zresztą rozdział o współczesnej literaturze izraelskiej wkurzył mnie nie tylko w przypadku Kereta. Barbur nazywa Dawida Grosmana ”dosyć ciekawym pisarzem”, Zeruyę Shalev pomija milczeniem skwitowanym stwierdzeniem, że teraz pisze bardzo dużo kobiet i że to „przeważnie wyzwolone trzydziestki, wyrzekające na seksizm i egoizm facetów”. Podsumowując, można przeczytać na własne ryzyko, ale warto wcześniej poczytać coś bardziej obiektywnego i wyważonego.

Zdecydowanie odradzam czerpanie z wydawnictwa pod tytułem „Właśnie Izrael” podstawowej wiedzy o państwie Izrael. Na książkę składa się obszerny wywiad z dziennikarzem i reporterem, emigrantem marcowym mieszkającym w Izraelu od 1973 roku, Elim Barburem, przeprowadzony przez Krzysztofa Urbańskiego. Wywiad jak to wywiad, momentami jest ciekawy i owszem można dowiedzieć się z...

Izrael jedno z najbardziej kontrowersyjnych państw świata. Jako wybraniec Boga, prześladowany. Dopiero po II wojnie światowej odzyskał honor, ziemię i władzę nad innymi narodami. Jak dziś wygląda państwo, którego istnienie nie na rękę było tak wielu dyplomatom.



JAKUB WYBRANY PRZEZ BOGA

Izrael (Jakub) był protoplastą narodu wybranego. Syn Izaaka i Rebeki, brat bliźniak Ezawa, ten, który walczył z Bogiem i zwyciężył. „Odtąd nie będziesz nazywał się Jakub, ale Izrael (ישׂראל),bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi i zwyciężyłeś”. (Rdz 32,29).

To jego dwunastu synów tworzyło dwanaście plemion Izraela. Uwolnieni przez Mojżesza z niewoli Faraona zawarli przymierze z Bogiem na Górze Synaj i tam się stali narodem wybranym.


IZRAEL HISTORIA ODRZUCENIA

Ponieważ Izraelici odrzucili Boga JHWH, On rozproszył ich między narodami, pozwolił im tułać się jako niewolnicy innych narodów. Trwało to lata od Niewoli Babilońskiej, aż do prześladowania Żydów przez Adolfa Hitlera. Naród bez kraju, bez własnej waluty, bez polityki, bez języka czekał na powstanie z popiołów.


II WOJNA ŚWIATOWA

Podczas II wojny światowej Nazistowskie Niemcy wprowadzają plan zagłady nie tylko Polaków, ale i Żydów oraz innych nacji. Szacuje się, że podczas holokaustu zginęło około sześciu milionów Żydów w tym 1,5 miliona dzieci. Wraz z coraz większą okupacją Europy Żydzi byli systematycznie wywożeni do obozów koncentracyjnych gdzie byli, torturowani i zabijani. Adolf Hitler marzył o tym, aby raz na zawsze rozwiązać sprawę żydowską.


POWSTANIE PAŃSTWA IZRAEL

14 maja 1948 roku Dawid Ben Gurion na posiedzeniu Rady Ludowej odczytał Deklarację Niepodległości o powstaniu Państwa Izrael. Państwo to powstało na ziemiach należących do Palestyny, które wolą ONZ zostały podarowane Żydom. Narody należące do Ligi Arabskiej od samego początku powstania Izraela namawiały do bojkotu tej decyzji.

14 maja 1948 roku Stany Zjednoczone oraz ZSRR uznały de facto powstanie państwa Izrael. 29 stycznia 1949 roku Wielka Brytania de facto uznała Izrael. 11 maja 1949 roku Izrael został przyjęty przy poparciu przez ZSRR do Organizacji Narodów Zjednoczonych.


KONFLIKT IZRAELSKO ARABSKI

Ponieważ Palestyńczycy nigdy nie pogodzili się z powstaniem na ich ziemi państwa Izraela, od tamtej pory toczy się wojna. Pierwsza wojna zakończyła się wygraną Izraela. Żydzi powiększyli swoje państwo o nowe terytoria. Niestety pomimo to, że doszło do powstania Autonomii Palestyńskiej na mocy traktatu podpisanego w Oslo, konflikt izraelsko arabski trwa nadal. Z pewnością konflikt ten utrzyma się jeszcze długi czas, ponieważ żadne z państw nie chce ustąpić.


ZABYTKI, SZTUKA, KULTURA

W Izraelu możemy zobaczyć wiele pięknych i wartościowych zabytków. Są nimi np. najważniejsza dla chrześcijaństwa Bazylika Grobu Pańskiego. Jednym z ważniejszych miejsc dla społeczności żydowskiej jest Ściana Płaczu pozostałość po zburzonej przez Rzymian II Świątyni Salomona. Jednak najważniejszym obiektem jest Złota Kopuła. To właśnie na wzgórzu, na którym stoi meczet spotyka się historia i kultura trzech największych religii świata. Warto również zatrzymać się nad brzegiem Morza Martwego, ponieważ według Księgi Ezechiela morze wyda rośliny i zwierzęta, które będą je zamieszkiwać.


WŁAŚNIE IZRAEL

Pan Eli Barbur oraz Krzysztof Urbański w swojej pozycji „Właśnie Izrael – gadany przewodnik po teraźniejszości i historii Izraela” przedstawiają nam kraj i naród, który powstał z popiołów. Publikacja ta jest formą wywiadu, w której Autorzy poruszają takie tematy jak: wojna izraelsko arabska, Trzecia Świątynia Jerozolimska, gospodarka kraju, tradycje…

Z całą pewnością z dzieła tego dowiemy się, dlaczego kobiety w Izraelu zarabiają około 1000 szakli mniej niż mężczyźni? Jak wygląda codzienne życie w Tel Awiwie? Dlaczego w izraelskiej telewizji nie ma pornografii, śmierci i relacji z miejsc wypadków? Dlaczego w kraju tym mimo demokracji nie ma konstytucji? A także poznacie całą masę innych ciekawostek.

Przyznam szczerze, że książka ta wywołała u mnie bardzo duże zainteresowanie. Byłam bardzo ciekawa, jak Pisarze przedstawią Izrael, który wywołuje tyle kontrowersji. Książkę tę połknęłam. Przeczytałam ją w jeden dzień i jestem pod wielkim wrażeniem. Bardzo interesuję się historią Izraela zarówno z perspektywy Biblii jak i historii powszechnej i pozycja ta mnie oczarowała.


PRZEWODNIKI PO ZIEMI ŚWIĘTEJ

Książka ta na pewno nie jest przewodnikiem. Nie znajdziecie w niej cen, czy reklamy miejsc do zwiedzania. Jest to raczej publikacja, która pozwala nam lepiej zrozumieć ten naród, ich dziwne zwyczaje czy niecodzienne zachowania. Wspaniała, napisana z ogromnym dystansem i poczuciem humoru. Myślę, że po przeczytaniu po prostu chce się pojechać i zobaczyć na własne oczy to, o czym piszą Autorzy.

Książkę stanowczo polecam. Nie tylko tym, którzy chcą jechać do Izraela na wycieczkę. Polecam ją szczególnie tym, którzy interesują się historią i kultura tego niezwykłego kraju.

Izrael jedno z najbardziej kontrowersyjnych państw świata. Jako wybraniec Boga, prześladowany. Dopiero po II wojnie światowej odzyskał honor, ziemię i władzę nad innymi narodami. Jak dziś wygląda państwo, którego istnienie nie na rękę było tak wielu dyplomatom.



JAKUB WYBRANY PRZEZ BOGA

Izrael (Jakub) był protoplastą narodu wybranego. Syn Izaaka i Rebeki, brat bliźniak...

Czytałam ostatnio trochę o Izraelu i dlatego sięgnęłam po kolejną pozycję. Dużo tam ciekawostek, ładne zdjęcia , ale jako przewodnik po teraźniejszości i historii Izraela nie spełnia moich oczekiwań.Nie ma tam nic o religii żydowskiej, nie ma "geografii", miastach i miasteczkach i osiedlach gdzie żyje zróżnicowana kulturowo i narodowo ludność. (może oprócz trochę Tel Awiwu),pustyni, morzach. Jednak udało mi się pogłębić trochę wiedzę na ten temat i polecam tę książkę każdemu. A zgłębiać wiedzę można innymi pozycjami na ten temat.

Czytałam ostatnio trochę o Izraelu i dlatego sięgnęłam po kolejną pozycję. Dużo tam ciekawostek, ładne zdjęcia , ale jako przewodnik po teraźniejszości i historii Izraela nie spełnia moich oczekiwań.Nie ma tam nic o religii żydowskiej, nie ma "geografii", miastach i miasteczkach i osiedlach gdzie żyje zróżnicowana kulturowo i narodowo ludność. (może oprócz trochę Tel...

Gadany przewodnik po teraźniejszości i historii Izraela.
Ten podtytuł idealnie oddaje charakter tej publikacji. Gadany, bo w formie trochę wywiadu, trochę rozmowy, a trochę przyjacielskiej pogawędki między dwoma dziennikarzami bardzo dobrze znającymi realia zarówno izraelskie, jak i polskie. Eli Barbur to wnuk jednego z założycieli państwa Izrael. Krzysztof Urbański to Polak często bywający w Izraelu i „gruntownie znający ten kraj” – jak przeczytałam w krótkim biogramie na okładkowym skrzydełku. Obaj na tyle profesjonalni, z ogromną i szeroką wiedzą, by móc się nią wymieniać, uzupełniać, tu i ówdzie ubarwiać anegdotą lub ciekawostką i od czasu do czasu otwierać mi buzię z zadziwienia lub zaskoczenia. Dodatkowo licznie ilustrowaną zdjęciami.
Bo co ja wiedziałam o współczesnym Izraelu?
Jakieś strzępki informacji z doniesień mass mediów. Jakieś migawki zdjęć z ataków terrorystycznych. Trochę literatury o problemach współczesnych kobiet w Izraelu opisywanych przez Ornę Donath w „Żałując macierzyństwa”, a z drugiej o ciemnej stronie życia w Telawiwie z opowiadań pisarzy współczesnych „Tel Awiw Noir”. Gdzieś między nimi zaplątała się powieść o romantyku Benjamina Tammuza „Minotaur”. Tyle i mało, ale jak się później okazało, mało też literatury hebrajskiej, godnej uwagi, w Polsce się ukazuje. Lubianego i popularnego w Polsce Edgara Kereta, Eli Barbur do niej nie zaliczył. Jego pogląd na temat twórczości tego pisarza mnie obraził i zirytował, ale o tym na końcu. Chcę zachować chronologię rozmowy o bardzo skomplikowanych i trudnych sprawach, by nie zgubić się w natłoku ogromnej ilości wątków. Rozmowa zaczęła się od powstania państwa Izrael, poprzez jego zasiedlanie, rozbudowę, formowanie się rządu, a zakończyła na współczesności pokazanej geograficznie na mapie. W tej historycznej pigułce dynamicznych zmian geograficznych, demograficznych, politycznych i gospodarczych pod wpływem kolejnych fal emigrantów z różnych stron świata, które zresztą trwają do dzisiaj, widziałam stale obecną nadzieję, ale i cechę, która nieustępliwie, a nawet krwawo, wyrąbywała Żydom swoje miejsce na Ziemi Świętej – skrajny upór. Eli Barbur potwierdził to w podsumowującym rozmowę zdaniu – „...tak naprawdę Izrael w dużym stopniu powstał z desperacji, szaleństwa, rozpaczy i niezwykłej determinacji garstki ludzi...” Może dlatego, że doświadczyli makabrycznych skutków braku własnego państwa. Bezdomności narodu osamotnionego w świecie. Bezpaństwowości, a tym samym nieliczenia się i nieistnienia w świecie polityki, która skutkowała Holocaustem. Teza Henryka Schönkera zawarta w „Dotknięciu anioła”, której zaprzeczali historycy, dopóki nie pojawiły się dowody, zabrzmiała i tutaj. Została wyrzucona na margines, co autorzy czynili często, jeśli myśl była warta wyróżnienia. Pamięć tragicznej przeszłości była motorem walki, jaką toczyli od początku przybywający Żydzi. Ocaleńcy „z Holokaustu, których rzucano na front niemal od razu po tym, jak schodzili ze statków”. Teraźniejszość tę gotowość stale podtrzymuje w kolejnych intifadach, wojnach, kryzysach i zamachach bombowych. Izrael jawił mi się pełnym sprzeczności. Wypełniony żołnierzami, zasiekami i murami, zdawałoby się niemożliwym do normalnego życia, które jednak toczyło się. W atmosferze stanu wojennego żyje prawie dziewięć milionów Żydów pochodzących ze stu i jeden narodów, jak sami o sobie mówią. W kraju, w którym religia ma ogromne, wręcz decydujące znaczenie, w którym rabini nie pozwolili na uchwalenie konstytucji, a jednocześnie „małżeństwa homoseksualne są w nim legalne, a geje i lesbijki mogą adoptować dzieci”. To jedno z wielu zaskoczeń.
A było ich dużo więcej!
Mnie najbardziej zaciekawiły rozmowy o kulturze, a szczególnie o literaturze. O tym, co Izraelczycy czytają i co piszą. Niewiele mam ich przeczytanych, z których okazało się, że Edgar Keret jest najmniej godnym uwagi. Dobrze byłoby, gdyby autor na tej opinii zakończył wypowiedź. Jednak nie! Konsekwentnie rozwinął temat, mówiąc – „Moim zdaniem jego opowiadania to najwyżej skecze dla niezbyt sprawnych myślowo małolatów.” Ha! Kolejne zaskoczenie z cyklu – rozdziaw buzię i tak trzymaj! Na szczęście polski dziennikarz stanął w jego obronie, bo przecież ja nie mogłam, chociaż bardzo chciałam, ale ta uwaga ostatecznie okazała się cenną. Podsunęła mi myśl, którą kieruję do polskich wydawców – proszę skorzystać z sugestii nazwisk pisarzy Eliego Barbury, których twórczość warto podsunąć polskim czytelnikom – Noemi Regen, Jochi Brandes, Orly Cestel-Bloom, Anat Einhar, Sami Berdugo czy Ilai Rowner. Bardzo chciałabym, aby wydawnictwa wzięły je pod uwagę w swoich planach wydawniczych ku lepszemu zrozumieniu siebie nawzajem Polaków i Żydów. Zwłaszcza teraz, kiedy neofaszyzm podnosi łeb.
Bardzo proszę o to.
http://naostrzuksiazki.pl/

Gadany przewodnik po teraźniejszości i historii Izraela.
Ten podtytuł idealnie oddaje charakter tej publikacji. Gadany, bo w formie trochę wywiadu, trochę rozmowy, a trochę przyjacielskiej pogawędki między dwoma dziennikarzami bardzo dobrze znającymi realia zarówno izraelskie, jak i polskie. Eli Barbur to wnuk jednego z założycieli państwa Izrael. Krzysztof Urbański to...

Książkę przeczytałem jednym tchem. Izrael jest nam, Polakom, bardzo bliski, jako że Żydzi stanowią część naszej skomplikowanej historii. Książka została skonstruowana w taki sposób, że bardzo szybko się ją czyta. Mamy sporo o wojskowości - intifadach, o życiu codziennym współczesnych Żydów, a to wszystko na szerokim tle historycznym. Izrael powstał w 1948 roku z brytyjskiego terytorium mandatowego. Od początku swojego istnienia prowadzi walkę o swój byt. Otoczony nieprzyjaznymi sąsiadami - przypomina oblężoną twierdzę. W książce mamy mnóstwo ciekawostek. I tak na przykład - historię zakładania kibuców, ich życie codzienne i przyszłość, dlaczego Izrael nie ma pisanej konstytucji, historię zakładania państwa Izrael, zderzenia tradycji z nowoczesnością - bo jak to jest, że w kraju gdzie ortodoksi mają tak wiele do powiedzenia, pary kochające inaczej mogą adoptować dzieci? Przypomina mi się zwyciężczyni Konkursu Piosenki Eurowizji z 1998 - Dana International. Książka zbudowana została tak, byśmy w sumie z poziomu codzienności poznali Izrael współczesny, ale i ten tradycyjny. Ciężko jest żyć w Izraelu - wprawdzie klimat jest cudowny, jednak zagrożenie terroryzmem jest wciąż olbrzymie. Nie żałuję tej lektury, a jej przeczytanie zajęło mi dosłownie kilka godzin. Serdecznie polecam !

Książkę przeczytałem jednym tchem. Izrael jest nam, Polakom, bardzo bliski, jako że Żydzi stanowią część naszej skomplikowanej historii. Książka została skonstruowana w taki sposób, że bardzo szybko się ją czyta. Mamy sporo o wojskowości - intifadach, o życiu codziennym współczesnych Żydów, a to wszystko na szerokim tle historycznym. Izrael powstał w 1948 roku z...

"Szalom al Israel" zawsze i wszędzie!
Kocham ten kraj miłością platoniczną i nawet nie wiem od kiedy ta miłość we mnie tkwi.
Cieszę się że sięgnęłam po tę książkę o kraju, którego prezydentem miał być Albert Einstein (!) o stolicy, która jest świętym miejscem dla trzech największych religii na świecie, państwie demokratycznym bez uchwalonej konstytucji.
Ale ale, ja tu nie o kraju tylko o książce.
Autorzy w luźny sposób przedstawili Izrael od powstania aż do czasów współczesnych, na tyle luźny że nawet nie zszokowały mnie fragmenty o specjalnej jednostce ortodoksyjnych Żydów, którzy zajmują się sprzątaniem ulic po zamachach (dosłownie - skrobaniem resztek tkanek ludzkich z murów czy chodników). Musiałam je przeczytać kilka razy żeby pojąć do jakiego stopnia mieszkańcy "przyzwyczaili się" do takich sytuacji, że potrafią w kilka chwil wrócić do porządku dziennego. Dużo miejsca poświęcone jest też aktualnemu wciąż konfliktowi w strefie Gazy.
Nie jest to typowy przewodnik, nie znajdziemy tu informacji co warto zwiedzić, czy jakich atrakcji unikać, z kolei pełno tu obserwacji i ciekawostek, które zaspokoją miłośników tej kultury.

"Szalom al Israel" zawsze i wszędzie!
Kocham ten kraj miłością platoniczną i nawet nie wiem od kiedy ta miłość we mnie tkwi.
Cieszę się że sięgnęłam po tę książkę o kraju, którego prezydentem miał być Albert Einstein (!) o stolicy, która jest świętym miejscem dla trzech największych religii na świecie, państwie demokratycznym bez uchwalonej konstytucji.
Ale ale, ja tu...

Jako przewodnik pisany żywym językiem i przybliżający historię, problemy i życie zwykłych ludzi w Izraelu dobra pozycja. Nie mniej warto sięgnąć po kolejne książki spod innej ręki. W wielu fragmentach "Właśnie Izrael" jest szalenie stronniczy, gdzie izraelskich żołnierzy przedstawia się jako Bogu ducha winnych młodzieńców a Palestyńczyków jako terrorystów, bez wyjątku. Poza tym bardzo dokucza deprecjacja osób o innych poglądach poprzez stosowanie infantylnych wobec nich określeń.

Jako przewodnik pisany żywym językiem i przybliżający historię, problemy i życie zwykłych ludzi w Izraelu dobra pozycja. Nie mniej warto sięgnąć po kolejne książki spod innej ręki. W wielu fragmentach "Właśnie Izrael" jest szalenie stronniczy, gdzie izraelskich żołnierzy przedstawia się jako Bogu ducha winnych młodzieńców a Palestyńczyków jako terrorystów, bez wyjątku. Poza...

momentami dosc przesadny jezyk potoczny, ale ksiazka warta przeczytania.

momentami dosc przesadny jezyk potoczny, ale ksiazka warta przeczytania.

Historia współczesnego Izraela w pigułce okraszona aktualną sytuacją kulturową i społeczną.

Historia współczesnego Izraela w pigułce okraszona aktualną sytuacją kulturową i społeczną.